Chanel was born into poverty in the

Chanel was born into poverty in the French countryside; her mother died, and her father abandoned her to an orphanage. After a brief stint as a shopgirl, Chanel worked for a few years as a café singer. She later became associated with a series of wealthy men and in 1913, with financial assistance from one of them, opened a tiny millinery shop in Deauville, where she also sold simple sportswear, such as jersey sweaters. Within five years her original use of jersey fabric to create a “poor girl” look had attracted the attention of influential wealthy women seeking relief from the prevalent corseted styles. Faithful to her maxim that “luxury must be comfortable, otherwise it is not luxury,” Chanel’s designs stressed simplicity and comfort and revolutionized the fashion industry. By the late 1920s the Chanel industries employed 3,500 people and included a couture house, a textile business, perfume laboratories, and a workshop for costume jewelry.

zoom_in
Coco Chanel.
Evening Standard/Hulton Archive/Getty Images
The financial basis of this empire was Chanel No. 5, the phenomenally successful perfume she introduced in 1922 with the help of Ernst Beaux, one of the most talented perfume creators in France. It has been said that the perfume got its name from the series of scents that Beaux created for Chanel to sample—she chose the fifth, a combination of jasmine and several other floral scents that was more complex and mysterious than the single-scented perfumes then on the market. That Chanel was the first major fashion designer to introduce a perfume and that she replaced the typical perfume packaging with a simple and sleek bottle also added to the scent’s success. Unfortunately, her partnerships with businessmen Théophile Bader and Pierre Wertheimer, who promised to help her market her fragrance in exchange for a share of the profits, meant that she received only 10 percent of its royalties before World War II and only 2 percent afterward. Despite enacting a series of lawsuits, Chanel failed to regain control of her signature fragrance.

Chanel closed her couture house in 1939 with the outbreak of World War II but returned in 1954 to introduce her highly copied suit design: a collarless, braid-trimmed cardigan jacket with a graceful skirt. She also introduced bell-bottomed pants and other innovations, while always retaining a clean, classic look.

After her death in 1971, Chanel’s couture house was led by a series of different designers. This situation stabilized in 1983, when Karl Lagerfeld became chief designer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาแนลเกิดในความยากจนในชนบทฝรั่งเศส; แม่ของเธอเสียชีวิตและพ่อของเธอถูกทอดทิ้งเธอไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากยุติเป็นห้างร้านที่ชาแนลทำงานไม่กี่ปีในฐานะนักร้องคาเฟ่ หลังจากนั้นเธอก็กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับชุดของคนรวยและในปี 1913 ด้วยความช่วยเหลือทางการเงินจากหนึ่งของพวกเขาเปิดร้านขายหมวกเล็ก ๆ ในโดวิลล์ซึ่งเธอยังขาย Sportswear ง่ายเช่นเสื้อกันหนาวเสื้อสเวต ภายในห้าปีการใช้งานเดิมของเธอของผ้าเจอร์ซีย์ที่จะสร้าง "สาวยากจน" มองได้ดึงดูดความสนใจของผู้หญิงที่ร่ำรวยมีอิทธิพลที่กำลังมองหาการบรรเทาจากรูปแบบ corseted แพร่หลาย ซื่อสัตย์กับ Maxim เธอว่า "หรูหราสะดวกสบายจะต้องมิฉะนั้นจะไม่หรูหรา" การออกแบบของ Chanel เน้นความเรียบง่ายและความสะดวกสบายและการปฏิวัติอุตสาหกรรมแฟชั่น ในช่วงปลายปี 1920 อุตสาหกรรมชาแนลจ้างงาน 3,500 คนและรวมบ้าน Couture, ธุรกิจสิ่งทอที่ห้องปฏิบัติการน้ำหอมและการประชุมเชิงปฏิบัติการสำหรับเครื่องประดับเครื่องแต่งกาย.

zoom_in
โคโค่ชาแนล.
อีฟนิงสแตนดาร์ด / Hulton เอกสารเก่า / Getty
พื้นฐานทางการเงินของอาณาจักรนี้คือชาแนล ฉบับที่ 5, น้ำหอมที่ประสบความสำเร็จที่เธอแนะนำในปี 1922 ด้วยความช่วยเหลือของเอิร์นส์โบซ์ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้สร้างน้ำหอมที่มีพรสวรรค์ที่สุดในประเทศฝรั่งเศส มันได้รับการกล่าวว่าน้ำหอมได้ชื่อมาจากซีรีส์ของกลิ่นที่คู่รักที่สร้างขึ้นสำหรับชาแนลที่จะลิ้มลอง-เธอเลือกที่ห้าการรวมกันของจัสมินและอีกหลายกลิ่นดอกไม้อื่น ๆ ที่เป็นที่ซับซ้อนมากขึ้นและลึกลับกว่าน้ำหอมเดียวหอมแล้ว ในตลาด ที่ชาแนลเป็นนักออกแบบแฟชั่นครั้งแรกที่จะแนะนำน้ำหอมและบอกว่าเธอเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์น้ำหอมทั่วไปกับขวดที่เรียบง่ายและเงายังเพิ่มต่อความสำเร็จของกลิ่น แต่น่าเสียดายที่ความร่วมมือของเธอกับนักธุรกิจThéophile Bader และปิแอร์ Wertheimer ที่สัญญาว่าจะช่วยให้ตลาดของเธอกลิ่นหอมของเธอในการแลกเปลี่ยนสำหรับส่วนแบ่งของกำไรหมายความว่าเธอได้รับเพียงร้อยละ 10 ของค่าลิขสิทธิ์ก่อนสงครามโลกครั้งที่สองและมีเพียงร้อยละ 2 หลังจากนั้น แม้จะมีการชิงตัวประกันชุดของคดีที่ชาแนลล้มเหลวในการควบคุมกลิ่นหอมลายเซ็นของเธอ.

ชาแนลปิดบ้าน Couture ของเธอในปี 1939 มีการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง แต่กลับมาในปี 1954 ที่จะแนะนำเธอออกแบบชุดคัดลอกสูง: เป็นเสื้อถักตัดคาร์ดิแกน แจ็คเก็ตกับกระโปรงที่สง่างาม นอกจากนี้เธอยังแนะนำกางเกงระฆังจุดต่ำสุดและนวัตกรรมอื่น ๆ ในขณะที่เสมอรักษาสะอาดดูคลาสสิก.

หลังจากการตายของเธอในปี 1971 บ้านตูชาแนลนำโดยชุดของนักออกแบบที่แตกต่างกัน สถานการณ์เช่นนี้มีความเสถียรในปี 1983 คาร์ลลาเกอร์เฟลด์เมื่อกลายเป็นหัวหน้านักออกแบบ