The term “dialogue” is used in diff

The term “dialogue” is used in different communities in
different ways. Many researchers in the speech recognition
community view “dialogue methods” as a way of controlling
and restricting the interaction. For instance, consider
building a telephony system that answers queries about
your mortgage. The ideal system would allow you to ask
for what you need in any way you chose. The variety of
possible expressions you might use makes this a challenge
for current speech recognition technology. One approach to
this problem is to have the system engage you in a dialogue
by having you answer questions such as “What is
your account number?” “Do you want your balance information?”
and so on. On the positive side, by controlling the
interaction, your speech is much more predictable, leading
to better recognition and language processing. On the
negative side the systems has limited your interaction. You
may need to provide all sorts of information that isn’t relevant
to your current situation, making the interaction less
efficient.
Another view of dialogue involves basing humancomputer
interaction on human conversation. In this view,
dialogue enhances the richness of the interaction and allows
more complex information to be conveyed than is
possible in a single utterance. In this view, language understanding
in dialogue becomes more complex. It is this second
view of dialogue to which we subscribe. Our goal is to
design and build systems that approach human performance
in conversational interaction. We believe that such an
approach is feasible and will lead to much more effective
user interfaces to complex systems.
Some people argue that spoken language interfaces will
never be as effective as graphical user interfaces (GUI)
except in limited special-case situations (e.g., Schneiderman,
2000). This view underestimates the potential power
of dialogue-based interfaces. First, there will continue to be
more and more applications for which a GUI is not feasible
because of the size of the device one is interacting with, or
because the task one is doing requires using one’s eyes
and/or hands. In these cases, speech provides a worthwhile
and natural additional modality (Cohen and Oviatt, 1995).
Even when a GUI is available, spoken dialogue can be a
valuable additional modality as it adds considerable flexibility
and reduces the amount of training required. For instance,
GUI designers are always faced with a dilemma—either
they provide a relatively basic set of operations,
forcing the user to perform complex tasks using long
sequences of commands, or they add higher-level commands
which do the task the user desires. One problem
with providing higher-level commands is that in many
situations there is a wide range of possible tasks, so the
interface becomes cluttered with options, and the user requires
significant training to learn how to use the system.
It is important to realize that a speech interface by itself
