At its Ninth Summit in October 2003

At its Ninth Summit in October 2003 the Association of South East Asian Nations (ASEAN) announced its intention to create an ASEAN Community based upon three pillars: ASEAN Security Community, ASEAN Economic Community and an ASEAN Socio-Cultural Community. A year later ASEAN established the Vientiane Action Programme to realise this goal.

The process of ASEAN community building is a result of the considerable change in the association’s mission in the recent two decades. The end of the Cold War, the advance of globalisation, the rise of China and India in economic size and political influence as well as the Asian financial crisis have forced ASEAN to shift from its original preventive diplomacy of maintaining peace and harmony among its members and in the region to the constructive diplomacy of community building to cope with increasing political and economic competition in a globalised world.

In more details, one of the most notable threats to ASEAN members is China, whose robust economy is in direct competition with those of its Southeast Asian neighbours, especially in trade and foreign direct investment. Meanwhile, in recent years, the sleeping dragon has also tried to enhance its economic and political influence and presence in the region, particularly in Myanmar, Laos, Vietnam and Cambodia. This important change has increasingly drawn ASEAN states, which share the common fear of intrusive outside powers, into the long-term strategic competition between the United States and China in Asia Pacific. In order to cope with China and avoid external intervention, Southeast Asian countries feel the need to act collectively and to lean on each other, so that they can have combined strengths as well as better bargaining power in both economic and political issues. The same will work when dealing with an amalgamated or regional community such as the United States and the European Union, or with international organisations such as the United Nations and the World Trade Organisation.

Besides, in the time of economic globalisation and after it was hit hard by the Asian financial crisis, forming an economic community will help Southeast Asia boost its economic competitiveness and attractiveness to investors inside and outside the region (Almonte, 2006). In a 2003 study done for the ASEAN economic ministers by McKinsey & Company warned that “The region is falling behind its rivals. Turning it into a true single market would... help restore its economic luster”.

In terms of political and security issues, internal ethnic and religious tensions (most dangerously in Myanmar, Southern Thailand, Eastern Indonesia and Southern Philippines) have led to cross-border instability, terrorism, illegal migration and drug-trafficking. These and other problems such as air pollution, avian flu, AIDS all require regional concerted and coordinated actions.

Against this backdrop, the future of the region and of ASEAN will be, to a considerable extent, contingent on the degree of success of community building.

