Su Mei even hugged her own elder si

Su Mei even hugged her own elder sister and she was endlessly painful. Every single person who heard the painful weeping ached in their hearts. If Su Rou wasn’t there to stop her, she would have already ran and rushed out immediately to hug Chu Feng who was on the fighting stage. After all, in her heart, Chu Feng was the one who she loved.

On the other hand, Su Rou who understood Chu Feng’s abilities lightly frowned as she looked at Chu Feng on the stage and hiddenly cursed in her heart, “Damn Chu Feng, what are you doing? If you don’t hurry and get back up, little Mei will die from crying for you!!”

However, other than Su Rou, within the million people who were on scene, how many completely understood Chu Feng? How many knew his abilities? In reality, the simple exchange between him and Gong Luyun before already made them unceasingly shocked, and they already felt that Chu Feng was an outstanding genius.

So, almost everyone felt that Chu Feng was dead. Even Gong Luyun who stood on the fighting stage looked at Chu Feng for a few times, and he also confirmed that Chu Feng breathed no more.

So, he happily laughed loudly, He spun around and looked around. He clasped his hands towards the people everywhere who formed mountains and oceans, and he said with a loud and clear voice,

“Everyone, thank you for coming to this place to witness the battle between me and Chu Feng. However, the result of today’s battle exceeded my expectations a bit, yet it was also regretful and dull.”

“At first, for the sake of being from the same school, I, Gong Luyun, did not use my full power. I was intentionally restraining myself for the first two fists. I wanted to warn Chu Feng with the pressure of those fists, and I wanted him to back away from the danger and give up the life and death arranged battle with me. Actually, if he was willing to concede, I would have certainly gave him the chance to continue living.”

“However, I could not do anything about Chu Feng as he was stubborn. Not only did he not give up, he even kept on provoking me, and because of the rules set on that day, I had no choice but to finish him off on the third strike.”

“I had no choice but to do it, and they were not actions that I wanted to do. However, I want to tell everyone that I, Gong Luyun, won today’s arranged battle. I, Gong Luyun, won!!”

At that instant, the smile on Gong Luyun’s face rose to the extreme, so he roared the last two sentences abnormally loudly, as if he was displaying the airs of a king.

However, after his voice finished resonating, there were no cheers or yells that he expected. Rather, the entire arena was deathly gloomy. That strange atmosphere made him not know what to do and he was quite puzzled.

However, after another voice rang out, instantly, his heartbeat quickened and his face changed greatly. His felt like someone pounded his brain with a huge hammer that weighed ten thousand catties. It truly buzzed and it was truly like a thunder in a clear sky.

“Gong Luyun! Three strikes has been finished. Kill yourself!” A loud and clear voice rang out behind Gong Luyun, and it was like a formless sharp blade that pierced Gong Luyun’s heart.

