The structure of the stilt house in

The structure of the stilt house in the central region is the most common and of very simple style.The high gable roof which in its center has a shape like the halo of the sun is the most outstanding structure, where there is a space for cooking smoke to flow out .The long overhanging eaves can protect from sun or rain. The wide terrace outside the house is suitable for summer use. In addition, a more important structure is the high open space under the house which is supported by many poles. This space is the area for storage of tools or agricultural equipment, parking, eating meals and other activities.
Most traditional Thai houses in the central plain that have survived to our time are similar and nonvaried in the main styles. The majority of them were built between some one hundred to one hundred and fifty years ago. They are known for high gabled roof, "panlom" or gabled roof panel, generously wide eaves, ample space underneath the house on stilts. Thai houses in the central plain come in different categories, i.e. Thai house for lone family unit, Thai house that does business on the dry land, residence for royal personages, and living quarters for Buddhist monks.

Characteristics of Thai Houses in the Central Plain

1. High floor level allowing an averaged man to walk with clearance above his head and another floor of about forty centimetres below the main floor as to allow free ventilation and sitters on the main floor to hang their legs in comfort. High floor level is also for the following reasons:

1.1 Safety from wild beasts and possible intruders during night time.
1.2 As a measure against any inconvenience from flooding.
1.3 Space under the house for storage of farming equipment such as "kwian" (buffalo drawn wagon), planks, boats, ploughing set, large frying pan, etc.
1.4 Floor space under the house is used for producing handicraft, and a common sitting or squatting area.

2. High gabled roof and ample slanting eaves, and the roof cover made from a tap or earthenware tiles.

3. Large platform area which may represent as much as forty percents of the total floor area allowing exposure to sunshine and good clean air.

Thai house in the central plain has its roof line oriented along east west direction. This is to cut down the amount of sun light into the main body of the house and at the same time obtain the maximum benefit of the cool winds.

Thai House in the North
The Lanna or the northern people favor the valleys that are the river basins for settlement. The northern region which begins from Sukhothai all the way to Chiangmai and Chiangrai is dominated by mountains and rain forest. The year round climate is the coolest of all regions. The typical house in the north is rather well walled in with less space for windows, and ample space for platform known in the northern dialect as "toen". A shelf for a row of earthenware water jars is to be found on one side of the house. The walls tend to be slanted toward the eaves the main body of the house is usually surrounded by large open space. Close to the house, fruit bearing trees and "sompoi" known for its leaves that are used in the rites of the northern people are grown.

Lanna house as a rule faces east with the roof ridge oriented along north south direction. The house is thus exposed to ample sunlight and at the same time protected from northern winds in the cool season.

The house of the north falls into three main categories i.e. tied house (reuan kruang pook), hard wood house (reuan kruang sab or reuan mai jing or reuan katae) and the house in a mixed style between the traditional and the western ideas.

Tied house represents the true tradition of the house of the northern people. Supporting posts and beams are in hard wood while the walls are made from juxtaposed bamboo slats. The roof cover itself is made from large leaves or reeds. Reuan kruang sab or reuan kalae to which similar to reuan krunag sab is built from hard wood introduced during the reign of King Rama V, the house in the mixed style between local and western is richly decorated with carved and cut wooden fleeces also known as the "sala nai" style.
Thai houses in southern Thailand.

Thai houses in the south are quite similar to those found in other regions of the country. There are ruan kruang pook (tied house), ruan kruang sab (wooden house) both of which have undergone development which gives the southern people the cement brick house. Their peculiarities are supporting posts resting on stone slabs to prevent termites attack, and dampness from the ground seeping through. The space under the house is rather generous while the roof is set rather low. This design makes the house better withstand strong winds and rains. The slant of the extended roof allows rain water to run off the roof quickly and help the roof to get dry quickly also. The alignment of the supporting posts and the walls are slanted inwards. The style known as "Elephant in a urinating posture" is thought to make the house absorb the impacts of strong winds more effectively, permits easy ventilation and at the same time protect the ground under the house from collecting an excessive amount of rain water. The walls are made of wooden boards arranged in such a way that the upper board overlaps the lower one to prevent rainwater running through the wall on the inside of the house.

Thai house of the southern region has its longer side oriented in the east to west direction known in the dialect as "pluk baan loi wan" meaning setting the along the south to north direction. Doing so would expose the house to full sun light almost half a day and also to strong winds which are liable to blow from east to west directions. The alignment of the granary is the opposite of that of the house. By setting the longer side of the granary along the north south direction, the paddy in the granary will get all sun light it needs to get dry. The granary of cause is more sturdily built than a regular house.

