We think of words as the basic unit

We think of words as the basic units of language. When a baby begins to
speak, the way the excited mother reports what has happened is: ‘Sally
(or Tommy) has said her (or his) first word!’ We would be surprised at
a mother who described little Tommy’s or Sally’s first utterance as a
sentence. Sentences come later, we are inclined to feel, when words are
strung together meaningfully. That is not to say that a sentence must
always consist of more than one word. One-word commands such as
‘Go!’ or ‘Sit!’, although they crop up relatively seldom in everyday conversation
or reading, are not in any way odd or un-English. Nevertheless,
learning to talk in early childhood seems to be a matter of putting words
together, not of taking sentences apart.
There is a clear sense, then, in which words seem to be the buildingblocks
of language. Even as adults, there are quite a few circumstances
in which we use single words outside the context of any actual or reconstructable
sentence. Here are some examples:
• warning shouts, such as ‘Fire!’
• conventional commands, such as ‘Lights!’, Camera!’, ‘Action!’
• items on shopping lists, such as ‘carrots’, ‘cheese’, ‘eggs’.
It is clear also that words on their own, outside sentences, can be sorted
and classified in various ways. A comprehensive classification of English
words according to meaning is a thesaurus, such as Roget’s Thesaurus. But
the kind of conventional classification that we are likely to refer to most
often is a dictionary, in which words are listed according to their spelling
in alphabetical order

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราคิดว่า คำเป็นหน่วยพื้นฐานของภาษา เมื่อเด็กเริ่มพูด วิธีแม่ตื่นเต้นรายงานสิ่งที่เกิดคือ: ' แฮร์รี(หรือทอมมี่) ได้กล่าวว่า คำแรกของเธอ (หรือเขา) !' เราจะประหลาดใจแม่ที่อธิบายน้อยทอมมี่หรือของ Sally utterance ที่แรกเป็น การประโยค ประโยคต่อมา เราจะต้องรู้สึกว่า เมื่อมีคำstrung กันมา ที่จะไม่พูดประโยคต้องประกอบด้วยคำมากกว่าหนึ่งเสมอ คำหนึ่งคำเช่น"ไป ' หรือ 'นั่ง ' ถึงแม้ว่าพวกเขาตัดค่าค่อนข้างบทบาทในชีวิตประจำวันหรืออ่าน ไม่ดังแปลก หรือภาษาอังกฤษไม่ อย่างไรก็ตามเรียนรู้ปฐมวัยพูดดูเหมือนจะ เป็นเรื่องของการวางคำประโยคเข้าด้วย ไม่สามารถแยกมีความรู้สึกชัดเจน แล้ว คำดูเหมือนจะ buildingblocksของภาษา เป็นผู้ใหญ่ มีสถานการณ์ค่อนข้างน้อยที่เราใช้คำเดียวนอกจากของจริง หรือ reconstructable ใด ๆประโยค ตัวอย่างเช่น:•เตือนการตะโกน เช่น 'ไฟไหม้'•ปกติคำสั่ง เช่น 'ไฟ ' กล้อง!', 'กระทำ 'สินค้า•ช้อปปิ้งรายการ 'แครอท' 'ชีส' 'ไข่'ก็ยังมีความชัดเจนว่า สามารถเรียงลำดับคำของตนเอง นอกประโยคและลับด้วยวิธีการต่าง ๆ การจัดประเภทภาษาอังกฤษครบวงจรคำตามความหมายจะเป็นอรรถาภิธาน เช่น Roget ของอรรถาภิธาน แต่ชนิดของประเภททั่วไปที่เรามักจะหมายถึงมากที่สุดมักเป็นพจนานุกรม