The U.S. Supreme Court in Sony Corp

The U.S. Supreme Court in Sony Corporation of America v. Universal City Studios fended a
fork in the fair use road. The Court there upset the longstanding expectation that uses would
rarely, if ever, be fair when the whole of a work was copied. In the aftermath of that
decision, lower courts have rendered a plethora of decisions deeming the copying of an
entire work (even with no additional authorship contribution) a fair use, and therefore “free”
in both senses of the word. A perceived social benefit or some market failure appears to
motivate these decisions. This is because fair use is an on/off switch: either the challenged
use is an infringement of copyright or it is a fair use, which section 107 declares “is not an
infringement of copyright.” As a result, either the copyright owner can stop the use, or the
user not only is dispensed from obtaining permission, but also owes no compensation for
the use. I contend that fair use for free should be available only where a second author
copies in the creation of a new work (instances which I will call productive uses). By
contrast, when the entire work is copied for essentially distributive purposes, courts and
legislatures should sometimes allow the use, but subject it to an obligation to compensate
authors and rights holders. This is not a radical idea: the United States is in fact an outlier in
the broader international landscape of copyright exceptions. Many countries have permittedbut-paid
regimes for various uses, including those by libraries, educational institutions, and
technologies. Indeed, the United States has some as well, particularly respecting new
technological modes of dissemination. For many authors and other members of the creative
communities, while their works stoke the engines of others’ enterprises, the Internet age has
proffered more rags than riches. Creators should be compensated for the non-creative reuse
of their works.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาลฎีกาสหรัฐใน บริษัท โซนี่อเมริกา v. ยูนิเวอร์แซลสตูดิโอซิตี้ fended
แยกในถนนการใช้งาน ศาลมีความคาดหวังคว่ำยาวนานที่ใช้จะ
ไม่ค่อยหากเคยเป็นธรรมเมื่อทั้งงานถูกคัดลอก ในผลพวงจากการที่
ตัดสินใจศาลล่างได้ให้มากมายเหลือเฟือของการตัดสินใจกามารมณ์คัดลอก
งานทั้งหมด (แม้จะมีผลงานการประพันธ์ไม่มีเพิ่มเติม) การใช้งานและดังนั้นจึง "ฟรี"
ทั้งในความรู้สึกของคำว่า การรับรู้ผลประโยชน์ทางสังคมหรือความล้มเหลวของตลาดบางปรากฏขึ้นเพื่อ
กระตุ้นการตัดสินใจเหล่านี้ เพราะนี่คือการใช้งานคือการเปิด / ปิดสวิทช์: ทั้งท้าทาย
ใช้เป็นละเมิดลิขสิทธิ์หรือมันคือการใช้งานซึ่งส่วน 107 ประกาศ "ไม่
ละเมิดลิขสิทธิ์. "เป็นผลให้ทั้งเจ้าของลิขสิทธิ์สามารถ หยุดการใช้หรือ
