2. Literature Review Many studies h

2. Literature Review
Many studies have explored the efficiency performance of banks (Bhattacharyya et al., 1997; Saha & Ravisankar 1998; Sathye, 2003; Niazi, 2003; Ataullah et al.,, 2004, Ataullah & Le, 2006; Kumar & Gulati, 2008; Ahmed, 2008; Sufian, 2009; Chauhan & Pal, 2009; Nigmonov, 2010; Kaur & Kaur, 2010; Zeitun & Benjelloun, 2013; Nyawo, 2014; Motlagh & Saleh, 2014). Specifically, technical efficiency too has been evaluated by number of studies (Yue, 1992; Bhattacharyya et al., 1997; Saha & Ravisankar, 1998; Vujcic & Jemric, 2001; Mukharjee et al., 2002; Casu et al., 2003; Halkos et al., 2004; Shanmugam & Das, 2004; Khanam & Nghiem, 2004; Bonin et al., 2005; Sensarma, 2006; Barros et al., 2007; Ketkar & Ketkar, 2008; Isik & Darrat, 2009; Zhao et al., 2010; Staub et al., 2010; Bala and Kumar, 2011; Uddin & Suzuki, 2011; Gulati, 2011; Sharma et al., 2012; Zeitun & Benjelloun, 2013; Nyawo, 2014; Motlagh & Saleh, 2014 etc). With respect to Indian Banking efficiency, most prominent studies include Bhattacharyya et al. (1997), Das (1997), Das (2000), Saha and Ravisankar (2000), Mukherjee et al.(2002), Sathye (2003), Rammohan and Ray (2004), Chakrabarti and Chawla (2005), Kumar and Gulati (2008), Ketkar and Ketkar (2008). These studies mainly focus on the efficiency differences among banks i.e. public, private and foreign banks. Some studies concluded that public sector banks were more efficient banks than private sector banks (Bhattacharyya et al., 1997; Mukherjee et al., 2002; Sathye, 2003; Rammohan & Ray, 2004; Das et al., 2005; Mahesh & Rajeev, 2009) while others showed that private sector banks were efficient (Khatri, 2004; Chakrabarti & Chawla,2005; Chatterjee & Sinha,2006; Mittal & Dhingra,2007), still some others highlighted that foreign banks were most efficient (Das,1997; Srivastava & Jain.,2006, Debasish, 2006; Gupta et al., 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การทบทวนวรรณกรรม
การศึกษาหลายแห่งมีการสำรวจผลการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของธนาคาร (Bhattacharyya, et al, 1997;. เครือสหพัฒน์และ Ravisankar 1998 Sathye 2003; Niazi 2003. Ataullah et al, ,, 2004 Ataullah & Le 2006; & Kumar Gulati 2008; อาเหม็ด 2008; Sufian 2009; ชัวฮานและเพื่อน 2009; Nigmonov 2010; & คอร์คอร์ 2010; & Zeitun Benjelloun, 2013; Nyawo 2014; & Motlagh Saleh 2014) โดยเฉพาะที่มีประสิทธิภาพเทคนิคเกินไปได้รับการประเมินจากจำนวนของการศึกษา (Yue 1992. Bhattacharyya, et al, 1997; สหพัฒน์และ Ravisankar 1998; Vujcic & Jemric 2001; Mukharjee, et al., 2002; Casu et al, 2003. . Halkos et al, 2004; Shanmugam & Das 2004; Khanam และ Nghiem 2004; Bonin et al, 2005;. Sensarma, 2006. Barros et al, 2007; Ketkar & Ketkar 2008; Isik & Darrat 2009; Zhao et al, 2010;.. Staub et al, 2010; บาลาและมาร์ 2011; Uddin และซูซูกิ 2011; Gulati 2011. Sharma et al, 2012; Zeitun และ Benjelloun, 2013; Nyawo 2014; Motlagh และเลห์ 2014 ฯลฯ ) ด้วยความเคารพต่อประสิทธิภาพการธนาคารของอินเดียมีการศึกษาที่โดดเด่นมากที่สุด