The Loots' ShadowWeed finished the

The Loots' Shadow

Weed finished the MT and re-entered Royal Road.
But he didn’t feel very good. It was entirely due to Seoyoon.
‘I was too careless.’
Weed had face several people.
The malicious humans.
At the core, all humans are parasites leeching off on others.
The weak align themselves with the strong, while being subservient to those who are stronger than them.
Those who fail to be careful and aren’t hesitant to hold back their trust are only susceptible to being exploited in the world.
The usual seeds of discord are sown once the family members can not receive much from the given salary.
The first salary he was going to receive for working was 600,000 Won; of course, that doesn’t even come close to the minimum cost of living.
But at that time, he greatly thrilled.
It was the first time he could be paid in full for cost of labor.
And with the money, he planned on going on a shopping spree to buy his sister and grandmother clothing.
He was purely delighted.
But even at that low wage, the president did not give the full amount to him.
Using the terms of condition, the ‘unemployment insurance’ or whatever, to take from him.
Saying ‘few fellow colleagues left the factory last month so being their unemployed self, each will reap 30,000 Won from you.’
At the end of all the ‘difficult calculations’ in order to pull few a few bucks back into the factory, he received a total of 450,000 Won.
They removed a whopping 150,000 Won.
The month after, the same thing happened.
By claiming it was for the ridiculous ‘the employment insurance of employing illegal minors;’ of course he did not know, so all that was left was to believe.
Only to find out later through other colleagues that he shivered from the feeling of betrayal!
The anger wasn’t just placed on the president.
It was also toward his fellow colleagues, whom kept on spitting speeches about him being the youngest and through cumbersome and hard work that he could make something of himself.
Knowing he had suffered the injustice from the president was one thing, but finding out that the people he worked with used these spiel to tease him was another thing entirely.
Weed well knew he was at the bottom.
Just like those gamblers, drunkards, and debtors, not a single hope to living life!
Then having fallen down the pit a second time, it was difficult having to climb up once again.
So he did not believe in anyone easily.
Lee Hyun was confident that through his own suffering, he had already seen the many sides of people. But contrastively, Seoyoon was the first being unique from those he saw.
The completed sculpture was in fact, not pretty.
Its level could be counted as a souvenir; although there was a bit of resemblance, it was difficult to capture the feel of Seoyoon in the real.
The lack of time, tools, materials, and the many thing weighted in his mind weren’t at all encouraging.
Filled with his sincerest intention, he placed it secretly in her pocket.
‘I’m repaying some of the debt I owe to you.’
As in the many sculptures he made of her candidly.
No secret could be kept forever; this was simply a gesture of concession on his part to show he conceded first if it someday will be discovered.
He wanted to make sure that at least in real life he wasn’t going to get beaten to death!
For dark gamers, a death within Royal Road directly correlated to the financial loss; but comparatively, it was comforting to the mind if it was just simply that out in the real world too.
By the way, the awoken Seoyoon wasn’t angry.
She remained silent just like from the events to the meals preparations. Sometimes while watching Lee Hyun her face blushed as well!
‘She’s still drunk huh? Nah, those look as if she’s angry.’
Lee Hyun was making speculation, but the reason was actually a simple one as for the why of Seoyoon's face.
‘I let him see me sleeping.’
Seoyoon was just a girl.
She was embarrassed to let him see her sleeping face. And the coloring of his knee meant that she had done that for quite a long time too.
‘Was my head heavy?’
She had all sorts of imagination running. Even her nose corrugated from the concerns.
So every time she turned to see Lee Hyun’s face, it lit up a pinkish dye of embarrassment.
But an incident occurred when they returned to the MT group.
The chicken Lee Hyun brought. Half Sauce Half Fried.
They still had a lot of foods left over before returning safely to the mainland. It seemed as if they didn’t eat as much during the MT as he thought they would.
Lee Hyun often made food for the Dojang practitioners whenever they went on training, so he bought the ingredients this time based loosely on their input.
