“I am indeed not as strong as him,”

“I am indeed not as strong as him,” Yun Che replied while gasping for his breath, “But that doesn’t mean… I can’t beat him today!”

Jasmine scoffed softly and said, “Under the rule of leaving the arena would count as a loss, it is indeed possible for you to beat him… but you will need enough luck!”

“My luck has never been bad.”

“Hmph.” Duke Hui Ran scoffed softly in contempt and arrogance. He crossed his arms over his chest, and looked at Yun Che indifferently, “Since you were able to beat this duke’s younger brother, you barely qualify to be this duke’s opponent. This duke had always disdained fighting against someone who had already almost used up all of their profound energy, but you… are even more not worthy for this duke to waste time on.”

He didn’t take out a weapon, pointed at Yun Che with one finger, and ticked his finger in contempt, “You can attack now.”

“Heh,” Yun Che laughed coldly, laughing with even more scorn, “As expected, you Duke Huai Palace people are only a bunch of trash who are just talk. Even though now I only have less than ten percent of my profound energy, it is enough to beat trash like you.”

With Hui Ran’s strength and prestige, he had never had anyone say anything like that to him from birth to now. No one ever had the ability or the guts to be so presumptuous in front of him. Duke Hui Ran’s eyes slowly narrowed. He didn’t get mad, he just smiled lightly, as a cold glare of brutality flashed deep in his eyes, “With just you?”

Suddenly, Duke Huai’s sound transmission was sent to his ears, “Stop chitchatting with him and kill him immediately!”

“Yes! With just me!”

Followed by a “clang”, Yun Che pulled out his heavy sword from the ground. A type of heavy yet insolent might was instantly released, and it made Hui Ran twitch his eyebrows slightly… but it merely made him twitch his eyebrows, it was still followed by a contempt wry smile.

Yun Che seemed to have not realized entirely that his strength was not enough to threaten Hui Ran at all. He raised his heavy sword and roared deeply, “Let me see how long you can stand under the attack of my sword! Haah!!”

Yun Che took a step, swung his heavy sword, and his whole person was as like an arrow shooting towards Hui Ran. His movement also made the expressions of everyone in the west wing extremely stiff. The several great Patriarchs had all stood up, and everyone’s expression was incredibly nervous. Even though Yun Qinghong didn’t stand up, his left hand had already been quietly placed in a horizontal pose before his body.

A wave of raging storm came head on, causing Hui Ran’s clothes to flutter and make noise. Even though Yun Che had exhausted most of his strength, the power of the heavy sword was still extremely fierce. However, this didn’t make Hui Ran show any expression of concern. He raised his right arm without hurry, and spread his fingers… he was actually going to catch Yun Che’s heavy sword in his palms. The corner of his mouth showed a disdainful light smile, “Heh, you’re overestimating yourself.”

Everyone in the hall clearly saw just how scary Yun Che’s heavy sword was before, and were even frightened by it. But no one thought that Hui Ran’s actions which seemed extremely careless were made because Hui Ran had a death wish… because with Hui Ran’s powers, he really had the ability to do so.

Hui Ran’s actions made Yun Che slightly locked his eyebrows. While he was shifting his position in extreme speed, he was closing in on Hui Ran. In a blink of eye, there was only six meters left of distance between them. At this moment, Yun Che’s figure suddenly slowed down slightly, and his eyes immediately released a mysterious, azure light. An azure dragon’s silhouette appeared and flashed behind Yun Che, followed by a prestigic, domineering dragon roar that shook the entire universe as it came from the sky.

“Dragon Soul Domain!!”

To keep his mind’s energy consumption to the minimum, this Dragon Soul Domain only cover up to thirty-three meters, but that dragon god cry which came from the Primordial Azure Dragon still sounded throughout the entire Demon Imperial City, and violently shook the heart and soul of everyone in this hall.

Especially the demon race who bore the bloodlines of beasts, under the dragon god cry of the king of all beasts, every one of them were shocked, and their souls involuntarily trembled. As a race of true dragons, everyone from the Chiyang Family expressed panic on their faces. Their dragon souls were agitated; they almost wanted to kneel on the ground and begin worshiping.

