The Toronto City Hall or New City H

The Toronto City Hall or New City Hall is the home of the municipal government of Toronto, Ontario, Canada, and one of the city's most distinctive landmarks. Designed by Finnish architect Viljo Revell (with Heikki Castrén, Bengt Lundsten, Seppo Valjus) and landscape architect Richard Strong, and engineered by Hannskarl Bandel, the building opened in 1965. It was built to replace Old City Hall, which was built in 1899.[3] The current City Hall, located at Nathan Phillips Square, is actually Toronto's fourth city hall and was built in order to replace the former city hall due to a shortage of space. The area of Toronto City Hall and the civic square was formerly the location of Toronto's Old Chinatown, which was expropriated and bulldozed during the mid-1950s in preparation for a new civic building.[4]

In 1958, an international architectural competition was launched by Mayor Nathan Phillips in order to find a design for the New City Hall. This competition was won by Finnish architect Viljo Revell whose winning proposal came first amongst submissions from forty-two countries. Revell's design consists of twin towers surrounding a white disk-like council chamber which is mounted on a raised platform, with entrances located below that are open to the public. There is also a ramp from the square that connects to the podium green roof and also leads to the council chamber. The two towers are of unequal height as the east tower is taller than the west. The City Hall is nicknamed "The Eye of the Government" because it resembles a large eye in a plan view. Revell died a year before the New City Hall was completed.

Toronto had been looking to build a more modern city hall to house its growing municipal government since at least 1943, when a report to city council recommended a new city hall and square in the block bounded by Queen Street West, Bay Street, and Chestnut Street. The recommendation was rejected by the electorate in a referendum on New Year's Day in 1947. However, in October 1952, a panel of citizens appointed by city council made the same recommendation. In 1954, a partnership of three of Toronto's largest architectural firms was selected to do the design: Marani and Morris, Mathers and Haldenby, and Shore and Moffat. Presented in November 1955, their design proposed a conservative, limestone-clad building in the Modernist style. It was symmetrical and faced a landscaped square. Unlike the design that would ultimately be built, it retained the stone Beaux-Arts Registry Office on the western part of the site and also included a landscaped public space in front of it. The podium of the new city hall was to house the council chambers, and had columns complimenting the eight columns of the Registry Building, with which it was aligned in facing the new public space.


Official opening of City Hall, 1965.
Yet the plan did not satisfy Mayor Nathan Phillips, who called for an international design competition. A joint letter was sent by all classes of the University of Toronto Faculty of Architecture condemning the proposal and calling for an international competition. Frank Lloyd Wright called the design a "sterilization" and "a cliché already dated", while Walter Gropius criticized it as "very poor pseudo-modern design unworthy of the city of Toronto".[5] It died when voters rejected plans for a new $18 million city hall in a December 1955 referendum, though the design was adapted and built as the Imperial Oil Building elsewhere in the city.

Design competition[edit]
Led by Mayor Nathan Phillips, Toronto city council decided in 1956 to have an international competition to choose the new design under terms drawn up by the International Union of Architects, which itself caused some controversy as some felt the work should be done by a Canadian. A five-person panel of judges was drawn up with some of the world's greatest architecture experts. Eric Arthur served as advisor. Over 500 designs from 42 countries were submitted by the deadline of 18 April 1958, from which eight semi-finalists were selected. In September 1958, Viljo Revell's design was selected by three of the judges, though it had almost not made the short list. Eero Saarinen, as member of the panel of five judges, arrived a day and half late and chose Revell's design from the other judges' list of entrants that could summarily be rejected. He convinced two other judges on the panel that Revell's unique design should be the winner.[6] One of the two dissenting judges was William Graham Holford, who was skeptical that the design could be built within the $18 million budget set by the city. Revell received a $25,000 prize plus what was estimated to be $1 million in fees to supervise construction. He complained that not enough credit was given to his design collaborators, Heikki Castren, Bengt Lundsten, and Seppo Valjus, and asked that all names be listed as the architects. Construction began in 1961, and the building was completed four years later. Revell died in 1964 before the project was finished.

Design[edit]

Toronto City Hall at night
While the building's base is rectangular, its two towers are curved in cross-section and rise to differing heights. The east tower is 27 storeys (99.5 metres (326 ft)) tall and the west tower is 20 storeys (79.4 metres (260 ft)). Between the towers is the saucer-like council chamber, and the overall arrangement is somewhat like two hands cradling the chamber. The outer concrete surfaces of the towers have been ribbed, to prevent collapse of the fabric as a result of the expansion of the exterior surfaces, and the tearing apart of the fabric as a result of differences in air pressure on the two sides of each wing-like tower during the high winds characteristic of the Great Lakes. The north, west, and east elevations are more abstract and sculptural in contrast with the extensive glazing of south elevation facing the square; each presents a view of concave panels of concrete textured with split-faced strips of Botticino marble. To the east of the square is Old City Hall which is now a courthouse. From the air, the building is seen as a giant unblinking eye, thus the building's original nickname of "The Eye of Government".

When finished, the building generated controversy among many people, who felt that it was extremely futuristic, too futuristic for the city. Even half a century later, it still appears very modern.

The design for the public space in front of the new city hall, Nathan Phillips Square, was part of the competition. The square's reflecting pool and concrete arches, fountain, and overhead walkways were thus also part of Revell's submission. It has since seen several monuments, sculptures, and other works of public art added, and is undergoing a renovation, but it continues to complement the city hall with its original Modernist design elements.

Council Chambers[edit]
The City Council chambers is a semi-circular room located on the second floor. On the main floor of the chambers are the seats for the 44 members of council in a horseshoe-shaped arrangement.

