However, the error-correction model

However, the error-correction model has largely fallen out of favor with compositionists, particularly since the publication of Mina Shaughnessy’s Errors and Expectations in 1977, which argued that many intrusive practices of correction were typically based upon subjective judgments and often futile interventions in longstanding behaviour patterns. Research showed that even expert teachers disagreed about the precise location, relative severity, and actual category of individual errors, even though they might all agree that Standard Written English should be the academic idiom of choice. Instead of focusing on error correction, specialists in rhetoric and composition turned their disciplinary attentions to recognizing multiple literacies and validating a wider range of identity positions in activities of authorship. Many also became critical of dominant ideologies about language that reinforced existing and often unjust power structures, which excluded certain social actors from participation in communicative exchanges.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม แบบแก้ไขข้อผิดพลาดส่วนใหญ่ตกตกกระป๋องกับ compositionists โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่การประกาศของ Mina Shaughnessy ข้อผิดพลาดและความคาดหวังใน 1977 ที่โต้เถียงว่า ปฏิบัติรำคาญในการแก้ไขได้โดยปกติตามพิพากษาตามอัตวิสัยและการแทรกแซงในรูปแบบของพฤติกรรมที่ว่ามักจะกลับ วิจัยพบว่า ครูผู้เชี่ยวชาญแม้ disagreed เกี่ยวกับตำแหน่งแม่นยำ รุนแรงญาติ และประเภทจริงของแต่ละข้อผิดพลาด แม้ว่าพวกเขาอาจทั้งหมดยอมรับว่า เขียนมาตรฐานภาษาอังกฤษควรเป็นสำนวนวิชาการเลือก แทนที่จะเน้นไปที่การแก้ไขข้อผิดพลาด ผู้เชี่ยวชาญในสำนวนและองค์ประกอบเปิดของพวกเขา attentions วินัย literacies หลายจดจำ และตรวจสอบช่วงกว้างของตำแหน่งประจำในกิจกรรมของเสีย หลายยังกลายเป็นวิพากษ์วิจารณ์เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์หลักเกี่ยวกับภาษาที่เสริมอยู่ และมักจะทำลายอำนาจโครงสร้าง ซึ่งไม่รวมนักแสดงบางสังคมมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามรูปแบบการแก้ไขข้อผิดพลาดได้ลดลงส่วนใหญ่ออกจากความโปรดปรานกับ compositionists โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่การประกาศของข้อผิดพลาดน่า Shaughnessy และความคาดหวังในปี 1977 ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันว่าการปฏิบัติล่วงล้ำจำนวนมากของการแก้ไขขึ้นอยู่มักจะอยู่กับดุลยพินิจและการแทรกแซงไม่ได้ผลมักจะอยู่ในลักษณะการทำงานที่ยาวนาน รูปแบบ การวิจัยแสดงให้เห็นว่าครูผู้เชี่ยวชาญแม้ไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับตำแหน่งที่แม่นยำรุนแรงญาติและประเภทของความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจริงของแต่ละบุคคลแม้ว่าพวกเขาทุกคนอาจเห็นว่ามาตรฐานการเขียนภาษาอังกฤษที่ควรจะเป็นสำนวนทางวิชาการของทางเลือก แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่การแก้ไขข้อผิดพลาดผู้เชี่ยวชาญในสำนวนและองค์ประกอบหันความสนใจทางวินัยของพวกเขาเพื่อตระหนักถึงความรู้เท่าทันการตรวจสอบหลายครั้งและช่วงกว้างของตำแหน่งตัวตนในกิจกรรมของการประพันธ์ หลายคนก็กลายเป็นที่สำคัญของอุดมการณ์ที่โดดเด่นเกี่ยวกับภาษาที่เสริมโครงสร้างอำนาจที่มีอยู่และไม่ยุติธรรมมักจะซึ่งได้รับการยกเว้นนักแสดงทางสังคมบางอย่างจากการมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม การแก้ไขข้อผิดพลาดแบบส่วนใหญ่ได้ลดลงจากความโปรดปรานกับ compositionists โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่สิ่งพิมพ์ของมินาชอนเนสซี่ข้อผิดพลาดและความคาดหวังในปี 1977 ซึ่งถกเถียงกันอยู่หลาย ซึ่งการปฏิบัติการแก้ไขมักจะขึ้นอยู่กับคำตัดสินอัตนัยและการแทรกแซงมักจะไร้ประโยชน์ในพฤติกรรมในทุกรูปแบบการวิจัยแสดงให้เห็นว่าครูผู้เชี่ยวชาญยังไม่เห็นด้วยเรื่องสถานที่ แน่นอนความรุนแรงสัมพัทธ์ และประเภทที่เกิดจากข้อผิดพลาดส่วนบุคคล แม้ว่าพวกเขาจะยอมรับว่ามาตรฐานการเขียนภาษาอังกฤษควรเป็นสำนวนวิชาการของทางเลือก แทนที่จะเน้นการแก้ไขข้อผิดพลาดผู้เชี่ยวชาญด้านวาทศิลป์และองค์ประกอบหันความสนใจตระหนักถึงวินัยหลาย literacies และตรวจสอบ ช่วงกว้างของตนในตำแหน่งต่างๆ ของงานเขียน หลายคนจึงมีอุดมการณ์เด่นเรื่องภาษาที่มักจะเสริมที่มีอยู่และโครงสร้างอำนาจธรรมซึ่งไม่รวมนักแสดงทางสังคมบางอย่างจากการมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนเพื่อการสื่อสาร