The first assumption is that great

The first assumption is that great powers are the main actors in world politics and they
operate in an anarchic system. This is not to say that the system is characterized by chaos
or disorder. Anarchy is an ordering principle; it simply means that there is no centralized
authority or ultimate arbiter that stands above states. The opposite of anarchy is hierarchy,
which is the ordering principle of domestic politics.

The second assumption is that all states possess some offensive military capability. Each
state, in other words, has the power to inflict some harm on its neighbour.Of course, that
capability varies among states and for any state it can change over time.

The third assumption is that states can never be certain about the intentions of other
states. States ultimately want to know whether other states are determined to use force to
alter the balance of power (revisionist states), or whether they are satisfied enough with it
that they have no interest in using force to change it (status quo states). The problem, however,
is that it is almost impossible to discern another state’s intentions with a high degree
of certainty. Unlike military capabilities, intentions cannot be empirically verified.
Intentions are in the minds of decision-makers and they are especially difficult to discern.

One might respond that policy-makers disclose their intentions in speeches and policy
documents, which can be assessed. The problem with that argument is policy-makers
sometimes lie about or conceal their true intentions. But even if one could determine
another state’s intentions today, there is no way to determine its future intentions. It is
impossible to know who will be running foreign policy in any state five or ten years from
now, much less whether they will have aggressive intentions. This is not to say that states
can be certain that their neighbours have or will have revisionist goals. Instead, the
argument is that policy-makers can never be certain whether they are dealing with a
revisionist or status quo state.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานแรกคืออำนาจที่ดีมีนักแสดงหลักในการเมืองโลกและพวกเขา
ทำงานในระบบอนาธิปไตย นี้ไม่ได้ที่จะบอกว่าระบบที่โดดเด่นด้วยความสับสนวุ่นวาย
หรือความผิดปกติ อนาธิปไตยเป็นหลักการการสั่งซื้อมันก็หมายความว่าไม่มีการรวมศูนย์อำนาจ
หรือผู้ตัดสินที่ดีที่สุดที่ตั้งอยู่เหนือรัฐ ตรงข้ามของความโกลาหลเป็นลำดับชั้น
ซึ่งเป็นหลักการการสั่งซื้อของการเมืองในประเทศ.

สมมติฐานที่สองคือว่าทุกรัฐมีบางความสามารถทางทหารที่น่ารังเกียจ
แต่ละรัฐในคำอื่น ๆ ที่มีอำนาจที่จะสร้างความเจ็บปวดอันตรายบางอย่างในหลักสูตร neighbour.of ตนที่
ความสามารถแตกต่างกันระหว่างรัฐและรัฐจะสามารถเปลี่ยนช่วงเวลาใด ๆ .

สมมติฐานที่สามคือรัฐไม่สามารถจะบาง เกี่ยวกับความตั้งใจของอื่น ๆ
รัฐ รัฐในที่สุดต้องการทราบว่ารัฐอื่น ๆ จะถูกกำหนดที่จะใช้กำลังในการแก้ไข
ดุลแห่งอำนาจ (รัฐเสียใหม่) หรือว่าพวกเขามีความพึงพอใจมากพอกับมัน
ว่าพวกเขามีความสนใจในการใช้กำลังที่จะเปลี่ยนมัน (รัฐสถานะเดิม) ไม่ . ปัญหา แต่
คือมันเป็นไปไม่ได้เกือบจะมองเห็นความตั้งใจของรัฐอื่นที่มีระดับสูงของความเชื่อมั่น
ซึ่งแตกต่างจากความสามารถในการทหารความตั้งใจไม่สามารถตรวจสอบสังเกตุ.
ความตั้งใจจะอยู่ในใจของผู้มีอำนาจตัดสินใจและพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากที่จะมองเห็น.