“This… This… What is that!!”

“It’s… a dragon cry?!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมแน่นอนไม่แข็งแรงเท่าเขา" เจ๊ยุนตอบในขณะที่หอบลมหายใจของเขา " แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ... ฉันไม่สามารถเอาชนะเขาในวันนี้!"

จัสมินด่าเบา ๆ และกล่าวว่า "ภายใต้การปกครองของการออกจากที่ เวทีจะนับเป็นความสูญเสียก็ย่อมเป็นไปได้สำหรับคุณที่จะเอาชนะเขา ... แต่คุณจะต้องโชคพอ! "

" โชคดีของผมที่ไม่เคยมีที่ไม่ดี. "

" ฮึ่ม. "ดยุคฮุย Ran ด่าเบา ๆ ในการดูถูกและหยิ่ง เขากระชากแขนของเขามากกว่าหน้าอกของเขาและมองไปที่ยุนเจ๊เอาใจใส่ "ตั้งแต่คุณมีความสามารถที่จะชนะน้องชายของดยุคนี้คุณแทบจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นฝ่ายตรงข้ามของดยุคนี้ ดยุคนี้ได้ดูถูกเสมอต่อสู้กับคนที่มีอยู่แล้วเกือบทั้งหมดใช้พลังงานอย่างลึกซึ้งของพวกเขา แต่คุณ ... มีมากขึ้นไม่คุ้มค่าสำหรับดยุคนี้เสียเวลาในการ. "

เขาไม่ได้ใช้ออกอาวุธชี้ไปที่ยุน Che ด้วยนิ้วเดียวและ ticked นิ้วของเขาในการดูถูก "คุณสามารถโจมตีได้ในขณะนี้."

"เอ๋" ยุนเจ๊หัวเราะอย่างเย็นชาหัวเราะกับดูถูกมากยิ่งขึ้น "เป็นที่คาดหวังคนที่คุณดุ๊กห้วยพระราชวังเป็นเพียงพวงของถังขยะที่เป็น เพียงแค่พูดคุย ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันมีเพียงน้อยกว่าร้อยละสิบของพลังงานที่ลึกซึ้งของฉันมันเป็นพอที่จะเอาชนะถังขยะเช่นคุณ. "

กับความแรงฮุ่ยวิ่งและศักดิ์ศรีเขาไม่เคยมีใครพูดอะไรอย่างนั้นกับเขาตั้งแต่แรกเกิดถึงตอนนี้ ไม่เคยมีใครมีความสามารถหรือความกล้าที่จะให้เกรงใจในด้านหน้าของเขา ตาของดยุคฮุ่ยวิ่งลดลงอย่างช้าๆ เขาไม่ได้บ้าเขาเพียงแค่ยิ้มเบา ๆ เป็นแสงจ้าเย็นโหดประกายลึกลงไปในดวงตาของเขา "มีเพียงคุณ?"

ทันใดนั้นส่งผ่านสัญญาณเสียงดยุคห้วยถูกส่งไปยังหูของเขา "หยุด chitchatting กับเขาและฆ่าเขา ทันที! "

" ใช่! มีเพียงฉัน! "

ตามด้วย" เสียงดังกราว "เจ๊ยุนดึงดาบออกหนักของเขามาจากพื้นดิน ประเภทของหนักอาจยังอวดดีได้รับการปล่อยตัวทันทีและมันทำให้ฮุยวิ่งชักคิ้วเล็กน้อย ... แต่มันเป็นเพียงการทำให้เขาชักคิ้วของเขาก็ยังคงตามมาด้วยการดูถูกรอยยิ้มเบี้ยว.

