Other points worth noting include t

Other points worth noting include the fact that the pronoun system did not yet, in the late tenth century, include the third person plural forms beginning with th-: hi appears where we would use they. Several aspects of word order will also strike the reader as oddly unlike ours. Subject and verb are inverted after an adverb—þa cwæð he "Then said he"—a phenomenon not unknown in Modern English but now restricted to a few adverbs such as never and requiring the presence of an auxiliary verb like do or have. In subordinate clauses the main verb must be last, and so an object or a preposition may precede it in a way no longer natural: þe hi of comon "which they from came," for ðan ðe hi engla wlite habbað "because they angels' beauty have."
Perhaps the most distinctive difference between Old and Modern English reflected in Aelfric's sentences is the elaborate system of inflections, of which we now have only remnants. Nouns, adjectives, and even the definite article are inflected for gender, case, and number: ðære ðeode "(of) the people" is feminine, genitive, and singular, Angle "Angles" is masculine, accusative, and plural, and swilcum "such" is masculine, dative, and plural. The system of inflections for verbs was also more elaborate than ours: for example, habbað "have" ends with the -að suffix characteristic of plural present indicative verbs. In addition, there were two imperative forms, four subjunctive forms (two for the present tense and two for the preterit, or past, tense), and several others which we no longer have. Even where Modern English retains a particular category of inflection, the form has often changed. Old English present participles ended in -ende not -ing, and past participles bore a prefix ge- (as geandwyrd "answered" above).
The period of Middle English extends roughly from the twelfth century through the fifteenth. The influence of French (and Latin, often by way of French) upon the lexicon continued throughout this period, the loss of some inflections and the reduction of others (often to a final unstressed vowel spelled -e) accelerated, and many changes took place within the phonological and grammatical systems of the language. A typical prose passage, especially one from the later part of the period, will not have such a foreign look to us as Aelfric's prose has; but it will not be mistaken for contemporary writing either. The following brief passage is drawn from a work of the late fourteenth century called Mandeville's Travels. It is fiction in the guise of travel literature, and, though it purports to be from the pen of an English knight, it was originally written in French and later translated into Latin and English. In this extract Mandeville describes the land of Bactria, apparently not an altogether inviting place, as it is inhabited by "full yuele [evil] folk and full cruell."
In þat lond ben trees þat beren wolle, as þogh it were of scheep; whereof men maken clothes, and all þing þat may ben made of wolle. In þat contree ben many ipotaynes, þat dwellen som tyme in the water, and somtyme on the lond: and þei ben half man and half hors, as I haue seyd before; and þei eten men, whan þei may take hem. And þere ben ryueres and watres þat ben fulle byttere, þree sithes more þan is the water of the see. In þat contré ben many griffounes, more plentee þan in ony other contree. Sum men seyn þat þei han the body vpward as an egle, and benethe as a lyoun: and treuly þei seyn soth þat þei ben of þat schapp. But o griffoun hath the body more gret, and is more strong, þanne eight lyouns, of suche lyouns as ben o this half; and more gret and strongere þan an hundred egles, suche as we han amonges vs. For o griffoun þere wil bere fleynge to his nest a gret hors, 3if he may fynde him at the poynt, or two oxen 3oked togidere, as þei gon at the plowgh.
The spelling is often peculiar by modern standards and even inconsistent within these few sentences (contré and contree, o [griffoun] and a [gret hors], þanne and þan, for example). Moreover, in the original text, there is in addition to thorn another old character 3, called "yogh," to make difficulty. It can represent several sounds but here may be thought of as equivalent to y. Even the older spellings (including those where u stands for v or vice versa) are recognizable, however, and there are only a few words like ipotaynes "hippopotamuses" and sithes "times" that have dropped out of the language altogether.
We may notice a few words and phrases that have meanings no longer common such as byttere "salty," o this half "on this side of the world," and at the poynt "to hand," and the effect of the centuries-long dominance of French on the vocabulary is evident in many familiar words which could not have occurred in Aelfric's writing even if his subject had allowed them, words like contree, ryueres, plentee, egle, and lyoun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่า ระบบสรรพนามไม่ได้ ในศตวรรษสิบสาย มีฟอร์มพหูพจน์การบุคคลที่สามที่ขึ้นต้น ด้วย th-: สวัสดี ปรากฏขึ้นที่เราจะใช้พวกเขา ด้านต่าง ๆ ของคำสั่งจะตีอ่านเป็นน่าต่างจากของเรา เรื่องและกริยากลับหลังคำกริยาวิเศษณ์ — þa cwæð "แล้วพูดเขา" ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่รู้จักในภาษาอังกฤษสมัยใหม่แต่ตอนนี้จำกัดวิสามานยนามกี่เช่นเคยมีมา และต้องของกริยาเสริมการเช่นต้อง การ ในอนุประโยค กริยาหลักต้องสุดท้าย และดังนั้น วัตถุหรือคำวิเศษณ์อาจนำหน้าในลักษณะไม่ธรรมชาติ: þe สวัสดี ของ comon "ซึ่งพวกเขาจากมา"สำหรับ ðan ðe สวัสดี engla wlite habbað " เนื่องจากพวกเขามีความสวยงามของสวรรค์"
ทีแตกต่างส่วนใหญ่ระหว่างเก่าและสมัยใหม่ภาษาอังกฤษในประโยคของ Aelfric เป็นระบบประณีตของ inflections ซึ่งตอนนี้เรามีเพียงเศษ คำนาม คำคุณศัพท์ และแม้แต่บทความของหน้าต่างอิน inflected เพศ กรณี และหมายเลข: ðeode ðære "(ชาวบ้าน)" เป็นผู้หญิง genitive และเอกพจน์ มุม "มุม" เป็นผู้ชาย accusative พหูพจน์ และ swilcum "เช่น" ผู้ชาย dative และพหูพจน์ ระบบของ inflections สำหรับกริยายังไม่ประณีตยิ่งกว่าเรา: ตัวอย่าง habbað "มี" ลงท้าย ด้วยคำต่อท้าย - að ลักษณะของกริยาตัวชี้ให้เห็นปัจจุบันพหูพจน์ นอกจากนี้ มีความจำเป็นแบบฟอร์มที่สอง ฟอร์ม subjunctive สี่ (สองสำหรับปัจจุบันกาล) และสองในกาล preterit หรือ อดีต และหลายผู้อื่นซึ่งเราไม่มี แม้ที่อังกฤษสมัยใหม่ยังคงเป็นประเภทเฉพาะของการผันคำ แบบฟอร์มมักจะเปลี่ยนไป ปัจจุบัน participles อังกฤษเก่าสิ้นสุดลง - ende ไม่ - ไอเอ็นจี และอดีต participles แบกนำหน้าเป็น ge- (เป็น geandwyrd "ตอบ" ด้านบน)