In front of the councillor is the podium and seat for the Speaker of Toronto City Council. To the right and left of the Speaker are two long tables for Commissioners (i.e., department heads).

In front of the Speaker is the desk for the City Clerk and Clerk staff.

The mayor, formerly sat in the front where the Speaker now sits, is now seated amongst councillors in the first row.

Behind the councillors are the public seating gallery with ascending row of seats. The gallery can accommodate 250 visitors.

Outside City Council chambers are two committee rooms, as well as the offices of mayor and city councillors.

There are two sets of elevators provide access to the floors below (ground floor and to the parking garage below).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาลาว่าการเมืองโตรอนโตหรือศาลาว่าการเมืองใหม่คือ บ้านของรัฐบาลเทศบาลโตรอนโต ออนตาริโอ ประเทศแคนาดา และสถานที่โดดเด่นที่สุดแห่งหนึ่ง ออกแบบ โดยสถาปนิกฟินแลนด์ Viljo Revell (กับ Heikki Castrén, Bengt Lundsten, Seppo Valjus) และสถาปนิกภูมิทัศน์แข็งริชาร์ด และวิศวกรรม โดย Hannskarl Bandel อาคารเปิดในปี 1965 สร้างขึ้นเพื่อแทนเก่าศาลาว่าการเมือง ซึ่งถูกสร้างขึ้นใน[3] ปัจจุบันห้องประชุม ห้องนาธานไขควงสแควร์ เป็นจริงของโตรอนโตสี่ศาลาว่าการเมือง และถูกสร้างขึ้นเพื่อแทนศาลาว่าการเมืองเดิมเนื่องจากเป็นพื้นที่ ตั้งศาลาว่าการเมืองโตรอนโตและสแควร์ซีวิคเดิมเป็นที่ตั้งของของโตรอนโตเก่าเยาวราช ซึ่งถูกเวนคืน และ bulldozed ในช่วงกลางมินิในการเตรียมการสำหรับอาคารซีวิคใหม่[4]ใน 1958 การแข่งขันสถาปัตยกรรมระหว่างประเทศถูกเปิด โดยนายกเทศมนตรีนาธานไขควงเพื่อค้นหาการออกแบบสำหรับสร้างศาลา สถาปนิกฟินแลนด์ Viljo Revell ข้อเสนอที่ชนะมาก่อนหมู่ส่งจากสองประเทศที่ชนะการแข่งขันนี้ ออกแบบของ Revell ประกอบด้วยอาคารแฝดรอบตัวขาวดิสก์เช่นสภาหอการค้าซึ่งถูกติดตั้งบนแพลตฟอร์มยก ทางเข้าที่อยู่ด้านล่างที่เปิดให้ประชาชน นอกจากนี้ยังมีทางลาดจากช่องที่เชื่อมต่อกับแท่นสีเขียวหลังคา และยัง นำไปสู่การสภาหอการค้า สองอาคารมีความสูงไม่เท่ากันเป็นหอตะวันออกสูงกว่าตะวันตก ศาลาว่าการเมืองเป็นชื่อเล่น "เดอะตาของที่รัฐบาล" เนื่องจากมันคล้ายกับมีตาขนาดใหญ่ในมุมมองแผน Revell ตาย ปีก่อนสร้างศาลาเสร็จโตรอนโต้ได้ถูกมองสร้างเป็นศาลาว่าการเมืองสมัยใหม่เพื่อบ้านของรัฐบาลเทศบาลเติบโตตั้งแต่น้อย 1943 เมื่อรายงานให้สภาเมืองแนะนำที่ศาลาว่าการเมืองใหม่และสี่เหลี่ยมล้อมรอบ ด้วยตะวัน ตกถนนราชินี ถนนอ่าว และเกาลัดถนนใน คำแนะนำที่ถูกปฏิเสธในรูปแบบในการลงประชามติในวันขึ้นปีใหม่ใน อย่างไรก็ตาม ใน 1952 ตุลาคม แผงของประชาชนที่แต่งตั้ง โดยสภาเมืองทำคำแนะนำเดียวกัน ใน 1954 ความร่วมมือของ 3 บริษัทสถาปัตยกรรมที่ใหญ่ที่สุดของโตรอนโตถูกเลือกเพื่อทำการออกแบบ: Marani และมอร์ริส Mathers และ Haldenby และชายฝั่ง และ Moffat นำเสนอในเดือน 1955 พฤศจิกายน ออกแบบเสนอแบบหัวเก่า ห่มหินปูนอาคารในลักษณะบุกเบิก มีสมมาตร และประสบสี่เหลี่ยมสวยงาม ซึ่งแตกต่างจากการออกแบบที่จะสร้างในที่สุด มันสะสมหิน Beaux-Arts รีจิสทรี Office หนึ่งของเว็บไซต์ และรวมพื้นที่สาธารณะสวยงามไว้หน้า แท่นของศาลาว่าการเมืองใหม่จะบ้านหอสภา และมีคอลัมน์คอลัมน์แปดของรีจิสทรี ซึ่งจะถูกจัดในพื้นที่สาธารณะใหม่หันหน้าออกมาประมาณเปิดอย่างเป็นทางการของศาลาว่าการ 1965ได้ แผนได้ไม่ตอบสนองนายกเทศมนตรีนาธานไขควง ที่เรียกว่าสำหรับการแข่งขันออกแบบนานาชาติ ส่งจดหมายร่วม โดยเรียนทั้งหมดของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ประณามการใช้ข้อเสนอ และเรียกการแข่งขันระหว่างประเทศมหาวิทยาลัยโทรอนโต แฟรงก์ลอยด์ไรต์ที่เรียกว่าแบบ "ฆ่าเชื้อ" และ "เป็น cliché แล้วลง" ในขณะที่ Walter โกรเปียสวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็น "ยาก pseudo-สมัยไม่เหมาะสมของเมืองโตรอนโต้"[5] มันตาย เมื่อผู้ลงคะแนนปฏิเสธแผนการใหม่ $18 ล้านศาลาใน 1955 ธันวาคม แม้ ว่าการออกแบบดัดแปลง และสร้างขึ้นเป็นอาคารน้ำมันอิมพีเรียลในเมืองอื่น ๆแข่งขันออกแบบ [แก้ไข]นำ โดยนายกเทศมนตรีนาธานไขควง ตัดสินใจที่สภาเมืองโตรอนโตในปี 1956 มีการแข่งขันระหว่างประเทศให้เลือกแบบใหม่ภายใต้เงื่อนไขที่วาดขึ้น โดยนานาชาติร่วมของสถาปนิก ที่ตัวเองเกิดถกเถียงบางเป็นสักหลาดบางงานควรทำ โดยแคนาดา แผงของผู้พิพากษา 5 คนมาขึ้นกับบางส่วนของผู้เชี่ยวชาญสถาปัตยกรรมยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก Eric Arthur ทำหน้าที่เป็นประธานกรรมการ กว่า 500 แบบจาก 42 ประเทศถูกส่งตามกำหนดเวลาสิ้นสุดของ 1958 18 เมษายน หนอนแปดกึ่งถูกเลือกไว้ ในเดือน 1958 กันยายน Viljo Revell ออกแบบถูกเลือก โดยสามผู้พิพากษา ว่ามันเกือบจะไม่ได้ทำรายการสั้น Eero Saarinen เป็นสมาชิกของแผงของผู้พิพากษา 5 ถึงวันและครึ่งสาย และเลือกออกแบบของ Revell entrants ที่ summarily ถูกปฏิเสธจากผู้พิพากษาอื่น ๆ เขามั่นใจผู้พิพากษาสองบนแผงที่ออกแบบเฉพาะของ Revell ควรเป็นผู้ชนะ[6] หนึ่งในสองผู้พิพากษา dissenting William เกรแฮม Holford ที่ถูกสงสัยว่า สามารถสร้างการออกแบบภายในงบประมาณ 18 ล้านเหรียญที่ตั้งตามเมืองได้ Revell ได้รับรางวัล $25000 บวกอะไรได้ประมาณ $1 ล้านในค่าธรรมเนียมการกำกับดูแลการก่อสร้าง เขาแนะนำว่า เครดิตไม่พอให้เขาออกแบบผู้ร่วมงาน Heikki Castren, Bengt Lundsten และ Seppo Valjus และถามว่า ชื่อทั้งหมดจะแสดงรายการเป็นสถาปนิก เริ่มก่อสร้างใน 1961 และอาคารเสร็จสมบูรณ์ภายหลัง 4 ปี Revell เสียชีวิตในปี 1964 ก่อนโครงการเสร็จ[แก้ไข] การออกแบบศาลาว่าการเมืองโตรอนโตในเวลากลางคืนในขณะที่ฐานของอาคารเป็นสี่เหลี่ยม