Thai house in the south is built as a single unit for one family's living. When the family grows large, another house is built along the main house together with a platform linking the two houses into a single unit.

The platform area of Thai house in the south is small an narrow compared with the same of Thai houses in other regions. This is probably due to frequent rains in the south and narrow or small platform helps one to move from one house to other in as short a time as possible and hence get least wet. In some areas of the south, brick work or even an earth mound is built to the level of the platform and use for growing flowers or small plants such as promagrenade, orange lime, vegetable or perfume wood plants. The roofs of Thai house in the south come in four major styles i.e. gabled, "panyah" "kabranoh" and manila.

Thai House of the northeast are built with due considerations for dryness, hot temperatures in the hot season and cool temperatures in the cool season. The geoeconomic conditions and believes also play their parts in the evolve of the house styles of the northeast.

Early northeastern villages are relatively small and widely scattered over the entire region. The passage of time sees rice farmer families numbering from 100 to 400 gradually gather to from bigger villages. The typical village is crisscrossed by walkways along the length and width of the village dividing it into groups or "koom". Each koom is given a name for the purpose of record and registration. There are to be found in a village, a school a rice mill and a village court of law and a reservoir.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงสร้างบ้านทรงไทยในภาคกลางจะพบมากที่สุด และเรียบง่ายมากขึ้นช่อฟ้าหลังคาสูงซึ่งในจุดศูนย์กลางมีรูปร่างเหมือน halo ของดวงอาทิตย์มีโครงสร้างโดดเด่นที่สุด ไม่มีช่องว่างสำหรับทำอาหารควันไหลออกชายคาบ้าน overhanging ยาวสามารถป้องกันแดดหรือฝน ระเบียงกว้างนอกบ้านเหมาะสำหรับฤดูร้อน โครงสร้างสำคัญคือ เปิดพื้นที่สูงภายใต้บ้านที่รองรับ โดยเสาหลาย พื้นที่นี้เป็นพื้นที่สำหรับจัดเก็บเครื่องมือหรืออุปกรณ์ทางการเกษตร รถเช่า รับประทานอาหารและกิจกรรมอื่น ๆสุดโบราณไทยบ้านในราบภาคกลางที่มีชีวิตรอดถึงเวลาของเราจะคล้ายกัน และ nonvaried ในลักษณะหลัก ส่วนใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างปีหนึ่งร้อยถึงหนึ่งร้อย และสิบก่อน พวกเขาเป็นที่รู้จักสำหรับหลังคาสูง gabled, "panlom" หรือ gabled หลังคา แผง ชายคาบ้านกว้างกว้าง พื้นที่กว้างขวางภายใต้บ้านเรือน บ้านทรงไทยในกลางล้วนมาในประเภทต่าง ๆ บ้านไทยเช่นหน่วยครอบครัวโลน บ้านไทยที่ทำธุรกิจบนแผ่นดินแห้ง สำหรับรอยัล