ระยะกลางอังกฤษขยายจากศตวรรษสิบสองถึงสิบห้าที่หยาบ ๆ อิทธิพลของฝรั่งเศส (ละติน มักจะใช้ภาษาฝรั่งเศส) ตามปทานุกรมอย่างต่อเนื่องตลอดช่วงเวลานี้ การสูญเสียของ inflections บางและการลดลงของผู้อื่น (มักจะเป็นสุดท้าย unstressed สระสะกด -e) เร่ง และเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้นภายในระบบคำโครงสร้างประโยค และไวยากรณ์ของภาษา พาสร้อยแก้วทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งจากส่วนหลังของรอบระยะเวลา จะมีลักษณะดังกล่าวต่างประเทศเรา มีร้อยแก้วของ Aelfric แต่มันจะไม่หลงในสมัยที่เขียนอย่างใดอย่างหนึ่ง เนื้อเรื่องโดยย่อดังต่อไปนี้ออกจากการทำงานของศตวรรษซึ่งสายที่เรียกว่าการเดินทางของแมนเดวิลล์ เป็นนิยายในครอบเอกสารประกอบการเดินทาง และ ว่ามัน purports จะจากปากกาของอัศวินเป็นภาษาอังกฤษ มันถูกเขียนครั้งแรก ในฝรั่งเศส และต่อมาแปลเป็นภาษาละตินและภาษาอังกฤษ ในสารสกัดนี้ แมนเดวิลล์อธิบายที่ดิน Bactria เห็นได้ชัดว่าไม่ทั้งหมดเชิญสถาน ที่อาศัยอยู่ โดย "พื้นบ้านเต็ม yuele [ความชั่วร้าย] และ cruell เต็ม"
ใน þat lond เบนต้นไม้ þat เบเรน wolle เป็น þogh นั้นของ scheep whereof เสื้อผ้าผู้ชาย maken และ þat þing ทั้งหมดอาจเบนทำ wolle ในเบน contree þat ipotaynes, þat dwellen ส้ม tyme ในน้ำ และ somtyme ในการ lond หลาย: และ þei เบนคนครึ่งและครึ่งอาหาร เป็นฉัน seyd haue ก่อน และ þei eten ผู้ชาย whan þei อาจใช้เฮ็ม Þere เบน ryueres และ watres þat เบน fulle byttere, þree sithes และ þan เพิ่มเติมคือ น้ำของดู ในเบน contré þat ใน griffounes, þan plentee เพิ่มเติมใน ony contree อื่น ๆ รวมชาย seyn þat þei ฮา vpward ร่างกายเป็นการ egle และ benethe เป็น lyoun: treuly þei seyn soth þat þei เบนของ þat schapp และ แต่โอ griffoun ทรงตัว gret เพิ่มเติม และ þanne เพิ่มเติมแข็งแรง lyouns 8 ของ lyouns suche เป็นโอเบนนี้ครึ่งหนึ่ง และเพิ่มเติม gret และ strongere þan ร้อยเป็น egles, suche เป็นเรา amonges ฮั่นกับสำหรับโอ griffoun þere ยังคง bere fleynge กับรัง gret อาหาร เขาอาจ fynde เขา poynt หรือวัวสอง 3oked togidere เป็นกร þei ที่ plowgh 3if.
การสะกดมักจะเป็นเฉพาะตามมาตรฐานทันสมัย และไม่สอดคล้องกันแม้ในประโยคเหล่านี้บาง (contré และ contree, o [griffoun] และการ [gret อาหาร], þanne และ þan ตัวอย่าง) ยิ่งไปกว่านั้น ในข้อความเดิม มีเป็นนอกจากหนามใหญ่อีกเก่า 3 เรียกว่า "yogh ทำยาก มันสามารถแสดงหลายเสียง แต่ที่นี่อาจจะคิดเป็นเท่ากับ y แม้กระทั่งการสะกดคำเก่า (รวมทั้งผู้ u หมายถึงในทางกลับ v หรือรอง) รู้จัก ไร และมีเพียงไม่กี่คำเช่น ipotaynes "hippopotamuses" และ sithes "เวลา" ที่ตกออกจากกันภาษาได้
เราอาจสังเกตเห็นไม่กี่คำและวลีที่มีความหมายทั่วไปเช่น byttere "เค็ม โอ นี้ครึ่ง"ด้านนี้ของโลก," และ poynt "เพื่อมือ และผลของการปกครองยาวนานนับศตวรรษของฝรั่งเศสในคำศัพท์ในหลายคำคุ้นเคยที่ไม่ได้เกิดขึ้นในการเขียนของ Aelfric แม้ว่าเรื่องของเขาได้อนุญาตให้พวกเขา คำเช่น contree, ryueres, plentee, egle และ lyoun