เสาที่สองโค้งในระหว่างส่วนขึ้นกับความสูงที่แตกต่างกัน อีสต์ทาวเวอร์ 27 storeys (99.5 เมตร (326 ฟุต)) สูง และหอตะวันตกเป็น 20 storeys (79.4 เมตร (260 ฟุต)) ระหว่างอาคารที่อยู่ในจานรองเช่นสภาหอการค้า และการจัดเรียงโดยรวมคือเหมือนมือสอง cradling หอการค้า พื้นผิวคอนกรีตภายนอกของอาคารที่มีการรม เพื่อป้องกันการยุบของผ้าจากการขยายตัวของพื้นผิวภายนอก และการฉีกขาดแยกผ้าจากความกดอากาศทั้งสองฝั่งของทาวเวอร์วิงเหมือนแต่ละที่ต่างระหว่างลักษณะของทะเลสาบใหญ่ลมสูง Elevations เหนือ ตะวันตก และตะวันออกเป็นนามธรรมมากขึ้น และรูป in contrast with กระจกอย่างละเอียดของยกใต้หันหน้าไปทางสแควร์ แต่ละแสดงมุมมองของเว้าแผงคอนกรีตพื้นผิว ด้วยแผ่นแบ่งหน้าของหินอ่อน Botticino ฝั่งตะวันออกของสี่เหลี่ยมเป็นศาลาเก่าซึ่งขณะนี้มีแล้ว จากอากาศ อาคารจะเห็นเป็นตา unblinking เป็นยักษ์ ดังนั้นตัวตึกเดิมชื่อเล่นของ "ตาที่รัฐบาล"เมื่อเสร็จแล้ว อาคารสร้างการถกเถียงในหมู่คนจำนวนมาก ที่รู้สึกว่า มันเป็นอนาคตมาก มากมายเกินไปสำหรับเมือง แม้ครึ่งศตวรรษต่อมา จะยังคงปรากฏมากขึ้นการออกแบบพื้นที่สาธารณะหน้านิวซิตี้ฮอลล์ นาธานไขควงสแควร์ เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขัน เดอะสแควร์ข้างสระว่ายน้ำและคอนกรีตอาร์เชส น้ำพุ และทางเท้าจ่ายได้จึงยังเป็นส่วนหนึ่งของการส่งของ Revell ตั้งแต่ได้เห็นหลายอนุสาวรีย์ ประติมากรรม และอื่น ๆ งานศิลปะสาธารณะเพิ่ม และอยู่ในระหว่างการปิดปรับปรุง แต่ยังเติมเต็มศาลาว่าการเมือง มีองค์ประกอบของการออกแบบวิธีเดิม[แก้ไข] สภาหอหอสภาเมืองเป็นห้องพักกึ่งวงกลมตั้งอยู่บนชั้นสอง หลักชั้นบนของห้องมีนั่งสำหรับสมาชิก 44 คณะในจัดเรียงรูปฮอร์สชูหน้า councillor เป็นแท่นและที่นั่งสำหรับลำโพงของโตรอนโตเมืองสภา ไปทางขวาและซ้ายของลำโพงที่มีตารางยาวสองสำหรับในคณะกรรมาธิการ (เช่น แผนกหัว)ด้านหน้าของลำโพงจะเป็นโต๊ะสำหรับพนักงานเจ้าหน้าที่การเมืองและเจ้าหน้าที่ตอนนี้นั่งนายกเทศมนตรี เดิม เสาร์ในหน้าที่ลำโพงที่ตอนนี้อยู่ หมู่คนในแถวแรกเบื้องหลังคนกำลังเก็บนั่งสาธารณะกับการเรียงแถวของที่นั่ง เก็บสามารถรองรับผู้เข้าชม 250นอกสภาเมือง หอมีห้องกรรมการ เป็นสำนักงานของนายกเทศมนตรีและเมืองคนมีสองชุดของลิฟท์ให้เข้าถึงชั้นล่าง (ชั้นล่าง และโรงจอดรถด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองโตรอนโตฮอลล์หรือนิวซิตี้ฮอลล์เป็นบ้านของรัฐบาลเทศบาลโตรอนโต, แคนาดา, และเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญของเมืองที่โดดเด่นที่สุด ออกแบบโดยสถาปนิกฟินแลนด์ Viljo เวลล์ (กับคิCastrén, เบนท์ Lundsten, Seppo Valjus) และภูมิทัศน์สถาปนิกริชาร์ดที่แข็งแกร่งและออกแบบโดย Hannskarl Bandel อาคารที่เปิดในปี 1965 มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแทนที่ศาลาว่าการเก่าซึ่งถูกสร้างขึ้นในปี 1899 [3] ฮอลล์ซิตี้ในปัจจุบันตั้งอยู่ที่นาธานฟิลลิปสแควร์เป็นจริงศาลาสี่ของโตรอนโตและถูกสร้างขึ้นเพื่อทดแทนฮอลล์เมืองอดีตเนื่องจากปัญหาการขาดแคลนของพื้นที่ พื้นที่ของเมืองโตรอนโตฮอลล์และตารางเทศบาลเคยเป็นสถานที่ตั้งของโตรอนโตเก่าไชน่าทาวน์ซึ่งได้รับการเวนคืนและยื่นคำขาดในช่วงกลางทศวรรษ 1950 ในการเตรียมตัวสำหรับอาคารใหม่ civic. [4] ในปี 1958 การแข่งขันทางสถาปัตยกรรมระหว่างประเทศได้รับการเปิดตัวโดย นายกเทศมนตรีนาธานฟิลลิปเพื่อหาการออกแบบสำหรับฮอลล์นิวซิตี้ การแข่งขันครั้งนี้ได้รับรางวัลโดยสถาปนิกฟินแลนด์ Viljo เวลล์ที่มีข้อเสนอที่ชนะมาก่อนในหมู่ส่ง 40-2 ประเทศ การออกแบบเวลล์ประกอบด้วยทวินทาวเวอร์โดยรอบดิสก์เช่นสีขาวห้องประชุมที่ติดตั้งอยู่บนยกพื้นมีทางเข้าอยู่ด้านล่างที่จะเปิดให้ประชาชน นอกจากนี้ยังมีทางลาดจากตารางที่เชื่อมต่อกับแท่นหลังคาสีเขียวและยังนำไปสู่ห้องประชุม สองหอคอยที่มีความสูงไม่เท่ากันเป็นหอคอยทางทิศตะวันออกเป็นสูงกว่าทางทิศตะวันตก ศาลาว่าการเมืองเป็นชื่อเล่น "ตาของรัฐบาล" เพราะมันคล้ายกับตาขนาดใหญ่ในมุมมองแผน เวลล์เสียชีวิตในปีก่อนนิวซิตี้ฮอลล์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว. โตรอนโตได้รับการมองในการสร้างศาลากลางที่ทันสมัยมากขึ้นที่บ้านเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รัฐบาลแห่งชาติของตนอย่างน้อยตั้งแต่ปี 1943 เมื่อรายงานไปยังสภาเทศบาลเมืองแนะนำศาลากลางใหม่และตารางในบล็อก ล้อมรอบด้วยถนนควีนตะวันตก Bay Street และลูกเกาลัดถนน ข้อเสนอแนะที่ได้รับการปฏิเสธโดยการเลือกตั้งในการลงประชามติในวันขึ้นปีใหม่ในปี 1947 อย่างไรก็ตามในเดือนตุลาคมปี 1952 แผงของประชาชนได้รับการแต่งตั้งโดยสภาเมืองทำข้อเสนอแนะเดียวกัน ในปี 1954 ความร่วมมือของทั้งสาม บริษัท สถาปัตยกรรมที่ใหญ่ที่สุดของโตรอนโตได้รับเลือกให้ดำเนินการออกแบบ: Marani และมอร์ริส Mathers และ Haldenby และฝั่งมอฟแฟต นำเสนอในเดือนพฤศจิกายนปี 1955 การออกแบบของพวกเขาเสนออนุลักษณ์, อาคารหินปูนในชุดสไตล์สมัยใหม่ มันเป็นสมมาตรและเผชิญหน้ากับตารางภูมิทัศน์ ซึ่งแตกต่างจากการออกแบบเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับการสร้างขึ้นมันก็ยังคงหินสำนักงาน Registry Beaux-Arts ในส่วนตะวันตกของเว็บไซต์และยังรวมถึงพื้นที่สาธารณะที่มีภูมิทัศน์ในด้านหน้าของมัน แท่นของศาลากลางจังหวัดใหม่คือบ้านที่ห้องประชุมสภาและมีคอลัมน์ complimenting แปดคอลัมน์ของ Registry อาคารด้วยซึ่งมันก็สอดคล้องในการเผชิญหน้ากับพื้นที่สาธารณะใหม่. เปิดอย่างเป็นทางการของศาลาว่า 1,965. แต่แผนไม่ ไม่พอใจนายกเทศมนตรีนาธานฟิลลิปที่เรียกว่าสำหรับการแข่งขันการออกแบบระดับนานาชาติ จดหมายถูกส่งไปร่วมกันโดยทุกชั้นของมหาวิทยาลัยโตรอนโตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ประณามข้อเสนอและเรียกร้องให้มีการแข่งขันระหว่างประเทศ Frank Lloyd Wright ออกแบบที่เรียกว่า "ฆ่าเชื้อ" และ "ความคิดโบราณวันที่แล้ว" ในขณะที่วอลเตอร์ Gropius วิพากษ์วิจารณ์ว่า "น่าสงสารมากออกแบบหลอกทันสมัยไม่น่าเชื่อถือของเมืองโตรอนโต". [5] เสียชีวิตเมื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งปฏิเสธแผน ใหม่ $ 18,000,000 ศาลากลางจังหวัดในธันวาคม 1955 การลงประชามติ แต่การออกแบบที่ถูกนำมาดัดแปลงและสร้างเป็นอาคารอิมพีเรียลน้ำมันอื่น ๆ ในเมือง. การแข่งขันการออกแบบ [แก้ไข] นำโดยนายกเทศมนตรีนาธานฟิลลิป, โตรอนโตสภาเทศบาลเมืองตัดสินใจในปี 1956 ที่จะมีการแข่งขันระหว่างประเทศ การเลือกการออกแบบใหม่ภายใต้เงื่อนไขที่วาดขึ้นโดยสหภาพนานาชาติของสถาปนิกที่ตัวเองทำให้เกิดความขัดแย้งบางอย่างที่บางคนรู้สึกว่าการทำงานควรจะทำโดยแคนาดา แผงห้าคนของผู้พิพากษาถูกดึงขึ้นกับบางส่วนของผู้เชี่ยวชาญด้านสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก เอริคอาร์เธอร์ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษา 500 การออกแบบจาก 42 ประเทศที่ถูกส่งตามกำหนดเส้นตายวันที่ 18 เมษายน 1958 จากที่แปดกึ่งเข้ารอบได้รับการคัดเลือก ในเดือนกันยายนปี 1958 การออกแบบ Viljo เวลล์ได้รับการคัดเลือกจากสามของผู้พิพากษาแม้ว่ามันจะเกือบไม่ได้ทำรายการสั้น Eero Saarinen เป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะผู้พิพากษาที่ห้ามาถึงวันและครึ่งปลายและเลือกการออกแบบเวลล์จากรายชื่อผู้พิพากษาอื่น ๆ ของผู้เข้าอย่างที่อาจถูกปฏิเสธ เขาเชื่อว่าผู้พิพากษาสองคนอื่น ๆ บนแผงว่าการออกแบบที่ไม่ซ้ำกันเวลล์ควรจะเป็นผู้ชนะ. [6] หนึ่งในสองผู้พิพากษาที่ไม่เห็นด้วยคือวิลเลียมเกรแฮม Holford ที่ไม่เชื่อว่าการออกแบบจะได้รับการสร้างขึ้นภายใน $ 18,000,000 งบประมาณที่กำหนดโดยเมือง เวลล์ได้รับรางวัล $ 25,000 บวกสิ่งที่คาดว่าจะได้รับ $ 1 ล้านบาทในค่าใช้จ่ายในการกำกับดูแลการก่อสร้าง เขาบ่นว่าไม่เพียงพอเครดิตถูกมอบให้กับผู้ร่วมงานการออกแบบของเขาคิ Castren, เบนท์ Lundsten และ Seppo Valjus และถามว่าชื่อทั้งหมดที่ได้รับการจดทะเบียนเป็นสถาปนิก เริ่มก่อสร้างในปี 1961 และการก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์สี่ปีต่อมา เวลล์เสียชีวิตในปี 1964 ก่อนที่โครงการจะเสร็จ. ออกแบบ [แก้ไข] เมืองโตรอนโตฮอลล์ในเวลากลางคืนในขณะที่ฐานของอาคารเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสองอาคารที่ได้รับการโค้งในส่วนข้ามและเพิ่มขึ้นไปสูงที่แตกต่างกัน หอคอยทางทิศตะวันออกเป็น 27 ชั้น (99.5 เมตร (326 ฟุต)) สูงและหอคอยทิศตะวันตกคือ 20 ชั้น (79.4 เมตร (260 ฟุต)) ระหว่างอาคารเป็นจานรองเหมือนห้องประชุมและการจัดการโดยรวมจะคล้ายสองมือประคองห้อง พื้นผิวคอนกรีตด้านนอกของอาคารที่ได้รับการยางเพื่อป้องกันการล่มสลายของผ้าที่เป็นผลมาจากการขยายตัวของพื้นผิวภายนอกและการฉีกขาดออกจากกันของผ้าที่เป็นผลมาจากความแตกต่างในความดันอากาศในทั้งสองด้านของแต่ละปีก หอเหมือนในช่วงลักษณะลมสูงของ Great Lakes ทิศตะวันตกเฉียงเหนือทิศตะวันตกและทิศตะวันออกเอนไซม์เป็นนามธรรมมากขึ้นและประติมากรรมในทางตรงกันข้ามกับกระจกที่กว้างขวางของระดับความสูงหันหน้าไปทางทิศใต้ตาราง; แต่ละนำเสนอมุมมองของแผงเว้าของพื้นผิวคอนกรีตที่มีแถบแยกหน้าหินอ่อน Botticino ไปทางทิศตะวันออกของตารางเป็นศาลาว่าการเก่าซึ่งตอนนี้ศาล จากอากาศอาคารถูกมองว่าเป็นตาไม่กะพริบตายักษ์จึงชื่อเล่นอาคารเดิมของ "ตาของรัฐบาล". เมื่อเสร็จแล้วอาคารที่สร้างความขัดแย้งในหมู่คนจำนวนมากที่รู้สึกว่ามันเป็นอนาคตมากมากมายเกินไปสำหรับ เมือง แม้ครึ่งศตวรรษต่อมาก็ยังคงปรากฏที่ทันสมัยมาก. การออกแบบสำหรับพื้นที่สาธารณะในด้านหน้าของศาลากลางจังหวัดใหม่, นาธานฟิลลิปสแควร์เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขัน ตารางที่สะท้อนให้เห็นถึงสระว่ายน้ำและโค้งคอนกรีตน้ำพุและทางเดินมีค่าใช้จ่ายจึงยังเป็นส่วนหนึ่งของการส่งของเวลล์ จะได้เห็นตั้งแต่อนุสรณ์สถานหลายประติมากรรมและผลงานอื่น ๆ ของศิลปะสาธารณะเพิ่มและอยู่ระหว่างการปรับปรุง แต่ก็ยังคงเติมเต็มฮอลล์เมืองที่มีองค์ประกอบของการออกแบบสมัยใหม่เดิม. ห้องประชุมสภา [แก้ไข] ห้องสภาเทศบาลเมืองเป็นกึ่ง ห้อง -circular ตั้งอยู่บนชั้นสอง บนชั้นหลักของห้องที่มีที่นั่งสำหรับ 44 สมาชิกสภาในการจัดรูปเกือกม้า. ด้านหน้าของสภาเป็นเวทีและที่นั่งสำหรับประธานสภาเมืองโตรอนโต ไปทางขวาและซ้ายของลำโพงที่มีสองตารางนานสำหรับคณะกรรมาธิการ (เช่นหัวหน้าแผนก). ในด้านหน้าของลำโพงเป็นโต๊ะเสมียนเมืองและพนักงานเสมียน. นายกเทศมนตรีก่อนนั่งอยู่ในด้านหน้าที่ลำโพงตอนนี้นั่งอยู่ , นั่งอยู่ในขณะนี้ในหมู่สมาชิกสภาในแถวแรก. เบื้องหลังที่ปรึกษาที่มีแกลเลอรี่ของประชาชนที่มีที่นั่งแถวที่นั่งจากน้อยไปมาก แกลเลอรี่สามารถรองรับผู้เข้าชม 250. นอกห้องสภาเทศบาลเมืองมีสองห้องคณะกรรมการเช่นเดียวกับสำนักงานของนายกเทศมนตรีและสมาชิกสภาเมือง. มีสองชุดของลิฟท์ให้เข้าถึงชั้นด้านล่างเป็น (ชั้นล่างและที่จอดรถด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โตรอนโตเป็นเมือง City Hall หรือห้องใหม่บ้านเทศบาลของ Toronto , Ontario , แคนาดา , และเป็นหนึ่งในสถานที่ที่โดดเด่นมากที่สุดของเมือง ออกแบบโดยสถาปนิกชาวฟินแลนด์ viljo า ( heikki castr é n , Bengt lundsten seppo , valjus ) และภูมิสถาปนิก ริชาร์ด เข้มแข็ง และออกแบบโดย hannskarl bandel อาคารเปิดในปี 1965 มันถูกสร้างขึ้นเพื่อแทนที่ศาลากลางเก่าซึ่งถูกสร้างขึ้นในปี 1899 [ 3 ] ศาลากลางจังหวัดในปัจจุบัน ตั้งอยู่ที่ นาธาน ฟิลลิปส์ สแควร์ เป็นเมืองที่สี่ของโตรอนโตหอถูกสร้างขึ้นเพื่อแทนที่อดีตศาลากลางจังหวัดเนื่องจากขาดแคลนของพื้นที่ พื้นที่ของโตรอนโตและศาลากลางจัตุรัส Civic เป็นอดีตที่ตั้งของโทรอนโตเก่าย่านไชน่าทาวน์ซึ่งอยู่ในระดับสูงและทำลายในระหว่าง - ในการเตรียมการสำหรับอาคาร Civic ใหม่ [ 4 ]