personages และอาศัยไตรมาสสำหรับพระภิกษุสงฆ์ลักษณะของบ้านไทยในล้วนกลางระดับชั้นดีที่ให้คนเฉลี่ยการเดิน ด้วยเคลียร์เหนือศีรษะและอีกชั้นของหน่วยประมาณสี่สิบเซนติเมตรด้านล่างพื้นหลักเป็นอนุญาตระบายฟรีและ sitters บนชั้นหลักการวางขาของพวกเขาในความสะดวกสบาย ชั้นสูงเป็นเหตุผลต่อไปนี้:1.1 ปลอดภัยจากสัตว์ป่าและผู้บุกรุกได้ในช่วงเวลากลางคืน1.2 เป็นการวัดเทียบกับความไม่สะดวกจากน้ำท่วม1.3 การพื้นที่ใต้บ้านสำหรับเก็บอุปกรณ์ "เกวียน" (ควายวาด wagon), ไม้กระดาน เรือ มงคลกระทะขนาดใหญ่ ตั้งค่า ฯลฯ การทำฟาร์ม1.4 ใช้สำหรับการผลิตหัตถกรรม พื้นที่ใต้บ้าน และพี่เลี้ยงร่วมกันหรือการจับจองพื้นที่2. หลังคาสูง gabled และชายคาบ้านเอียงไปมากมาย และครอบหลังคาที่ทำจากการเคาะหรือดินเผากระเบื้อง3 ตั้งเวทีขนาดใหญ่ซึ่งอาจแสดงถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่การผลิตรวมที่อนุญาตให้สัมผัสกับแสงแดด และดีสะอาดบ้านไทยในราบภาคกลางมีเส้นหลังคามุ่งเน้นตามแนวทิศตะวันออกตะวันตก นี้คือเพื่อลดจำนวนอาทิตย์แสงเป็นตัวหลัก ของบ้าน และ ในเวลาเดียวกันได้รับประโยชน์สูงสุดของลมเย็นบ้านไทยในภาคเหนือล้านนาหรือชาวเหนือชอบหุบเขาที่อ่างล่างหน้าริเวอร์สำหรับการชำระเงิน ภาคเหนือซึ่งเริ่มจากสุโขทัยทางเชียงใหม่และเชียงราย ที่ถูกครอบงำ ด้วยภูเขาและป่าฝน สภาพภูมิอากาศปีเป็น coolest ของภูมิภาคทั้งหมด บ้านทั่วไปในภาคเหนือมีกำแพงค่อนข้างดี ด้วยพื้นที่น้อยลงสำหรับ windows และพื้นที่กว้างขวางสำหรับแพลตฟอร์มที่รู้จักกันในภาษาเหนือเป็น "toen" ชั้นในแถวของขวดน้ำดินเผาที่พบบนด้านหนึ่งของบ้าน ผนังมักจะเอียงไปทางชายคาบ้านที่ตัวหลักของบ้านมักจะล้อมรอบ ด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่ บ้าน ผลไม้เรืองต้นไม้และ "sompoi" ชื่อเสียงของใบไม้ที่ใช้ในพิธีกรรมของคนภาคเหนือ จะปลูกลานนาเฮาส์เป็นกฎหันหน้าทิศตะวันออกกับริดจ์หลังคามุ่งเน้นตามแนวทิศเหนือใต้ บ้านจึงจะสัมผัส กับแสงแดด และเวลาเดียวกันได้รับการป้องกันจากลมเหนือในฤดูเย็นบ้านของภาคเหนืออยู่ในสามประเภทหลักที่เชื่อมโยงเช่นบ้าน (เรือน kruang ปุก), บ้านไม้หนัก (ส. kruang เรือน หรือจิงเรือนไม้ หรือเรือน katae) และบ้านในรูปแบบผสมระหว่างแบบดั้งเดิมและความคิดตะวันตกบ้าน tied แสดงประเพณีจริงบ้านของคนภาคเหนือ สนับสนุนบทความและคานได้ในไม้เนื้อแข็งในขณะที่ผนังทำจากไม้ไผ่ที่หรูหราอันน่า slats ครอบหลังคาเองทำจาก reeds หรือใบใหญ่ เรือน kruang ส.หรือเรือน kalae ซึ่งคล้ายกับ krunag เรือนสร้างจากไม้เนื้อแข็งที่นำมาใช้ในรัชสมัยของพระจุลจอมเกล้า บ้านแบบผสมระหว่างท้องถิ่นและตะวันตกส.