Resistance-based ERCLMDs relied on

Resistance-based ERCLMDs relied on the assumption
that the circuit between the endodontic file and the lip
clip could be modelled by a simple resistive circuit
(Fig. 8). Therefore, a small DC was applied to that
circuit and the voltage was measured. By dividing the
value of the voltage by the value of the current, the
resistance value of the circuit was calculated.
Many electronic root canal length measuring devices
have since been marketed (Table 1) using the same
principles. The differences between them are basically
in the design of the electrical circuits and in the mode of
their display. However, they can all be classified as
‘resistance-based’ ERCLMDs.
Although many of the resistance-based ERCLMDs
have been shown to be accurate in dry conditions
within the canal, it has been reported they were not
always accurate when strong electrolytes, excessive
haemorrhage, pus or pulp tissue was present (Suchde &
Talim 1977, Nekoofar et al. 2002, Pommer et al. 2002,
Tinaz et al. 2002). As soon as the file tip touches the
electroconductive solution (electrolyte), in these situations,
the DC voltage polarizes the tissues and varies its
resistivity (Foster & Schwan 1989), thus completing
the electrical circuit; the device incorrectly indicates
that the minor apical foramen has been reached
(Suchde & Talim 1977). Another disadvantage of the
DC current is that an electric shock can be felt by the
patient (Kim & Lee 2004). To eliminate the disadvantages
of DC current Suchde & Talim (1977) proposed
using AC current to measure the resistance. However,
they still used a simple electronic ohmmeter, a ‘bridge
circuit’, to overcome the disadvantages of the simple
resistance method. The advantages of AC current are
that it causes less damage to the tissue and improves
functionality in ‘wet’ conditions as the resistivity of the
electrolytes experience better stability (Suchde & Talim
1977, Foster & Schwan 1989). However, the disadvantage
is that the capacitive component of the
canal, which is variable with many parameters, will
have an additional effect on the circuit. Therefore, in
wet conditions when the capacitive component is more
dominant, these devices suffer from a lack of accuracy
(O’Neill 1974, Suchde & Talim 1977, Meredith &
Gulabivala 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ERCLMDs ต้านทานโดยอาศัยสมมุติฐาน
ที่วงจรระหว่างแฟ้ม endodontic lip
สามารถ modelled คลิป โดย
(Fig. 8) วงจรง่าย ๆ ทานได้ ดังนั้น DC ขนาดเล็กใช้กับ
วงจรและแรงดันไฟฟ้าที่วัด โดยแบ่งการ
ค่าของแรงดันไฟฟ้า โดยค่าของปัจจุบัน การ
คำนวณค่าความต้านทานของวงจร
ความยาวรากฟันอิเล็กทรอนิกส์หลายอุปกรณ์วัด
ตั้งแต่ตลาด (ตาราง 1) ใช้เหมือนกัน
หลักการ มีความแตกต่างพื้นฐาน
ในการออกแบบของวงจรไฟฟ้า และ ในโหมดของ
แสดงตน อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดสามารถจัด
'ใช้ต้านทาน' ERCLMDs.
ถึงแม้ว่าของ ERCLMDs ต้านทานตาม
ได้ถูกแสดงให้ถูกต้องในสภาพแห้ง
ภายในคลอง มีรายงานไม่ใช่
ไลต์ถูกต้องเสมอเมื่อแข็งแรง มากเกินไป
haemorrhage หนอง หรือเยื่อเยื่อมี (Suchde &
Talim 1977, Nekoofar et al. 2002, Pommer et al. 2002,
Tinaz et al. 2002) ทันทีที่สัมผัสปลายไฟล์
electroconductive โซลูชั่น (อิเล็กโทร), ในกรณีนี้,
แรงดัน DC polarizes เนื้อเยื่อ และแตกต่างกันไปของ
