The observation that lesion scores

The observation that lesion scores are greater in diets with fibrous diet compared to control diet was not expected. Inclusion of fibrous diet was expected to reduce incidence of fighting since most of the pigs will be devoting most their time eating. The high feeding motivation frequently resulted in aggression, particularly around feeding stations. The observation that more lesions occur on the neck and shoulder region was expected. This is mainly because when pigs are fighting they position themselves so that their heads align on each other's shoulders. Slamming of their heads into each other's shoulders will result in more cuts or lesions on the neck and shoulder regions. Fighting will persist until one pig admits defeat and runs away. Lesions on the head during the study period occurred when pigs were displacing each other from the feeder and nipple drinkers.
The observation that more time was spent eating by pigs on a fibrous diet compared to control diet is in agreement with a previous studies (Whittaker et al., 1999; Whittemore et al., 2002; Rijnen et al., 2003). More time spent eating is a result of unsatisfied feeding motivation, as a consequence of dilution effect of maize cobs to the basal diet. The pigs will be eating more to get nutrients to satisfy their nutritional requirements for growth.
As observed in the current study, more time spent eating by a pig receiving a fibrous diet at the feeder resulted in more time spent queuing by another pig at the feeder. This might account for more time spent standing by pig receiving fibrous diets as observed in the current study. More time spent walking emanated when pigs were walking around sniffing the floor. Such findings are in agreement with previous studies which refer the action as substrate-directed behaviour (de Leeuw et al., 2005). Substrate-directed behaviour occurs when there is an increase in feeding motivation and limited access to the feed. Increase in time spent lying down came entirely from a decrease in time spent eating.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ได้คาดหวังสังเกตที่คะแนนรอยโรคมากกว่าในอาหารด้วยอาหารข้อเปรียบเทียบกับการควบคุมอาหาร รวมอาหารข้อถูกคาดว่าจะลดการเกิดการสู้รบเนื่องจากจะ devoting สุกรส่วนใหญ่สุดของพวกเขาเวลารับประทานอาหาร แรงจูงใจให้อาหารสูงบ่อยผลในการรุกราน โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบ ๆ สถานีให้อาหาร สังเกตว่า ได้เพิ่มเติมตามคอและไหล่ภูมิภาคคาดว่า นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากสุกรจะดับ จะวางตำแหน่งตัวเองให้จัดศีรษะของพวกเขาบนไหล่ของผู้อื่น Slamming ของศีรษะของพวกเขาในไหล่ของผู้อื่นจะส่งผลในการตัดหรือในภูมิภาคคอและไหล่ได้มากขึ้น การต่อสู้จะคงอยู่จนกว่าหมูหนึ่งยอมรับความพ่ายแพ้ และวิ่งหนี ได้หัวช่วงศึกษาเกิดเมื่อสุกรถูกฎพยัคฆ์กันจากดื่มเครื่องและหัวนมสังเกตที่เวลาใช้กิน โดยสุกรในอาหารข้อเปรียบเทียบกับการควบคุมอาหาร จะยังคงศึกษาก่อนหน้า (Whittaker et al., 1999 Al. Whittemore ร้อยเอ็ด 2002 Rijnen และ al., 2003) เวลากินใช้จ่ายเป็นไม่พอใจผลการให้อาหารแรงจูงใจ เป็นลำดับการเจือจางผลของ cobs ข้าวโพดอาหารโรค สุกรจะมีกินมากขึ้นเพื่อได้รับสารอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการทางโภชนาการการเจริญเติบโตเท่าที่สังเกตในการศึกษาปัจจุบัน เวลาใช้ กิน โดยหมูรับอาหารเยื่อในที่ป้อนให้มากเวลาจัดคิว โดยหมูอีกที่ที่ป้อน นี้อาจบัญชีสำหรับเพิ่มเติมเวลายืน โดยหมูรับเยื่ออาหารที่พบในการศึกษาปัจจุบัน เวลาใช้เดิน emanated เมื่อสุกรได้เดินค้นหาพื้น ผลการวิจัยดังกล่าวจะยังคงศึกษาก่อนหน้านี้ที่อ้างอิงการกระทำเป็นพฤติกรรมพื้นผิวโดยตรง (de Leeuw et al., 2005) พฤติกรรมโดยตรงพื้นผิวเกิดขึ้นเมื่อมีการเพิ่มขึ้นในการให้แรงจูงใจและจำกัดการเข้าถึงอาหารเนื้อหาสรุป เพิ่มเวลานอนลงมาจากการลดลงในเวลาทั้งเวลากิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังเกตว่าคะแนนรอยโรคมีมากขึ้นในอาหารที่มีเส้นใยอาหารเมื่อเทียบกับการควบคุมอาหารที่ไม่ได้คาดหวัง รวมถึงการรับประทานอาหารที่มีกากใยที่คาดว่าจะลดอุบัติการณ์ของการต่อสู้เนื่องจากส่วนใหญ่ของสุกรจะอุทิศเวลาส่วนใหญ่กินของพวกเขา แรงจูงใจให้อาหารสูงมักจะส่งผลให้เกิดการรุกรานโดยเฉพาะอย่างยิ่งการให้อาหารรอบสถานี สังเกตว่ารอยโรคอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นในภูมิภาคคอและไหล่ที่คาดว่า นี้เป็นส่วนใหญ่เพราะเมื่อสุกรที่มีการต่อสู้ที่พวกเขาวางตำแหน่งตัวเองเพื่อให้หัวของพวกเขาจัดบนไหล่ของกันและกัน กระแทกของหัวของพวกเขาในไหล่ของแต่ละคนจะมีผลในการลดมากหรือแผลที่คอและบริเวณไหล่ การต่อสู้จะยังคงจนกว่าจะมีใครยอมรับความพ่ายแพ้หมูและวิ่งหนี แผลบนศีรษะในช่วงระยะเวลาการศึกษาที่เกิดขึ้นเมื่อสุกรถูกแทนที่แต่ละอื่น ๆ จากการป้อนและดื่มหัวนม.