มั่งคั่งถูกตกแต่งด้วยการแกะสลัก และตัดไม้ fleeces หรือที่เรียกว่าแบบ "ศาลานาย"บ้านไทยในภาคใต้บ้านไทยในภาคใต้ค่อนข้างคล้ายกับที่พบในภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศได้ มีเรือน kruang ปุก (tied เฮ้าส์), เรือน kruang ส. (บ้านไม้) ซึ่งทั้งสองมีระดับการพัฒนาที่ให้คนใต้บ้านอิฐซีเมนต์ ข้องของพวกเขาจะสนับสนุนกระทู้ที่วางตัวบนแผ่นหินเพื่อป้องกันไม่ให้ปลวกโจมตี และเปียกรอย seeping ล่างผ่าน พื้นที่ใต้บ้านจะค่อนข้างใจกว้างในขณะที่หลังคาไว้ค่อนข้างต่ำ ออกแบบนี้ทำให้บ้านที่ดี ทนต่อแรงลมและฝน เอียงของหลังคาเพิ่มเติมน้ำฝนเพื่อใช้ปิดหลังคาได้อย่างรวดเร็ว และช่วยให้หลังคาจะแห้งอย่างรวดเร็วนอกจากนี้ยังได้ การจัดตำแหน่งของข้อความสนับสนุนและผนังจะเอียง inwards แบบที่เรียกว่า "ช้างในท่า urinating" เป็นความคิดที่จะทำให้บ้านที่ดูดซับผลกระทบของแรงลมได้อย่างมีประสิทธิภาพ ช่วยให้ระบายง่าย และขณะเดียวกันปกป้องพื้นดินใต้บ้านรวบรวมจำนวนน้ำฝนที่มากเกินไป ผนังที่ทำจากไม้กระดานที่จัดเรียงในลักษณะที่กระดานด้านบนทับซ้อนหนึ่งต่ำเพื่อป้องกันการทำงานผ่านกำแพงภายในบ้านแบบสายฝนบ้านไทยภาคใต้มีของด้านยาวที่มุ่งเน้นในภาคตะวันออกไปทิศตะวันตกที่รู้จักกันในภาษาเป็นการตั้งค่าความหมาย "สาธารณะบ้านลอยหวาน" ที่บริเวณใต้ไปทิศเหนือ ทำให้ต้องเปิดเผยห้องเต็มเกือบครึ่งวันแสงแดด และลมแรงที่มีชอบพัดจากตะวันออกไปทิศตะวันตก การจัดตำแหน่งของ granary ตรงข้ามของที่บ้านได้ โดยการตั้งค่าด้านยาวของ granary ตามแนวทิศเหนือใต้ นาใน granary จะได้รับแสงอาทิตย์ทั้งหมดก็จะแห้ง Granary สาเหตุคือสร้าง sturdily ขึ้นกว่าบ้านปกติสร้างบ้านไทยในภาคใต้เป็นหน่วยเดียวสำหรับครอบครัวของชีวิต เมื่อครอบครัวขยายขนาดใหญ่ บ้านอีกอยู่บริเวณบ้านหลักร่วมกับแพลตฟอร์มเชื่อมโยงบ้านสองเป็นหน่วยเดียวบริเวณแพลตฟอร์มของบ้านไทยในภาคใต้มีขนาดเล็กแคบการเปรียบเทียบกับเหมือนกับของบ้านไทยในภูมิภาคอื่น ๆ นี่คือเนื่องจากฝนบ่อยในภาคใต้ และแพลตฟอร์มเล็ก หรือแคบช่วยให้ย้ายจากบ้านหนึ่งไปอีกในสั้นเป็นไปได้ และจึง ได้รับฝนน้อยที่สุด ในบางพื้นที่ของภาคใต้ อิฐทำงานหรือแม้กระทั่ง mound โลกถูกสร้างขึ้นไปยังระดับของแพลตฟอร์มและใช้สำหรับการเจริญเติบโตของดอกไม้หรือพืชขนาดเล็กเช่น promagrenade ส้มมะนาว พืชไม้ผักหรือน้ำหอม หลังคาของบ้านไทยในภาคใต้มาในลักษณะที่สำคัญ 4 เช่น gabled, "panyah" "kabranoh" และมะนิลาบ้านไทยของภาคอีสานที่สร้างด้วยครบกำหนดข้อควรพิจารณาสำหรับความแห้งกร้าน อากาศร้อนในฤดูร้อนและอุณหภูมิที่เย็นสบายในฤดูเย็น ที่ geoeconomic เงื่อนไข และยังเชื่อเล่นชิ้นส่วนของพวกเขาใน evolve ที่ลักษณะบ้านของภาคอีสานหมู่บ้านอีสานต้นจะค่อนข้างเล็ก และแพร่กระจายทั้งภูมิภาค เวลาเห็นชาวนาที่ครอบครัวเลข 100 กับ 400 ค่อย ๆ รวบรวมจากหมู่บ้านใหญ่ หมู่บ้านทั่วไปเป็น crisscrossed โดยทางเท้าตามความยาวและความกว้างของหมู่บ้านแบ่งออกเป็นกลุ่มหรือ "ขุม" แต่ละขุมจะได้รับชื่อเพื่อลงทะเบียนและบันทึก มีการพบในหมู่บ้าน โรงเรียนโรงสีข้าว และกฎหมายของศาลวิลเลจ และอ่างเก็บน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้างของบ้านยกพื้นสูงในภาคกลางเป็นส่วนใหญ่และ style.The ง่ายมากหลังคาจั่วสูงซึ่งในศูนย์ที่มีรูปร่างเหมือนรัศมีของดวงอาทิตย์ที่เป็นโครงสร้างที่โดดเด่นมากที่สุดที่มีพื้นที่สำหรับการปรุงอาหาร สูบบุหรี่ไหลออกชายคายื่นยาวได้โดยง่ายสามารถปกป้องจากแสงแดดหรือฝน ระเบียงกว้างนอกบ้านเหมาะสำหรับการใช้ในช่วงฤดูร้อน นอกจากนี้ยังมีโครงสร้างที่สำคัญกว่าคือการเปิดพื้นที่สูงภายใต้บ้านที่ได้รับการสนับสนุนโดยเสาจำนวนมาก พื้นที่นี้เป็นพื้นที่สำหรับการจัดเก็บเครื่องมือหรืออุปกรณ์การเกษตร, ที่จอดรถ, อาหารการกินและกิจกรรมอื่น ๆ .