does not solve this problem. If it simply replaces the operations
of menu selection with speaking a predetermined
phrase that performs the equivalent operation, it may aggravate
the problem, because the user would need to remember
a potentially long list of arbitrary commands.
Conversational interfaces, on the other hand, would provide
the opportunity for the user to state what they want to
do in their own terms, just as they would do to another person,
and the system takes care of the complexity.
Dialogue-based interfaces allow the possibility of extended
mixed-initiative interaction (Chu-Carroll and
Brown, 1997; Allen, 1999). This approach models the human-machine
interaction after human collaborative problem
solving. Rather than viewing the interaction as a series
of commands, the interaction involves defining and discussing
tasks, exploring ways to perform the task, and collaborating
to get it done. Most importantly, all interactions
are contextually interpreted with respect to the interactions
performed so far, allowing the system to anticipate the user’s needs and provide responses that best further the
user’s goals. Such systems will create a new paradigm for
human-computer interaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำ "บทสนทนา" ที่ใช้ในชุมชนในวิธีต่าง ๆ นักวิจัยหลายคนในการรู้จำเสียงชุมชนดู "บทสนทนา" วิธีเป็นวิธีการควบคุมและการจำกัดการโต้ตอบ พิจารณาเช่นสร้างระบบโทรศัพท์ที่ตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับจำนองของคุณ ระบบเหมาะจะช่วยให้คุณขอหาสิ่งที่คุณต้องการใดๆ ที่คุณเลือก ความหลากหลายของคุณอาจใช้นิพจน์ได้ทำให้นี้เป็นความท้าทายสำหรับเทคโนโลยีการรู้จำเสียงปัจจุบัน แนวทางหนึ่งปัญหานี้คือการ มีระบบการมีส่วนร่วมของคุณในการเจรจาโดยมีคุณตอบคำถามเช่น อะไรคือหมายเลขบัญชีของ" "คุณต้องข้อมูลยอดดุลของคุณ"และอื่น ๆ ด้านบวก โดยการควบคุมการการโต้ตอบ คำพูดของคุณจะคาดเดาได้มากขึ้น นำดีกว่าการจดจำและการประมวลผลภาษา ในการลบด้านระบบการจำกัดการโต้ตอบของคุณ คุณอาจจำเป็นต้องให้ทุกประเภทของข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องสถานการณ์ปัจจุบันของคุณ ทำการโต้ตอบน้อยที่มีประสิทธิภาพอีกมุมมองหนึ่งของบทสนทนาที่เกี่ยวข้องกับการอ้างอิง humancomputerการโต้ตอบสนทนาที่มนุษย์ ในมุมมองนี้ช่วยเพิ่มความเข้มข้นของการโต้ตอบสนทนา และช่วยให้ข้อมูลซับซ้อนกว่าที่เพี้ยนไปสุดในวาทะที่เดียว ในมุมมองนี้ ความเข้าใจภาษาในบทสนทนาจะซับซ้อนมากขึ้น มันเป็นวินาทีนี้ดูบทสนทนาที่เราสมัคร เป้าหมายของเราคือออกแบบ และสร้างระบบว่าประสิทธิภาพวิธีการมนุษย์ในการสนทนาโต้ตอบ เราเชื่อว่าดังกล่าวเป็นแนวทางเป็นไปได้ และจะนำไปสู่การมากมีประสิทธิภาพมากขึ้นอินเทอร์เฟซผู้ใช้กับระบบที่ซับซ้อนบางคนเถียงว่า อินเทอร์เฟซภาษาพูดจะไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่อินเทอร์เฟซผู้ใช้แบบกราฟิก (GUI)ยกเว้นในกรณีพิเศษสถานการณ์จำกัด (เช่น Schneiderman2000) . มุมมองนี้ underestimates พลังศักยภาพอินเทอร์เฟซการโต้ตอบ ครั้งแรก มีจะโปรแกรมมากขึ้นที่ GUI ไม่กระทำเนื่องจากขนาดของอุปกรณ์หนึ่งจะโต้ตอบกับ หรือเนื่องจากเป็นการทำงานหนึ่ง ต้องใช้ตาหรือมือ ในกรณีเหล่านี้ พูดให้แบบคุ้มค่าและธรรมชาติเพิ่มเติมกิริยา (โคเฮนและ Oviatt, 1995)แม้เมื่อ GUI เสียงพูดสามารถมีคุณค่าเพิ่มเติมกิริยามันเพิ่มความยืดหยุ่นมากและลดปริมาณของการฝึกอบรมที่จำเป็น