Someone who exercises initiative by

Someone who exercises initiative by organizing a venture to take benefit of an opportunity and, as the decision maker, decides what, how, and how much of a good or service will be produced.
An entrepreneur supplies risk capital as a risk taker, and monitors and controls the business activities. The entrepreneur is usually a sole proprietor, a partner, or the one who owns the majority of shares in an incorporated venture.
According to economist Joseph Alois Schumpeter (1883-1950), entrepreneurs are not necessarily motivated by profit but regard it as a standard for measuring achievement or success. Schumpeter discovered that they
1. Greatly value self-reliance,
2. strive for distinction through excellence,
3. are highly optimistic (otherwise nothing would be undertaken), and
4. always favor challenges of medium risk(neither too easy, nor ruinous).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ที่ริเริ่มการออกกำลังกายโดยกิจการใช้ประโยชน์ ของโอกาส และ ตัดสิน ตัดสินใจอะไร อย่างไร และจำนวนของดี หรือบริการที่จะผลิตเป็นผู้ประกอบการให้ทุนความเสี่ยงเป็นการป้องกันความเสี่ยง และตรวจสอบ และควบคุมกิจกรรมทางธุรกิจ ผู้ประกอบการมักจะเป็นเจ้าของคนเดียว คู่ค้า หรือผู้ที่เป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของหุ้นทุนที่เรทตามนักเศรษฐศาสตร์ Schumpeter Alois โจเซฟ (1883-1950), ผู้ประกอบการไม่จำเป็นต้องแรงจูงใจ โดยกำไร แต่ถือว่าเป็นมาตรฐานในการวัดความสำเร็จหรือประสบความสำเร็จ พบ Schumpeter ที่พวกเขา1. มากค่าพึ่งพาตนเอง2. มุ่งมั่นในความแตกต่างทางความเป็นเลิศ3. มีในเชิงบวกสูง (หรือไม่มีอะไรจะให้ดำเนินการ), และ4. มักจะชอบความท้าทายความเสี่ยงปานกลาง (ไม่ง่ายเกินไป และ ไม่ล่ม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่ออกกำลังกายความคิดริเริ่มโดยการจัดเป็น บริษัท ร่วมทุนที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสและเป็นผู้ตัดสินใจ, ตัดสินใจในสิ่งที่วิธีการและวิธีการมากของที่ดีหรือบริการที่จะมีการผลิต.
ผู้ประกอบการทุนความเสี่ยงวัสดุเป็นคนรับความเสี่ยงและตรวจสอบ และการควบคุมกิจกรรมทางธุรกิจ ผู้ประกอบการมักจะเป็นเจ้าของ แต่เพียงผู้เดียวเป็นหุ้นส่วนหรือผู้ที่เป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของหุ้นใน บริษัท ร่วมทุนที่จัดตั้งขึ้น.
ตามที่นักเศรษฐศาสตร์โจเซฟ Alois ชัม (1883-1950) ผู้ประกอบการจะไม่จำเป็นต้องมีแรงจูงใจจากผลกำไร แต่คิดว่ามันเป็นมาตรฐาน สำหรับความสำเร็จที่วัดหรือประสบความสำเร็จ ชัมพบว่าพวกเขา
1 อย่างมากค่าพึ่งพาตนเอง
2 มุ่งมั่นเพื่อความแตกต่างผ่านความเป็นเลิศ
3 ในแง่ดีเป็นอย่างมาก (ไม่มีอะไรมิฉะนั้นจะดำเนินการ) และ
4 ความท้าทายของการสนับสนุนการเสี่ยงปานกลางเสมอ (ไม่ง่ายเกินไปหรือโชคร้าย)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนที่ฝึกความคิดริเริ่มโดยการจัดกิจการที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาส และเป็นผู้ตัดสินใจ ตัดสินใจอะไร อย่างไร และวิธีการมากของสินค้า หรือบริการจะถูกผลิตเป็นวัสดุ
ความเสี่ยงเงินทุนเป็นคนรับความเสี่ยงของผู้ประกอบการ และการตรวจสอบและการควบคุมกิจกรรมทางธุรกิจ ผู้ประกอบการมักจะเป็นเจ้าของ แต่เพียงผู้เดียว , พันธมิตรหรือคนที่เป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของหุ้นในบริษัทร่วมทุน
ตามที่นักเศรษฐศาสตร์โจเซฟชุมปีเตอร์อลอยส์ ( 1883-1950 ) ผู้ประกอบการเป็นแรงจูงใจจากผลกำไร แต่ถือว่าเป็นมาตรฐานในการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หรือความสำเร็จ ชัมค้นพบว่าพวกเขา
1 มากคุณค่าตนเอง
2 มุ่งมั่นสำหรับความแตกต่างผ่านความเป็นเลิศ
3ขอมองโลกในแง่ดี ( มิฉะนั้นจะไม่มีอะไรจะแลก ) ,
4 เสมอชอบท้าทายความเสี่ยงปานกลาง ( และง่ายเกินไป หรือ

ย่อยยับ )