Liu Yue’s sharp and ruthless measur

Liu Yue’s sharp and ruthless measures opened a pathway for them, while Xuan Yuan Che’s sword attacked in all directions, getting rid of the remaining enemies before following Liu Yue along.

Both of them worked together flawlessly.

Under the blue curtain of the sky, only a scene of bloodbath could be seen in this area.

There wasn’t any screaming, not even a single squeak. There was only killing, desperate killing everywhere.

When Liu Yue and Xuan Yuan Che advanced one step forward, every cavalry that was bypassed immediately collapsed as their bodies tumbled backwards without a sound. The army had encircled Liu Yue and Xuan Yuan Che, leaving not a single path open. If they wanted to break through the encirclement, they would have to kill every single person there. Otherwise, they can forget about escaping from this place.

This was the difference between the Imperial Guards and the assassins. This was the teamwork that only exists in an army.

Liu Yue who had gone in first, advanced forward with a rapid pace, pouncing non-stop on her succeeding target. As she defeated one soldier, another one charged forward; when she defeated two soldiers, another two charged forward. The number of incoming soldiers seemed endless.

Her pretty brows knit together. Liu Yue had understood from the start that it was better to avoid provoking an army. However strong one’s skills were, there would be a limit to it. Facing thousands or even ten thousands of soldiers alone would only result in exhaustion sooner or later.

Regardless of how strong she and Xuan Yuan Che was, they could not face off against over a thousand cavalries that were not much weaker than them alone. The cavalries had used an attack technique that relied on teamwork. Such great display of teamwork couldn’t be calculated by a simple one enemy plus one enemy equals two enemies. Instead, their combined strength definitely exceeded that of two combined.

At this moment, their only chance to open a pathway was to kill as fast as possible and tear a hole in this strict impregnable defense around the forest. Otherwise, they would die here today.

Liu Yue’s attack became even more ruthless. She didn’t care about the attacks on her left, right and back, leaving them all to Xuan Yuan Che. Liu Yue only cared about moving forward, she only cared about the opponent in front of her.

Even when a sharp blade pierced her shoulders, she did not even look at her wound, leaving blood flowing out from the injury. Her eyes were only focused on her front, they were only focused on attacking to kill.