เช่นออกแบบ GUI กำลังเผชิญกับคายไม่ออกเสมอ — อย่างใดอย่างหนึ่งพวกเขาให้ชุดค่อนข้างพื้นฐานของการดำเนินงานบังคับให้ผู้ใช้สามารถทำงานซับซ้อนที่ใช้เวลานานลำดับของคำสั่ง หรือจะเพิ่มคำสั่งในระดับสูงกว่าที่ทำงานผู้ใช้ปรารถนา ปัญหาหนึ่งคำสั่งที่สูงกว่าให้เป็นที่ในหลาย ๆสถานการณ์มีอยู่หลากหลายของงานที่เป็นไปได้ ดังนั้นอินเทอร์เฟซจะเนืองแน่นไป ด้วยตัวเลือก และผู้ใช้ต้องการฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญเพื่อเรียนรู้วิธีการใช้ระบบจึงควรตระหนักว่าอินเตอร์เฟซพูด ด้วยตัวเองแก้ปัญหานี้ ถ้ามันแค่แทนการดำเนินงานเลือกเมนูกับพูดที่กำหนดไว้วลีที่ทำการดำเนินการที่เทียบเท่า มันอาจซ้ำเติมปัญหา เพราะผู้ใช้จะต้องจำอาจยาวรายชื่อคำสั่งที่กำหนดอินเทอร์เฟซสนทนา คง ให้โอกาสสำหรับผู้ใช้เพื่อระบุสิ่งที่ต้องการทำในแง่ของตัวเอง เช่นเดียวกับที่พวกเขาจะทำให้บุคคลอื่นและระบบดูแลความซับซ้อนอินเทอร์เฟซที่ใช้โต้ตอบทำให้โอกาสขยายการโต้ตอบการริเริ่มผสม (คาร์โรลล์ชู และน้ำตาล 1997 อัลเลน 1999) วิธีการนี้รุ่นเครื่องมนุษย์การโต้ตอบหลังจากปัญหามนุษย์ร่วมกันแก้ มากกว่าการดูการโต้ตอบเป็นชุดคำสั่ง การโต้ตอบที่เกี่ยวข้องกับการกำหนด และการอภิปรายงาน การสำรวจวิธีการทำงาน และร่วมมือกันจะได้รับมันกระทำ ที่สำคัญที่สุดคือ โต้ตอบทั้งหมดบริบทแปลความหมายเกี่ยวกับการโต้ตอบดำเนินการเพื่อห่างไกล ช่วยให้ระบบสามารถคาดการณ์ความต้องการของผู้ใช้ และให้การตอบสนองที่ดีต่อการเป้าหมายของผู้ใช้ ระบบดังกล่าวจะสร้างกระบวนทัศน์ใหม่สำหรับปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับคอมพิวเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่า "การเจรจา" ถูกนำมาใช้ในชุมชนที่แตกต่างกันใน
วิธีที่แตกต่างกัน นักวิจัยหลายคนในการรู้จำเสียง
ดูชุมชน "วิธีการเจรจา" เป็นวิธีการควบคุม
และการ จำกัด การปฏิสัมพันธ์ เช่นพิจารณา
การสร้างระบบโทรศัพท์ที่ตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับ
การจำนองของคุณ ระบบที่เหมาะจะช่วยให้คุณสามารถที่จะขอให้
สิ่งที่คุณต้องการในทางใด ๆ ที่คุณเลือก ความหลากหลายของ
การแสดงออกที่เป็นไปได้คุณอาจใช้นี้จะทำให้ความท้าทาย
สำหรับเทคโนโลยีรู้จำเสียงพูดในปัจจุบัน วิธีการหนึ่งที่จะ
แก้ไขปัญหานี้คือการมีระบบการมีส่วนร่วมในการสนทนาคุณ
โดยมีคุณตอบคำถามเช่น "อะไรคือ
หมายเลขบัญชีของคุณ?" "คุณต้องการข้อมูลยอดเงินของคุณ?"
และอื่น ๆ ในด้านบวกโดยการควบคุม
การโต้ตอบคำพูดของคุณเป็นที่คาดหมายมากขึ้นนำ
ได้รับการยอมรับที่ดีขึ้นและการประมวลผลภาษา ใน
ด้านลบระบบมีการ จำกัด การโต้ตอบของคุณ คุณ
อาจจำเป็นต้องให้ทุกประเภทของข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้อง
กับสถานการณ์ปัจจุบันของคุณทำให้ปฏิสัมพันธ์น้อย
ที่มีประสิทธิภาพ.
มุมมองของการเจรจาอีกเกี่ยวข้องกับเบส humancomputer
ปฏิสัมพันธ์ในการสนทนาของมนุษย์ ในมุมมองนี้
การเจรจาช่วยเพิ่มความมีชีวิตชีวาของการทำงานร่วมกันและช่วยให้
ข้อมูลที่ซับซ้อนมากขึ้นที่จะสื่อความหมายกว่าที่เป็น
ไปได้ในการเปล่งเสียงเดียว ในมุมมองนี้เข้าใจภาษา
ในการสนทนาจะกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น มันเป็นอย่างนี้สอง
มุมมองของการสนทนาที่เราสมัคร เป้าหมายของเราคือการ
ออกแบบและสร้างระบบที่วิธีการปฏิบัติงานของมนุษย์
ในการมีปฏิสัมพันธ์สนทนา เราเชื่อว่าการดังกล่าวเป็น
วิธีการที่เป็นไปได้และจะนำไปสู่การมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ส่วนติดต่อผู้ใช้กับระบบที่ซับซ้อน.