With an uneasy mind, Gong Luyun slowly turned his head around. Only then did he discover with astonishment that Chu Feng, who originally did not breath anymore, was standing on the fighting stage. Not only was he not dead, he was even smiling while looking at him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Su Mei ทุกกอดแม้พี่สาวของเธอเอง และเธอก็เจ็บปวดไม่รู้จบ ทุกคนเดียวที่ได้ยินการเจ็บปวดร้องไห้ ached ในใจ ถ้า Su จะไม่มีการ หยุดเธอ เธอต้องวิ่ง และวิ่งออกทันทีไปกอดฮชูที่บนเวทีต่อสู้แล้ว ในหัวใจ ฮองชูเป็นคนที่เธอรักบนมืออื่น ๆ เซฟ Su ที่เข้าใจความสามารถชูฮเบา ๆ frowned เธอดูฮชูบนเวที และ hiddenly ซวยในหัวใจของเธอ "ไอ้ชูฮ กำลังทำอะไร ถ้าคุณไม่รีบ และรับกลับ เหมน้อยจะตายจากร้องไห้คุณ!!"อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เซฟ Su ภายในล้านคน ที่อยู่บนฉาก ฮองชูเข้าใจอย่างสมบูรณ์มาก ความสามารถของเขารู้ว่า ในความเป็นจริง การแลกเปลี่ยนง่ายระหว่างเขาและกง Luyun ก่อนทำให้คุณธรรมตกใจ และพวกเขาอยู่แล้วรู้สึกว่า ฮชูเป็นอัจฉริยะโดดเด่นดังนั้น เกือบทุกคนรู้สึกว่า ฮชูคือตาย Luyun กงแม้แต่ที่ยืนบนเวทีต่อสู้ดูฮชูสำหรับบางครั้ง และเขายังได้ยืนยันว่า ฮชูลมหายใจไม่ออกดังนั้น เขามีความสุขหัวเราะเสียงดัง เขาปั่นไปรอบ ๆ และมองไปรอบ ๆ เขา clasped มือของเขาต่อคนทุกรูปแบบภูเขาและมหาสมุทร และเขากล่าวว่า เสียง ชัดเจน"ทุกคน ขอบคุณมาที่นี้เพื่อเป็นสักขีพยานระหว่างฉันและชูฮ อย่างไรก็ตาม ผลของการรบในปัจจุบันเกินความคาดหวังของฉันบิต ได้ก็เศร้าเสียใจต่อ และน่าเบื่อ""ตอนแรก เพื่อเป็นโรงเรียนเดียวกัน ฉัน กง Luyun ไม่ได้ใช้พลังงานของฉัน ฉันตั้งใจถูก restraining เองสำหรับกำปั้นสอง อยากเตือนชูฮ ด้วยความดันของหมัดนั้น และฉันอยากให้เขากลับออกไปจากอันตราย และให้ชีวิตและความตายจัดรบกับฉัน จริง ถ้าเขาเต็มใจที่จะยอมรับ ฉันจะมีแน่นอนให้เขามีโอกาสที่จะดำเนินชีวิต""อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับฮชูเขาเป็นปากแข็ง ไม่เพียงไม่ได้เขาไม่ให้ขึ้น เขาเก็บแม้ยั่วฉัน และเนื่อง จากกฎที่ตั้งวันที่ ผมไม่มีทางเลือกแต่ให้เสร็จเขาออกบนตีสาม""ผมไม่มีทางเลือกแต่การทำมัน และพวกเขาไม่ดำเนินการที่อยากจะทำ อย่างไรก็ตาม อยากจะบอกทุกคนที่ กง Luyun ได้รบจัดวันนี้ กง Luyun ได้!!"ในทันทีที่ รอยยิ้มบนใบหน้ากง Luyun กุหลาบสุด เพื่อเขาคำรามสองประโยคที่ดังผิดปกติ เป็นถ้าเขาถูกแสดงท่าของกษัตริย์อย่างไรก็ตาม หลังจากเสียงของเขาสั่น มีเสียงเชียร์หรือ yells ที่เขาคาดไม่ ค่อนข้าง เวทีทั้งหมดถูกกับมืดมน บรรยากาศแปลก ๆ ที่ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะทำ และเขาก็ค่อนข้างทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์อย่างไรก็ตาม หลังจากเสียงอื่นรัง ทันที หน้าเขาและเต้นของเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เขารู้สึกเหมือนมีคนทุบสมองของเขา ด้วยค้อนขนาดใหญ่ที่น้ำหนัก catties หมื่น มัน buzzed อย่างแท้จริง และก็จริงเช่นฟ้าร้องในท้องฟ้า"กง Luyun นัดที่สามได้รับเสร็จสิ้น ฆ่าตัวตาย" เสียง ชัดเจนรังออกหลังกง Luyun และมันเป็นเหมือนคมมีดมีรูปร่างที่ถูกแทงหัวใจกง Luyunมีจิตใจไม่สบายใจ กง Luyun เปิดหัวรอบช้า เขาพบกับเมือที่ชูฮ ที่เดิม ทำไม่อีกต่อไป กำลังยืนอยู่บนเวทีต่อสู้ เท่านั้น ไม่ ไม่ ได้เขาไม่ตายไป เขายิ้มแม้ในขณะเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซูเหม่ยแม้กอดพี่สาวของเธอเองและเธอก็เป็นความเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกคนเดียวที่ได้ยินร้องไห้เจ็บปวดปวดร้าวในหัวใจของพวกเขา