บ้านไทยแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่ในภาคกลางธรรมดาที่จะมีชีวิตรอดเวลาของเราที่มีความคล้ายคลึงและ nonvaried ในรูปแบบหลัก ส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกสร้างขึ้นระหว่างบาง 100-150 ปีที่ผ่านมา พวกเขาเป็นที่รู้จักสำหรับหลังคาหน้าจั่วสูง "panlom" หรือแผงหลังคาหน้าจั่วชายคากว้างอย่างไม่เห็นแก่ตัวและพื้นที่ว่างใต้บ้านบนไม้ค้ำถ่อ บ้านไทยในภาคกลางมาในประเภทที่แตกต่างกันเช่นบ้านไทยสำหรับครอบครัวคนเดียวที่บ้านคนไทยที่ทำธุรกิจบนที่ดินแห้งที่อยู่อาศัยสำหรับพระราชบุคคลและที่อยู่อาศัยสำหรับพระสงฆ์. ลักษณะของบ้านไทยในภาคกลาง1 . ระดับชั้นสูงที่ช่วยให้คนเฉลี่ยที่จะเดินด้วยระยะห่างด้านบนศีรษะของเขาและพื้นอีกประมาณสี่สิบเซนติเมตรด้านล่างชั้นหลักที่จะช่วยให้การระบายอากาศฟรีและช่วยดูแลบนชั้นหลักที่จะแขวนขาของพวกเขาในความสะดวกสบาย ระดับชั้นสูงยังเป็นด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้1.1 ความปลอดภัยจากสัตว์ป่าและผู้บุกรุกที่เป็นไปได้ในช่วงเวลากลางคืน. 1.2 ในฐานะที่เป็นมาตรการป้องกันความไม่สะดวกใด ๆ จากน้ำท่วม. 1.3 พื้นที่ใต้บ้านสำหรับการจัดเก็บอุปกรณ์การเกษตรเช่น "เกวียน" (ควายวาด เกวียน), ไม้กระดานเรือไถชุดกระทะขนาดใหญ่ ฯลฯพื้นที่ 1.4 ชั้นใต้บ้านที่ใช้สำหรับการผลิตงานฝีมือและนั่งร่วมกันหรือนั่งยองพื้นที่. 2 หลังคาหน้าจั่วชายคาสูงและลาดเอียงเพียงพอและหลังคาฝาครอบทำจากกระเบื้องประปาหรือเครื่องเคลือบดินเผา. 3 พื้นที่แพลตฟอร์มขนาดใหญ่ซึ่งอาจจะเป็นมากที่สุดเท่าที่ร้อยละสี่สิบของพื้นที่ทั้งหมดที่ช่วยให้การสัมผัสกับแสงแดดและอากาศที่สะอาดดี. บ้านไทยในภาคกลางมีเส้นหลังคาที่มุ่งเน้นไปตามทิศทางตะวันออกตะวันตก นี้คือการลดปริมาณของแสงดวงอาทิตย์เป็นตัวหลักของบ้านและในเวลาเดียวกันได้รับประโยชน์สูงสุดของลมเย็น. ไทยเฮ้าส์ในภาคเหนือล้านนาหรือคนภาคเหนือโปรดปรานหุบเขาที่มีอ่างน้ำ สำหรับการตั้งถิ่นฐาน ภาคเหนือซึ่งเริ่มต้นจากสุโขทัยไปตลอดทางจนถึงเชียงใหม่และเชียงรายที่ถูกครอบงำด้วยภูเขาและป่าฝน ตลอดทั้งปีสภาพภูมิอากาศเป็นเด็ดสุดของทุกภูมิภาค บ้านทั่วไปในภาคเหนือที่มีกำแพงค่อนข้างดีในที่มีพื้นที่น้อยลงสำหรับหน้าต่างและพื้นที่กว้างขวางสำหรับแพลตฟอร์มที่รู้จักกันในภาษาถิ่นภาคเหนือเป็น "Toen" ชั้นสำหรับแถวของขวดน้ำเครื่องเคลือบดินเผาที่สามารถพบได้บนด้านหนึ่งของบ้าน ผนังมีแนวโน้มที่จะเป๋ไปสู่ชายคาตัวหลักของบ้านถูกล้อมรอบโดยปกติพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ ใกล้กับบ้านต้นไม้แบกผลไม้และ "sompoi" ที่รู้จักกันในใบของมันที่ใช้ในพิธีกรรมของคนภาคเหนือมีการเจริญเติบโต. บ้านล้านนาเป็นกฎใบหน้าตะวันออกกับสันหลังคาที่มุ่งเน้นตามแนวทิศตะวันตกเฉียงเหนือทิศใต้ บ้านหลังนี้จึงสัมผัสกับแสงแดดกว้างขวางและในเวลาเดียวกันการคุ้มครองจากลมทางตอนเหนือในฤดูหนาว. บ้านของภาคเหนือตกอยู่ในสามประเภทหลักคือผูกบ้าน (เรือนไทยวิล Kruang pook) บ้านไม้เนื้อแข็ง (เรือนไทยวิล Kruang SAB หรือเรือนไทยวิล mai จริงหรือเรือนไทยวิลกะแดะ) และบ้านในสไตล์ผสมระหว่างแบบดั้งเดิมและความคิดตะวันตก. บ้านผูกหมายถึงประเพณีที่แท้จริงของบ้านของคนภาคเหนือ สนับสนุนการโพสต์และคานอยู่ในไม้เนื้อแข็งในขณะที่ผนังที่ทำจากแผ่นไม้ไผ่วาง ฝาครอบหลังคาตัวเองที่ทำจากใบใหญ่หรือกก เรือนไทยวิล Kruang SAB หรือเรือนไทยวิล Kalae ที่คล้ายกับเรือนไทยวิล krunag SAB ถูกสร้างขึ้นจากไม้เนื้อแข็งที่รู้จักในสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวที่บ้านในรูปแบบผสมระหว่างท้องถิ่นและตะวันตกได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราด้วยการแกะสลักและตัด fleeces ไม้ยังเป็นที่รู้จัก "ศาลา nai" สไตล์. บ้านไทยในภาคใต้ของประเทศไทย. บ้านไทยในภาคใต้จะค่อนข้างคล้ายกับที่พบในภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศ มี pook เรือน Kruang เป็น (บ้านผูก) เรือน Kruang SAB (บ้านไม้) ซึ่งทั้งสองได้รับการพัฒนาซึ่งจะช่วยให้ผู้คนทางตอนใต้ของปูนซีเมนต์อิฐบ้าน ลักษณะของพวกเขาจะสนับสนุนการโพสต์ที่วางอยู่บนแผ่นหินเพื่อป้องกันการโจมตีปลวกและความชื้นจากพื้นดินไหลผ่าน พื้นที่ใต้บ้านค่อนข้างใจกว้างในขณะที่หลังคามีการตั้งค่าค่อนข้างต่ำ การออกแบบนี้จะทำให้บ้านที่ดีกว่าทนต่อลมแรงและฝน เอียงของหลังคาขยายช่วยให้น้ำฝนที่จะวิ่งลงมาจากหลังคาได้อย่างรวดเร็วและช่วยให้หลังคาที่จะได้รับแห้งได้อย่างรวดเร็วนอกจากนี้ยังมี การจัดตำแหน่งของข้อความที่สนับสนุนและผนังจะเอียงเข้าด้านใน รูปแบบที่เรียกว่า "ช้างในท่าปัสสาวะ" เป็นความคิดที่จะทำให้บ้านดูดซับผลกระทบจากลมแรงมากขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพช่วยให้การระบายอากาศที่ง่ายและในเวลาเดียวกันปกป้องพื้นดินใต้บ้านจากการเก็บรวบรวมจำนวนเงินที่มากเกินไปของน้ำฝน ผนังที่ทำจากไม้กระดานจัดในลักษณะที่คณะกรรมการบนคาบเกี่ยวหนึ่งที่ต่ำกว่าเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำฝนไหลผ่านผนังด้านในของบ้าน. บ้านไทยภาคใต้ได้อีกต่อไปด้านข้างของตนที่มุ่งเน้นในภาคตะวันออกไปทางทิศตะวันตก ทิศทางที่รู้จักกันดีในภาษาถิ่นว่า "พฤกษ์เพอลอย wan" การตั้งค่าความหมายพร้อมลงใต้ไปยังทิศตะวันตกเฉียง การทำเช่นนั้นจะเปิดเผยบ้านกับแสงดวงอาทิตย์เต็มเกือบครึ่งวันและลมแรงที่มีแนวโน้มที่จะพัดมาจากทิศตะวันออกไปทิศตะวันตก การจัดตำแหน่งของยุ้งฉางเป็นตรงข้ามของที่บ้าน โดยการตั้งค่าด้านยาวของยุ้งฉางไปตามทิศตะวันตกเฉียงเหนือทิศ, ข้าวเปลือกในยุ้งฉางจะได้รับแสงดวงอาทิตย์ที่จะต้องได้รับแห้ง