Yun Che ดูเหมือนจะไม่ได้ตระหนักว่าทั้งเขา แข็งแรงไม่เพียงพอที่จะเป็นภัยคุกคามต่อฮุ่ยวิ่งทั้งหมด เขายกดาบหนักของเขาและคำรามลึก "ให้ฉันดูว่าระยะเวลาที่คุณสามารถยืนอยู่ภายใต้การโจมตีของดาบของฉัน! Haah !! "

ยุนเจ๊เอาขั้นตอนเหวี่ยงดาบหนักของเขาและคนของเขาทั้งเป็นเหมือนการยิงลูกศรไปทางฮุ่ยวิ่ง การเคลื่อนไหวของเขาก็ทำให้การแสดงออกของทุกคนในปีกตะวันตกแข็งมาก หลายพระสังฆราชที่ดีทุกคนลุกขึ้นยืนและการแสดงออกของทุกคนมีอาการทางประสาทอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่ายุน Qinghong ไม่ได้ยืนขึ้นมือซ้ายของเขาได้รับแล้ววางไว้เงียบ ๆ ในท่าแนวนอนก่อนที่ร่างของเขา.

คลื่นของพายุโหมกระหน่ำเข้ามาในหัวทำให้เกิดเสื้อผ้าฮุ่ยวิ่งไปกระพือและทำเสียงดัง แม้ว่ายุน Che ได้หมดส่วนใหญ่ของความแข็งแรงของเขาอำนาจของดาบหนักก็ยังคงรุนแรงมาก แต่นี้ไม่ได้ทำให้ฮุย Ran แสดงการแสดงออกของความกังวลใด ๆ เขายกแขนข้างขวาของเขาโดยไม่รีบร้อนและการแพร่กระจายนิ้วมือของเขา ... เขาเป็นจริงจะไปจับดาบหนัก Yun เจ๊ในฝ่ามือของเขา ที่มุมปากของเขาแสดงให้เห็นรอยยิ้มแสงหยิ่ง "หึคุณไขว้เขวตัวเอง."

ทุกคนในฮอลล์ได้อย่างชัดเจนเห็นเพียงวิธีการที่น่ากลัว Yun เจ๊ดาบหนักมาก่อนและมีความกลัวแม้โดยมัน แต่ไม่มีใครคิดว่าการกระทำของฮุยวิ่งซึ่งดูเหมือนประมาทมากได้ทำเพราะฮุยวิ่งมีความปรารถนาความตาย ... เพราะมีอำนาจฮุยวิ่งเขาจริงๆมีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น.

การกระทำของฮุยวิ่งทำ Yun Che ล็อคเล็กน้อยคิ้วของเขา ขณะที่เขากำลังขยับตำแหน่งของเขาในความเร็วที่มากที่สุดเขาก็ถูกปิดใน Ran ฮุย ในพริบตามีเพียงหกเมตรด้านซ้ายของระยะห่างระหว่างพวกเขา ขณะนี้ร่าง Yun เจ๊จู่ ๆ ก็ชะลอตัวลงเล็กน้อยและดวงตาของเขาทันทีปล่อยลึกลับแสงสีฟ้า เงามังกรฟ้าปรากฏและประกายอยู่เบื้องหลัง Yun Che ตาม prestigic ที่ครอบงำเสียงคำรามมังกรที่สั่นจักรวาลทั้งหมดในขณะที่มันมาจากท้องฟ้า.

"มังกรวิญญาณโดเมน !!"

เพื่อให้การใช้พลังงานความคิดของเขาให้น้อยที่สุดมังกรนี้ วิญญาณโดเมนเพียงครอบคลุมถึงสามสิบสามเมตร แต่ที่ร้องไห้มังกรพระเจ้าซึ่งมาจากลำดับ Azure มังกรยังคงฟังตลอดทั้งปีศาจ Imperial City และรุนแรงเขย่าหัวใจและจิตวิญญาณของทุกคนในฮอลล์นี้.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแข่งขันปีศาจที่ เบื่อสายเลือดของสัตว์ภายใต้เสียงร้องมังกรเทพเจ้าแห่งพระมหากษัตริย์ของสัตว์ทั้งหมดที่ทุกคนต่างตกใจและวิญญาณของพวกเขากลัวจนตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่การแข่งขันของมังกรที่แท้จริงทุกคนจาก Chiyang ครอบครัวแสดงความหวาดกลัวบนใบหน้าของพวกเขา วิญญาณมังกรของพวกเขาถูกตื่นเต้น; พวกเขาเกือบจะต้องการที่จะคุกเข่าลงบนพื้นดินและเริ่มต้นการบูชา.