ใน 1958 การแข่งขันทางสถาปัตยกรรมนานาชาติเปิดตัวโดยนายกเทศมนตรี นาธาน ฟิลลิปส์ เพื่อหาการออกแบบสำหรับศาลากลางใหม่ การแข่งขันนี้จะเป็นโดยสถาปนิกฟินแลนด์ viljo าใครชนะข้อเสนอมาครั้งแรก ท่ามกลางการส่งจากประเทศ 42าออกแบบประกอบด้วยอาคารแฝดรอบดิสก์สีขาว เช่น สภาหอการค้า ซึ่งติดตั้งอยู่บนแท่นยก กับทางเข้าอยู่ด้านล่าง ซึ่งจะเปิดให้ประชาชน ยังมีลาดจากตารางที่เชื่อมต่อกับแท่นสีเขียวหลังคาและยังนำไปสู่สภา . หอคอยมีความสูงไม่เท่ากัน เช่น หอคอยตะวันออกจะสูงกว่าทางทิศตะวันตกศาลากลางจังหวัดเป็นชื่อเล่น " สายตาของรัฐบาล " เพราะมันคล้ายดวงตาขนาดใหญ่ในมุมมองแผน าเสียชีวิตในปีก่อนที่ศาลากลางจังหวัดใหม่แล้วเสร็จ