ยุ้งฉางของสาเหตุที่ถูกสร้างขึ้นอย่างแข็งแรงมากขึ้นกว่าบ้านปกติ. บ้านไทยในภาคใต้ที่ถูกสร้างขึ้นเป็นหน่วยเดียวสำหรับชีวิตหนึ่งของคนในครอบครัว เมื่อครอบครัวขนาดใหญ่ที่เติบโตบ้านอีกถูกสร้างขึ้นพร้อมบ้านหลังใหญ่ร่วมกับแพลตฟอร์มที่เชื่อมโยงบ้านสองหลังในหน่วยเดียว. พื้นที่แพลตฟอร์มของบ้านไทยในภาคใต้ที่มีขนาดเล็กแคบเมื่อเทียบกับเดียวกันของบ้านไทยในภูมิภาคอื่น ๆ . นี่อาจจะเป็นเพราะฝนตกบ่อยในภาคใต้และแคบหรือแพลตฟอร์มขนาดเล็กช่วยหนึ่งที่จะย้ายจากบ้านหลังหนึ่งไปยังอีกในเวลาที่สั้นที่สุดเท่าที่ทำได้และด้วยเหตุนี้ได้รับอย่างน้อยเปียก ในบางพื้นที่ของภาคใต้ที่ทำงานหรือแม้กระทั่งอิฐเนินดินที่ถูกสร้างขึ้นในระดับของแพลตฟอร์มและใช้สำหรับการปลูกดอกไม้หรือพืชขนาดเล็กเช่น promagrenade มะนาวส้มผักหรือพืชไม้น้ำหอม หลังคาของบ้านไทยในภาคใต้มาในสี่รูปแบบที่สำคัญเช่นหน้าจั่ว "panyah" "kabranoh" และมะนิลา. ไทยเฮ้าส์ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่สร้างขึ้นด้วยการพิจารณาเนื่องจากสำหรับความแห้งกร้าน, อุณหภูมิที่ร้อนในช่วงฤดูร้อนและอุณหภูมิที่เย็นในที่เย็น ฤดู เงื่อนไข geoeconomic และเชื่อว่ายังเล่นส่วนของพวกเขาในวิวัฒนาการของรูปแบบบ้านของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ต้นหมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีขนาดค่อนข้างเล็กและกระจัดกระจายไปทั่วทั้งภูมิภาค กาลเวลาเห็นข้าวครอบครัวเกษตรกรหมายเลข 100-400 ค่อยๆรวมตัวกันเพื่อจากหมู่บ้านที่ใหญ่กว่า หมู่บ้านโดยทั่วไปแลนด์โดยเดินตามความยาวและความกว้างของหมู่บ้านแบ่งออกเป็นกลุ่มหรือ "คุ้ม" Koom แต่ละคนจะได้รับการตั้งชื่อเพื่อวัตถุประสงค์ในการบันทึกและการลงทะเบียน นอกจากนี้จะพบในหมู่บ้าน, โรงเรียนโรงสีข้าวและศาลหมู่บ้านของกฎหมายและอ่างเก็บน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างของเสาบ้านในภาคกลาง ที่พบมากที่สุดและรูปแบบง่ายมาก หลังคาจั่วสูง ซึ่งในศูนย์นั้นมีรูปร่างเหมือนรัศมีของดวงอาทิตย์เป็นโครงสร้างที่โดดเด่นที่สุด มีพื้นที่สำหรับการทำอาหารควันไหลออก ชายคายื่นยาว สามารถปกป้องจากแสงแดด ฝน กว้าง ระเบียงภายนอกบ้าน เหมาะสำหรับใช้ในหน้าร้อน นอกจากนี้โครงสร้างที่สำคัญ คือ เปิดสูงใต้ถุนบ้านซึ่งได้รับการสนับสนุนโดยเสามากมาย พื้นที่นี้คือ พื้นที่สำหรับเก็บเครื่องมือหรืออุปกรณ์ทางการเกษตร , จอดรถ , การรับประทานอาหารและกิจกรรมอื่น ๆ .
บ้านแบบดั้งเดิมของไทยมากที่สุดในภาคกลางที่ยังรอดชีวิต เวลาของเราจะคล้ายกัน และ nonvaried ในรูปแบบหลักส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกสร้างขึ้นระหว่างหนึ่งร้อยหนึ่งร้อยห้าสิบปีก่อน พวกเขาเป็นที่รู้จักสำหรับ หลังคาจั่ว หลังคาปั้นหยาสูง " panlom " หรือแผงหลังคาจั่ว หลังคาปั้นหยากว้างกว้างเล่นพื้นที่ใต้ชายคาบ้านบนเสา บ้านไทยภาคกลางมาประเภทต่าง ๆ เช่น ไทย บ้านสำหรับครอบครัวเดียว บ้านเรือนไทยที่ทำธุรกิจบนแผ่นดินแห้งบ้านหลวง personages และที่อยู่อาศัยแก่พระภิกษุ