ซึ่งแสดงคำตามการสะกดลำดับตัวอักษร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคิดว่าคำพูดเป็นหน่วยพื้นฐานของภาษา เมื่อลูกน้อยเริ่มที่จะพูดในแบบที่คุณแม่รู้สึกตื่นเต้นรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นคือ 'แซลลี่ (หรือทอมมี่) ได้กล่าวว่าเธอ (หรือเขา) คำแรก! เราจะประหลาดใจที่แม่ที่อธิบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทอมมี่หรือคำพูดแรกของแซลลี่ว่าเป็นประโยค ประโยคมาต่อมาเรามีแนวโน้มที่จะรู้สึกเมื่อคำที่เครียดกันมีความหมาย นั่นคือไม่ได้บอกว่าต้องเป็นประโยคที่มักจะประกอบด้วยมากกว่าหนึ่งคำ คำสั่งหนึ่งคำเช่น'ไป' หรือ 'นั่ง' แม้ว่าพวกเขาจะปลูกขึ้นค่อนข้างไม่ค่อยในการสนทนาในชีวิตประจำวันหรือการอ่านไม่ได้ในทางใดทางคี่หรือยกเลิกภาษาอังกฤษ แต่การเรียนรู้ที่จะพูดคุยในวัยเด็กน่าจะเป็นเรื่องของการวางคำด้วยกันไม่ได้ของการใช้ประโยคออกจากกัน. มีความรู้สึกที่ชัดเจนเป็นแล้วซึ่งในคำพูดดูเหมือนจะ buildingblocks ของภาษา แม้ในขณะที่ผู้ใหญ่มีสถานการณ์ค่อนข้างไม่กี่ที่เราใช้คำเดียวนอกบริบทของการใด ๆ ที่เกิดขึ้นจริงหรือ reconstructable ประโยค นี่คือตัวอย่างบางส่วน: 'ไฟ' ตะโกนเตือน•เช่น•คำสั่งธรรมดาเช่นกล้อง',' การกระทำ '' ไฟ '! •รายการในรายการช้อปปิ้งเช่น' แครอท ',' ชีส ' 'ไข่'. มันเป็นที่ชัดเจนว่าคำพูดของตัวเองประโยคข้างนอกสามารถจัดเรียงและจัดให้อยู่ในรูปแบบต่างๆ การจัดหมวดหมู่ที่ครอบคลุมของภาษาอังกฤษคำที่มีความหมายตามพจนานุกรมเป็นเช่นอรรถา Roget ของ แต่ชนิดของการจัดหมวดหมู่ทั่วไปว่าเรามีแนวโน้มที่จะอ้างถึงส่วนใหญ่มักจะเป็นพจนานุกรมซึ่งในคำพูดมีการระบุไว้ตามการสะกดคำของพวกเขาตามลำดับตัวอักษร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราคิดว่า คำที่เป็นหน่วยพื้นฐานของภาษา เมื่อทารกเริ่ม
พูดอย่างตื่นเต้น แม่รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นเป็น " แซลลี่
( ทอมมี่ ) ได้กล่าวว่า เธอ ( หรือเขา ) คำแรก ! ' เราจะประหลาดใจที่
แม่ที่อธิบายทอมมี่ตัวน้อย หรือ แซลลี่ ครั้งแรกที่เป็น
ประโยค ประโยคที่ตามมาทีหลัง เรามีแนวโน้มที่จะรู้สึกเมื่อมีคำ
หงุดหงิดร่วมกันอย่างมีความหมายนั่นคือไม่ได้บอกว่าประโยคต้อง
มักจะประกอบด้วยมากกว่า 1 คำ หนึ่งคําสั่งเช่น
จง ! ' หรือ ' นั่ง ! ' ถึงแม้ว่าพวกเขาปลูกขึ้นค่อนข้างบ่อยในการสนทนา ในชีวิตประจำวัน หรือ
อ่านไม่ได้ในทางใด คี่ หรือ ยูเอ็น ภาษาอังกฤษ โดย
เรียนรู้ที่จะพูดในวัยเด็กดูเหมือนจะเป็นเรื่องของการวางคำ
ด้วยกัน ไม่ใช่เอาประโยคออกจากกัน
มีความชัดเจนแล้วซึ่งคำที่ดูเหมือนจะเป็น buildingblocks
ของภาษา แม้เป็นผู้ใหญ่ มีค่อนข้างน้อย ซึ่งในสถานการณ์
เราใช้คําเดียวนอกบริบทของจริง หรือ reconstructable
ประโยค นี่คือตัวอย่าง :
- เตือนตวาด เช่น ' ไฟไหม้ '
- ปกติสั่ง เช่น ' ไฟ ! ' , กล้อง ' ' การกระทำ ! '
- รายการในรายการช้อปปิ้ง เช่น ' แครอท ' ' ชีส '' ไข่ ' .
ก็เป็นที่ชัดเจนว่าคำพูดของตัวเอง นอกประโยค สามารถเรียง
และจัดในรูปแบบต่างๆ ครอบคลุมประเภทของคำภาษาอังกฤษ
ตามความหมายพจนานุกรม เช่น สาขาของพจนานุกรม แต่ชนิดของการจำแนก
ปกติที่เรามักจะอ้างถึงบ่อยที่สุด
พจนานุกรม ซึ่งคำที่แสดงตามการสะกด
ตามลำดับอักษร