โตรอนโตได้รับการมองหาที่จะสร้างศาลากลางบ้านทันสมัยมากขึ้นเพื่อการเติบโตของเทศบาลตั้งแต่อย่างน้อยปี 1943 เมื่อรายงานต่อสภาเมืองแนะนำใหม่และศาลากลางในบล็อกสี่เหลี่ยมล้อมรอบด้วยถนนควีนตะวันตกถนนอ่าวและ Chestnut Street คำแนะนำที่ถูกปฏิเสธโดยผู้มีสิทธิเลือกตั้งในการลงประชามติเมื่อวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. 2490 อย่างไรก็ตาม ในเดือนตุลาคม 1952 , แผงของประชาชนที่ได้รับการแต่งตั้งโดยสภาเมืองให้คำแนะนำเดียวกัน ในปี 1954 เป็นหุ้นส่วนของ บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดสามของสถาปัตยกรรมโตรอนโตได้รับเลือกให้ทำและออกแบบ : marani มอร์ริส และการ haldenby และหาด Moffat และ .นำเสนอในพฤศจิกายน 2498 , การออกแบบของพวกเขาเสนออนุลักษณ์ , หินปูนหุ้มอาคารในสไตล์โมเดิร์น . มันเป็นสมมาตรและเผชิญหน้ากับพื้นที่ที่เป็นสี่เหลี่ยม ซึ่งแตกต่างจากการออกแบบที่ในที่สุดจะสร้าง มันสะสมศิลปะหัตถกรรมหินสำนักงานรีจิสทรีในส่วนตะวันตกของเว็บไซต์และยังรวมถึงบริเวณพื้นที่สาธารณะในด้านหน้าของมันเวทีของหอประชุมเมืองใหม่ คือ บ้านห้องสภา และมีคอลัมน์ชมแปดคอลัมน์ของตึกรีจิสทรีด้วยซึ่งมันชิดในการเผชิญกับพื้นที่สาธารณะใหม่