ลักษณะของบ้านไทยในภาคกลาง

1 สูงชั้นให้คนเดิน มีระยะห่างจากพื้นเหนือหัวของเขา และอีกประมาณสี่สิบเซนติเมตร พื้นด้านล่างเป็นหลักเพื่อให้การระบายอากาศฟรีและพี่เลี้ยงบนพื้นหลักแขวนขาของพวกเขาในความสะดวกสบายระดับพื้นสูงด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้ :

สำหรับความปลอดภัยจากสัตว์ร้าย และเป็นไปได้บุกรุกในเวลากลางคืน
1.2 เป็นวัดกับความไม่สะดวกใด ๆจากน้ำท่วม
1.3 ใต้ถุนบ้านสำหรับกระเป๋าของฟาร์มต่างๆ เช่น " เกวียน " ( ควายลากเกวียน ) , planks , เรือ , แรกนาขวัญ , ชุด กระทะขนาดใหญ่ ฯลฯ
1.4 พื้นที่ใต้บ้านจะใช้สำหรับการผลิตหัตถกรรมและร่วมกันนั่งหรือหมอบ พื้นที่

2 หลังคาจั่ว หลังคาปั้นหยาเอียงสูง และมีการเล่นคา หลังคาคลุม ทำจาก เคาะ หรือ กระเบื้องดินเผากระเบื้อง

3 ขนาดใหญ่แพลตฟอร์มในพื้นที่ซึ่งอาจเป็นตัวแทนเป็นสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมดให้สัมผัสกับแสงแดดและอากาศที่สะอาดดี

บ้านไทยในภาคกลาง มีหลังคาและตะวันออกตะวันตกเส้นตามทิศทางนี้คือการลดปริมาณของแสงแดดที่เข้าสู่ร่างกายหลักของบ้านและในเวลาเดียวกันได้รับประโยชน์สูงสุดของลมเย็น


บ้านไทยในภาคเหนือล้านนาหรือภาคเหนือ คนชอบหุบเขาที่เป็นลุ่มน้ำสำหรับการตั้งถิ่นฐาน ภาคเหนือ ซึ่งเริ่มจากสุโขทัยมาเชียงใหม่และเชียงรายเป็น dominated โดยภูเขาและป่าฝนตลอดทั้งปี บรรยากาศที่ยอดเยี่ยมของพื้นที่ทั้งหมด บ้านทั่วไปในภาคเหนือค่อนข้างดีในเวียงกับพื้นที่น้อยสำหรับ Windows และพื้นที่กว้างขวางสำหรับแพลตฟอร์มที่รู้จักในภาษาถิ่นภาคเหนือ " ตอน " ชั้นวางของสำหรับแถวของโอ่งดินเผา คือการพบบนด้านหนึ่งของบ้าน