However, the usual students’ appetite weren’t like them, plus this second day was just a lap around the island via boats, so the hunger built up wasn’t as much as before.
So, there was a considerable amount of food ingredients still remained.
It happened during the distribution of leftover food ingredients, when Min Sura suddenly asked.
“What are we going to do about the chicken?”
“I brought him from home to eat. You want to take him?”
Lee Hyun calmly replied. It was too much of an obvious question.
If Min Sura was to get Half Sauce Half Fried, it would be more beneficial than dividing for him portions of different meat or other food ingredients.
But, the fact was that Min Sura would have difficulties carrying Half Sauce Half Fried home.
Lee Hyun added a side note.
“If you want, I can twist the neck now to make it…”
He was offering a favor.
But suddenly, Seoyoon revealed a shocked expression.
With face seemingly about to tear up, she grabbed hold of Half Sauce Half Fried with no intention of letting go.
Lee Hyun, at this impass, did not know the seriousness of the situation.
“Give me that.”
“……”
“Don’t mess around when it comes to food.”
“……”
Yet she was still stubbornly holding onto Half Sauce Half Fried.
Lee Hyun thought perhaps Seoyoon wanted Half Sauce Half Fried to eat.
“If you insist on it, then take it. So instead, you won’t get the other food materials, okay? Then please give it to me for a minute. I’ll just quickly twist its neck.”
Lee Hyun thoughtlessly stretched his hand out. But suddenly, tears flowed from Seoyoon's eyes.
“……”
In matter of seconds, criticism and looks of resentment gravitated toward Lee Hyun!
The Seoyoon with Half Sauce Half Fried was too cute.
No one could imagine how many hours she put into feeding grains of rice to it during the MT, and thus she developed feelings of affection towards it. She caught him with the intention to protect.
“What’s going on?”
“Why’s she crying?”
“Who was it!”
“Look like it was because of that chicken…”
“Seems like he forcefully tried to take the chicken and made senior Seoyoon cried?”
“How could he do something like that…”
The demonstrative power of a beauty’s tears was unspeakably powerful.
The image he built during that MT trip collapsed all at once.
It was as if he was driven to an execution without a single reason given.
‘Damnit!’
Lee Hyun wanted to punch himself.
Why was it he didn’t have his defenses up against Seoyoon at this point.
He had anticipated her hiding her evilness all this while, and it was reprimended for lowering his guard.
This was due to him obtaining finer details about Seoyoon.
She had the presence and can imprint in people’s mind of a good woman who loves life.
On the other hand, Lee Hyun received glares as if he was a savage and cruel being.
Lee Hyun was naturally victimized.
‘I was diligently diving up the meat here and all of the sudden the subject switched to animal protection.’
At this point, Lee Hyun sharply observed Seoyoon.
She was weeping without a sound while gazing at Half Sauce Half Fried affectionately.
‘You want to eat him as well.’
Lee Hyun was offering his service of wringing its neck, but to him it didn’t seem like that was something required in her case.
‘So you want to feel it while using your hands, aint it. I bet as soon as you come home you’ll twist his neck on your own.’
It was hazardous for him to continue down this way, so he took a step back.
He wanted to win against the Seoyoon at least once.
“Wait of a minute. There seems to be some kind of misunderstanding, it was just a little joke…you thought I actually wanted to eat that chicken?”
Firstly, Lee Hyun decided to take an ethical attitude. Its purpose was to deceive the public.
“Please return Half Sauce Half Fried to me. I brought him up from when he was just a chick. And in fact, his entire family is living at home. So if he does not come back, Mother Hen will be very sad.”
Justification and legitimacy!
It was just a short while, but Seoyoon could not rebuke against that logic.
Even if Seoyoon could open her mouth to express her intentions, she could not win against Lee Hyun in this situation.
“Give me him.”
Lee Hyun confidently reached his hand toward Half Sauce Half Fried again.
It was then.
Kkokkodek!
The Half Sauce Half Fried who was on standby pecked at him!
The chicken once belongs to Lee Hyun refused to go back to him.