The ASEAN Community is based on three intertwined and mutually reinforcing pillars: ASEAN Security Community (ASC), ASEAN Economic Community (AEC) and ASEAN Socio-Cultural Community (ASCC). The ASC is expected to maintain and strengthen peace, security and stability and enhance ASEAN’s capacity for self-management of regional security. It includes maritime cooperation and fight against terrorism, but no plan for a regional military bloc or defence pact. Besides, member countries are free to pursue their own foreign policies and defence arrangements. Meanwhile, the mission of the AEC is to develop a single market and production base that is stable, prosperous, highly competitive and economically integrated with effective facilitation for trade and investment in which there is free flow of goods, services investment, skilled labours, and freer flow of capital. But it will not adopt a common currency like the European Union. And last but not least, the ASCC is for a Southeast Asia bonded together in partnership as “a community of caring and sharing societies”. The ASCC Plan of Action contains four core elements: Building a community of caring societies, Managing the social impact of economic integration, Enhancing environmental sustainability, and Strengthening the foundations of regional social cohesion towards an ASEAN Community. In 2005, member countries agreed to establish an ASEAN Charter, which would serve as the legal and institutional framework for the regional organisation and the ASEAN Community. Although it will not take on any supranational functions, with its ambitious goals, the ASEAN Community is believed to have far-reaching and important impacts on the lives of the people in Southeast Asia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการประชุมสุดยอดที่เก้าในเดือนตุลาคมปี 2003 ของสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN) ประกาศความตั้งใจที่จะสร้างประชาคมอาเซียนขึ้นอยู่กับสามเสาหลักอาเซียนรักษาความปลอดภัยชุมชนประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนและประชาคมอาเซียนสังคมและวัฒนธรรม ปีต่อมาอาเซียนจัดตั้งแผนปฏิบัติการเวียงจันทน์ที่จะตระหนักถึงเป้าหมายนี้. กระบวนการของการสร้างประชาคมอาเซียนเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในการปฏิบัติภารกิจของสมาคมฯ ในสองทศวรรษที่ผ่านมา การสิ้นสุดของสงครามเย็นล่วงหน้าของโลกาภิวัตน์ที่เพิ่มขึ้นของจีนและอินเดียที่มีขนาดทางเศรษฐกิจและอิทธิพลทางการเมืองเช่นเดียวกับวิกฤตทางการเงินในเอเชียที่มีการบังคับอาเซียนที่จะเปลี่ยนจากการทูตเชิงป้องกันเดิมในการรักษาสันติภาพและความสามัคคีในหมู่สมาชิกและ ในภูมิภาคเพื่อการเจรจาต่อรองที่สร้างสรรค์ของการสร้างชุมชนเพื่อรับมือกับการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นทางการเมืองและเศรษฐกิจในโลกยุคโลกาภิวัตน์. ในรายละเอียดมากขึ้นหนึ่งในภัยคุกคามที่น่าทึ่งที่สุดให้กับสมาชิกอาเซียนคือประเทศจีนซึ่งมีเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งอยู่ในการแข่งขันโดยตรงกับผู้ที่ของ เพื่อนบ้านในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการค้าและการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ในขณะเดียวกันในปีที่ผ่านมามังกรนอนยังได้พยายามที่จะเสริมสร้างอิทธิพลทางเศรษฐกิจและการเมืองของตนและการปรากฏตัวในภูมิภาคนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศพม่าลาวเวียดนามและกัมพูชา ซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้รับมากขึ้นอาเซียนซึ่งส่วนใหญ่มีความกลัวร่วมกันของอำนาจนอกล่วงล้ำเข้าไปในระยะยาวการแข่งขันทางยุทธศาสตร์ระหว่างสหรัฐอเมริกาและจีนในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก เพื่อที่จะรับมือกับจีนและหลีกเลี่ยงการแทรกแซงจากภายนอกประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รู้สึกว่าต้องมีหน้าที่และการพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อให้พวกเขาสามารถได้รวมจุดแข็งเช่นเดียวกับอำนาจการต่อรองที่ดีขึ้นทั้งในประเด็นทางเศรษฐกิจและการเมือง เดียวกันจะทำงานเมื่อต้องรับมือกับชุมชนควบหรือระดับภูมิภาคเช่นสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรปหรือกับองค์กรระหว่างประเทศเช่นสหประชาชาติและองค์การการค้าโลก. นอกจากนี้ในช่วงเวลาของโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและหลังจากที่มันถูกตี อย่างหนักจากวิกฤติการเงินเอเชียสร้างชุมชนจะช่วยให้เศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพิ่มศักยภาพในการแข่งขันทางเศรษฐกิจและความน่าสนใจให้กับนักลงทุนทั้งภายในและภายนอกภูมิภาค (มอนเต, 2006) ในปี 2003 การศึกษาทำสำหรับรัฐมนตรีเศรษฐกิจอาเซียนโดย McKinsey & Company เตือนว่า "ภูมิภาคล้มหลังคู่แข่ง เปลี่ยนมันเป็นตลาดเดียวที่แท้จริง ... จะช่วยฟื้นฟูความเป็นเงาเศรษฐกิจ ". ในแง่ของปัญหาทางการเมืองและการรักษาความปลอดภัย, ความตึงเครียดเชื้อชาติและศาสนาภายใน (ส่วนใหญ่เป็นอันตรายในพม่าภาคใต้ภาคตะวันออกและภาคใต้ของอินโดนีเซียฟิลิปปินส์) ได้นำไปสู่ข้าม ความไม่แน่นอนพรมแดน, การก่อการร้ายการอพยพผิดกฎหมายและยาเสพติดการค้ามนุษย์ เหล่านี้และปัญหาอื่น ๆ เช่นมลพิษทางอากาศ, ไข้หวัดนก, โรคเอดส์ทั้งหมดต้องดำเนินการร่วมกันในระดับภูมิภาคและประสานงาน. เทียบกับฉากนี้ในอนาคตของภูมิภาคและของอาเซียนจะเป็นในระดับมากขึ้นอยู่กับระดับของความสำเร็จของการสร้างชุมชน . ประชาคมอาเซียนจะขึ้นอยู่กับสามพันและร่วมกันเสริมเสาอาเซียนรักษาความปลอดภัยชุมชน (ASC) ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) และอาเซียนสังคมและวัฒนธรรมชุมชน (ASCC) ASC คาดว่าจะรักษาและเสริมสร้างสันติภาพความมั่นคงและความมีเสถียรภาพและเพิ่มขีดความสามารถของอาเซียนสำหรับการจัดการตนเองของความมั่นคงในภูมิภาค ซึ่งจะรวมถึงความร่วมมือทางทะเลและการต่อสู้กับการก่อการร้าย แต่ไม่มีแผนสำหรับกลุ่มทหารในระดับภูมิภาคหรือสนธิสัญญาป้องกัน นอกจากนี้ประเทศสมาชิกมีอิสระในการดำเนินนโยบายต่างประเทศของตัวเองและการเตรียมการป้องกัน ขณะที่ภารกิจของ AEC คือการพัฒนาตลาดเดียวและฐานการผลิตที่มีความมั่นคงมั่งคั่งการแข่งขันสูงและบูรณาการทางเศรษฐกิจที่มีการอำนวยความสะดวกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการค้าและการลงทุนที่มีการไหลเวียนอย่างเสรีของสินค้าการลงทุนบริการแรงงานที่มีทักษะและ การไหลของเงินทุนอิสระ แต่มันจะไม่นำมาใช้สกุลเงินร่วมกันเช่นสหภาพยุโรป และสุดท้าย แต่ไม่น้อย ASCC สำหรับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกผูกมัดด้วยกันในความร่วมมือเป็น "ของการดูแลชุมชนและสังคมร่วมกัน" แผน ASCC ของการกระทำมีสี่องค์ประกอบหลัก: การสร้างชุมชนของสังคมการดูแล, การจัดการผลกระทบทางสังคมของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ, การเสริมสร้างความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมและความเข้มแข็งของฐานรากของสังคมร่วมกันในระดับภูมิภาคไปสู่ประชาคมอาเซียน ในปี 2005 ประเทศสมาชิกตกลงที่จะจัดตั้งกฎบัตรอาเซียนซึ่งจะทำหน้าที่เป็นกรอบทางกฎหมายและสถาบันสำหรับองค์กรระดับภูมิภาคและประชาคมอาเซียน แม้ว่ามันจะไม่ใช้เวลาในการทำงานเหนือรัฐใด ๆ ที่มีเป้าหมายทะเยอทะยานของประชาคมอาเซียนเชื่อว่ามีไกลถึงผลกระทบที่สำคัญในชีวิตของผู้คนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ 9 ตุลาคม 2546 ในการประชุมสุดยอดของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) ประกาศความตั้งใจที่จะสร้างประชาคมอาเซียนตามสามเสาประชาคมความมั่นคงอาเซียนประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนและอาเซียนและสังคมวัฒนธรรมของชุมชน ปีอาเซียนภายหลังการก่อตั้งนครหลวงเวียงจันทน์ โปรแกรมตระหนักถึงเป้าหมายนี้ .