หนึ่งอาจตอบสนองที่ผู้ผลิตนโยบายเปิดเผยความตั้งใจของพวกเขาในการกล่าวสุนทรพจน์และนโยบาย
เอกสารที่สามารถ การประเมิน ปัญหาเกี่ยวกับการโต้แย้งว่าเป็นผู้กำหนดนโยบาย
บางครั้งโกหกเกี่ยวกับหรือปกปิดความตั้งใจจริงของพวกเขาแต่แม้ว่าหนึ่งสามารถกำหนด
ความตั้งใจของรัฐอื่นวันนี้มีวิธีการตรวจสอบความตั้งใจในอนาคตไม่เป็น มันเป็นไปไม่ได้ที่
จะรู้ว่าใครจะทำงานในนโยบายต่างประเทศของรัฐใด ๆ ห้าหรือสิบปีนับจากตอนนี้
มากน้อยไม่ว่าพวกเขามีความตั้งใจที่จะก้าวร้าว นี้ไม่ได้ที่จะบอกว่ารัฐ
สามารถแน่ใจได้ว่าเพื่อนบ้านของพวกเขามีหรือจะมีเป้าหมายเสียใหม่ แทน
อาร์กิวเมนต์คือการที่ผู้กำหนดนโยบายไม่สามารถจะมั่นใจได้ว่าพวกเขาจะจัดการกับ
เสียใหม่หรือรัฐสภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานแรกคืออำนาจมาก นักแสดงหลักในการเมืองโลกและพวกเขา
มีในระบบเกี่ยวกับอนาธิปไตย โดยไม่ต้องพูดว่า ระบบเป็นลักษณะความวุ่นวาย
หรือโรค อนาธิปไตยคือ หลักการสั่งซื้อ ก็หมายความ ว่า ไม่มีส่วนกลาง
หน่วยงานหรือการตัดสินที่ดีที่สุดที่ยืนเหนืออเมริกา ตรงข้ามของอนาธิปไตยเป็นลำดับชั้น ,
ซึ่งเป็นหลักของการเมืองภายในประเทศสั่งซื้อ

สันนิษฐานได้ว่า อเมริกาทั้งหมดมีความสามารถทางทหารบางไม่เหมาะสม แต่ละ
รัฐ ในคำอื่น ๆ มีอำนาจจกับอันตรายบางอย่างของเพื่อนบ้านแน่นอน ที่
ความสามารถแตกต่างกันระหว่างอเมริกา และสำหรับรัฐใดๆ ก็สามารถเปลี่ยนช่วงเวลา

สามเป็นที่อเมริกาไม่สามารถบางอย่างที่เกี่ยวกับความตั้งใจของอื่น ๆ
อเมริกา อเมริกาในที่สุดต้องการทราบว่า รัฐอื่น ๆ จะถูกกำหนดให้ใช้บังคับกับ
เปลี่ยนดุลอำนาจ (revisionist อเมริกา), หรือว่าจะพอพอกับ
ที่พวกเขามีไม่สนใจในการใช้กำลังเพื่อเปลี่ยนแปลง (สภาพอเมริกา) ปัญหา อย่างไรก็ตาม,
คือว่า มันเกือบเป็นไปไม่ได้แยกแยะความตั้งใจของรัฐอื่นกับระดับสูง
รู้ ซึ่งแตกต่างจากความสามารถทางทหาร ความตั้งใจไม่สามารถตรวจ empirically สอบได้
ความตั้งใจอยู่ในจิตใจของผู้ผลิตตัดสินใจ และพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากที่จะแยกแยะได้

หนึ่งอาจตอบว่า policy-makers เปิดเผยความตั้งใจของพวกเขาในการกล่าวสุนทรพจน์และนโยบาย
เอกสาร ซึ่งสามารถประเมินได้ ปัญหากับอาร์กิวเมนต์ที่เป็นผู้กำหนด นโยบาย
บางครั้งนอนเกี่ยวกับ หรือปกปิดความตั้งใจจริงของพวกเขา แต่ แม้ว่าหนึ่งสามารถกำหนด
ความตั้งใจของรัฐอื่นวันนี้ มีวิธีการกำหนดความตั้งใจในอนาคตของการ เป็น
ไม่รู้ที่จะใช้นโยบายต่างประเทศในปีใดรัฐห้าหรือสิบจาก
ตอนนี้ มากน้อยจะมีความตั้งใจที่ก้าวร้าว นี้จะไม่บอกว่า ที่อเมริกา
สามารถให้แน่ใจว่า เพื่อนของพวกเขามี หรือจะมี revisionist เป้าหมายได้ แทน การ
อาร์กิวเมนต์เป็นว่า policy-makers ไม่สามารถแน่ใจว่าพวกเขากำลังเผชิญกับการ
revisionist หรือสภาพสถานะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งสมมุติฐานเป็นครั้งแรกที่มีอำนาจหน้าที่ที่ดีเยี่ยมมีบทบาทสำคัญในการเมืองระดับโลกและเขา
ซึ่งจะช่วยทำงานในระบบที่สับสนอลหม่าน โรงแรมแห่งนี้คือการไม่พูดว่าระบบที่มีลักษณะอันโดดเด่นคือความสับสนวุ่นวาย
หรือมีความผิดปกติ อนาธิปไตยเป็นหลักการการสั่งซื้อที่จะเลือกใช้วิธีการที่ไม่มีแบบรวมศูนย์อำนาจหรือ
ซึ่งจะช่วยผู้ตัดสินระดับสุดยอดที่ตั้งอยู่เหนือรัฐ อยู่ตรงข้ามกับที่ของอนาธิปไตยเป็นลำดับชั้น
ซึ่งเป็นหลักการการสั่งซื้อที่ของสถานการณ์ทางการเมืองในประเทศ.