***
Weed along with the Geomchis and together with other colleagues were retargeting the Todeum castles.
32 castles remaining!
“From now on, we’ll be targeting castles with maybe 40 Unicorns and Pegasus minimum, so don’t be too lax.”
At the moment, they were already too used to battle within the Todeum castles, that Weed didn’t want to lose too much tension.
But the resulting effect was very little.
“Encircle him!”
“Get him!”
Since the beginning, the Geomchis were already used to risking their lives fighting while wounded.
Despite not having experiences, weapon, and armor necessary to go forward, they already surrounded many enemies and were busy attacking their limbs.
As for Weed, as the battle raged on, did not keep an eye out for them.
“Pale nim, Maylon nim! The Pegasus is attempting to use magic! Romuna nim, try to intercept the Unicorns’ elemental summonings!”
“Yes!”
W

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

loots ' เงา

วัชพืชเสร็จ ) และป้อนเยื่อตาอักเสบ .
แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีเลย มันคือทั้งหมดเนื่องจาก seoyoon .
" ก็ประมาท '
วัชพืชมีใบหน้าหลายคน

มนุษย์ที่เป็นอันตราย ที่สำคัญ มนุษย์ปรสิตเกาะติดกับคนอื่น ๆ .
อ่อนแอจัดตัวเองกับแข็งแรง ในขณะที่การยอมรับใช้ใครแข็งแกร่งกว่าพวกเขา
ผู้ที่ไม่ระวัง และไม่ลังเลที่จะกลับมาเชื่อใจของพวกเขาเป็นเพียงเสี่ยงต่อการถูกโจมตีในโลก .
เมล็ดปกติของความขัดแย้งจะหว่าน เมื่อสมาชิกในครอบครัวจะไม่ได้รับมากจากการได้รับเงินเดือน
ครั้งแรกเงินเดือนเขาจะได้รับสำหรับการทำงาน 600000 ชนะ แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายของที่อยู่อาศัย .
แต่ตอนนั้นเขายิ่งตื่นเต้น .
มันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจ่ายเต็มจำนวนสำหรับต้นทุนของแรงงาน .
และด้วยเงินที่เขาตั้งใจจะไปช็อปปิ้งซื้อน้องสาวและย่าของเขาเสื้อผ้า
เขาอย่างยินดี แต่แม้ที่ค่าจ้างต่ำ
, ประธานไม่ได้ให้จำนวน เต็มเขา .
ใช้เงื่อนไขของการประกันการว่างงาน ' เงื่อนไข ' หรืออะไรก็ตาม จะเอาจากเขา
พูดว่าเพื่อนร่วมงานเพื่อนไม่กี่ออกจากโรงงานเดือนดังนั้นการว่างงานของพวกเขาด้วยตนเอง แต่ละจะได้รับ 30 , 000 วอน จากคุณ '
ที่ส่วนท้ายของทุกยากในการคำนวณ เพื่อดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับรวม 450 , 000 วอน
พวกเขาเอาออกได้ถึง 150 , 000 วอน .
เดือนหลังจาก เดียวกันเกิด .
โดยอ้างว่ามันเป็นไร้สาระ ' การประกันการจ้างงานของพนักงานผู้เยาว์ผิดกฎหมาย แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ดังนั้นทั้งหมดที่ถูกทิ้งก็จะเชื่อ
เท่านั้นที่พบภายหลังจากเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการทรยศ !
ความโกรธไม่ใช่แค่วางไว้บนประธาน .
มันก็ต่อเหมือนเพื่อนร่วมงานของเขาซึ่งเก็บไว้ในสุนทรพจน์คายเกี่ยวกับเขาเป็นลูกคนสุดท้อง และผ่านยุ่งยาก และงานหนักที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเอง
เมื่อรู้ว่าเขาได้รับความไม่เป็นธรรมจากท่านประธาน เป็นสิ่งหนึ่ง แต่หาคนที่เขาทำงานด้วยใช้กล่อมแหย่เขาเป็นอย่างอื่นทั้งหมด .
