“You made the inner part out of sil

“You made the inner part out of silk?” [Ryouma]
“The cloth’s durable and it doesn’t feel all that bad to touch, but it doesn’t absorb water or moisture. So I thought about it, and I decided to create the inner part out of silk.” [Darson]
“I see, thank you. With this I won’t have problem even if I passed through a grove.” [Ryouma]
“A grove? Even wolves or goblins wouldn’t be able to pose a problem to you with that.” [Darson]
“With these and the repairs, how much is everything?” [Ryouma]
“Hmm… 13 small gold coins.” [Darson]

That’s actually pretty cheap considering I had it ordered.

“Is that alright? You’re repairing my armor too, so…” [Ryouma]
“It just took time to cut those cloths. No special processes were required. Besides, craftsmen love working with strange materials. So 13 small gold coins is enough.” [Darson]
“I see, thank you very much.” [Ryouma]

I took out a pouch filled with money. And from it, I took out 13 pieces of small gold coins. After I paid the bill, I took the clothes, and went out to town.

Next stop is my store.




When I got to the store, people went in and out like buzzing bees. Busy as always, I thought.

“Good morning–“ [Ryouma]
“Ah, Boss, ~Good Morning~” [Maria]
“Mornin’, Boss.” [Fina]
“Welcome home.” [Carm]

Entering through the store’s employee-use entrance, I went to the employee’s break room. There, Maria-san, Fina-san, and Carm-san greeted me. They looked somewhat startled at my presence.

Every time before I would leave, I would tell them when I planned to leave and when I planned to come back. This last trip was the same. Only, I was supposed to come back a month later, so their surprise is because I came back so quickly.

“I finished my task much earlier than expected, so I came back early. I’ve only been away for a month, but did any problems happen while I was gone?” [Ryouma]

When I said that, they said that nothing in particular happened. But it would appear that there’s something bothering them.

“Actually, Celma-san’s been out of it lately~…” [Maria]
“Celma-san? Is her health poor?” [Ryouma]
“I don’t think she has any ailments. She’s making delicious meals for us as always, and she’s always cheerful in the mornings. Just that… once work finishes and during our rest days, she would become lifeless.” [Fina]

…Is she worried about something? I’m not particularly good at giving advice regarding worries, but if she has some worries regarding her work, I might be able to help…

“I guess I’ll talk to her for a bit.” [Ryouma]
“Really?” [Fina]
“I don’t know if I can help, but if it’s something related to her job, then I might be able to do something. I do need to act like a proper boss now and then after all.” [Ryouma]

After I said that, I left the breakroom, and went over to Celma-san’s workplace, the kitchen.

Erasing my presence, I stealthily took a peek at the kitchen. There, Celma-san was standing, mixing the soup as she pondered something to herself undecidedly.

“Good morning, Celma-san.” [Ryouma]
“Eh!? Oh dear me… Boss, welcome home.” [Celma]
“I’m home. By the way, is something the matter? You don’t seem to be in high spirits…” [Ryouma]
“Oh, no, no… There’s no such thing. I’ve just been thinking a lot lately ever since I received a certain letter.” [Celma]

As I was wondering how far I could meddle with her problems, the person-in-question herself spoke.

Apparently, the boss of the lodging Celma-san used to work at sent a letter through the merchant guild. Ever since reading that letter, she’s been reminiscing on the past.

The workload was much bigger than here at the story, but Celma-san loved cooking for people, and hearing them say how delicious her cooking is. Celma-san’s face as she spoke of the past was a truly beautiful smile.

“I see… Well, for the meantime, it’s good to know that you’re not sick.” [Ryouma]

This isn’t something I can help. I can’t tell her to stop thinking of her former work. There’s no meaning in saying something like that.

Besides, I’m not that much different from her. Ever since I’ve come to this world, there were times when I thought back to my previous world as well. It's not really much different from wanting to reminisce from time to time. She’s not causing problems in her work either, so there’s really nothing for me to say.