ความต้านทาน (&กระชับ Schwan 1989), ทำให้เสร็จสมบูรณ์
วงจรไฟฟ้า อุปกรณ์ระบุไม่ถูกต้อง
ที่ช่องปลายยอดรองแล้ว
(Suchde & Talim 1977) อีกข้อเสียของการ
DC ปัจจุบันเป็นว่า สามารถรู้สึกการช็อกโดยการ
ผู้ป่วย (คิม&ลี 2004) เพื่อกำจัดข้อเสีย
ของ DC ปัจจุบัน Suchde & Talim (1977) เสนอ
ใช้กระแส AC วัดต่อต้าน อย่างไรก็ตาม,
พวกเขายังคงใช้ ohmmeter อิเล็กทรอนิกส์แบบง่าย เป็น ' สะพาน
วงจร ', การเอาชนะข้อเสียของการนำ
วิธีต้านทาน มีข้อดีของกระแส AC
ที่จะทำให้เกิดความเสียหายน้อยกว่าเนื้อเยื่อ และเพิ่ม
ฟังก์ชันใน 'เปียก' เป็นความต้านทานของ
ไลต์ประสบการณ์ความมั่นคงดี (Suchde & Talim
1977 บุญธรรม& Schwan 1989) อย่างไรก็ตาม ข้อเสีย
คือคอมโพเนนต์การควบคุมของ
จะคลอง ซึ่งเป็นตัวแปร มีหลายพารามิเตอร์
มีลักษณะพิเศษเพิ่มเติมในวงจร ดังนั้น ใน
เปียกเงื่อนไขเมื่อคอมโพเนนต์การควบคุมเพิ่มเติม
หลัก อุปกรณ์เหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดความถูกต้อง
(1974 โอนีล Suchde & Talim 1977, Meredith &
Gulabivala 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ERCLMDs ต้านทานตามอาศัยบนสมมติฐาน
ว่าวงจรระหว่างไฟล์รากฟันและริมฝีปาก
คลิปสามารถจำลองโดยวงจรทานง่าย
(รูปที่ 8) ดังนั้นขนาดเล็กซีถูกนำไปใช้ที่
วงจรและแรงดันไฟฟ้าถูกวัด โดยการหาร
ค่าของแรงดันไฟฟ้าตามมูลค่าปัจจุบัน
ค่าความต้านทานของวงจรที่คำนวณได้
หลายคลองรากฟันอุปกรณ์วัดระยะทางอิเล็กทรอนิกส์
ได้รับการวางตลาด (ตารางที่ 1) โดยใช้เดียวกัน
หลักการ ความแตกต่างระหว่างพวกเขามีพื้น
ในการออกแบบวงจรไฟฟ้าและในรูปแบบของการ
แสดงของพวกเขา อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดจะสามารถจัดเป็น
'ความต้านทานตาม' ERCLMDs
แม้ว่าจะมีหลาย ERCLMDs ต้านทานตาม
ที่ได้รับการแสดงให้เห็นว่ามีความถูกต้องอยู่ในสภาพที่แห้ง
ภายในคลองจะได้รับการรายงานว่าพวกเขาไม่ได้
ถูกต้องเสมอเมื่ออิเล็กแข็งแรงมากเกินไป
เลือดหนองหรือเยื่อกระดาษเนื้อเยื่อเป็นปัจจุบัน (Suchde และ
Talim 1977 Nekoofar et al,. 2002 Pommer et al,. 2002
Tinaz et al,. 2002) ทันทีที่ปลายไฟล์สัมผัส
สารละลาย electroconductive (อิ) ในสถานการณ์เหล่านี้
แรงดัน DC polarizes เนื้อเยื่อและแตกต่างกันของ
ความต้านทาน (ฟอสเตอร์แอนด์ Schwan 1989) จึงจบ
วงจรไฟฟ้า; อุปกรณ์ที่ไม่ถูกต้องแสดงให้เห็น
ว่าปลายประสาทเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับมาถึง
(Suchde และ Talim 1977) ข้อเสียของอีก
DC ปัจจุบันคือไฟฟ้าช็อตสามารถรู้สึกโดย
ผู้ป่วย (คิมและลี 2004) เพื่อขจัดข้อเสีย
ของ DC ปัจจุบัน Suchde และ Talim (1977) เสนอ
โดยใช้ AC ปัจจุบันเพื่อวัดความต้านทาน แต่
พวกเขายังคงใช้โอห์มมิเตอร์อิเล็กทรอนิกส์ง่าย 'สะพาน
วงจร ', ที่จะเอาชนะข้อเสียของการที่ง่าย
วิธีการต้านทาน ข้อดีของ AC ปัจจุบันเป็น
ว่ามันทำให้เกิดความเสียหายน้อยกว่าในการเนื้อเยื่อและปรับปรุง
การทำงานในสภาวะที่ 'เปียก' เป็นความต้านทานของ
อิเล็กโทรไลประสบการณ์เสถียรภาพที่ดีขึ้น (Suchde และ Talim
ปี 1977 ฟอสเตอร์แอนด์ Schwan 1989) แต่ข้อเสีย
คือการที่องค์ประกอบ capacitive ของ
คลองซึ่งเป็นตัวแปรที่มีค่ามากจะ
มีผลกระทบเพิ่มเติมเกี่ยวกับวงจร ดังนั้นใน
สภาพเปียกเมื่อองค์ประกอบ capacitive มีมากขึ้น
ที่โดดเด่นอุปกรณ์เหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดความถูกต้อง
(โอนีล 1974 Suchde และ Talim 1977 เมเรดิ ธ และ
Gulabivala 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความต้านทานตาม erclmds อาศัยสมมติฐาน
ที่วงจรระหว่างแฟ้มคลองรากฟันและริมฝีปาก
คลิปสามารถจำลองโดย
วงจรตัวต้านทานง่ายๆ ( รูปที่ 8 ) ดังนั้น , DC ขนาดเล็กที่ใช้เป็นวงจรที่
และแรงดันไฟฟ้าคือวัด โดยแบ่งค่าของแรงดันด้วย