บางคนยืนยันว่าอินเตอร์เฟซภาษาพูดจะ
ไม่เป็นผลเป็นอินเตอร์เฟซผู้ใช้แบบกราฟิก (GUI)
ยกเว้นใน จำกัด เฉพาะสถานการณ์กรณีพิเศษ (เช่น Schneiderman,
2000) มุมมองนี้จะดูถูกศักยภาพ
ของอินเตอร์เฟซที่ใช้การเจรจา แรกมีจะยังคงเป็น
งานมากขึ้นซึ่ง GUI ที่ไม่เป็นไปได้
เพราะขนาดของอุปกรณ์ที่หนึ่งคือการมีปฏิสัมพันธ์กับหรือ
เนื่องจากงานหนึ่งที่จะทำต้องใช้ตา
และ / หรือมือ ในกรณีนี้คำพูดที่ให้ความคุ้มค่า
และเป็นธรรมชาติกิริยาเพิ่มเติม (โคเฮนและ Oviatt, 1995).
แม้เมื่อ GUI ที่ใช้ได้พูดการเจรจาอาจจะเป็น
กิริยาเพิ่มเติมที่มีคุณค่าที่จะเพิ่มความยืดหยุ่นมาก
และช่วยลดปริมาณของการฝึกอบรมที่จำเป็น ยกตัวอย่างเช่น
นักออกแบบ GUI จะต้องเผชิญเสมอกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก-อย่างใดอย่างหนึ่ง
ที่พวกเขาให้ชุดค่อนข้างพื้นฐานของการดำเนินงาน
บังคับให้ผู้ใช้ดำเนินงานที่ซับซ้อนโดยใช้เวลานาน
ลำดับของคำสั่งหรือพวกเขาเพิ่มคำสั่งในระดับสูง
ซึ่งทำงานความต้องการของผู้ใช้ ปัญหาหนึ่ง
กับการให้คำสั่งระดับที่สูงขึ้นก็คือว่าในหลาย ๆ
สถานการณ์ที่มีความหลากหลายของงานที่เป็นไปได้เพื่อให้
อินเตอร์เฟซกลายเป็นรกกับตัวเลือกและผู้ใช้ต้องมี
การฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญในการเรียนรู้วิธีการใช้ระบบ.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องตระหนักว่า อินเตอร์เฟซที่คำพูดของตัวเอง
ไม่ได้แก้ปัญหานี้ ถ้ามันก็เข้ามาแทนที่การดำเนินงาน
ของการเลือกเมนูที่มีการพูดที่กำหนดไว้ล่วงหน้า
วลีที่มีประสิทธิภาพการทำงานเทียบเท่ามันอาจซ้ำเติม
ปัญหาเพราะผู้ใช้จะต้องจำ
รายการยาวที่อาจเกิดขึ้นของคำสั่งโดยพล.
อินเตอร์เฟซการสนทนาบนมืออื่น ๆ ที่จะ ให้
โอกาสให้ผู้ใช้สามารถระบุสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะ
ทำในแง่ของตัวเองเช่นเดียวกับที่พวกเขาจะทำเพื่อคนอื่น
และระบบการดูแลของความซับซ้อน.
อินเตอร์เฟซการสนทนาตามอนุญาตให้เป็นไปได้ของการขยาย
การปฏิสัมพันธ์ผสม Initiative ( ชูและแครอล
บราวน์, 1997; อัลเลน, 1999) วิธีการนี้รูปแบบมนุษย์เครื่อง
ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์หลังจากปัญหาการทำงานร่วมกัน
แก้ แทนที่จะดูการทำงานร่วมกันเป็นชุด
ของคำสั่งที่มีปฏิสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับการกำหนดและการพูดคุยเกี่ยวกับ
งานสำรวจวิธีการในการดำเนินงานและการทำงานร่วมกัน
ที่จะได้รับมันกระทำ สิ่งสำคัญที่สุดคือการติดต่อทั้งหมด
จะถูกตีความตามบริบทที่เกี่ยวกับการติดต่อ
ดำเนินการเพื่อให้ห่างไกลที่ช่วยให้ระบบในการคาดการณ์ความต้องการของผู้ใช้และให้การตอบสนองที่ดีที่สุดส่งเสริม
เป้าหมายของผู้ใช้ ระบบดังกล่าวจะสร้างกระบวนทัศน์ใหม่สำหรับ
คอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์