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดอื่น ๆมูลค่า noting รวมถึงความจริงที่ว่าระบบสรรพนามไม่ยัง ในศตวรรษที่สิบสาย รวมถึงบุรุษที่สามพหูพจน์รูปแบบเริ่มต้นด้วย . . : สวัสดี ปรากฏที่เราจะใช้พวกเขา หลายแง่มุมของคำสั่งก็จะตีผู้อ่านแปลกแตกต่างจากเราประธานและกริยากลับด้านหลังคำกริยาวิเศษณ์ - þ CW æðเขา " แล้วบอกว่า " เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่รู้จักภาษาอังกฤษสมัยใหม่แต่ตอนนี้จำกัดไม่กี่คำวิเศษณ์เช่นเคย และต้องการการมีอยู่ของคำกริยาช่วย เช่น ทำ หรือ มี เป็นกริยาหลักในประโยคต้องเป็นครั้งสุดท้าย แล้ววัตถุหรือบุพบทอาจนำหน้าด้วยวิธีที่ไม่ธรรมชาติ : þ e สวัสดีของพากัน " ที่พวกเขาจากมา" ðเป็นð e สวัสดี engla wlite habba ð " เพราะเทวดา ' ความงามได้ "
บางทีความแตกต่างที่โดดเด่นมากที่สุดระหว่างภาษาอังกฤษและทันสมัย สะท้อนให้เห็นใน aelfric ของประโยคเป็นระบบที่ซับซ้อนของ inflections ซึ่งขณะนี้มีเพียงเศษ คำนาม , คำคุณศัพท์ , และแม้กระทั่งบทความที่แน่นอนจะ inflected สำหรับเพศ เลขคดี และðæ Re : ð eode " ของประชาชน " เป็นผู้หญิง , อวัยวะสืบพันธุ์ ,และเอกพจน์ มุม " มุม " ที่เป็นชาย , หา , และพหูพจน์ และ swilcum " เช่น " เป็นผู้ชาย กรรมรอง และ พหูพจน์ ระบบของ inflections สำหรับกริยาก็ซับซ้อนกว่าเรา เช่น habba ð " มี " ลงท้ายด้วย - ðต่อท้ายลักษณะพหูพจน์ปัจจุบันแสดงกริยา นอกจากนี้ยังมีสองรูปแบบคำสั่งสี่รูปแบบเงื่อนไข ( สำหรับปัจจุบันและสองสำหรับอดีต หรือในอดีตกาล ) , และคนอื่น ๆหลายอย่างที่เราไม่ต้อง . แม้ว่าภาษาอังกฤษสมัยใหม่มีประเภทเฉพาะของแฟรนไชส์ รูปแบบมีการเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ ภาษาอังกฤษปัจจุบัน participles สิ้นสุดลงในตอนจบ - ไม่ - ing และอดีต participles เจาะ - GE - ( geandwyrd
" ตอบ " ข้างต้น )ระยะเวลาของภาษาอังกฤษยุคกลาง ( ประมาณจากศตวรรษที่สิบสองถึงสิบห้า . อิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสและภาษาละตินมักจะโดยวิธีการฝรั่งเศส ) ตามพจนานุกรมอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลานี้ การสูญเสียของ inflections และการลดลงของผู้อื่น ( มักจะเป็นเสียงสระเปลี่ยนแปลงทางเสียงสุดท้ายสะกด - E ) เร่งและการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเกิดขึ้นภายในระบบระบบเสียงและไวยากรณ์ของภาษา เรียงร้อยแก้วทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากส่วนหลังของงวด จะไม่มีต่างชาติมองเราเป็น