ได้แก่ Bhattacharyya et al, (1997), ดาส (1997), ดาส (2000), เครือสหพัฒน์และ Ravisankar (2000), เคอ et al. (2002), Sathye (2003), Rammohan และเรย์ (2004), Chakrabarti และ Chawla (2005), มาร์และ Gulati (2008), Ketkar และ Ketkar (2008) การศึกษาเหล่านี้ส่วนใหญ่มุ่งเน้นความแตกต่างอย่างมีประสิทธิภาพเช่นกลุ่มธนาคารภาครัฐภาคเอกชนและต่างธนาคาร บางการศึกษาสรุปได้ว่าการธนาคารภาครัฐเป็นธนาคารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าธนาคารภาคเอกชน (Bhattacharyya, et al, 1997;. เค, et al., 2002; Sathye 2003; Rammohan และเรย์ 2004; Das et al, 2005;. Mahesh & Rajeev 2009) ในขณะที่คนอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าธนาคารภาคเอกชนมีประสิทธิภาพ (Khatri 2004; Chakrabarti & Chawla, 2005 Chatterjee & Sinha, 2006 Mittal & Dhingra 2007) ยังคงบางคนอื่น ๆ ไฮไลต์ที่ธนาคารต่างประเทศที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด (Das 1997 ; Srivastava & เชน 2006 Debasish 2006;.. Gupta, et al, 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ทบทวนวรรณกรรมมีการศึกษาวิจัยหาประสิทธิภาพของธนาคาร ( bhattacharyya et al . , 1997 ; สห & ravisankar 1998 ; sathye , 2003 ; niazi , 2003 ; ataullah et al . , 2004 ataullah & Le , 2006 ; Kumar & gulati , 2008 ; อาเหม็ด , 2008 ; sufian , 2009 ; Chauhan & เพื่อน , 2009 nigmonov , 2010 ; kaur & kaur , 2010 ; zeitun & benjelloun 2013 ; nyawo 2014 ; motlagh & ซาเลห์ ปี 2014 ) โดยเฉพาะประสิทธิภาพทางเทคนิคมากเกินไปได้รับการประเมินโดยจำนวนของการศึกษา ( Yue , 1992 ; bhattacharyya et al . , 1997 ; สห & ravisankar , 1998 ; vujcic & jemric , 2001 ; mukharjee et al . , 2002 ; casu et al . , 2003 ; halkos et al . , 2004 ; Shanmugam & Das , 2004 ; khanam & Nghiem , 2004 ; โบนิน et al . , 2005 ; sensarma , 2006 ; บารอส et al . , 2007 ; ketkar & ketkar , 2008 ; isik & darrat , 2009 ; Zhao et al . , 2010 ; สต๊อบ et al . , 2010 ; บาลากับคูมาร์ , 2011 ; uddin & ซูซูกิ 2011 ; gulati 2011 ; Sharma et al . , 2012 ; zeitun & benjelloun 2013 ; nyawo 2014 ; motlagh & Saleh 2014 ฯลฯ ) ด้วยความเคารพประสิทธิภาพธนาคารอินเดีย , การศึกษาที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ bhattacharyya et al . ( 1997 ) , The ( 1997 ) , The ( 2000 ) , สห และ ravisankar ( 2000 ) , เคร์ et al . ( 2545 ) sathye ( 2003 ) , rammohan และเรย์ ( 2004 ) , และ chakrabarti ชวาลา ( 2005 ) , คู และ gulati ( 2008 ) , และ ketkar ketkar ( 2008 ) เหล่านี้การศึกษาส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่ประสิทธิภาพความแตกต่างระหว่างธนาคาร เช่น สาธารณะ ธนาคารเอกชนและต่างประเทศ บางการศึกษาพบว่า ธนาคารเป็นธนาคารภาครัฐมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าธนาคารเอกชน ( bhattacharyya et al . , 1997 ; Mukherjee et al . , 2002 ; sathye , 2003 ; rammohan & เรย์ , 2004 ; DAS et al . , 2005 ; Mahesh & ราจีฟ , 2009 ) ขณะที่คนอื่นพบว่าธนาคารเอกชน ( Khatri มีประสิทธิภาพ , 2004 ; chakrabarti & ชวาลา , 2005 ; chatterjee & sinha , 2006 ; Mittal & dhingra , 2007 ) , ยัง บางคนเน้นว่าธนาคารต่างประเทศมีประสิทธิภาพมากที่สุด ( Das , 1997 ; ศรีวัสทวา & Jain , 2006 , debasish , 2006 ; Gupta et al . , 2008 )