As long as she’s not dead, any wound was not a serious wound to her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตรการที่คมชัด และไร้ความปรานีของ Liu Yue เปิดทางเดินสำหรับพวกเขา ในขณะที่ดาบซวนหยวน Che โจมตีทุกทิศทาง การกำจัดศัตรูที่เหลือก่อน Liu Yue ตามทั้งสองอย่างทำงานร่วมกันไม่มีที่ติภายใต้ผ้าม่านสีฟ้าของท้องฟ้า เฉพาะฉากหน้าอาจจะเห็นในพื้นที่นี้ไม่มีการกรีดร้อง ไม่ได้มีความละอายเดียว ฆ่าเฉพาะ หมดหวังฆ่าทุกที่ได้เมื่อ Liu Yue และซวนหยวน Che ขั้นสูงหนึ่งก้าวไปข้างหน้า ทหารม้าทุกที่ถูก bypassed ทันทียุบ ตามร่างกายร่วงลงไปข้างหลัง โดยไม่มีเสียง กองทัพได้ล้อมรอบ Liu Yue และซวนหยวน Che ออกจากเส้นทางเดียวไม่เปิด ถ้าพวกเขาอยากจะตัดผ่านที่กั้นกลาง พวกเขาจะต้องฆ่าทุกคนมี อย่างอื่น พวกเขาสามารถลืมเกี่ยวกับการหลบหนีจากที่นี้ความแตกต่างระหว่างยามอิมพีเรียลและมือสังหารได้ ทำงานเป็นทีมที่มีอยู่ในกองทัพบกได้Liu Yue ที่ได้ไปในครั้งแรก ขั้นสูงไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็วก้าว pouncing ไม่หยุดเป้าหมายของเธอประสบความสำเร็จ ขณะที่เธอชนะทหารหนึ่ง อีกหนึ่งคิดไปข้างหน้า เมื่อเธอชนะทหารสอง อีก 2 คิดไปข้างหน้า จำนวนทหารที่เข้ามาดูเหมือนไม่รู้จบคิ้วเธอสวยถักกัน Liu Yue เข้าใจตั้งแต่เริ่มต้นว่า เป็นการดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการกระตุ้นความกองทัพ อย่างไรก็ตามหนึ่งแข็งแกร่งของทักษะได้ จะมีการจำกัด เผชิญหลายพันหรือหมื่นแม้ของทหารเพียงอย่างเดียวเท่านั้นจะช้าอ่อนเพลียRegardless of how strong she and Xuan Yuan Che was, they could not face off against over a thousand cavalries that were not much weaker than them alone. The cavalries had used an attack technique that relied on teamwork. Such great display of teamwork couldn’t be calculated by a simple one enemy plus one enemy equals two enemies. Instead, their combined strength definitely exceeded that of two combined.At this moment, their only chance to open a pathway was to kill as fast as possible and tear a hole in this strict impregnable defense around the forest. Otherwise, they would die here today.Liu Yue’s attack became even more ruthless. She didn’t care about the attacks on her left, right and back, leaving them all to Xuan Yuan Che. Liu Yue only cared about moving forward, she only cared about the opponent in front of her.Even when a sharp blade pierced her shoulders, she did not even look at her wound, leaving blood flowing out from the injury. Her eyes were only focused on her front, they were only focused on attacking to kill.As long as she’s not dead, any wound was not a serious wound to her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของหลิวว คม และโหดเหี้ยม มาตรการเปิดเส้นทางสำหรับพวกเขาในขณะที่ซวนหยวนเจ๊ดาบโจมตีทุกทิศ ขจัดศัตรูที่เหลือก่อนต่อหลิวเย่ด้วยทั้งคู่ทำงานด้วยกันอย่างไม่มีที่ติใต้ม่านสีฟ้าของท้องฟ้าเพียงฉากนองเลือดที่สามารถเห็นได้ในบริเวณนี้ไม่มีเสียงกรีดร้อง ไม่มีเงียบ มีเพียงการฆ่าหมดหวังฆ่าทุกที่เมื่อหลิวเยี่ยซวนหยวนชี่ขั้นสูงและขั้นตอนหนึ่งข้างหน้าทุกทหารม้าที่ผ่านร่างกายของพวกเขาเริ่มถอยหลังล้มลงอย่างไม่มีเสียง กองทัพมีล้อม Liu Yue และซวนหยวนเช กลับไม่ใช่วิถีเดียวเปิด ถ้าพวกเขาต้องการที่จะฝ่าวงล้อม พวกเขาจะต้องฆ่าทุกคนที่นั่น มิฉะนั้นพวกเขาจะลืมเกี่ยวกับการหลบหนีจากสถานที่แห่งนี้นี้คือความแตกต่างระหว่างทหารและนักฆ่า นี้คือทีมที่มีอยู่ในกองทัพยูเว่ที่ได้ไปก่อน ก้าวหน้าไปข้างหน้าด้วยการก้าวอย่างรวดเร็ว , จู่โจมไม่หยุดเธอประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย เมื่อเธอพ่ายแพ้ทหารคนหนึ่ง อีกคนคิดไปข้างหน้า เมื่อเธอพ่ายแพ้ทหารสองคน อีกสองคนคิดไปข้างหน้า จำนวนของทหารเข้ามาดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดคิ้วสวยของเธอถักด้วยกัน ยูเว่ก็เข้าใจตั้งแต่แรกแล้วว่ามันคือดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการยั่วยุกองทัพ แข็งแรงแต่เป็นทักษะ ต้องมีขอบเขต ซึ่งหลายพันหรือแม้กระทั่งสิบพันทหารคนเดียวเท่านั้นจะส่งผลให้อ่อนเพลีย ไม่ช้าก็เร็วไม่รัดกุมว่าเธอและซวนหยวน เช คือ พวกเขาไม่อาจเผชิญหน้ากับกว่าพันทหารม้าที่ไม่ได้อ่อนแอกว่าที่พวกเขาอยู่ตามลำพัง ส่วนทหารม้าได้ใช้เทคนิคการต่อสู้ที่อาศัยการทำงานเป็นทีม แสดงการทำงานที่ดีดังกล่าวไม่ได้ถูกคำนวณโดยง่าย หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับศัตรูข้าศึกศัตรู 2 แทนความแข็งแรงของพวกเขารวมแน่นอนที่เกินสองรวมกันในช่วงเวลานี้ โอกาสเดียวของพวกเขาที่จะเปิดเส้นทางที่ถูกฆ่าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ และฉีกหลุมในเรื่องนี้อย่างเข้มงวดได้ป้องกันรอบ ๆป่า มิฉะนั้นก็จะตายที่นี่ของหลิวเย่ โจมตี เขายิ่งโหดมากขึ้น เธอไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับการโจมตีบนซ้าย ขวา และหลัง จากทั้งหมดซวนหยวน เช ยูเว่สนใจแค่ก้าวไปข้างหน้า เธอสนใจแค่คู่แข่งในด้านหน้าของเธอแม้เมื่อดาบคมแทงไหล่ของเธอ เธอไม่ได้มองไปที่แผลของเธอ ปล่อยให้เลือดไหลออกมาจากแผล ตาของเธอเป็นเพียงมุ่งเน้นไปที่หน้าของเธอ พวกเขาเพียง แต่มุ่งเน้นไปที่การโจมตีจะฆ่าตราบใดที่เธอไม่ได้ตาย บาดแผลไม่ได้บาดแผลของเธอ