Joe: So, uh, how’s your day goin’?K

Joe: So, uh, how’s your day goin’?

Kristin: Oh, it could have started off better. Actually, I feel like I woke up on the wrong side of the bed.

Joe: Why, what happened?

Kristin: Well, things were going okay. I mean I’d gotten the e-mails done. I’d gotten all the dishes done. Took a shower. Got ready to go. Um, but as usual, I was running against the clock, trying to, uh, get down and catch the train on time.

Joe: Yeah.

Kristin: So, I got on the train. I go in the back like I usually do because I have a pass. Sit down, we go one stop. We, we’re actually coming up to 18th, y’know, just the next stop. And I see the, the ticket checkers, for lack of a better word…

Joe: Oh, yeah. Yeah, yeah, I know who you’re talkin’ about.

Kristin: People who are always checking for passes…

Joe: Right.

Kristin: …they’re on and I thought, okay, great, yeah, I’ve, y’know, I’ve got my pass on me. So one of them comes up to me asking to see my pass. I start looking in my bag for the place that I always keep it, and it’s not there.

Joe: Oh, are you serious?

Kristin: So, yeah! I’m looking, looking, thinking, oh where is it? Then suddenly…eh, y’know, and this is after, too, I start checking my pants and just racking my brain tryin’ to think of where, where my pass could be. Then suddenly it dawned on me that I had left it in the pocket of a pair of pants that I’d worn two days before to work.

Joe: Oh, and they were still at home, I’m sure.

Kristin: Yes, they were still at home. So, I start explaining this to the woman. And, she, um, she whips her clipboard out. And I’m like, “Y’know, I just got on.” And she’s like, “Oh right here?” ‘Coz, y’know, we’d just gotten to 18th Street. And I was like, “No, no, no, no, I, I, um, I got on just one stop back at 20th. But I always have my pass on me and that’s why I got on the back. I’ve got money. I can go up and pay right now.” And she’s like, “Oh, just hold on a second.” And she starts writing.

Joe: Let me guess. I’m gonna go out on a limb here and say that she still gave you the ticket.

