Compared with the b-glucoside conte

Compared with the b-glucoside content in the soybeans soaked at 25
C, there was a significant difference (p < 0.05) only in the grains soaked for 6 h. On the other hand, the soybeans soaked at 40
C displayed reduced b-glucoside content during the first 3 h of soaking, while after this period there was no significant difference (p > 0.05). Regarding the grains soaked at 55
C (with deionised water or buffer solution), the same behaviour was observed throughout the soaking time (Fig. 2a). At this temperature, it was also observed that after 5 h of soaking, there was no significant difference in the aglycone content of the soaked soybeans; this is in agreement with the study conducted by Lima and Ida (2014) optimising soybean hydrothermal treatment for the formation of aglycone isoflavones. In contrast, there was no substantial increase in the aglycone contents of the soybeans soaked at 25, 40 or 70
C. Only the soybeans soaked at 70
C showed an increase in bglucoside content. These observations were closely related to the bglucosidase activity (Fig. 2b) and the aglycone (Fig. 2c) and malonylglucoside contents (Fig. 2d). When the soybeans were soaked at 55
C, there was a reduction in the b-glucoside content and bglucosidase activity, whereas the aglycone content increased. This indicates that the b-glucosidase in the soybeanswas responsible for the conversion of the b-glucosides to aglycones during the soaking of the grains. The soybeans were also soaked in a 0.1 mol L1 phosphate-citrate buffer solution (pH 6) at 55
C to evaluate the possible increase in aglycones in the soaked soybeans because the optimal pH range for b-glucosidase is between 5 and 7 (Matsuura et al., 1989; Sutil et al., 2008). Lima and Ida (2014) utilised a buffer solution at pH 6 as a medium for soybean soaking for the conversion of b-glucoside isoflavones to aglycones, but this condition was unnecessary for this purpose throughout the time period evaluated herein (Fig. 2c). The aglycone content in the soybeans

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเทียบกับเนื้อหาบี glucoside ในถั่วเหลืองที่เปี่ยมล้นไปด้วยที่ 25 C มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ในธัญพืชที่เปี่ยมล้นไปด้วยสำหรับ 6 h บนมืออื่น ๆ ถั่วเหลืองที่เปี่ยมล้นไปด้วยที่ 40 C แสดงเนื้อหา glucoside b ลดลงในระหว่าง h 3 แรกของการแช่ ในขณะที่หลังจากระยะนี้ มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) เกี่ยวกับธัญพืชที่ 55 C (ด้วย deionised น้ำหรือบัฟเฟอร์โซลูชั่น) ที่เปี่ยมล้นไปด้วย มีสังเกตพฤติกรรมเดียวกันตลอดเวลาแบบ (Fig. 2a) ที่อุณหภูมินี้ มันถูกยังสังเกตว่า หลังจาก h 5 ของแช่ มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเนื้อหา aglycone ของถั่วเหลือง soaked นี่คือยังคงศึกษาจากลิมาและ Ida (2014) optimising ถั่วเหลือง hydrothermal รักษาสำหรับการก่อตัวของ aglycone isoflavones ในทางตรงกันข้าม มีเพิ่มพบราย aglycone ในถั่วเหลืองที่ 25, 40 หรือ 70 C. ที่เปี่ยมล้นไปด้วย เฉพาะถั่วที่ 70 C ที่เปี่ยมล้นไปด้วยแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นในเนื้อหา bglucoside ข้อสังเกตเหล่านี้มีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับกิจกรรม bglucosidase (Fig. 2b) และ aglycone (Fig. 2 c) และ malonylglucoside เนื้อหา (Fig. 2d) เมื่อถั่วเหลืองถูก soaked ที่ 55 C มีลดเนื้อหาบี glucoside และกิจกรรม bglucosidase ในขณะที่เนื้อหา aglycone เพิ่ม นี้หมายถึง b-glucosidase ที่อยู่ใน soybeanswas ชอบการแปลงบี-glucosides aglycones ระหว่างแช่เกรน ถั่วเหลืองได้ยังนำไปแช่ใน 0.1 โมล L 1 ฟอสเฟตซิเตรตบัฟเฟอร์โซลูชัน (pH 6) ที่ C 55 ประเมิน aglycones ในถั่วเหลือง soaked เพิ่มได้เนื่องจากช่วงค่า pH ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับบี-glucosidase ที่อยู่ระหว่าง 5 และ 7 (Matsuura et al., 1989 Sutil et al., 2008) ลิม่าและ Ida (2014) ใช้วิธีบัฟเฟอร์ที่ pH 6 เป็นสื่อสำหรับถั่วเหลืองแช่ในการแปลงบี-glucoside isoflavones aglycones แต่เงื่อนไขนี้ถูกไม่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์นี้ตลอดระยะเวลาประเมินนี้ (Fig. 2 c) เนื้อหา aglycone ในถั่วเหลือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเทียบกับเนื้อหา B-glucoside ในถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 25? ซีมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) เฉพาะในเมล็ดแช่ 6 ชั่วโมง ในทางตรงกันข้ามถั่วเหลืองแช่ที่ 40 องศาเซลเซียสลดลงแสดงเนื้อหา B-glucoside ในช่วงแรก 3 ชั่วโมงแช่ในขณะที่หลังจากช่วงเวลานี้ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) เกี่ยวกับเมล็ดแช่ที่ 55? C (มีน้ำ deionised หรือสารละลายบัฟเฟอร์) พฤติกรรมเดียวกันก็สังเกตเห็นตลอดเวลาแช่ (รูป. 2a) ที่อุณหภูมินี้มันก็ยังตั้งข้อสังเกตว่าหลังจาก 5 ชั่​​วโมงแช่, ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเนื้อหา aglycone ถั่วเหลืองแช่; นี้เป็นข้อตกลงกับการศึกษาที่ดำเนินการโดยลิมาและไอด้า (2014) การเพิ่มประสิทธิภาพการรักษา hydrothermal ถั่วเหลืองสำหรับการก่อตัวของคุณสมบัติคล้าย aglycone ในทางตรงกันข้ามก็ไม่มีเพิ่มขึ้นมากในเนื้อหา aglycone ถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 25, 40 หรือ 70 องศาเซลเซียส เฉพาะถั่วเหลืองแช่ที่ 70 องศาเซลเซียสพบว่ามีการเพิ่มขึ้นของเนื้อหา bglucoside ข้อสังเกตเหล่านี้มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับกิจกรรม bglucosidase (รูปที่ 2b.) และ aglycone (รูป. 2c) และเนื้อหา malonylglucoside (รูป. 2d) เมื่อถั่วเหลืองแช่ที่ 55 องศาเซลเซียสมีการลดลงในเนื้อหา B-glucoside และกิจกรรม bglucosidase ขณะที่เนื้อหา aglycone เพิ่มขึ้น นี้บ่งชี้ว่า B-glucosidase ใน soybeanswas รับผิดชอบสำหรับการแปลง B-glucosides เพื่อ aglycones ในระหว่างการแช่เมล็ด ถั่วเหลืองแช่ใน 0.1 mol L? 1 สารละลายบัฟเฟอร์ฟอสเฟตซิเตรต (pH 6) ที่ 55 องศาเซลเซียสในการประเมินความเป็นไปได้ในการเพิ่ม aglycones ในถั่วเหลืองแช่เพราะช่วง pH ที่เหมาะสมสำหรับ B-glucosidase อยู่ระหว่าง 5 และ 7 (Matsuura et al, 1989;.. Sutil et al, 2008) ลิมาและไอด้า (2014) ใช้สารละลายบัฟเฟอร์ที่ pH 6 เป็นสื่อกลางในการแช่ถั่วเหลืองสำหรับการแปลงคุณสมบัติคล้าย B-glucoside เพื่อ aglycones แต่เงื่อนไขนี้ไม่จำเป็นเพื่อการนี​​้โดยตลอดระยะเวลาที่ประเมินไว้ในที่นี้ (รูป. 2c) เนื้อหา aglycone ในถั่วเหลือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเทียบกับ b-glucoside เนื้อหาในถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 25
C มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) เฉพาะในเมล็ดแช่เป็นเวลา 6 ชั่วโมง บนมืออื่น ๆ , ถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 40
C แสดงลดลง b-glucoside เนื้อหาช่วงแรก 3 ชั่วโมงของการแช่ในขณะที่หลังจากระยะเวลานี้ไม่มีความสัมพันธ์ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 )เกี่ยวกับเม็ดแช่ที่ 55
C ( deionised น้ำหรือสารละลายบัฟเฟอร์ ) พฤติกรรมเดียวกันพบว่าตลอดเวลาแช่ ( รูปที่ 2A ) ที่อุณหภูมินี้ นอกจากนี้พบว่า หลังจาก 5 ชั่วโมงของการแช่ ไม่มีความแตกต่างกันในเนื้อหาของการี่แช่ถั่วเหลือง ;นี้สอดคล้องกับการศึกษาโดยลิมา และไอด้า ( 2014 ) ซถั่วเหลืองด้วยการก่อตัวของี่คล้าย . ในทางตรงกันข้าม ไม่มีการเพิ่มขึ้นอย่างมากในี่เนื้อหาของถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 25 , 40 หรือ 70
C เท่านั้นถั่วเหลืองแช่ที่อุณหภูมิ 70
C พบเพิ่มขึ้นใน bglucoside เนื้อหาข้อสังเกตเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับกิจกรรม bglucosidase ( รูปที่ 2B ) และี่ ( รูปที่ 2 ) และ malonylglucoside เนื้อหา ( รูปที่ 2 ) เมื่อเมล็ดถูก 55
C มีกิจกรรมลดลงใน b-glucoside เนื้อหาและ bglucosidase ในขณะที่ี่เนื้อหาเพิ่มขึ้นนี้บ่งชี้ว่า b-glucosidase ใน soybeanswas รับผิดชอบในการแปลงของ b-glucosides เพื่อ aglycones ในระหว่างการแช่ธัญพืช ถั่วเหลืองยังแช่อยู่ใน 01 โมล ผม  1 ฟอสเฟต ซิเตรตสารละลายบัฟเฟอร์ pH 6 ) 55
C เพื่อประเมินความเป็นไปได้ในการแช่ถั่วเหลืองเพิ่ม aglycones เพราะช่วง pH ที่เหมาะสมสำหรับ b-glucosidase ระหว่าง 5 และ 7 ( Matsuura et al . , 1989 ; sutil et al . , 2008 ) ลิมา และไอด้า ( 2014 ) ใช้สารละลายบัฟเฟอร์ pH 6 เป็นสื่อกลางสำหรับถั่วเหลืองแช่สำหรับการแปลงของการ aglycones b-glucoside ไอโซฟลาโวน ,แต่ภาพนี้ก็ไม่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์นี้ ตลอดระยะเวลาที่ใช้ในที่นี้ ( รูปที่ 2 ) ที่ี่เนื้อหาในถั่วเหลือง