very frightened of the dark, and lo

very frightened of the dark, and looked around him all the time, holding a heavy stone in his hand. He wore the skin of an animal on his back, and Buck could see thick hair all over his body.
Buck sat by the fire with this hairy man, and in the circling darkness beyond the fire he could see many eyes -the eyes of hungry animals waiting to attack. And he growled softly in his dream until the Indian cook shouted, 'Hey, Buck, wake up!' Then the strange world disappeared and Buck's eyes saw the real fire again.
When they reached Dawson, the dogs were tired, and needed a week's rest. But in two days they were moving south again, with another heavy load of letters. Both dogs and men were unhappy. It snowed every day as well, and on soft new snow it was harder work pulling the sledges.
The men took good care of their dogs. In the evenings, the dogs ate first, the men second, and they always checked the dogs' feet before they slept. But every day the dogs became weaker. Buck had pulled sledges for three thousand kilometres that winter, and he was as tired as the others.
But Dave was not only tired; he was ill. Every evening he lay down the minute after the sledge stopped, and did not stand up until morning. The men looked at him, but they could find no broken bones. Something was wrong inside.
One day he started to fall down while in his harness. The sledge stopped, and the driver took him out of his harness. He wanted to give him a rest, and let him run free behind the sledge. But Dave did not want to stop working. He hated to see another dog doing his work, so he ran along beside the sledge, trying to push Sol-leks out of his place. When the sledge made its next stop, Dave bit through Sol-leks' harness and pushed him away. Then he stood there, in his old place in front of the sledge, waiting for his harness and the order to start pulling.
The driver decided it was kinder to let him work. Dave pulled all day, but the next morning he was too weak to move. The driver harnessed up without Dave, and drove a few hundred metres. Then he stopped, took his gun, and walked back. The dogs heard a shot, and then the man came quickly back. The sledge started to move again; but Buck knew, and every dog knew, what had happened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลัวความมืดมากและมองไปรอบ ๆ เขาตลอดเวลาถือเป็นหินหนักในมือของเขา เขาสวมผิวหนังของสัตว์บนหลังของเขาและบั๊กจะได้เห็นผมหนาทั่วร่างกายของเขา.
บั๊กนั่งด้วยไฟที่มีขนดกคนนี้และในความมืดวนเกินไฟเขาจะได้เห็นสายตาหลายตา -the หิว สัตว์รอที่จะถูกโจมตี และเขาคำรามเบา ๆ ในความฝันของเขาจนกว่าจะมีการปรุงอาหารอินเดียตะโกน 'สวัสดี, บั๊กตื่นขึ้นมา! แล้วโลกที่แปลกประหลาดหายไปและสายตาของบั๊กเห็นไฟไหม้ที่แท้จริงอีกครั้ง.
เมื่อพวกเขามาถึงดอว์สัน, สุนัขเหนื่อยและจำเป็นในส่วนที่เหลือของสัปดาห์ แต่ในวันที่สองที่พวกเขากำลังจะย้ายไปทางทิศใต้อีกครั้งกับภาระหนักของตัวอักษรอื่น ทั้งสุนัขและผู้ชายที่มีความสุข มันหิมะทุกวันเช่นกันและบนหิมะใหม่นุ่มมันเป็นงานหนักดึงเลื่อนได้.
คนที่เข้ามาดูแลที่ดีของสุนัขของพวกเขา ในตอนเย็นสุนัขกินครั้งแรกคนที่สองและพวกเขามักจะตรวจสอบเท้าสุนัขก่อนที่พวกเขานอนหลับ แต่ทุกวันกลายเป็นสุนัขที่อ่อนแอ บั๊กได้ดึงเลื่อนสำหรับสามพันกิโลเมตรในฤดูหนาวและเขาก็เหนื่อยที่สุดเท่าที่คนอื่น ๆ .
แต่เดฟไม่ได้เป็นเพียงเหนื่อย; เขาป่วย ทุกเย็นเขาล้มตัวลงนอนนาทีหลังจากเลื่อนหยุดและไม่ได้ยืนขึ้นจนถึงเช้า คนมองไปที่เขา แต่พวกเขาสามารถหาไม่มีกระดูกหัก บางอย่างผิดปกติภายใน.