“Sorry for worrying you, Boss.” [Celma]
“Don’t sweat it. After all, it’s not something you need to apologize for. That aside, please do tell Maria-san and the others. They’ve been worrying about you, you know?” [Ryouma]
“Oh, they were? Hehe... then in that case, please tell then in my stead, Boss.” [Celma]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณทำส่วนภายในจากไหม" [Ryouma]"ผ้าของทนทาน และมันไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่การสัมผัส แต่มันไม่ดูดซับน้ำหรือความชื้น ดังนั้น ฉันคิดเกี่ยวกับมัน และผมตัดสินใจสร้างส่วนภายในจากผ้าไหม" [Darson]"อืมม ขอบคุณ นี้ ฉันจะไม่มีปัญหาแม้ว่าผมผ่านขนาด" [Ryouma]"โกรฟ หมาป่าหรือผีแม้จะไม่สามารถก่อให้เกิดปัญหากับคุณที่" [Darson]ความพร้อมเหล่านี้และการซ่อมแซม เท่าไรคือทุกอย่าง [Ryouma]"อืมม... 13 เล็กเหรียญทอง" [Darson]จริงสวยราคาถูกพิจารณาฉันมันสั่งได้"อย่างที่ คุณกำลังซ่อมแซมเกราะของฉัน ดังนั้น... " [Ryouma]"มันแค่ใช้เวลาตัดผ้าเหล่านั้น ไม่มีกระบวนการพิเศษที่ถูกต้อง ช่างรักทำงานกับวัสดุแปลก เหรียญทองขนาดเล็กดังนั้น 13 เป็นพอ" [Darson]"อืมม ขอบคุณมากครับ" [Ryouma]ผมเอาออกจากกระเป๋าเต็มไป ด้วยเงิน และมัน ผมเอาออกชิ้น 13 เหรียญทองเล็ก หลังจากผมจ่ายเงิน ฉันเอาเสื้อผ้า และไปเมืองหยุดถัดไปเป็นร้านเมื่อไปถึงร้านค้า ผู้คนและออกไปเช่นผึ้งพึมพำ ไม่ว่างเป็นเสมอ ผมคิดว่า"ดีเช้า –" [Ryouma]"อา บอส, ~ สวัสดี ~ " [Maria]" Mornin', หัวหน้างาน" [ไฟน์]"ยินดีต้อนรับบ้าน" [Carm]ก็เป็นห้องพักพนักงานหรือเข้าผ่านทางเข้าพนักงานใช้ของร้าน มี มาเรียซาน ซานไฟน์ และ ซาน Carm ต้อนรับฉัน พวกเขาดูสะดุ้งบ้างในปัจจุบันEvery time before I would leave, I would tell them when I planned to leave and when I planned to come back. This last trip was the same. Only, I was supposed to come back a month later, so their surprise is because I came back so quickly.“I finished my task much earlier than expected, so I came back early. I’ve only been away for a month, but did any problems happen while I was gone?” [Ryouma]When I said that, they said that nothing in particular happened. But it would appear that there’s something bothering them.“Actually, Celma-san’s been out of it lately~…” [Maria]“Celma-san? Is her health poor?” [Ryouma]“I don’t think she has any ailments. She’s making delicious meals for us as always, and she’s always cheerful in the mornings. Just that… once work finishes and during our rest days, she would become lifeless.” [Fina]…Is she worried about something? I’m not particularly good at giving advice regarding worries, but if she has some worries regarding her work, I might be able to help…“I guess I’ll talk to her for a bit.” [Ryouma]“Really?” [Fina]“I don’t know if I can help, but if it’s something related to her job, then I might be able to do something. I do need to act like a proper boss now and then after all.” [Ryouma]After I said that, I left the breakroom, and went over to Celma-san’s workplace, the kitchen.Erasing my presence, I stealthily took a peek at the kitchen. There, Celma-san was standing, mixing the soup as she pondered something to herself undecidedly.
“Good morning, Celma-san.” [Ryouma]
“Eh!? Oh dear me… Boss, welcome home.” [Celma]
“I’m home. By the way, is something the matter? You don’t seem to be in high spirits…” [Ryouma]
“Oh, no, no… There’s no such thing. I’ve just been thinking a lot lately ever since I received a certain letter.” [Celma]

As I was wondering how far I could meddle with her problems, the person-in-question herself spoke.

Apparently, the boss of the lodging Celma-san used to work at sent a letter through the merchant guild. Ever since reading that letter, she’s been reminiscing on the past.

The workload was much bigger than here at the story, but Celma-san loved cooking for people, and hearing them say how delicious her cooking is. Celma-san’s face as she spoke of the past was a truly beautiful smile.

“I see… Well, for the meantime, it’s good to know that you’re not sick.” [Ryouma]

This isn’t something I can help. I can’t tell her to stop thinking of her former work. There’s no meaning in saying something like that.

Besides, I’m not that much different from her. Ever since I’ve come to this world, there were times when I thought back to my previous world as well. It's not really much different from wanting to reminisce from time to time. She’s not causing problems in her work either, so there’s really nothing for me to say.