aelfric เป็นร้อยแก้วได้ แต่มันจะไม่ถูกเข้าใจผิดว่าเขียนร่วมสมัยเหมือนกันต่อไปนี้สั้น ๆทางที่ได้มาจากการทำงานของศตวรรษที่สิบสี่สาย เรียกว่า แมนเดวิลล์ของการเดินทาง มันเป็นนิยายในหน้ากากของวรรณกรรม ท่องเที่ยว และแม้ว่ามัน purports มาจากปากกาของอัศวินอังกฤษ มันถูกเขียนขึ้นในฝรั่งเศสและต่อมาแปลเป็นภาษาละตินและภาษาอังกฤษ ในที่ดินของแบคทีเรียสารสกัดแมนเดวิลล์อธิบาย ,เห็นได้ชัดว่าไม่ทั้งหมดเชิญที่เป็นที่อาศัยอยู่โดย " เต็ม yuele [ ปีศาจ ] พื้นบ้านและเต็ม cruell "
ในþที่ lond เบนต้นไม้þที่เบเรน Wolle เป็นþ ogh มันเป็น scheep whereof ผู้ชายที่เสื้อผ้า และþไอเอ็นจีþที่อาจเบนทำ Wolle . ในþที่ contree เบน ipotaynes หลายþที่ dwellen ส้ม tyme ในน้ำ และ somtyme บน lond และþ EI เบนครึ่งมนุษย์ครึ่งครึ่ง ผม haue seyd มาก่อนþ EI และกินคน เมื่อþไม่อาจเอาเฮม และ þก่อนเบน ryueres watres และþที่เบน fulle byttere þรี , sithes เพิ่มเติมþการเป็นแหล่งน้ำของเห็น ในþที่ contr éเบน griffounes จํานวนมากขึ้น plentee þใน contree ony อื่น ๆ จำนวนคน seyn þที่þ EI ฮันร่างกาย vpward เป็นอีเกิล และ benethe เป็น lyoun และ treuly þ EI seyn ( þที่þ EI เบนของþที่ schapp . แต่ โอ griffoun ทรงร่างกาย gret เพิ่มเติมและแข็งแรงมากขึ้น þแอนน์แปด lyouns , มาก lyouns เบน โอ ครึ่งนี้ และ gret มากขึ้นและ strongere þเป็นร้อย egles มากเป็นเรา , ฮัน amonges vs สำหรับ O griffoun þ Ere wil เบเร fleynge ของเขารัง gret ครึ่ง ถ้าเขาจะ fynde , เขา ที่ poynt หรือสองตัว 3oked togidere เป็นþเอย์กอนที่ plowgh .
การสะกดมักจะแปลก โดยมาตรฐาน ทันสมัย และสอดคล้องภายในสองสามประโยค ( จาก contree contr และ O [ griffoun ] และ [ gret ครึ่ง ] þแอนน์และþ , ตัวอย่างเช่น ) นอกจากนี้ ในข้อความเดิมมีนอกจากหนามอีก 3 ตัวละครเก่าที่เรียกว่า " yogh " เพื่อให้ความยากลําบาก มันสามารถแสดงเสียงของหลาย แต่ที่นี่อาจจะคิดเป็นเทียบเท่ากับ Yแม้แก่การสะกด ( รวมทั้งผู้ที่ย่อมาจาก ( หรือในทางกลับกัน ) จะรู้จัก อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คำ เช่น ipotaynes " hippopotamuses " และ " เวลา " sithes ที่ต้องออกจากภาษาทั้งหมด .
เราอาจสังเกตเห็นไม่กี่คำและวลีที่มีความหมายไม่เหมือนกัน เช่น byttere " เค็ม " O ครึ่งนี้ " ในด้านนี้ของโลก" และที่ poynt " มือ " และผลของการปกครองของฝรั่งเศสในศตวรรษยาวศัพท์จะปรากฏชัดในคำที่คุ้นเคยมากมายซึ่งไม่อาจเกิดขึ้นใน aelfric เขียนถึงวิชาของเขาได้อนุญาตให้พวกเขา คำพูด เช่น contree ryueres plentee อีเกิล , , , , และ lyoun .