Kristin: Yes. I still got the citation. So, but, I thought that there still might be hope. So I keep trying to ask her questions, or… And letting her know I can go and pay. And she’s like, “Just, just hold on, let me, let me focus on this and we’ll talk in a minute when I get done writing.” So then I start panicking, thinking, oh great, I am getting it, for sure. And I remember back to somebody telling me that they’d gotten one, a ticket once before on the train and, um, for not havin’ their pass, and it ended up costing ‘em like 250 bucks…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โจ: ดังนั้น,,วิธีเป็นวัน goin'หล่อ: โอ้ มันไม่ได้เริ่มต้นปิดดีกว่า จริง ๆ แล้ว ฉันรู้สึกเหมือนฉันตื่นบนด้านผิดของเตียงโจ: ทำไม เกิดอะไรขึ้นหล่อ: ดี ไปโอเค ผมหมายถึง ผมได้รับอีเมล์ที่ทำได้ ฉันมีอากาศอาหารที่ทำ เอาฝักบัว พร้อมที่จะไปได้ Um แต่ ตามปกติ ผมทำงานกับนาฬิกา พยายาม uh รับลง และรถไฟในเวลาโจ: ใช่หล่อ: ดังนั้น ผมได้บนรถไฟ เข้าไปด้านหลังเหมือนจะทำ เพราะผมมีบัตรผ่าน นั่งลง เราไปครบ เรา เราจริงมาถึง 18, y'know เพิ่งหยุดไป และเห็น ตั๋วหมากฮอส ขาดคำดี...โจ: โอ้ ใช่ ใช่ ใช่ ฉันรู้ว่าที่คุณกำลังทอล์กกินมายเกี่ยวกับหล่อ: คนกำลังจะตรวจสอบผ่าน...โจ: ขวาหล่อ:...อยู่ และฉันคิด ว่า โอเค ดี ใช่ ฉัน y'know ได้ผ่านของฉันฉัน ดังนั้นหนึ่งในพวกเขาขึ้นมาผมขอดูบัตรของฉัน ฉันเริ่มมองในกระเป๋าสำหรับสถานที่ที่ฉันมักจะเก็บมัน และไม่มีโจ: โอ้ คุณใจร้ายแรงหรือไม่หล่อ: ดังนั้น yes วันนี้ การมอง การคิด โอ้ อยู่ที่ไหน แล้วก็...เอ๊ะ y'know และนี่คือหลัง เกินไป เริ่มตรวจกางเกง และเพียงดึงสมองของฉันเอาให้นึกถึงสถาน ซึ่งอาจเป็นรหัสผ่านของฉัน แล้ว จู่ ๆ มัน dawned กับฉันที่ฉันมีเหลือในกระเป๋าคู่ของกางเกงที่ผมได้สวมใส่สองวันก่อนไปทำงานโจ: โอ้ และพวกเขาอยู่ในบ้าน แน่หล่อ: ใช่ พวกเขาก็ยังคงอยู่ที่บ้าน ดังนั้น ฉันเริ่มต้นอธิบายนี้กับผู้หญิง และ เธอ um เธอ whips คลิปบอร์ดของเธอออก และผมเช่น "Y'know ฉันเพียงได้บน" และเธอก็ชอบ "โอ้ที่นี่" ' อาหารอร่อย y'know เรามีเพียงอากาศ 18 ถนน และผมชอบ, "ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ฉัน ฉัน um ผมบนเพียงหนึ่งป้ายที่ 20 แต่มีบัตรของฉันกับฉันเสมอ และที่ว่าทำไมผมที่ด้านหลัง ผมเคยมีเงิน ผมสามารถขึ้นไป และชำระเงินอยู่" และเธอก็ชอบ "โอ้ เพียงกดค้างไว้ต่อ" และเธอเริ่มเขียนโจ: ให้ฉันเดา จะไปบนขาที่นี่ และบอกว่า เธอยังคงให้คุณตั๋วหล่อ: ใช่ ผมยังคงได้รับการอ้างอิง ดังนั้น แต่ ผมคิดว่า ยังอาจมีความหวัง ดังนั้นผมพยายามถามเธอ หรือ... และให้เธอรู้ว่า ฉันสามารถไป และชำระเงิน และเธอก็ชอบ, "เพียงแค่บนค้าง ผม ให้ฉันโฟกัสนี้ และเราจะพูดคุยในนาทีเมื่อผมรับทำเขียน" ดังนั้นแล้วเริ่มตื่นตระหนก คิด โอ้ ดี ฉันได้รับมัน แน่นอน และผมจำได้ว่า ไปอยู่กับใครสักคนบอกฉันว่า พวกเขามีอากาศหนึ่ง ตั๋วครั้งเดียวก่อน ขึ้นรถไฟ และ um ไม่ havin' ผ่านของพวกเขา และสิ้นสุดการคิดต้นทุนแม่งเลยเช่น bucks 250 ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจ: ดังนั้นเอ่อว่าเป็นวันของคุณ Goin '?

คริสติน: โอ้มันจะได้เริ่มต้นออกที่ดีขึ้น อันที่จริงผมรู้สึกเหมือนฉันตื่นขึ้นมาในด้านผิดของเตียง.

โจ: ทำไมสิ่งที่เกิดขึ้น?

คริสติน: ดีสิ่งที่กำลังจะโอเค ฉันหมายความว่าฉันต้องการอากาศอีเมลที่ทำ ฉันต้องการอากาศทุกจานทำ อาบน้ำ. ได้พร้อมที่จะไป อืม แต่ตามปกติผมทำงานกับนาฬิกาที่พยายามที่จะเอ่อได้ลงและจับรถไฟในเวลา.

โจ: Yeah.

คริสติน: ดังนั้นผมได้บนรถไฟ ผมไปอยู่ด้านหลังเหมือนที่ผมมักจะทำเพราะผมมีผ่าน นั่งลงที่เราจะไป One Stop เราเรากำลังจริงที่มาถึง 18 y รู้เพียงแค่หยุดต่อไป และฉันเห็น, หมากฮอสตั๋วสำหรับการขาดคำดี ...

