While an airline may only have two

While an airline may only have two or three classes of service, they will use approximately ten to fifteen different booking codes in order to control the amount of each fare level sold. The booking code used by airlines and agents is typically (but not always), the first letter of the fare basis shown on the ticket and in industry fare displays.

Historically, airlines only used a few codes, and these were almost identical across the industry. Typical examples were F or P for First Class, J or C for Business, and Y for economy. With the advent of cheaper fares and more frequent travel, airlines increased the number of available fare types and the number of booking codes required to differentiate among them.

There is now no industry standard with regard to airline booking codes, although the Y code is almost always still used for unrestricted economy travel.

Most low-cost carriers have greatly simplified the fare classes they use to only a few codes, unlike full-service airlines, which use many more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะสายการบินอาจจะสอง หรือสามชั้นของบริการ พวกเขาจะใช้ประมาณสิบถึงสิบห้าจองรหัสเพื่อควบคุมปริมาณของอาหารแต่ละระดับขาย รหัสจองสายการบินและตัวแทนได้โดยปกติ (แต่ไม่เสมอไป), อักษรตัวแรกของค่าโดยสารพื้นฐานแสดง ในบัตร และ ในอุตสาหกรรมอาหารแสดงประวัติ สายการบินใช้รหัสกี่เท่า และคนเหล่านี้เหมือนกับการข้ามอุตสาหกรรม ตัวอย่างทั่วไปได้ F หรือ P สำหรับชั้น J หรือ C สำหรับธุรกิจ และ Y เศรษฐกิจ มีมายค่าโดยสารถูกกว่าและเดินทางบ่อยขึ้น สายการบินเพิ่มจำนวนชนิดของอาหารว่างและจำนวนจองรหัสต้องแยกความแตกต่างในหมู่พวกเขาขณะนี้มีอุตสาหกรรมไม่มาตรฐานตามรหัสจองสายการบิน แม้ว่าเกือบจะยังคงใช้รหัส Y เที่ยวเศรษฐกิจจำกัดสายการบินต้นทุนต่ำส่วนใหญ่มีมากประยุกต์ชั้นโดยสารใช้เฉพาะบางรหัส ซึ่งแตกต่างจากบริการสายการบิน ซึ่งใช้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่สายการบินอาจมีเพียงสองหรือสามชั้นของการบริการที่พวกเขาจะใช้เวลาประมาณสิบถึงสิบห้ารหัสการจองห้องพักที่แตกต่างกันในการที่จะควบคุมปริมาณของค่าโดยสารในแต่ละระดับการขาย รหัสการจองห้องพักที่ใช้โดยสายการบินและตัวแทนเป็นปกติ (แต่ไม่เสมอ) อักษรตัวแรกของค่าโดยสารพื้นฐานที่แสดงบนตั๋วและในการแสดงค่าโดยสารอุตสาหกรรม. อดีตสายการบินเดียวที่ใช้รหัสไม่กี่และเหล่านี้คือเกือบจะเหมือนกันในอุตสาหกรรม . ตัวอย่างทั่วไปเป็น F หรือ P สำหรับชั้นแรกเจหรือ C สำหรับธุรกิจและ Y สำหรับเศรษฐกิจ กับการถือกำเนิดของค่าโดยสารที่ถูกกว่าและเดินทางบ่อยมากขึ้นสายการบินเพิ่มจำนวนของประเภทค่าโดยสารที่มีอยู่และจำนวนของรหัสการจองห้องพักที่จำเป็นในการสร้างความแตกต่างในหมู่พวกเขา. ขณะนี้ไม่มีมาตรฐานอุตสาหกรรมที่เกี่ยวกับรหัสจองสายการบินแม้ว่ารหัส Y เกือบ มักจะยังคงใช้สำหรับการเดินทางทางเศรษฐกิจที่ไม่ จำกัด . สายการบินต้นทุนต่ำส่วนใหญ่ได้ง่ายมากค่าตั๋วโดยสารของพวกเขาใช้เพียงไม่กี่รหัสซึ่งแตกต่างจากสายการบินที่ให้บริการเต็มรูปซึ่งใช้อื่น ๆ อีกมากมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่สายการบินอาจมีเพียงสองหรือสามชั้นของการบริการที่พวกเขาจะใช้ประมาณสิบถึงสิบห้าแตกต่างกันจองรหัสเพื่อควบคุมค่าโดยสารแต่ละระดับขายจํานวน . จองรหัสที่ใช้โดยสายการบินและตัวแทนมักจะ ( แต่ไม่เสมอ ) อักษรตัวแรกของค่าโดยสารพื้นฐานที่แสดงบนตั๋วค่าโดยสารและแสดงอุตสาหกรรม .

ในอดีต สายการบิน เพียงใช้ไม่กี่รหัสและมันก็เกือบจะเหมือนกันทั่วทั้งอุตสาหกรรม ตัวอย่างทั่วไปเป็น F หรือ P สำหรับชั้นแรก , J หรือ C Y สำหรับธุรกิจและเศรษฐกิจ กับการถือกำเนิดของค่าโดยสารที่ถูกกว่าและการเดินทางบ่อยมากขึ้น สายการบินเพิ่มจำนวนประเภทค่าโดยสารที่มีอยู่และจำนวนการจองรหัสต้องแยกความแตกต่างระหว่างพวกเขา .

ตอนนี้ไม่มีอุตสาหกรรมมาตรฐานเกี่ยวกับการจองรหัสสายการบินแม้ว่า Y รหัสเกือบเสมอยังคงใช้เพื่อการท่องเที่ยวเศรษฐกิจไม่จำกัด

ส่วนใหญ่สายการบินต้นทุนต่ำได้ง่ายมาก ค่าโดยสารชั้นจะใช้เพียงไม่กี่รหัส แตกต่างจากสายการบินบริการเต็มรูปแบบซึ่งใช้อีกมากมาย