วัชพืชก็รู้ว่าเขาที่ด้านล่าง .
เหมือนนักพนัน , คนขี้เมาและลูกหนี้ไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ !
แล้วมีการล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สอง มันเป็นเรื่องยากที่ต้องปีนขึ้นไปอีกครั้ง .
เขาก็ไม่เชื่อใครง่ายๆ
ลีฮยอนมั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเอง เขาได้เห็นด้านข้างหลายคน แต่ contrastively seoyoon , แรกคือเป็นเฉพาะคนที่เขาเห็น
ประติมากรรมเสร็จในความเป็นจริงไม่น่ารัก
ระดับสามารถนับได้เป็นที่ระลึก แม้ว่ามีบิตของความคล้ายคลึงเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ seoyoon ในจริง
ขาดเวลา เครื่องมือ วัสดุอุปกรณ์ และอีกหลายๆเรื่องที่หนักในใจของเขาไม่ได้ที่ทุกคนให้กำลังใจ เต็มไปด้วยความตั้งใจ
จริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋า .
ฉันชดใช้บางส่วนของหนี้ที่ฉันติดเธอ '
.ในประติมากรรมมากมายที่เขาทำให้เธอ ๆ .
ไม่มีความลับที่อาจจะถูกเก็บไว้ตลอดไป นี่เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของเขาเพื่อให้เขายอมรับ ถ้าสักวันหนึ่งจะค้นพบ .
ที่เขาต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้ตีให้ตาย !
สำหรับนักเล่นเกมที่มืด , ตายภายในราชวงศ์ถนนความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เปรียบเทียบ ,มันปลอบโยนจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ว่า ในโลกจริง
โดยทาง seoyoon ตื่นไม่ได้โกรธ
เธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์อาหารที่เตรียม บางครั้งในขณะที่ดู ลีฮยอน เธอหน้าหน้าแดงด้วย !
เธอยังเมาอยู่ใช่ไหม อ่า มันดูราวกับว่าเธอโกรธ '
ลีฮยอนกำลังเก็งแต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งที่ง่ายสำหรับคุณ seoyoon หน้า .
" ให้เขาเห็นผมนอน '
seoyoon แค่ผู้หญิง .
เธออายที่จะให้เขาเห็นหน้าหล่อนนอนหลับ และระบายสีของหัวเข่าของเขาหมายถึงว่าเธอได้ทำค่อนข้างนานเหมือนกัน . . . . . .
'was หัวหนัก '
เธอมีทุกประเภทของจินตนาการวิ่ง แม้จมูกย่นจากความกังวล .
ดังนั้น ทุกครั้งที่เธอหันไปเห็นใบหน้าของ ลี ฮุน มันสว่างสีสีชมพูเนี่ย .
แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปยังกลุ่ม MT .
ไก่ลีฮยอนมา ครึ่งครึ่งทอดซอส .
พวกเขายังคงมีมากของอาหารที่เหลือก่อนกลับอย่างปลอดภัยไปยังแผ่นดินใหญ่ มันดูเหมือนเป็นถ้าพวกเขาไม่ได้กินมากในช่วงตันตามที่เขาคิดว่าพวกเขาจะ .
ลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ี่เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปฝึกเพื่อให้เขาซื้อเครื่องนี้เวลาหลวมในการป้อนข้อมูล .
แต่นักเรียนปกติความอยากไม่ได้ ชอบ บวกวันที่สองนี้เป็นแค่รอบเกาะผ่านเรือ ดังนั้นความหิวสร้างขึ้นไม่ได้มาก
ดังนั้น เช่นเดิมมีมาก ปริมาณของส่วนผสมอาหารยังคง .
มันเกิดขึ้นในการกระจายตัวของส่วนผสมอาหารที่เหลือ เมื่อมินสุราษฎร์ก็ถาม .
" เราจะทำยังไงกับไก่ "
" ฉันพาเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการเขา ? "
ลีฮยอนค่อยๆตอบ มันเป็นมากเกินไปของคำถามชัดเจน .
ถ้ามินซูร่ารับครึ่งซอสผัดมันจะมีประโยชน์มากกว่าการแบ่งเขาแบ่งเนื้อที่แตกต่างกันหรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆ .
แต่ความจริงคือว่า มินซูร่าก็ลำบากพกซอสผัดครึ่งครึ่งบ้าน .
ลีฮยอนเพิ่มหมายเหตุด้านข้าง .
" ถ้าคุณต้องการ ผมจะบิดคอแล้วให้มัน . . . . . . . "
เขาเสนอความช่วยเหลือ .
แต่ก็ seoyoon เผยสีหน้าตกใจกับใบหน้าที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับ .
ฉีกขึ้นเธอคว้าเอาครึ่งซอสผัดไม่คิดปล่อย
ลีฮยอน ที่ impass นี้ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์ .
" ส่ง "

" . . . . . . . " " อย่ายุ่ง ๆเมื่อมันมาถึงอาหาร "

" . . . . . . . " เธอ คือ ยังตะแบงถือครึ่งครึ่งทอดซอส .
ลีฮยอนคิดว่าบางที seoyoon ต้องการครึ่งซอสผัดกิน .
" ถ้าคุณยืนยันมันแล้วใช้มัน ดังนั้น แทน คุณจะไม่ได้รับสาร อาหารโอเค ? แล้วโปรดให้ฉันหน่อยสิ ผมจะรีบบิดคอ "
ลีฮยอนฉันเหยียดมือของเขาออก แต่จู่ๆ น้ำตาที่ไหลออกมาจาก seoyoon . .

" . . . . . . . " ในเรื่องของการวินาที การวิจารณ์ และลักษณะของความไม่พอใจ gravitated ธรรมชที่มีต่อลีฮยอน !
seoyoon ครึ่งครึ่งทอดซอสก็น่ารัก
.ไม่มีใครคิดเลยว่าหลายชั่วโมงที่เธอใส่ลงไปในอาหารเม็ดข้าวไประหว่าง MT และทำให้เธอพัฒนาความรู้สึกของความรักที่มีต่อมัน เธอจับได้ว่าเขามีความตั้งใจที่จะปกป้อง .
" เกิดอะไรขึ้น ? "
" ทำไมเธอถึงร้องไห้ ? "
" มันเป็นใคร ! "
" เหมือนมันเป็นเพราะไก่ . . . . . . . "
" ดูเหมือนเขาบังคับพาไก่และทำให้รุ่นพี่ seoyoon ร้องไห้ ? "
" ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น . . . . . . . "
สาธิตพลังของความงามของน้ำตาคือการพูดไม่ออกที่มีประสิทธิภาพ .
ภาพเขาสร้างขึ้นในระหว่างการเดินทาง ) ยุบทั้งหมดในครั้งเดียว .
มันเป็นถ้าเขาถูกฆ่าโดยไม่ให้เหตุผล .
'damnit ! '
ลีฮยอนอยากจะชกตัวเอง
ทำไมมันไม่มีการป้องกันของเขากับ seoyoon
ที่จุดนี้เขาคาดว่าเธอซ่อนความชั่วร้ายของเธอตลอดเวลา และมันก็ reprimended สำหรับลด รปภ. .
เนื่องจากเขาได้รับรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับ seoyoon .
เธอมีตัวตนและสามารถประทับลงในจิตใจของคนเป็นผู้หญิงที่ดี รักชีวิต
บนมืออื่น ๆ , ลีฮยอนได้รับสายตาราวกับว่า เขาเป็นป่าเถื่อนและโหดร้าย ลีฮยอนธรรมชาติ

เป็นเหยื่อ .' ผมขยันดำน้ำขึ้นเนื้อที่นี่และทั้งหมดในทันทีที่เรื่องเปลี่ยนเป็นสัตว์คุ้มครอง '
ที่จุดนี้ , ลีฮยอนอย่างรวดเร็ว สังเกต seoyoon .
