i once unplugged the TV for a month

i once unplugged the TV for a month. It was summer, the season of long walks, barbecues, and reruns. But I knew it I really wanted to prove I could avoid evening television, I'd have to survive a New England winter without it. In the darkest, coldest months,I would no longer be able to escape. This winter, I had my test.
A year ago I moved into my own place. It was just a few minutes away from my former roommate-and her television. Friends offered me a spare TV,but I said no. Living alone was an opportunity to choose how I wanted to live. And I thought that being TV-free would help me do all those things I wanted to do but didn't have time for.
I wondered if would feel lonely, but decided it would be better not to try to spend time with my"friends" on TV In the first month or so, I got away from my favorite show by visiting real friends. Eventually,I didn't know what TV shows were on when. I could no longer join in conversations at my office about popular shows.
I kept telling people it was an experiment:"We'll see how it goes this winter," I'd say. I considered buying a small TV to keep in the closet and bring out on special occasions. But for all I was missing, I could feel positive changes. I found myself reading lost of books. I had thought that I was too tired to read after along day at work, but not too tired to watch TV. Now I had more time to read and sleep. I also started doing volunteer work almost every week instead of every few months. I called friends who usually heard from me only at the holidays.Sometimes I even enjoyed that rare thing called quiet.
the goal wasn't to give up all entertainment. I can play DVDs on my laptop,so when a blizzard was on its way, I lined up in a video store with everybody else. Instead of channel-surfing and watching something I would later regret, I caught up on some great DVDs. I found myself resensitized. I was no longer watching images without noticing their speed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเคยถอดออกทีวีเป็นเวลาหนึ่งเดือน มันเป็นช่วงฤดูร้อน, ฤดูเดินยาวบาร์บีคิวและทอดพระเนตร แต่ผมรู้ว่ามันผมอยากจะพิสูจน์ว่าผมสามารถหลีกเลี่ยงโทรทัศน์ตอนเย็นผมจะต้องอยู่รอดได้ในช่วงฤดูหนาวนิวอิงแลนด์โดยไม่ได้ ที่มืดมนที่สุดในเดือนที่หนาวเย็นผมจะไม่สามารถที่จะหลบหนี ฤดูหนาวนี้ผมก็มีการทดสอบของฉัน.
ปีที่ผ่านมาผมย้ายเข้าไปในสถานที่ของตัวเอง มันเป็นเพียงไม่กี่นาทีจากอดีตเพื่อนร่วมห้องของฉันและโทรทัศน์ของเธอ เพื่อนให้ฉันทีวีว่าง แต่ผมไม่ได้พูดอะไร อยู่คนเดียวได้รับโอกาสที่จะเลือกวิธีการที่ฉันต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ และฉันคิดว่าเป็นฟรีทีวีจะช่วยฉันทำทุกสิ่งที่ฉันอยากจะทำ แต่ไม่ได้มีเวลาสำหรับ.
ฉันสงสัยถ้าจะรู้สึกเหงา แต่ตัดสินใจว่ามันจะดีกว่าไม่พยายามที่จะใช้เวลาอยู่กับ "เพื่อนของฉัน "ในทีวีในเดือนแรกหรือเพื่อให้ผมได้ออกไปจากการแสดงที่ชื่นชอบโดยการเยี่ยมชมเพื่อนแท้ ในที่สุดผมไม่ทราบว่าสิ่งที่รายการโทรทัศน์ได้ในเมื่อ ผมไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในการสนทนาที่สำนักงานของฉันเกี่ยวกับการแสดงที่นิยม.
ผมเก็บไว้คนบอกว่ามันเป็นทดลอง: "เราจะเห็นว่ามันไปในช่วงฤดูหนาวนี้" ผมว่า ผมคิดว่าซื้อทีวีขนาดเล็กที่จะเก็บไว้ในตู้และนำมาออกในโอกาสพิเศษ แต่สำหรับผมก็หายไปฉันรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงเชิงบวก ฉันพบตัวเองหายไปอ่านหนังสือ ผมคิดว่าผมเหนื่อยเกินไปที่จะอ่านพร้อมหลังจากวันที่ทำงาน แต่ไม่เหนื่อยเกินไปที่จะดูทีวี ตอนนี้ผมมีเวลามากขึ้นในการอ่านและการนอนหลับ ผมก็เริ่มทำผลงานอาสาสมัครเกือบทุกสัปดาห์แทนทุกสองสามเดือน ฉันเรียกว่าเพื่อน ๆ ที่มักจะได้ยินจากฉันเพียง holidays.Sometimes ที่ฉันมีความสุขแม้กระทั่งว่าสิ่งที่หายากที่เรียกว่าเงียบสงบ.