ใช้ไม่เพียง แต่จ่ายออกมาจากได้รับอนุญาต แต่ยังเป็นหนี้ค่าตอบแทนสำหรับ
การใช้งาน ผมยืนยันว่าใช้งานได้ฟรีควรจะสามารถใช้ได้เฉพาะในกรณีที่ผู้เขียนสอง
เล่มในการสร้างงานใหม่ (กรณีที่ผมจะเรียกใช้การผลิต) โดย
ทางตรงกันข้ามเมื่องานทั้งหมดจะถูกคัดลอกสำหรับวัตถุประสงค์หลักจำหน่ายศาลและ
legislatures บางครั้งจะช่วยให้การใช้งาน แต่เรื่องมันจะผูกพันที่จะต้องจ่ายค่าชดเชย
ผู้เขียนและผู้ถือสิทธิ นี้ไม่ได้เป็นความคิดที่รุนแรง: สหรัฐอเมริกาในความเป็นจริงค่าผิดปกติใน
ภูมิทัศน์ระหว่างประเทศที่กว้างขึ้นของข้อยกเว้นลิขสิทธิ์ หลายประเทศได้ permittedbut เงิน
ระบอบการปกครองสำหรับการใช้งานต่าง ๆ รวมทั้งผู้ที่ห้องสมุดสถาบันการศึกษาและ
เทคโนโลยี ที่จริงที่สหรัฐอเมริกามีบางส่วนเช่นกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เคารพใหม่
โหมดการเผยแพร่เทคโนโลยี สำหรับผู้เขียนหลายคนและสมาชิกคนอื่น ๆ ของความคิดสร้างสรรค์
ชุมชนในขณะที่ผลงานของพวกเขาจี้เครื่องมือของผู้ประกอบการอื่นอายุอินเทอร์เน็ตได้
ยื่นผ้ามากกว่าความร่ำรวย ผู้สร้างควรจะได้รับการชดเชยสำหรับนำมาใช้ใหม่ที่ไม่ใช่ความคิดสร้างสรรค์
ผลงานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกาศาลฎีกาใน Sony Corporation ของอเมริกาโวลต์สตูดิโอยูนิเวอร์แซล fended เป็น
ส้อมในถนนที่ใช้ดี ศาลมีมาตรฐานที่ใช้จะทำให้ความคาดหวัง
ไม่ค่อยหากเคย แฟร์ เมื่อทั้งหมดของงานคัดลอก ผลที่ตามมาของการตัดสินใจ
, ศาลล่างมีให้มากมายเหลือเฟือของการตัดสินใจการมองการณ์ไกลที่คัดลอกของ
งานทั้งหมด ( แม้แต่กับผลงานการประพันธ์ไม่เพิ่มเติม ) พอใช้ ดังนั้น " ฟรี "
ทั้งในความรู้สึกของคำ การรับรู้ผลประโยชน์ทางสังคมหรือความล้มเหลวของตลาดบางปรากฏ
กระตุ้นการตัดสินใจเหล่านี้ นี้เป็นเพราะใช้งานเปิด / ปิด : ทั้งท้าทาย
ใช้เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ หรือเป็นการใช้ที่เป็นธรรม ซึ่งมาตรา 107 ประกาศ " ไม่ใช่
การละเมิดลิขสิทธิ์ . " เป็นผลให้เจ้าของลิขสิทธิ์สามารถหยุดใช้ หรือ ไม่เพียง แต่จะจ่ายจาก
ผู้ใช้ที่ได้รับอนุญาต แต่ยังติดค้างไม่ชดเชย
ใช้ . ผมยืนยันว่าใช้งานได้ฟรีจะใช้ได้เฉพาะในกรณีที่สองผู้เขียน
ชุดในการสร้างงานใหม่ ( ซึ่งผมจะเรียกใช้อินสแตนซ์ของผลผลิต ) โดย
ความคมชัดเมื่องานทั้งหมดจะถูกคัดลอกเพื่อวัตถุประสงค์หลักของการกระจาย , ศาลและ
legislatures ควรบางครั้งให้ใช้ แต่เรื่องมันจะต้องชดเชย
ผู้เขียนและผู้ถือสิทธิ นี่ไม่ใช่ความคิดหัวรุนแรง : สหรัฐอเมริกาในความเป็นจริงเป็นค่าผิดปกติใน
กว้างระหว่างประเทศภูมิลิขสิทธิ์ข้อยกเว้น หลายประเทศมี permittedbut จ่าย
b สำหรับการใช้งานต่าง ๆรวมทั้งผู้ที่ห้องสมุด สถาบันการศึกษา และ
เทคโนโลยี แน่นอน สหรัฐอเมริกามีบางส่วนเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโหมดเทคโนโลยีใหม่
การเผยแพร่ . สำหรับผู้เขียนและสมาชิกอื่น ๆของความคิดสร้างสรรค์
ชุมชน ในขณะที่ผลงานของ สโต๊ค เครื่องยนต์ของ บริษัท อื่น ๆ , อายุอินเทอร์เน็ต
proffered ผ้าขี้ริ้วมากกว่าความร่ำรวยผู้สร้างควรได้รับการชดเชยที่ไม่สร้างสรรค์ใหม่
ผลงานของพวกเขา