เธอร้องไห้ไม่มีเสียงในขณะที่จ้องมองครึ่งซอสทอดเสน่หา .
' คุณต้องการที่จะกินเขาด้วย "
ลีฮยอนเสนอ บริการของเขาของ wringing ของคอแต่เขาดูไม่เหมือนเป็นสิ่งที่ต้องใช้ในกรณีของเธอ
'so คุณต้องการที่จะรู้สึกมันในขณะที่ใช้มือของคุณไม่ได้มัน ฉันพนันได้เลยว่า ทันทีที่คุณกลับมาบ้านคุณจะบิดคอของเขาเอง '
มันอันตรายสำหรับเขาที่จะยังคงลงวิธีนี้ เขาจึงใช้เวลาขั้นตอนกลับ
เขาต้องการที่จะชนะ seoyoon อย่างน้อยหนึ่งครั้ง .
" รอสักครู่ ดูเหมือนว่าจะมีการเข้าใจผิดอะไรสักอย่างมันเป็นแค่เรื่องตลก . . . . . . . คุณคิดว่าผมอยากกินไก่นั่น "
) , ลี ฮุน ตัดสินใจที่จะใช้ทัศนคติเชิงจริยธรรม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อหลอกลวงประชาชน .
" กรุณากลับทอดซอสครึ่งครึ่งเลย ผมพาเขาขึ้นจากตอนที่เขาเป็นแค่ลูกเจี๊ยบ และในความเป็นจริง ครอบครัวของเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ที่บ้าน ดังนั้น ถ้าเขาไม่กลับมา แม่ไก่จะเศร้ามาก "
.เหตุผลและความถูกต้อง !
มันเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ seoyoon ไม่สามารถขนาบกับตรรกะ .
ถ้า seoyoon สามารถเปิดปากของเธอเพื่อแสดงความตั้งใจของเธอ เธออาจจะไม่ชนะ ลี ฮุน ในสถานการณ์นี้ .
" ให้เขา "
ลีฮยอนมั่นใจถึงมือของเขาที่มีต่อครึ่งครึ่งทอดซอส
มันอีกครั้ง แล้ว kkokkodek .
!
ครึ่งครึ่งทอดซอสที่สแตนด์บาย จิกเขา
ไก่ที่เคยเป็นของ ลี ฮุน ปฏิเสธที่จะกลับไปหาเขา .
* *
วัชพืชพร้อมกับ geomchis และร่วมกับเพื่อนร่วมงานได้เล็งเป้าหมายไปที่ todeum ปราสาท
เหลือ 32 ปราสาท !
" จากนี้ไปพวกเราจะเป็นเป้าหมายที่ปราสาทกับยูนิคอร์นและเพกาซัสขั้นต่ำประมาณ 40 ปี ดังนั้นอย่าหละหลวมเกินไป . "
ในขณะนี้แล้วพวกเขาก็เคยต่อสู้ใน todeum ปราสาทวัชพืชที่ไม่ต้องการสูญเสียความตึงเครียดมากเกินไป .
แต่ผลที่ได้น้อยมาก .
" ล้อมรอบเขา "
" จับมัน ! "
ตั้งแต่เริ่มต้น geomchis ก็เคยเสี่ยงชีวิตต่อสู้ในขณะที่บาดเจ็บ .
แม้จะไม่ได้มีประสบการณ์ อาวุธ และชุดเกราะที่จำเป็นเพื่อส่งต่อไป พวกเขาได้ล้อมรอบศัตรูและโจมตีหลายๆขาของพวกเขา .
สำหรับวัชพืชเป็นสงครามลุกลามไปทั่ว ไม่ได้เก็บตาออกสำหรับพวกเขา .
" อ่อนนิ่ม maylon นิม ! ที่เพกาซัสคือพยายามใช้เวทมนตร์ ! romuna นิม พยายามสกัดกั้นยูนิคอร์น ' ธาตุ summonings ! "
" ครับ "
.