"นี่ ... นี่ ... คืออะไรที่ !!"

"มันเป็นหนทาง ... มังกร ?!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จริงๆแล้วชั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่า " ยุนอึนตอบในขณะที่ gasping สำหรับลมหายใจของเขา " แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า . . . ผมจะไม่ชนะเขาในวันนี้ ! "จัสมินเย้ยหยันเบาๆ แล้วพูดว่า " ภายใต้กฎที่ออกเวทีก็นับเป็นการสูญเสียเป็นไปได้แน่นอนสำหรับคุณที่จะเอาชนะเขาได้ . . . . . . . แต่คุณจะต้องโชคดีพอ "" โชคดีของผมที่เคยแย่ "" อืม . . " ดุ๊กฮีวิ่งเบา ๆในดูถูกเย้ยหยัน และหยิ่ง เขาไขว้แขนของเขาบนหน้าอกของเขาและมองยุนเชไม่แตกต่างกัน " ตั้งแต่คุณสามารถชนะนี้ดุ๊ก น้องชาย แทบจะไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้นี้ดุ๊ก . ดยุคนี้มักจะเกลียดชังการต่อสู้กับใครบางคนก็เกือบจะใช้พลังงานทั้งหมดที่ลึกซึ้งของพวกเขา แต่คุณ . . . . . . . ยิ่งไม่สมควรสำหรับดยุคนี้ต้องเสียเวลาในการ .เขาไม่ได้เอาอาวุธจ่อที่ยุนเช กับหนึ่งนิ้ว และนิ้วของเขาในการ ticked , " คุณสามารถโจมตีตอนนี้" เอ๋ " ยุนเชหัวเราะอย่างเย็นชา หัวเราะด้วยยิ่งดูถูก " คาดว่า คุณดุ๊ก ห้วยวัง คนเป็นเพียงพวงของขยะที่เพิ่งคุยกัน แม้ว่าตอนนี้ฉันมีเพียงร้อยละ 10 ของพลังงานที่ลึกซึ้งของฉัน มันก็เพียงพอที่จะเอาชนะขยะเหมือนเธอ "ฮีวิ่งแรงและศักดิ์ศรี เขาไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเขาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่มีใครมีความสามารถหรือกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าเขา ดุ๊กฮีรันตาค่อยๆ แคบลง เขาไม่ได้โกรธ เขาแค่ยิ้มๆ เป็นประกายแสงเย็นของความโหดลึกเข้าไปในดวงตาของเขา " กับคุณ ? "จู่ๆ เสียงของดยุคห้วยส่งส่งหูของเขา " หยุด chitchatting ขอให้สนุกกับเขาและฆ่าเขาทันที ! "" ใช่ ! มีแค่ฉัน "ตามด้วย " เคร้ง " ยุนเช ดึงดาบออกมาหนักของเขาจากพื้นดิน ประเภทของหนักยังอวดดีอาจจึงปล่อยออกมาและมันทำให้ฮีวิ่งกระตุกคิ้วเล็กน้อย . . . . . . . แต่มันก็แค่ทำให้เขากระตุกคิ้วของเขา มันยังตามไอ้เบ้ยิ้มยุนเช ดูเหมือนจะไม่ตระหนักเลยว่าพลังของเขาไม่เพียงพอที่จะขู่ฮีรันทั้งหมด เขายกดาบหนักของเขาและคำรามลึก " ให้ฉันดูวิธีการระยะเวลาที่คุณสามารถอยู่ภายใต้การโจมตีของดาบข้า