โจ: เออใช่ ใช่ใช่ฉันรู้ว่าคนที่คุณกำลังพูดถึงเกี่ยวกับ.

คริสติน: คนที่มักจะตรวจสอบผ่าน ...

โจ:. ขวา

คริสติน ... พวกเขากำลังและฉันคิดว่าโอเคดีใช่ฉันได้, y 'รู้ว่าฉันได้มีการส่งผ่านของฉันกับฉัน ดังนั้นหนึ่งของพวกเขาขึ้นมาให้ฉันขอให้ดูผ่านของฉัน ผมเริ่มมองหาในกระเป๋าของฉันสำหรับสถานที่ที่ผมมักจะเก็บมันและมันก็ไม่ได้มี.

โจ: โอ้คุณร้ายแรง?

คริสติน: ดังนั้นใช่! ฉันกำลังมองหามองความคิดโอ้ว่ามันอยู่ที่ไหน? แล้วก็ ... ใช่มั้ยนะและนี่คือหลังจากที่มากเกินไปที่จะเริ่มต้นการตรวจสอบกางเกงของฉันและเพียงแค่ดึงพยายามที่สมองของฉัน 'จะคิดว่าที่ที่ผ่านของฉันอาจจะ แล้วก็มัน dawned กับฉันว่าฉันได้ทิ้งมันไว้ในกระเป๋าของกางเกงที่ฉันสวมใส่สองวันก่อนที่จะทำงานได้.

โจ: Oh, และพวกเขายังคงอยู่ที่บ้านผมว่า.

คริสติน: ใช่ พวกเขายังคงอยู่ที่บ้าน ดังนั้นฉันจึงเริ่มอธิบายนี้กับผู้หญิงคนหนึ่ง และเธอหนอเธอแส้คลิปบอร์ดเธอออก และฉันชอบ "y รู้ฉันเพียงแค่บน." และเธอก็เหมือน "โอ้ขวาที่นี่?" 'Coz นะเราต้องการเพียงแค่อากาศไปยังถนนสาย 18 และฉันก็ชอบ "ไม่มีไม่มีไม่มีผมผมเอ่อผมได้เพียงหนึ่งหยุดกลับมาที่ 20 แต่ฉันมักจะมีการส่งผ่านของฉันที่ฉันและนั่นคือเหตุผลที่ผมได้ที่ด้านหลัง ฉันมีเงิน ฉันสามารถขึ้นไปและชำระเงินได้ในขณะนี้ "และเธอก็เหมือน" โอ้เพียงยึดมั่นในสอง "และเธอเริ่มเขียน...

โจ: ผมขอเดา ฉันจะออกไปบนกิ่งไม้ที่นี่และบอกว่าเธอยังคงให้คุณตั๋ว.