กระบวนการของการสร้างประชาคมอาเซียน คือ ผลของการเปลี่ยนแปลงมากในสมาคมภารกิจในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา การสิ้นสุดของสงครามเย็น การเลื่อนของโลกาภิวัตน์ของจีนและอินเดียในขนาดทางเศรษฐกิจและอิทธิพลทางการเมือง ตลอดจนวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียต้องบังคับให้อาเซียนที่จะเปลี่ยนจากการทูตเชิงป้องกันของต้นฉบับของการรักษาสันติภาพและความสามัคคีในหมู่สมาชิก และในภูมิภาค เพื่อสร้างชุมชนที่สร้างสรรค์ของการทูตเพื่อรับมือกับการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น เศรษฐกิจ และการเมืองในยุคโลกาภิวัตน์โลก

ใน รายละเอียดเพิ่มเติมหนึ่งในภัยคุกคามที่เด่นที่สุดในสมาชิกอาเซียน จีน ที่มีเสถียรภาพเศรษฐกิจอยู่ในการแข่งขันโดยตรงกับบรรดาของประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะในด้านการค้าและการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ขณะเดียวกัน ใน ปี ล่าสุด มังกรหลับ ยังได้พยายามที่จะเพิ่มอิทธิพลทางเศรษฐกิจและการเมืองของตนในภูมิภาค โดยเฉพาะในพม่า ลาว เวียดนาม และกัมพูชาการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญนี้มีมากขึ้นวาดประเทศอาเซียน ซึ่งแบ่งปันความกลัวทั่วไปของอำนาจภายนอก ซึ่งเป็นยุทธศาสตร์ระยะยาว การแข่งขันระหว่างสหรัฐอเมริกาและจีนในเอเชียแปซิฟิก เพื่อรับมือกับจีน และหลีกเลี่ยงการแทรกแซงภายนอกประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รู้สึกต้องทำโดยรวม และการพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อให้พวกเขาสามารถมีรวมจุดแข็งเป็นดีกว่า อำนาจต่อรองทั้งในทางเศรษฐกิจและการเมือง ปัญหา เดียวกันจะทำงานเมื่อจัดการกับบริษัทหรือในชุมชน เช่น สหรัฐอเมริกา และสหภาพยุโรป หรือกับองค์การระหว่างประเทศ เช่น องค์การสหประชาชาติ และองค์การค้าโลก