เป้าหมายไม่ได้ที่จะให้ขึ้นความบันเทิง ฉันสามารถเล่นดีวีดีบนแล็ปท็อปของฉันดังนั้นเมื่อพายุหิมะอยู่บนทางของผมเรียงรายขึ้นในการจัดเก็บวิดีโอที่มีคนอื่น ๆ แทนที่จะช่องท่องและบางสิ่งบางอย่างที่ดูผมมารู้ทีหลังจะเสียใจผมจับขึ้นบนแผ่นดีวีดีที่ดีบางอย่าง ผมพบว่าตัวเอง resensitized ผมก็ไม่ได้ดูภาพโดยไม่สังเกตเห็นความเร็วของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเคยถอดปลั๊กโทรทัศน์ หนึ่งเดือน มันเป็นฤดูร้อน ฤดูกาลแห่งเดินยาว บาร์บีคิว และซ้ำไปมา แต่ฉันรู้ว่าฉันต้องการที่จะพิสูจน์ว่าฉันสามารถหลีกเลี่ยงทีวีตอนเย็น ฉันก็ต้องอยู่รอดอังกฤษฤดูหนาวโดยไม่มัน ในที่มืดที่สุด เดือนที่หนาวที่สุด ผมคงไม่รอด ฤดูหนาวนี้ , ฉันมีการทดสอบของฉัน .
เมื่อปีที่แล้วฉันย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านฉันเองมันเป็นเพียงไม่กี่นาทีจากรูมเมทเก่าของฉันและโทรทัศน์ของเธอ เพื่อนเสนอให้ฉันรายการอะไหล่ แต่ผมบอกว่าไม่ต้อง อยู่คนเดียวเป็นโอกาสที่จะเลือกว่าผมต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ และฉันคิดว่า มันเป็นฟรีทีวี จะช่วยให้ผมทำสิ่งที่อยากทำแต่ยังไม่มีเวลา .
ผมสงสัยว่า ถ้าจะรู้สึกเหงาแต่ตัดสินใจว่ามันจะดีกว่าถ้าคุณไม่พยายามที่จะใช้เวลากับ " เพื่อน " บนโทรทัศน์ในเดือนแรกหรือดังนั้น ฉันหนีมาได้จากรายการโปรดของฉันโดยการเยี่ยมชมเพื่อนจริง ๆ ในที่สุด ไม่รู้ว่าโทรทัศน์เป็นเมื่อ ผมจะไม่เข้าร่วมในการสนทนาในสำนักงานของฉันเกี่ยวกับการแสดงความนิยม .
ผมบอกให้ผู้คนได้มีการทดลอง : " เราจะเห็นว่ามันไปฤดูหนาวนี้ " ฉันพูดผมถือว่าซื้อทีวีเล็กไปเก็บในตู้เสื้อผ้า และนำออกในโอกาสพิเศษ แต่ทั้งหมดที่ผมหายไป ผมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก ฉันพบว่าตัวเองสูญเสียของการอ่านหนังสือ ฉันคิดว่าฉันเหนื่อยเกินไปที่จะอ่านหลังจากตลอดทั้งวันทำงาน แต่ไม่เหนื่อยเกินไปที่จะดูทีวี ตอนนี้ฉันมีเวลามากขึ้นในการอ่าน และ นอนผมก็เริ่มทำงานอาสาเกือบทุกสัปดาห์ แทนทุกสองสามเดือน ฉันเรียกเพื่อนๆ ที่มักจะได้ยินจากฉันในวันหยุด บางครั้งผมก็ชอบที่หายาก สิ่งที่เรียกว่าเงียบ .
เป้าหมายไม่ได้ที่จะให้ขึ้นทุกความบันเทิง ฉันสามารถเล่นดีวีดีบนคอมพิวเตอร์ของฉัน ดังนั้นเมื่อพายุหิมะอยู่ในทางของมัน ฉันเรียงรายขึ้นในร้านวีดีโอ กับคนอื่นแทนสถานีท่องและดูสิ่งที่ผมจะเสียใจภายหลัง ผมจับขึ้นบนแผ่นดีวีดีบางมาก ฉันพบว่าตัวเอง resensitized . ผมไม่ได้ดูภาพโดยไม่สังเกตเห็น
ความเร็วของพวกเขา