สมมุติฐานที่สองคือที่รัฐทั้งหมดมีความสามารถในเชิงรุกทางทหารบางส่วน
แต่ละรัฐในคำอื่นๆมีอำนาจที่จะก่อให้เกิดความเสียหายบางอย่างในประเทศเพื่อนบ้านของตน.ของหลักสูตรที่
ซึ่งจะช่วยเพิ่มความสามารถด้านจะแตกต่างกันไปตามในหมู่ประเทศและสำหรับรัฐใดๆก็จะเปลี่ยนไปตามเวลา.

สมมุติฐานที่สามคือที่รัฐไม่สามารถที่จะบางอย่างเกี่ยวกับความตั้งใจของอื่นๆ
รัฐ. รัฐในท้ายที่สุดอยากจะทราบว่ารัฐอื่นๆจะได้รับการกำหนดในการใช้กำลังทหารเพื่อ
ซึ่งจะช่วยเปลี่ยนแปลงความสมดุลของพลังงาน(รัฐ revisionist )หรือไม่ว่าจะเป็นที่พอใจแล้วพอมี
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาไม่มีส่วนได้เสียในการใช้บังคับให้เปลี่ยน(รัฐรักษา สถานภาพ เดิม) ปัญหาที่จะเป็นไปได้อย่างไรก็ตาม
ที่ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยจนเกือบจะพิจารณาว่าความตั้งใจของรัฐอื่นๆที่พร้อมด้วยระดับที่สูงมาก
ของความแน่นอนไม่เหมือนกับความสามารถทางทหารความตั้งใจไม่สามารถเชิงประจักษ์ได้รับการรับรอง.
ความตั้งใจอยู่ในจิตใจของผู้ที่มีหน้าที่ทำการตัดสินใจและพวกเขาจะมองเห็นได้ยาก.

หนึ่งอาจจะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่านโยบายเปิดเผยความตั้งใจของเขาในการดำเนินนโยบายและพระราชนิพนธ์
เอกสารซึ่งสามารถได้รับการประเมิน ปัญหาที่มีอาร์กิวเมนต์ที่เป็นผู้วางนโยบาย
บางครั้งก็นอนเกี่ยวกับหรือปกปิดความตั้งใจจริงของพวกเขาแต่ถ้าเป็นหนึ่งไม่สามารถกำหนด
ความตั้งใจของรัฐอื่นในวันนี้ไม่มีทางที่จะกำหนดความตั้งใจในอนาคต เป็น
ซึ่งจะช่วยเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรู้ว่าใครจะได้ใช้นโยบายต่างประเทศในรัฐใดๆห้าสิบปีหรือจาก
ซึ่งจะช่วยได้มากน้อยไม่ว่าจะมีความตั้งใจรุกตลาดมากขึ้น โรงแรมแห่งนี้คือการไม่พูดว่ารัฐ
สามารถบางอย่างที่ประเทศเพื่อนบ้านของตนได้หรือจะมีเป้าหมาย revisionist แทนที่
ตามมาตรฐานอาร์กิวเมนต์ที่นโยบายบางอย่างไม่สามารถที่จะไม่ว่าจะเป็นการจัดการกับรัฐรักษา สถานภาพ เดิมหรือ
revisionist ที่