วันหนึ่งเขาเริ่มที่จะลดลงลงในขณะที่ในเทียมของเขา เลื่อนหยุดและขับรถพาเขาออกจากสายรัดของเขา เขาต้องการที่จะให้เขามีส่วนที่เหลือและให้เขาทำงานได้ฟรีที่อยู่เบื้องหลังตะเฆ่ แต่เดฟไม่ได้ต้องการที่จะหยุดการทำงาน เขาเกลียดที่จะเห็นสุนัขอื่นทำผลงานของเขาดังนั้นเขาจึงวิ่งไปตามข้างเลื่อนพยายามที่จะผลักดัน Sol-leks ออกจากสถานที่ของเขา เมื่อเลื่อนทำให้หยุดต่อไปของเดฟบิตผ่านเทียม Sol-leks และผลักเขาออกไป จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ที่นั่นในสถานที่เก่าของเขาในด้านหน้าของเลื่อนรอเทียมและคำสั่งของเขาที่จะเริ่มต้นการดึง.
คนขับรถตัดสินใจว่ามันเป็นเมตตาที่จะให้เขาทำงาน เดฟดึงทุกวัน แต่เช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะย้าย คนขับรถเทียมขึ้นมาโดยไม่มีเดฟและขับรถไม่กี่ร้อยเมตร จากนั้นเขาก็หยุดเอาปืนของเขาและเดินกลับ สุนัขได้ยินยิงแล้วชายคนนั้นกลับมาอย่างรวดเร็ว เลื่อนเริ่มต้นที่จะย้ายอีกครั้ง แต่บั๊กรู้และสุนัขทุกคนรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาก กลัวความมืด และมองไปรอบ ๆเขาตลอดเวลา ถือก้อนหินหนักในมือของเขา เขาใส่ผิวหนังของสัตว์บนหลังของเขา และเจ้าชู้ เห็นผมหนาทั้งตัว .
เจ้าชู้นั่งไฟกับผู้ชายขนดก และในรอบมืดเกินไฟเขาอาจดูหลายตา - ดวงตาของสัตว์หิวรอโจมตีเขาคำรามเบา ๆในความฝันของเขาจนอินเดียปรุงอาหารตะโกน " เฮ้ , เจ้าชู้ , ตื่น ! แล้วโลกที่แปลกตาหายไปและเจ้าชู้เห็นเพลิงไหม้ที่แท้จริงอีกครั้ง .
เมื่อพวกเขามาถึง ดอว์สัน หมาเหนื่อย และต้องการพักผ่อนหนึ่งอาทิตย์ แต่ในอีก 2 วัน จะย้ายใต้อีกครั้ง กับอีกหนึ่งภาระของตัวอักษร ทั้งหมาและคนไม่มีความสุข หิมะตกทุกวันเช่นกันและหิมะใหม่นุ่มมันหนักงานดึงเลื่อน .
ผู้ชายดูแลสุนัขของพวกเขา ในตอนเย็น สุนัขกินก่อน ชายสอง และพวกเขาก็จะตรวจเท้าของสุนัขก่อนที่จะหลับไป แต่ทุกๆวัน หมาก็กลายเป็นคนอ่อนแอ บัคได้ดึงเลื่อนสามพันกิโลเมตรในหน้าหนาว และเขาก็เหนื่อยเหมือนกับคนอื่นๆ .
แต่เดฟไม่เพียง แต่เหนื่อย เขาป่วยทุกเย็นเขาวางนาที หลังจากเลื่อนมาหยุด และไม่ลุกขึ้นจนกว่าจะเช้า คนมองเขา แต่พวกเขาไม่สามารถหากระดูกไม่หัก มีอะไรข้างใน
วันหนึ่งเขาก็ล้มลงในขณะที่ในเทียมเขา เลื่อนมาหยุดและขับพาเขาออกจากเทียมเขา เขาต้องการให้เขาพัก และให้เขาใช้ฟรี หลังเลื่อนมาแต่เดฟไม่ต้องการที่จะหยุดทำงาน เขาเกลียดที่จะเห็นสุนัขตัวอื่นทำงานของเขา เขาจึงวิ่งมาข้างๆเลื่อน พยายามผลักโซล leks ออกจากสถานที่ของเขา เมื่อเลื่อนทำให้หยุดถัดไปของ เดฟ บิตผ่านโซล leks ' เทียมและผลักเขาออกไป เขายืนอยู่ตรงนั้น ในที่เก่าของเขาในด้านหน้าของ สเล็จ รอเทียมของเขาและสั่งให้เริ่มดึง .
คนขับตัดสินใจมันหวังดีที่จะให้เขาทำงานต่อ เดฟดึงทั้งวัน แต่ตอนเช้าเขาอ่อนแอเกินไปที่จะย้าย ไดรเวอร์ควบคุมขึ้น โดย เดฟ และขับรถไปไม่กี่ร้อยเมตร แล้วเขาก็หยุด เอาปืนของเขาและเดินกลับไป สุนัขได้ยินเสียงปืนแล้ว คน มา รีบกลับ เลื่อนเริ่มขยับอีกครั้ง แต่บัครู้และสุนัขทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น