ค่าปัจจุบัน ค่าความต้านทานวงจรคำนวณ
หลายอิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์วัดความยาวรากฟัน
มีตั้งแต่ถูกเด็ดขาด ( ตารางที่ 1 ) ใช้หลักการเดียวกัน

ความแตกต่างระหว่างพวกเขามีพื้น
ในการออกแบบวงจรไฟฟ้า และในโหมดของ
แสดงของพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดสามารถจัดเป็น 'resistance-based ' erclmds
.
ถึงแม้ว่ามากของความต้านทานตาม erclmds
ได้รับการแสดงให้ถูกต้องในสภาพอากาศแห้ง
ภายในคลอง มันได้รับรายงานว่าพวกเขาไม่ได้
ถูกต้องเสมอเมื่อเป็นแข็งแรง ตกเลือดมากเกินไป
เนื้อเยื่อ หนอง หรือผลิตเป็นปัจจุบัน ( suchde &
ทาลิม 1977 nekoofar et al . 2002 pommer et al . 2002
tinaz et al . 2002 ) ทันทีที่ปลายไฟล์สัมผัส
โซลูชั่น electroconductive ( อิเล็กโทรไลต์ ) ในสถานการณ์เหล่านี้
แรงดันไฟฟ้ากระแสตรง polarizes เนื้อเยื่อและแตกต่างกันของ
ความต้านทาน ( อุปถัมภ์&ชวาน 1989 ) จึงจบ
วงจรไฟฟ้า อุปกรณ์ที่ไม่ถูกต้องแสดงที่ปลายเล็กน้อย

( suchde ช่องได้รับถึง&ทาลิม 1977 ) อีกข้อเสียของ
DC ปัจจุบันคือ ไฟฟ้าช็อต สามารถ รู้สึก โดย
ผู้ป่วย ( คิม&ลี 2004 ) เพื่อขจัดข้อเสีย
DC ปัจจุบัน suchde &ทาลิม ( 1977 ) เสนอ
ใช้ AC ปัจจุบันวัดความต้านทาน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงใช้โอห์มมิเตอร์อิเล็กทรอนิกส์

วงจรง่าย ' สะพาน ' , ที่จะเอาชนะข้อเสียของวิธีการต้านทานง่าย

ข้อดีของ AC ปัจจุบัน
ที่ทำให้เกิดความเสียหายน้อยกว่าเนื้อเยื่อและปรับปรุงการทำงานในเงื่อนไขเปียก
' ' เป็นค่าความต้านทานของ
เป็นประสบการณ์ความมั่นคงที่ดีกว่า ( suchde &ทาลิม
ปี 1977ฟอสเตอร์&ชวาน 1989 ) อย่างไรก็ตาม ข้อเสียคือ องค์ประกอบ capacitive

ของคลอง ซึ่งแปรผันกับพารามิเตอร์หลายจะ
ได้ผลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวงจร ดังนั้นใน
สภาพเปียกเมื่อองค์ประกอบ capacitive มีมากขึ้น
เด่น อุปกรณ์เหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการขาดของความถูกต้อง
( O ' Neill 1974 suchde &ทาลิม 1977 , เมเรดิธ &
gulabivala 1997 )