เปิดเป็นทางการของศาลากลางจังหวัด , 1965 .
แต่แผนไม่ตรงกับนายกเทศมนตรี นาธาน ฟิลลิปส์ ที่เรียกเป็น การแข่งขันออกแบบนานาชาติจดหมายที่ถูกส่งโดยร่วมชั้นเรียนทั้งหมดของมหาวิทยาลัยโตรอนโตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ประณามข้อเสนอและเรียกการแข่งขันระหว่างประเทศ แฟรงก์ ลอยด์ ไรท์ เรียกว่าออกแบบ " การทำหมัน " และ " สำนักนายกรัฐมนตรีลงวันที่แล้ว ขณะที่วอลเตอร์ โกรเปียสได้วิจารณ์ไว้ว่า " การออกแบบที่ทันสมัยมาก หลอกไม่คู่ควรกับเมืองโตรอนโต "[ 5 ] มันตายไปเมื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งปฏิเสธแผนการใหม่ 18 ล้านเหรียญศาลากลางในธันวาคม 1955 ประชามติ แต่การออกแบบที่ถูกดัดแปลงและสร้างเป็นอาคารอิมพีเรียลน้ำมันที่อื่นในเมือง


[ แก้ไข ] การแข่งขันการออกแบบ นำโดย นายกเทศมนตรี นาธาน ฟิลลิปส์สภาเมืองโตรอนโตตัดสินใจในปี 1956 มีการแข่งขันระหว่างประเทศเพื่อเลือกการออกแบบใหม่ภายใต้เงื่อนไขที่วาดขึ้นโดยสหภาพสถาปนิกระหว่างประเทศ ซึ่งตัวเองก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทเป็นบางส่วนรู้สึกว่าทำงานที่ควรทำโดยชาวแคนาดา แผงของผู้พิพากษาห้าคนถูกวาดขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกผู้เชี่ยวชาญ อีริคอาร์เธอร์ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษามากกว่า 500 แบบ จาก 42 ประเทศที่ถูกส่งโดยเส้นตายวันที่ 18 เมษายน 1958 ซึ่งแปดเข้ารอบสุดท้ายกึ่งถูกเลือก ในเดือนกันยายนปี 1958 , viljo าออกแบบโดยเลือกสามผู้พิพากษา แม้ว่ามันแทบจะไม่ได้ทำรายการสั้น Eero Saarinen ในฐานะสมาชิกของแผงห้าผู้พิพากษามาถึงวันและครึ่งหนึ่งแล้วเลือกาออกแบบจากรายการของผู้พิพากษาอื่น ๆของสินค้าที่สามารถรวบรัดถูกปฏิเสธ เขาทำให้สองผู้พิพากษาอื่น ๆบนแผงที่ออกแบบเฉพาะเรเวลก็ควรเป็นผู้ชนะ [ 6 ] หนึ่งในสองที่ไม่เห็นด้วยผู้พิพากษาวิลเลี่ยมเกรแฮมโฮลเฟิร์ด , ผู้ถูกสงสัยที่ออกแบบสามารถสร้างขึ้นภายใน 18 $ ล้านงบประมาณที่ตั้งไว้ โดยเมืองาได้รับรางวัล 25 , 000 เหรียญ บวกกับสิ่งที่คาดว่าจะเป็น $ 1 ล้านบาทในค่าธรรมเนียมการกำกับดูแลการก่อสร้าง เขาบ่นว่าไม่พอ สินเชื่อให้กับผู้ร่วมงาน การออกแบบของเขา heikki castren Bengt lundsten , และ seppo valjus และถามว่า ชื่อทั้งหมดแสดงเป็นสถาปนิก เริ่มก่อสร้างในปี 1961 และอาคารเสร็จสมบูรณ์สี่ปีต่อมาาเสียชีวิตใน 1964 ก่อนโครงการเสร็จ