“Sorry for worrying you, Boss.” [Celma]
“Don’t sweat it. After all, it’s not something you need to apologize for. That aside, please do tell Maria-san and the others. They’ve been worrying about you, you know?” [Ryouma]
“Oh, they were? Hehe... then in that case, please tell then in my stead, Boss.” [Celma]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณทำส่วนด้านในออกมาจากผ้าไหม?" [Ryouma]
"ผ้าที่ทนทานและมันไม่ได้รู้สึกสิ่งที่ไม่ดีที่จะสัมผัส แต่มันไม่ดูดซับน้ำหรือความชื้น ดังนั้นผมจึงคิดเกี่ยวกับมันและฉันตัดสินใจที่จะสร้างส่วนด้านในออกมาจากผ้าไหม. "[Darson]
" ผมเห็นขอขอบคุณ ด้วยวิธีนี้ผมจะไม่มีปัญหาแม้ว่าผมจะผ่านโกรฟ. "[Ryouma]
" ดง? แม้หมาป่าหรือก๊อบลินจะไม่สามารถที่จะก่อให้เกิดปัญหาที่จะให้คุณกับที่. "[Darson]
" ด้วยเหล่านี้และการซ่อมแซมเท่าใดคือทุกอย่าง? "[Ryouma]
" อืม ... 13 เหรียญทองขนาดเล็ก. "[Darson] ที่จริงสวยราคาถูกพิจารณาผมจะสั่งซื้อ. "นั่นคือไม่เป็นไร? คุณกำลังซ่อมเกราะของฉันเกินไปดังนั้น ... "[Ryouma] " มันก็เอาเวลาที่จะตัดผ้าเหล่านั้น ไม่มีกระบวนการพิเศษที่ต้อง นอกจากนี้ช่างฝีมือที่รักการทำงานกับวัสดุที่แปลก ดังนั้น 13 เหรียญทองเล็ก ๆ ก็พอ. "[Darson] " ฉันเห็นขอบคุณมาก. "[Ryouma] ผมเอาออกจากกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเงิน และจากนั้นผมเอาออก 13 ชิ้นของเหรียญทองขนาดเล็ก หลังจากที่ผมจ่ายบิลผมเอาเสื้อผ้าและเดินออกไปยังเมือง. หยุดถัดไปเป็นร้านค้าของฉัน. เมื่อฉันได้ไปที่ร้านคนจึงเข้าไปและออกมาเหมือนผึ้งหึ่ง ไม่ว่างเช่นเคยผมคิดว่า. "ตอนเช้าดี" [Ryouma] "อา Boss, ~ อรุณสวัสดิ์ ~" [มาเรีย] "Mornin 'บอส." [Fina] "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน." [Carm] เข้ามาผ่านทางร้านค้าของ พนักงานการใช้งานเข้าผมเดินไปที่ห้องพักของพนักงาน มีมาเรียซัง Fina-SAN และ Carm ซานทักทายผม พวกเขามองค่อนข้างตกใจที่การปรากฏตัวของฉัน. ทุกครั้งก่อนที่ผมจะออกผมจะบอกพวกเขาเมื่อฉันวางแผนที่จะออกและเมื่อฉันวางแผนที่จะกลับมา การเดินทางครั้งล่าสุดนี้ได้เหมือนกัน เพียง แต่ผมก็ควรจะกลับมาเดือนต่อมาเพื่อให้พวกเขาประหลาดใจเพราะผมกลับมาได้อย่างรวดเร็ว. "ฉันเสร็จงานของฉันมากก่อนหน้านี้กว่าที่คาดไว้ดังนั้นฉันกลับมาในช่วงต้น ผมเคยห่างออกไปเพียงเดือน แต่ไม่เกิดปัญหาใด ๆ เกิดขึ้นในขณะที่ผมหายไปไหน? "[Ryouma] เมื่อผมบอกว่าพวกเขากล่าวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่มันก็จะปรากฏว่ามีบางอย่างที่รบกวนพวกเขา. "จริงๆแล้ว Celma ซานได้รับออกมาจากมันเมื่อเร็ว ๆ นี้ ~ ... " [มาเรีย] "Celma ซัง? คือสุขภาพของเธอไม่ดี? "[Ryouma] " ผมไม่คิดว่าเธอมีโรคภัยไข้เจ็บใด ๆ เธอทำอาหารอร่อยสำหรับเราเช่นเคยและเธอมักจะร่าเริงในตอนเช้า เพียงแค่ว่า ... ครั้งเดียวเสร็จสิ้นการทำงานและในช่วงวันหยุดของเราเธอจะกลายเป็นไม่มีชีวิตชีวา. "[Fina] ... คือเธอกังวลเกี่ยวกับอะไร? ฉันไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการให้คำแนะนำเกี่ยวกับความกังวล แต่ถ้าเธอมีความกังวลบางประการเกี่ยวกับการทำงานของเธอฉันอาจจะสามารถช่วยให้ ... "ผมคิดว่าผมจะพูดคุยกับเธอสำหรับบิต." [Ryouma] "จริงเหรอ?" [Fina] "ผมไม่ทราบว่าผมสามารถช่วย แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับงานของเธอแล้วฉันอาจจะสามารถที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง ผมไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่เหมือนเป็นเจ้านายที่เหมาะสมในขณะนี้และแล้วหลังจากที่ทั้งหมด. "[Ryouma] หลังจากที่ผมบอกว่าผมออกจาก breakroom และเดินไปยังสถานที่ทำงาน Celma ซัง, ห้องครัว. การลบการปรากฏตัวของฉันฉันลอบเอาแอบมอง ที่ห้องครัว มี Celma ซังกำลังยืนผสมน้ำซุปที่เธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างกับตัวเอง undecidedly. "ดีตอนเช้า Celma ซัง." [Ryouma] "เอ๊ะ !? โอ้ที่รักฉัน ... Boss, บ้านต้อนรับ. "[Celma] " ฉันที่บ้าน โดยวิธีการที่เป็นสิ่งที่เรื่องนี้? คุณไม่ได้ดูเหมือนจะอยู่ในสุราสูง ... "[Ryouma] " โอ้ไม่มี ... ไม่มีสิ่งดังกล่าว ฉันได้รับเพียงแค่ความคิดเป็นจำนวนมากเมื่อเร็ว ๆ นี้นับตั้งแต่ผมได้รับจดหมายบางอย่าง. "[Celma] ขณะที่ผมกำลังสงสัยว่าจนถึงขณะนี้ผมอาจจะเข้าไปยุ่งกับปัญหาของเธอคนในคำถามที่ตัวเองพูด. เห็นได้ชัดว่าเจ้านายของที่พักที่ Celma ซังใช้ในการทำงานที่ส่งจดหมายผ่านทางสมาคมผู้ประกอบการค้า นับตั้งแต่อ่านจดหมายที่เธอได้รับความหลังในอดีตที่ผ่านมา. ภาระงานมากมีขนาดใหญ่กว่าที่นี่ที่เรื่อง แต่ Celma ซังรักการปรุงอาหารสำหรับคนและได้ยินพวกเขาบอกว่าอร่อยทำอาหารของเธอคือ ใบหน้า Celma ซานขณะที่เธอพูดถึงอดีตที่ผ่านมาเป็นรอยยิ้มที่สวยงามอย่างแท้จริง. "ผมเห็น ... ดีสำหรับขณะเดียวกันก็เป็นเรื่องดีที่จะรู้ว่าคุณไม่ได้ป่วย." [Ryouma] นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถช่วยให้ ฉันไม่สามารถบอกเธอจะหยุดความคิดของการทำงานในอดีตของเธอ ไม่มีความหมายในการบอกสิ่งที่ต้องการที่. นอกจากนี้ฉันไม่ว่ามากแตกต่างจากเธอ นับตั้งแต่ที่ผมได้มาที่โลกนี้มีบางครั้งเมื่อฉันคิดว่ากลับไปยังโลกของฉันก่อนหน้าเช่นกัน มันไม่จริงที่แตกต่างกันมากจากความต้องการที่จะระลึกถึงเมื่อเวลาผ่านไป เธอไม่ได้ก่อให้เกิดปัญหาในการทำงานของเธออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้มีจริงๆไม่มีอะไรสำหรับผมที่จะบอกว่า. "ขออภัยในความกังวลคุณบอส." [Celma] "อย่าเหงื่อมัน หลังจากที่ทุกคนก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณต้องขอโทษสำหรับ ว่ากันโปรดอย่าบอกมาเรียซานและคนอื่น ๆ พวกเขาได้รับกังวลเกี่ยวกับคุณคุณรู้หรือไม่ "[Ryouma] " โอ้พวกเขา? อิอิ ... แล้วในกรณีที่โปรดบอกแล้วในสถานที่ของฉันบอส. "[Celma]