หากซู Rou ก็ไม่ได้มีการหยุดเธอเธอก็จะวิ่งแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีจะกอดจือฮที่อยู่บนเวทีการต่อสู้ หลังจากที่ทุกคนในหัวใจของเธอชูฮวงเป็นคนเดียวที่เธอรัก. บนมืออื่น ๆ , ซู Rou ที่เข้าใจความสามารถจือฮขมวดคิ้วขณะที่เธอมองที่จือฮวงบนเวทีและสาปแช่ง hiddenly ในหัวใจของเธอ "ประณามจือฮเบา ๆ , คุณกำลังทำอะไร? ถ้าคุณไม่รีบร้อนและได้รับกลับขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมยจะตายจากร้องไห้ให้คุณ !! " อย่างไรก็ตามอื่นที่ไม่ใช่ซู Rou ภายในล้านคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุหลายวิธีที่สมบูรณ์เข้าใจจือฮ? วิธีการหลายรู้ความสามารถของเขา? ในความเป็นจริงการแลกเปลี่ยนง่ายระหว่างเขาและฆ้อง Luyun ก่อนแล้วทำให้พวกเขาตกใจอย่างไม่หยุดยั้งและพวกเขาแล้วรู้สึกว่าจือฮเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่น. ดังนั้นเกือบทุกคนรู้สึกว่าจือฮตาย แม้ฆ้อง Luyun ที่ยืนอยู่บนเวทีการต่อสู้มองที่จือฮสำหรับไม่กี่ครั้งและเขาก็ยังยืนยันว่าจือฮสูดลมหายใจไม่มาก. ดังนั้นเขาอย่างมีความสุขหัวเราะเสียงดังเขาหมุนตัวไปรอบ ๆ และมองไปรอบ ๆ เขาประสานมือของเขาที่มีต่อผู้คนทุกที่ที่เกิดขึ้นภูเขาและมหาสมุทรและเขากล่าวด้วยเสียงอันดังและชัดเจน"ทุกคนขอขอบคุณสำหรับการมาถึงสถานที่แห่งนี้เพื่อเป็นสักขีพยานการต่อสู้ระหว่างฉันและจือฮ อย่างไรก็ตามผลของการต่อสู้ของวันนี้เกินความคาดหวังของฉันสักหน่อย แต่มันก็เป็นเรื่องน่าเสียดายและน่าเบื่อ. " " ตอนแรกเพื่อประโยชน์ของคนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันที่ฉันฆ้อง Luyun ไม่ได้ใช้อำนาจเต็มของฉัน ฉันถูกจงใจรั้งตัวเองสำหรับสองหมัดแรก ผมอยากจะเตือนจือฮวงที่มีความดันกำปั้นเหล่านั้นและผมอยากให้เขากลับออกไปจากอันตรายและให้ขึ้นต่อสู้ชีวิตและความตายจัดกับฉัน ที่จริงถ้าเขาก็เต็มใจที่จะยอมรับผมจะได้แน่นอนให้เขามีโอกาสที่จะยังคงที่อยู่อาศัย. " " แต่ผมไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับชูฮขณะที่เขาเป็นปากแข็ง ไม่เพียง แต่เขาไม่ให้ขึ้นเขายังเก็บไว้ในการกระตุ้นให้ฉันและเพราะกฎที่ตั้งไว้ในวันนั้นผมก็ไม่มีทางเลือกที่จะเสร็จสิ้นเขาออกในตีสาม. " " ฉันไม่มีทางเลือก แต่ที่จะทำมัน และพวกเขาก็ไม่ได้ดำเนินการที่ฉันอยากจะทำ แต่ผมอยากจะบอกทุกคนว่าผมฆ้อง Luyun, ชนะสงครามจัดวันนี้ ฉันฆ้อง Luyun ชนะ !! " ในทันทีที่รอยยิ้มบนใบหน้าฆ้อง Luyun ที่ปรับตัวสูงขึ้นไปมากดังนั้นเขาคำรามสองประโยคสุดท้ายที่ผิดปกติดังเช่นถ้าเขาได้รับการแสดงมาดของกษัตริย์. อย่างไรก็ตามหลังจากที่เสียงของเขา เสร็จสิ้นการสั่นไม่มีเสียงเชียร์หรือตะโกนว่าเขาคาดว่า แต่เวทีทั้งหมดได้มืดมนเหมือนคนตาย ว่าบรรยากาศที่แปลกประหลาดที่ทำให้เขาไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรและเขาก็งงค่อนข้าง. อย่างไรก็ตามหลังจากที่เสียงอีกเสียงหนึ่งดังออกมาทันทีการเต้นของหัวใจของเขาเร่งและใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ความรู้สึกของเขาเหมือนคนทุบสมองของเขาด้วยค้อนขนาดใหญ่ที่ชั่งน้ำหนักหมื่น catties มันอย่างแท้จริง buzzed และมันก็เป็นจริงเช่นฟ้าร้องฟ้าใสก. "ฆ้อง Luyun! สามสไตรค์ได้รับการดำเนินการเสร็จสิ้น ฆ่าตัวเอง! "เสียงดังและชัดเจนดังออกมาอยู่ข้างหลังฆ้อง Luyun และมันเป็นเหมือนใบมีดที่คมชัดรูปร่างที่แทงหัวใจของ Gong Luyun. ด้วยใจที่ไม่สบายใจฆ้อง Luyun ช้าหันหัวของเขาไปรอบ ๆ เขาไม่เพียงแล้วค้นพบด้วยความประหลาดใจว่าจือฮซึ่ง แต่เดิมไม่ได้หายใจอีกต่อไปยืนอยู่บนเวทีการต่อสู้ ไม่เพียง แต่เขายังไม่ตายเขาก็ยิ้มได้แม้ในขณะที่มองไปที่เขา