The laissez-faire teacher places fe

The laissez-faire teacher places few demand or controls on the students. “Do your own thing” describes this classroom.
This teacher accepts the students’ impulses and actions and is less likely to monitor their behavior.
The teacher strives not to hurt the students’ feelings and has difficulty saying no or enforcing rules.
If a student disrupts the class, the teacher may assume that the student is not getting enough attention.
When a student interrupts a lecture, the teacher accepts the interruption with the belief that the student must surely have something valuable to add.
When discipline is offered, it is likely to be inconsistent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครู laissez-faire น้อยความต้องการหรือควบคุมนักเรียน "ทำสิ่งของ" ห้องเรียนนี้อธิบาย นี้ครูยอมรับแรงกระตุ้นและการกระทำของนักเรียน และมีแนวโน้มน้อยเพื่อตรวจสอบลักษณะการทำงาน ครูพยายามไม่ทำร้ายความรู้สึกของนักเรียน และมีปัญหาว่า ไม่มี หรือบังคับใช้กฎ ถ้านักเรียน disrupts เรียน ครูอาจสมมติว่า นักเรียนจะได้รับความสนใจพอ เมื่อนักเรียนขัดจังหวะการบรรยาย ครูยอมหยุดชะงัก ด้วยความเชื่อที่ว่า นักเรียนต้องย่อมมีสิ่งที่มีคุณค่าเพิ่ม เมื่อมีวินัย มีแนวโน้มที่จะไม่สอดคล้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานครูไม่รู้ไม่ชี้ความต้องการน้อยหรือควบคุมนักเรียน "ทำสิ่งที่ตัวคุณเอง" อธิบายห้องเรียนนี้.
ครูนี้ยอมรับ 'แรงกระตุ้นและการดำเนินการและมีโอกาสน้อยที่จะตรวจสอบพฤติกรรมของพวกเขา.
นักเรียนครูมุ่งมั่นที่จะไม่ทำร้ายนักเรียน' ความรู้สึกและมีความยากลำบากไม่พูดหรือการบังคับใช้กฎระเบียบ.
ถ้านักเรียน รบกวนชั้นครูอาจคิดว่านักเรียนจะไม่ได้รับความสนใจมากพอ.
เมื่อนักเรียนขัดจังหวะการบรรยายครูยอมรับการหยุดชะงักด้วยความเชื่อว่านักเรียนก็ต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่มีคุณค่าที่จะเพิ่ม. the
เมื่อมีระเบียบวินัยที่มีให้มันเป็น มีแนวโน้มที่จะไม่สอดคล้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนนโยบายการไม่แทรกเซงครูน้อยแห่งความต้องการ หรือการควบคุมในนักเรียน " ทำสิ่งที่คุณเอง " อธิบายในชั้นเรียนนี้
ครูนี้ ยอมรับของนักเรียนและกระตุ้นการกระทำและมีโอกาสน้อยที่จะตรวจสอบพฤติกรรมของพวกเขา
ครูพยายามจะไม่ทำร้ายความรู้สึกของนักเรียน และมีความยากไม่พูดหรือการบังคับใช้กฎ
ถ้านักเรียนรบกวนชั้นเรียนครูอาจสันนิษฐานได้ว่า นักเรียนจะไม่ได้รับความสนใจมากพอ
เมื่อนักเรียนขัดจังหวะการบรรยาย อาจารย์ยอมรับการหยุดชะงักที่มีความเชื่อว่านักเรียนจะต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่มีคุณค่าเพิ่ม
เมื่อวินัย คือ เสนอ มันอาจจะไม่สอดคล้องกัน