Political change, however, is more

Political change, however, is more often than not conditioned by domestic factors. In this book, these factors are emphasized. Countries in the region were highly influenced by the presence or absence of economic growth. How elites responded to crises also could explain moment that allowed for political change to occur. As time, social movement have also contributed to the erosion of authoritarian rule, or the emergence of democracy. These factors can be compared to assess their degree of explanatory reach in these cases. Yet, we also need to recognize some factors that are more specific to the region or to one or two countries. The following sections present some explanatory propositions for understanding some of the broad strokes of political change in Southeast Asia.
Growth, development and political change
Economic development has long been associated with democratic political. Seymour Martin Lipset in 1959 established a correlation between high levels of economic development and democracy (Lipset, 1959). He found that the more advanced economies, measured as Gross Domestic Product (GDP) per capita, were all stable, advanced democracies. Lipset postulated that such an association arose out of the greater wealth, education and urbanization of developed economies. Those circumstances created greater demand for openness and competition.
An offshoot of this argument emphasizes the role of the middle class. The argument is a narrower one that emphasizes how the middle class typically prefers more active participation in politics and representation of their interests. Its members tend to be educated, work as professionals or office workers, can be civil servants or teachers and students as well. They are likely to live in urban areas, create associations and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง อย่างไรก็ตาม เป็นมากขึ้นมักจะไม่ปรับอากาศ โดยปัจจัยภายในประเทศ ในหนังสือเล่มนี้ มีเน้นปัจจัยเหล่านี้ ประเทศในภูมิภาคมีอิทธิพลต่อ โดยหรือเติบโตทางเศรษฐกิจสูง ไรร่ำรวยตอบรับวิกฤตยังไม่สามารถอธิบายขณะที่อนุญาตสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองเกิดขึ้นได้ เวลา เคลื่อนไหวทางสังคมได้ส่วนการกัดเซาะของกฎประเทศ เกิดประชาธิปไตย ปัจจัยเหล่านี้สามารถเปรียบเทียบเพื่อประเมินปริญญาของอธิบายถึงในกรณีเหล่านี้ ยัง เรายังต้องรู้จักปัจจัยบางอย่างที่เฉพาะเจาะจง กับภูมิภาค หรือประเทศหนึ่ง หรือสอง ส่วนต่อไปนี้แสดงบางขั้นอธิบายสำหรับเข้าใจบางจังหวะกว้างของการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เจริญเติบโต การพัฒนา และการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองพัฒนาเศรษฐกิจยาวเชื่อมโยงกับประชาธิปไตยทางการเมือง ซีมัวร์ Lipset มาร์ตินใน 1959 ก่อตั้งความสัมพันธ์ระหว่างระดับสูงของการพัฒนาเศรษฐกิจและประชาธิปไตย (Lipset, 1959) เขาพบว่า สูงขึ้นเศรษฐกิจ วัดเป็นรวมภายในประเทศผลิตภัณฑ์ (GDP) ต่อ capita ถูกเหมือน ๆ มีเสถียรภาพ ขั้นสูงทั้งหมด Lipset postulated ที่ ความสัมพันธ์เกิดขึ้นอีกมากมายให้มากขึ้น การศึกษา และเป็นของประเทศพัฒนา สถานการณ์ที่สร้างความต้องการมากขึ้นสำหรับการเปิดและการแข่งขัน การ offshoot ของอาร์กิวเมนต์นี้เน้นบทบาทของชนชั้นกลาง อาร์กิวเมนต์หนึ่งแคบกว่าที่เน้นวิธีชั้นกลางโดยทั่วไปต้องมีส่วนร่วมอยู่ในการเมืองและการแสดงของพวกเขาคอย อยู่ สมาชิกมักจะ ศึกษา ทำงานเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือสำนักงานแรงงาน สามารถเป็นข้าราชการ หรือครู และนักเรียนเช่น พวกเขามักจะอาศัยอยู่ในพื้นที่เมือง สร้างความสัมพันธ์ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง แต่เป็นบ่อยกว่าไม่ปรับอากาศจากปัจจัยภายในประเทศ ในหนังสือเล่มนี้ปัจจัยเหล่านี้จะเน้น ประเทศในภูมิภาคนี้ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากการมีหรือไม่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจ วิธีชนชั้นตอบสนองต่อวิกฤตยังสามารถอธิบายได้ว่าช่วงเวลาที่ได้รับอนุญาตให้มีการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่จะเกิดขึ้น เมื่อเวลาเคลื่อนไหวทางสังคมนอกจากนี้ยังมีส่วนร่วมในการชะล้างพังทลายของการปกครองเผด็จการหรือการเกิดของประชาธิปไตย ปัจจัยเหล่านี้สามารถนำมาเปรียบเทียบเพื่อประเมินระดับของการเข้าถึงอธิบายในกรณีเหล่านี้ แต่เรายังต้องตระหนักถึงปัจจัยบางประการที่มีมากขึ้นโดยเฉพาะในภูมิภาคหรือหนึ่งหรือทั้งสองประเทศ ส่วนต่อไปนี้นำเสนอบางข้อเสนออธิบายเพื่อความเข้าใจบางส่วนของจังหวะในวงกว้างของการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เติบโตการพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง
การพัฒนาเศรษฐกิจได้รับการที่เกี่ยวข้องกับประชาธิปไตยทางการเมือง มัวร์มาร์ติน Lipset ในปี 1959 จัดตั้งขึ้นความสัมพันธ์ระหว่างระดับสูงของการพัฒนาเศรษฐกิจและประชาธิปไตย (Lipset 1959) เขาพบว่าเศรษฐกิจที่สูงขึ้นวัดผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) ต่อหัวมีเสถียรภาพประชาธิปไตยขั้นสูง Lipset ตั้งสมมติฐานว่าสมาคมดังกล่าวเกิดขึ้นจากการศึกษาความมั่งคั่งมากขึ้นและกลายเป็นเมืองของการพัฒนาเศรษฐกิจ สถานการณ์เหล่านั้นสร้างความต้องการมากขึ้นสำหรับการเปิดกว้างและการแข่งขัน
หน่อของเรื่องนี้เน้นบทบาทของชนชั้นกลาง อาร์กิวเมนต์เป็นหนึ่งแคบที่เน้นวิธีการที่ชนชั้นกลางมักจะชอบการมีส่วนร่วมมากขึ้นในการเมืองและการเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของพวกเขา สมาชิกที่มีแนวโน้มที่จะได้รับการศึกษา, การทำงานเป็นมืออาชีพหรือสำนักงานแรงงานสามารถเป็นข้าราชการหรือครูและนักเรียนได้เป็นอย่างดี พวกเขามีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ในเขตเมืองสร้างความสัมพันธ์และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง แต่เป็นบ่อยกว่าไม่ปรับอากาศ โดยปัจจัยในประเทศ ในหนังสือเล่มนี้ ปัจจัยเหล่านี้จะถูกเน้น ประเทศในภูมิภาคนี้ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากการแสดงตนหรือขาดของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ แล้วชนชั้นสูงตอบสนองวิกฤตการณ์ยังสามารถอธิบายเวลาที่อนุญาตสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่จะเกิดขึ้น เวลาการเคลื่อนไหวทางสังคมได้มีส่วนร่วมกับการพังทลายของเผด็จการ หรือการเกิดขึ้นของประชาธิปไตย ปัจจัยเหล่านี้สามารถนำมาเปรียบเทียบเพื่อประเมินระดับของการเข้าถึงข้อมูลในคดีเหล่านี้ แต่เรายังต้องรับรู้ปัจจัยบางอย่างที่เป็นเฉพาะพื้นที่ หรือ หนึ่ง หรือ สองประเทศส่วนต่อไปนี้นำเสนอข้อเสนอบางอธิบายเพื่อความเข้าใจบางส่วนของจังหวะในวงกว้างของการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
การเจริญเติบโต การพัฒนา และการพัฒนาเศรษฐกิจการเปลี่ยนแปลง
ทางการเมืองได้รับการเชื่อมโยงกับประชาธิปไตยการเมือง ซีมัวร์ มาร์ติน lipset ใน 2502 จัดตั้ง ความสัมพันธ์ระหว่างระดับของการพัฒนาทางเศรษฐกิจและประชาธิปไตย ( lipset 1959 )เขาพบว่า ประเทศที่ทันสมัยมากขึ้น วัดว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ ( GDP ) ต่อหัว อยู่มั่นคง ก้าวหน้าประชาธิปไตย . ซึ่ง lipset เช่นสมาคมก็ลุกขึ้นออกจากความมั่งคั่งมากขึ้น การศึกษา และเศรษฐกิจของประเทศพัฒนา . สถานการณ์เหล่านั้นสร้างความต้องการมากขึ้นสำหรับการเปิดกว้างและการแข่งขัน .
เป็นหน่อของอาร์กิวเมนต์นี้เน้นบทบาทของชนชั้นกลาง นี่มันแคบกว่าที่เน้นว่าชนชั้นกลางโดยทั่วไปชอบใช้งานมากขึ้นการมีส่วนร่วมในการเมืองและการเป็นตัวแทนของผลประโยชน์ของตน สมาชิกมีแนวโน้มที่จะได้รับการศึกษา ทำงานเป็นมืออาชีพ หรือ สำนักงานแรงงาน เป็นข้าราชการ หรือ ครู และนักเรียนเป็นอย่างดีพวกเขามีแนวโน้มที่จะอยู่ในเขตเมือง สร้างสมาคมและ