คริสติน: ใช่ ฉันยังคงมีการอ้างอิง แต่ผมคิดว่ามียังอาจจะมีความหวัง ดังนั้นผมจึงพยายามที่จะถามคำถามของเธอหรือ ... และให้เธอรู้ว่าฉันสามารถไปและชำระเงิน และเธอก็เหมือน "แค่เพียงยึดมั่นในให้ฉันให้ฉันมุ่งเน้นเกี่ยวกับเรื่องนี้และเราจะพูดคุยในนาทีเมื่อฉันได้รับการดำเนินการเขียน." ดังนั้นแล้วผมก็เริ่มตื่นตระหนกคิดโอ้ดีฉันได้รับมัน แน่นอน และผมจำได้ว่ากลับไปที่ใครบางคนบอกผมว่าพวกเขาต้องการอากาศหนึ่งตั๋วครั้งก่อนบนรถไฟและเอ่อไม่ havin 'ผ่านของพวกเขาและมันก็จบลงต้นทุน' em ชอบ 250 เหรียญ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจ : เออ เปนไงบ้างคริสติน : โอ้ มันน่าจะเริ่มดีขึ้น จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนฉันตื่นขึ้นมาบนด้านผิดของเตียงทำไม เกิดอะไรขึ้น ?คริสติน : ดี ทุกอย่างจะโอเค ฉันหมายความว่าฉันได้รับอีเมลล์แล้ว ผมจะทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย อาบน้ำ ได้พร้อมที่จะไป เอ่อ แต่ปกติผมใช้กับนาฬิกา , พยายามที่จะได้ลงและจับรถไฟในเวลาโจ : ใช่คริสติน : ดังนั้นฉันได้บนรถไฟ ฉันไปข้างหลังเหมือนปกติผมทำเพราะผมมีบัตรผ่าน นั่งลง เราก็หยุด เรากำลังจะถึง 18 นะ แค่หยุดถัดไป และผมเห็น ตั๋วหมากฮอส , ไม่มีคำพูดที่ดีกว่านี้ . . . . . . .โอ้ ใช่ ใช่ ใช่ ฉันรู้ว่าคนที่คุณพูดถึงคริสติน : คนที่มักจะตรวจสอบผ่านไป . . . . .โจ : ขวาคริสติน : . . . . . . . พวกเขากำลัง และคิดว่า โอเค ใช่ ฉัน รู้ ฉันต้องผ่านฉัน ดังนั้นหนึ่งของพวกเขามาหาผม ขอ ดู ผ่านของฉัน ผมเริ่มมองหาในถุงของฉันสำหรับสถานที่ที่ฉันมักจะเก็บมัน และมันไม่ได้อยู่ที่นั่นโอ้ คุณพูดจริงเหรอ ?คริสติน : ใช่ ! ผมมอง มอง คิด โอ้ มันอยู่ไหน ? ทันใดนั้น . . . . . . . เอ๊ะ ไอ้นี่หลังด้วย ผมเริ่มเช็คกางเกงและดึง tryin " สมองของผมคิดว่าที่ไหน ผ่านจะสามารถ แล้วอยู่ๆมัน dawned กับฉันว่าฉันได้ทิ้งมันไว้ในกระเป๋ากางเกงที่ผมใส่สองวัน ก่อนไปทำงานโอ้ , และพวกเขายัง ที่บ้าน ฉันแน่ใจคริสติน : ใช่ พวกเขายังอยู่บ้าน ผมจึงเริ่มอธิบายนี้เพื่อผู้หญิง และ เธอ เอ่อ เธอแส้คลิปบอร์ดของเธอออกมา และฉันก็แบบ " เออ ผมเพิ่งติด และบอกว่า " เออนี่ " ก้เพราะนะ เราก็เพิ่งจะ 18 ถนน และฉันก็แบบ " ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ฉัน ฉัน เอ่อ ฉันมีเพียงหนึ่งหยุดที่ 20 แต่ฉันมักจะมีผ่านฉันและนั่นทำไมผมถึงด้านหลัง ผมมีเงินนะ ฉันสามารถไปขึ้นและจ่ายตอนนี้ . " และบอกว่า " โอ้ เดี๋ยวก่อน . . . " เธอเริ่มเขียนโจ ให้ฉันเดา ฉันจะไปบนกิ่งก้านที่นี่และบอกว่าเธอยังคงให้คุณตั๋วคริสติน : ค่ะ ฉันยังคงได้รับการอ้างอิง ดังนั้น , แต่ , ฉันคิดว่ามันยังอาจจะมีความหวัง ฉันพยายามจะถามเธอ หรือ . . . . . . และบอกเธอว่าฉันสามารถไปจ่าย เธอชอบ แค่ รอ ให้ฉัน ให้ฉันมุ่งเน้นและเราคุยกันสักครู่เมื่อฉันเขียนเสร็จ " แล้ว ผมเริ่มตกใจ คิดว่า โอ้ ดี ฉันได้รับมันแน่นอน และผมจำได้ว่ากลับมามีคนบอกฉันว่าพวกเขาจะได้รับหนึ่งตั๋วมาก่อนบนรถไฟ และ เอ่อ ไม่ได้มาผ่านของพวกเขา และมันจะสิ้นสุดต้นทุนพวกเขาเหมือน 250 เหรียญ . . . . . . .