สังเกตว่าเวลามากขึ้นคือการใช้จ่ายการกินโดยหมูในอาหารที่มีกากใยสูงเมื่อเทียบกับการควบคุมอาหารที่อยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาก่อนหน้านี้ (Whittaker et อัล 1999. Whittemore, et al., 2002;. Rijnen, et al, 2003) เวลาที่ใช้รับประทานอาหารที่เป็นผลมาจากแรงจูงใจให้อาหารไม่พอใจที่เป็นผลมาจากผลกระทบของซังข้าวโพดกับอาหารพื้นฐาน หมูจะรับประทานอาหารมากขึ้นที่จะได้รับสารอาหารที่จะตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของพวกเขาสำหรับการเจริญเติบโต.
ในฐานะที่เป็นข้อสังเกตในการศึกษาในปัจจุบัน, เวลาที่ใช้รับประทานอาหารจากหมูที่ได้รับอาหารที่มีกากใยที่ป้อนส่งผลให้เวลามากขึ้นใช้เวลาเข้าคิวโดยหมูอีกป้อน . นี้อาจบัญชีสำหรับเวลาที่ใช้ยืนอยู่สุกรที่ได้รับอาหารที่มีกากใยเป็นข้อสังเกตในการศึกษาในปัจจุบัน เวลาที่ใช้เดินเล็ดลอดออกมาเมื่อหมูเดินไปรอบ ๆ ดมพื้น ผลการวิจัยดังกล่าวในข้อตกลงกับการศึกษาก่อนหน้าซึ่งหมายถึงการกระทำที่เป็นพฤติกรรมของพื้นผิวที่กำกับ (เดอ Leeuw et al., 2005) พฤติกรรมของพื้นผิวที่กำกับเกิดขึ้นเมื่อมีการเพิ่มขึ้นในการให้อาหารแรงจูงใจและการ จำกัด การเข้าถึงอาหารที่ เพิ่มขึ้นในเวลาที่ใช้นอนลงมาอย่างสิ้นเชิงจากการลดลงของเวลาที่ใช้ในการรับประทานอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังเกตได้ว่าคะแนนรอยโรคมากกว่าในอาหารที่มีเส้นใยอาหารเมื่อเทียบกับการควบคุมอาหารที่ไม่ได้คาดไว้ รวมของอาหารเส้นใยที่คาดว่าจะลดอุบัติการณ์ของการต่อสู้เนื่องจากส่วนใหญ่ของสุกรจะอุทิศเวลาส่วนใหญ่ของพวกเขากิน แรงจูงใจสูง ส่งผลให้อาหารบ่อย ก้าวร้าว โดยเฉพาะบริเวณให้อาหารสถานีสังเกตว่าแผลมากขึ้นที่เกิดขึ้นบน คอ บ่า ไหล่ ภูมิภาค คาด . นี้เป็นส่วนใหญ่เพราะเมื่อสุกรจะสู้พวกเขาตำแหน่งตัวเองเพื่อให้ศีรษะของพวกเขาจัดในแต่ละอื่น ๆ ของไหล่ กระแทกศีรษะของพวกเขาลงในแต่ละอื่น ๆ ก็จะส่งผลให้มากขึ้น การตัดหรือแผลที่คอ ไหล่ และภูมิภาค การต่อสู้จะคงอยู่จนกว่าหมูจะยอมรับความพ่ายแพ้ และวิ่งหนีไปแผลที่ศีรษะในระหว่างระยะเวลาการศึกษาเกิดขึ้นเมื่อสุกร แทนที่แต่ละอื่น ๆจากอาหารและนมดื่ม .
สังเกตว่าเวลามากขึ้นคือการใช้จ่ายกินหมูบนเส้นใยอาหารเมื่อเทียบกับการควบคุมอาหารที่สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ ( Whittaker et al . , 1999 ; วิธมอร์ et al . , 2002 ; rijnen et al . , 2003 )เวลาใช้รับประทานเป็นผลไม่พอใจการให้แรงจูงใจ ที่เป็นผลมาจากการเจือจางผลฝักข้าวโพดในอาหารพื้นฐาน สุกรจะกินอาหารมากขึ้นที่จะได้รับสารอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของพวกเขาสำหรับการตรวจสอบในการศึกษา .
เป็นปัจจุบันยิ่งเวลากินหมูได้รับเส้นใยอาหารที่ป้อนให้มากขึ้นเวลาเข้าคิว โดยหมูอีกที่ Feeder นี้อาจบัญชีสำหรับเวลาที่ใช้ยืน โดยได้รับเส้นใยอาหารเป็นหมูที่พบในการศึกษาปัจจุบัน เวลาที่ใช้เดินต่องเมื่อสุกรเดินดมพื้นข้อมูลดังกล่าวสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่อ้างถึงการกระทำเป็นสับสเตรทที่กำกับพฤติกรรม ดี ลูว์ et al . , 2005 ) พื้นผิวที่กำกับพฤติกรรมเกิดขึ้นเมื่อมีการเพิ่มขึ้นของการให้แรงจูงใจและ จำกัด การเข้าถึงอาหาร เพิ่มเวลาที่ใช้นั่งมาทั้งหมดจากการลดลงในเวลารับประทานอาหาร