นอกจากนี้ในยุคของโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและหลังจากที่มันถูกตีอย่างหนักจากวิกฤติการเงินเอเชีย สร้างเศรษฐกิจชุมชน จะช่วยเพิ่มความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และน่าดึงดูดใจให้นักลงทุนในและนอกภูมิภาค ( almonte , 2006 ) ในการศึกษา 2003 ทำให้รัฐมนตรีเศรษฐกิจอาเซียน โดยบริษัท McKinsey &เตือนว่า " เขตจะล้าหลังคู่แข่งการเป็นตลาดเดียวที่แท้จริงจะ . . . . . . . ช่วยคืนความเงา " ของเศรษฐกิจ .

ในแง่ของปัญหาทางการเมืองและความมั่นคง ความตึงเครียดทางศาสนาและชาติพันธุ์ภายใน ( มากที่สุดอันตรายของพม่า ภาคใต้ ภาคตะวันออก และ ภาคใต้ของฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย ) มี LED ที่จะข้ามพรมแดนความไม่แน่นอน , การก่อการร้าย , การย้ายถิ่นผิดกฎหมาย และการค้ายาเสพติด เหล่านี้และปัญหาอื่น ๆเช่น มลภาวะทางอากาศไข้หวัดนก เอดส์ทั้งหมดต้องร่วมกันและประสานงานในการกระทํา

กับฉากหลังนี้ อนาคตของภูมิภาค อาเซียนจะเป็น ในระดับมาก โดยระดับความสำเร็จของการสร้างชุมชน

ประชาคมอาเซียนจะขึ้นอยู่กับสามพันและร่วมกันเสริมเสาประชาคมความมั่นคงอาเซียน ( ASC )ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ( AEC ) และประชาคมสังคมและวัฒนธรรมอาเซียน ( ASCC ) โดย ASC คาดว่าจะรักษาและเสริมสร้างสันติภาพ ความมั่นคงและเสถียรภาพ และเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตของอาเซียนเพื่อการจัดการตนเองของความมั่นคงในภูมิภาค มันรวมถึงความร่วมมือทางทะเล และการต่อต้านการก่อการร้าย แต่ไม่มีแผนสำหรับภูมิภาคทหาร บล๊อคหรือป้องกันสัญญา นอกจากนี้ประเทศสมาชิกมีอิสระที่จะสานต่อนโยบายของตนเองในต่างประเทศ และการเตรียมการป้องกัน ทั้งนี้ เป้าหมายของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน เพื่อพัฒนาเป็นตลาดเดียวและฐานการผลิตที่มีเสถียรภาพ , ความเจริญรุ่งเรือง , การแข่งขันสูงและบูรณาการทางเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพเพื่ออำนวยความสะดวกการค้าและการลงทุนซึ่งมีการไหลของฟรีของสินค้า บริการ การลงทุน แรงงานฝีมือและจะมีการไหลของเงินทุน แต่จะไม่ใช้สกุลเงินทั่วไป เช่น สหภาพยุโรป และสุดท้าย แต่ไม่น้อยที่อาเซียนเป็นภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผูกพันกันในห้างหุ้นส่วนเป็น " ชุมชนแห่งการแบ่งปันสังคม " ต่างประเทศ แผนปฏิบัติการ ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบหลัก : การสร้างชุมชนแห่งสังคมที่เอื้ออาทร และผลกระทบทางสังคมของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจการส่งเสริมความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม และการเสริมสร้างฐานรากของสังคมระดับภูมิภาคไปสู่อาเซียน ในปี 2005 ประเทศสมาชิกตกลงที่จะสถาปนากฎบัตรอาเซียน ซึ่งจะใช้เป็นกรอบกฎหมายและสถาบันองค์กรภูมิภาคและประชาคมอาเซียน ถึงแม้ว่าจะไม่ใช้ใด ๆ ซึ่งเกี่ยวพันกับหลายๆ ประเทศ มีเป้าหมายที่ทะเยอทะยานของฟังก์ชันประชาคมอาเซียน เชื่อว่าได้กว้างขวางและสำคัญต่อชีวิตของประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้