ออกแบบ [ แก้ไข ]

Toronto City Hall ในเวลากลางคืน
ในขณะที่อาคารฐานเป็นสี่เหลี่ยม , สองเสาโค้งหน้าตัดและขึ้นสู่ความสูงที่แตกต่าง หอคอยทิศตะวันออกชั้น 27 ( 99.5 เมตร ( 326 ฟุต ) สูงและหอตะวันตก 20 ชั้น ( 0.14 เมตร ( 260 ฟุต ) ) ระหว่างอาคารเป็นจานรองเหมือนห้องสภาและเรียบเรียงโดยรวมจะค่อนข้างเหมือนกับสองมือน้ำหนัก Chamber คอนกรีตพื้นผิวด้านนอกของอาคารได้รับการยาง เพื่อป้องกันการล่มสลายของผ้า ซึ่งเป็นผลจากการขยายตัวของพื้นผิวภายนอกและฉีกของผ้าเป็นผลของความแตกต่างในความดันอากาศบนทั้งสองด้านของแต่ละปีกเหมือนหอในลมสูง ลักษณะของทะเลสาบที่ยิ่งใหญ่ ภาคเหนือ ตะวันตก และตะวันออก ความสูงเป็นนามธรรมมากขึ้น และประติมากรรมในทางตรงกันข้ามกับที่กว้างขวางของระดับความสูงใต้หันหน้าไปทางกระจกสี่เหลี่ยม ;นำเสนอมุมมองของแต่ละแผงคอนกรีตพื้นผิวเว้าแบ่งประสบแถบของ Botticino หินอ่อน ทางทิศตะวันออกของจัตุรัส Old City Hall ซึ่งขณะนี้ศาล จากอากาศ อาคารที่เห็นเป็นยักษ์ซึ่งไม่กระพริบตาตาจึงเป็นอาคารเดิมชื่อเล่นของ " ดวงตาของรัฐบาล " .

เมื่อเสร็จแล้ว ตึกที่สร้างความขัดแย้งระหว่างคนจํานวนมากใครรู้สึกว่ามันมากมายเหลือเกิน มากมายเกินไปสำหรับเมือง แม้ครึ่งศตวรรษต่อมา ก็ยังคงปรากฏทันสมัยมาก ๆ

ออกแบบพื้นที่สาธารณะในด้านหน้าของศาลากลางใหม่ นาธาน ฟิลลิปส์ สแควร์ เป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขัน ตารางของสระน้ำสะท้อนแสงและคอนกรีตโค้ง , น้ำพุและค่าใช้จ่ายทางเดิน 2 ซึ่งส่วนหนึ่งของรีเวลของการส่งมันมีตั้งแต่เห็นอนุสาวรีย์ต่างๆ ประติมากรรม และงานอื่น ๆของศิลปะสาธารณะเพิ่ม และอยู่ระหว่างการปรับปรุง แต่ยังคงเสริมศาลากลางกับเดิมสมัยใหม่ออกแบบองค์ประกอบ

ห้องสภา [ แก้ไข ]
สภาเมือง ห้องเป็นห้องครึ่งวงกลมตั้งอยู่บนชั้นสองชั้นล่างของห้องมีที่นั่งสำหรับ 44 สมาชิกของคณะกรรมการในการจัดรูปเกือกม้า

หน้าสภาเป็นเวทีและที่นั่งสำหรับประธานสภาเมืองโตรอนโต ด้านขวาและด้านซ้ายของลำโพง มี 2 โต๊ะยาวสำหรับคณะกรรมาธิการ ( เช่นหัวหน้าภาควิชา )

ในด้านหน้าของลำโพงเป็นโต๊ะสำหรับเสมียนเมือง และเสมียนพนักงาน

นายกเทศมนตรีเดิมนั่งอยู่ด้านหน้าลำโพงตอนนี้นั่งอยู่ ตอนนี้นั่งอยู่ในหมู่สมาชิกสภาในแถวแรก

หลังสมาชิกสภามีที่นั่งน้อย หอศิลป์กับแถวของที่นั่ง แกลเลอรี่ที่สามารถรองรับได้ 250 ผู้เยี่ยมชม

นอกห้องสภาเมืองสองคณะกรรมการห้อง รวมทั้งสำนักงานของนายกเทศมนตรีและสมาชิกสภาเมือง

มีสองชุดของลิฟท์ให้เข้าถึงพื้นด้านล่าง ( ชั้นล่างและที่จอดรถจอดรถด้านล่าง ) .