ฮ้าาา ! "ยุนเชใช้ขั้นตอน กวัดแกว่งดาบหนักของเขาและคนของเขาเป็นเหมือนลูกศรที่ยิงไป ฮุย รัน การเคลื่อนไหวของเขาทำให้สีหน้าของทุกคนในเวสต์วิง แข็งมาก หลายดีพระสังฆราชมีทั้งหมดยืนขึ้นและการแสดงออกของทุกคนเป็นกังวลมาก . ถึงแม้ยุน Qinghong ไม่ได้ยืนขึ้น มือซ้ายของเขาได้ทำงานเงียบๆอยู่ในท่าแนวนอนก่อนที่ร่างกายของเขาคลื่นที่บ้าคลั่งพายุมาหัว ทำให้ฮีรัน ผ้าพลิ้ว และส่งเสียงดัง ถึงแม้ยุนเชก็เหนื่อยที่สุดของพลัง พลังของดาบหนักยังรุนแรงมาก แต่นี้ไม่ได้ทำให้ฮีรันแสดงสีหน้าของความกังวล เขายกแขนข้างขวาของเขาโดยเร็ว และแพร่กระจายนิ้วมือของเขา . . . เขากำลังจะจับยุนเชหนักดาบในฝ่ามือของเขา มุมปากของเขาปรากฏรอยยิ้มเหยียดหยัน " เอ๋ คุณแสง คุณประเมินค่าตัวเองสูงเกินไป "ทุกคนในฮอลล์ชัดเจน เห็นเพียงว่าดาบหนักน่ากลัวยุนเชก็มาก่อน และยังกลัวเลย แต่ไม่มีใครคิดว่าฮีรันการกระทำที่ดูเหมือนจะแสนซุ่มซ่ามทำเพราะฮีวิ่งได้อยากตาย . . . . . . . เพราะฮีรัน พลังที่เขามีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นจริงๆการกระทำที่ทำให้ยุนฮีรัน เจ๊เล็กน้อยล็อคคิ้วของเขา ในขณะที่เขากำลังขยับตำแหน่งของเขาในความเร็วสุดขีด เขาเข้าใกล้ฮีรัน ในชั่วพริบตา มีเพียง 6 เมตร ซ้ายของระยะห่างระหว่างพวกเขา ตอนนี้รูปที่ยุนเชก็ชะลอตัวลงเล็กน้อย และนัยน์ตาสีฟ้าทันที ปล่อยแสงลึกลับ . ภาพเงาสีฟ้าของมังกรปรากฏ และเป็นประกายหลังยุนเช ตามด้วย prestigic จอมเผด็จการ , มังกรคำรามสั่นสะเทือนทั่วทั้งจักรวาลมันตกลงมาจากฟ้า" โดเมนวิญญาณมังกร ! "เพื่อให้พลังงานจิตของเขาให้น้อยที่สุดนี้มังกรวิญญาณโดเมนเพียงครอบคลุมถึง 33 เมตร แต่มังกรพระเจ้าร้องไห้ที่มาจากมังกรสีฟ้าที่ประถมยังฟังตลอดทั้งปีศาจ Imperial City และแรงสั่นสะเทือนหัวใจและวิญญาณของทุกคนในฮอลล์นี้โดยเฉพาะการแข่งขันที่ให้กำเนิดสายเลือดปีศาจของสัตว์ใต้มังกรพระเจ้าร้องไห้ของราชาแห่งสัตว์ทั้งปวง ทุกหนึ่งของพวกเขาตกใจมาก และวิญญาณของพวกเขา involuntarily สั่นสะท้าน เป็นเผ่าพันธุ์ของมังกรจริง ทุกคนจากชิยางครอบครัวแสดงความหวาดกลัวบนใบหน้าของพวกเขา วิญญาณมังกรของเขาปั่นป่วน เขาแทบอยากจะคุกเข่าลงกับพื้น และเริ่มบูชา ." นี่ . . . . . . . . . . . . . . นั่นมันอะไร ! ! "" มัน . . . . . . . . มังกรร้องไห้ ? ! "