2.2.2 ปริมาณน้ำของไอน้ำยาแตกต่างที่

2.2.2 ปริมาณน้ำของไอน้ำยา
แตกต่างที่สำคัญแรกคือความดันไอของผสมแอมโมเนีย / น้ำเมื่อเทียบกับน้ำ / ลิเธียมโบรไมด์ และแอมโมเนียเป็นสารทำความเย็นจุดเดือดปกติ -33.350c และดังนั้นจึงความดันของระบบดังกล่าวที่อุณหภูมิที่พบตามปกติในเครื่องปรับอากาศและเครื่องทำความเย็นการใช้งานที่ค่อนข้างสูง ความดันก็เปรียบได้กับไอระบบการบีบอัดที่ใช้สารทำความเย็น R22 เป็น ความดันไอสูงโดยการนำไปสู่ท่อขนาดเล็กและการแลกเปลี่ยนความร้อนที่มีขนาดกะทัดรัดที่ค่อนข้างเป็นเปรียบเทียบกับน้ำ / LiBrแตกต่างที่สำคัญที่สองคือการดูดซับ (น้ำ) มีความดันไอที่ไม่ได้เล็กน้อยเมื่อเทียบกับที่ของแอมโมเนีย เป็นผลให้ไอน้ำที่สร้างขึ้นใน desorber มีจำนวนหนึ่งของน้ำ (ส่วนมวลขึ้นอยู่กับส่วนมวลของส่วนผสมของเหลวใน desorber, อุณหภูมิและการออกแบบ desorber. น้ำใด ๆ ที่มีอยู่ในไอ desorber เป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพการทำงานของระบบ) น้ำจะผ่านไปด้วยไอน้ำเข้าไปในคอนเดนเซอร์แล้วเข้าไประเหยที่น้ำมีแนวโน้มที่จะสะสมถ้าออกแบบหม้อไอน้ำที่ไม่ดีถูกนำมาใช้ ออกจากไอระเหยที่อุดมไปด้วยแอมโมเนีย แม้ว่าจะยังคงมีน้ำบางส่วนมวลของไอแอมโมเนียเป็นอย่างมากสูงกว่าที่ไอออก desorber ดังนั้นน้ำจะยังคงอยู่ในเครื่องระเหย ถ้าไม่มีมาตรการอื่น ๆ ที่จะถูกนำอุณหภูมิระเหยจะต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างมากที่จะระเหยการแก้ปัญหาน้ำที่อุดมไปด้วยที่เหลือ การสะสมของน้ำจะนำไปสู่การลดความดันระเหยซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสภาพโช้ค ขณะที่น้ำสะสมอยู่ในเครื่องระเหยลดลงความดันอุณหภูมิระเหยคงที่ซึ่งได้รับการแก้ไขโดยการประยุกต์ใช้ โช้คได้อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะระบายความร้อนให้อุณหภูมิที่ต่ำกว่าหรือส่วนมวลของการแก้ปัญหามีการเปลี่ยนแปลงไปที่เนื้อหาแอมโมเนียต่ำ สมมติว่า desorber Temps ไม่เปลี่ยนอุณหภูมิคอนเดนเซอร์จะต้องลดลงซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามโดยปกติอุณหภูมิน้ำหล่อเย็นที่มีให้กับคอนเดนเซอร์ ผลระดับแรงดันสูงจะต้องมีการยกขึ้นและอุณหภูมิ desorber จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน ขณะที่น้ำยังคงสะสมอยู่ในเครื่องระเหยสภาพการทำงานของดริฟท์ทั้งระบบและการดำเนินงานในส่วนของเงื่อนไขการออกแบบเป็นไปไม่ได้ วิธีหนึ่งในการป้องกันการสะสมน้ำมากเกินไปคือการระบายน้ำเป็นระยะ ๆ เป็นโช้ค อย่างไรก็ตามวิธีการนี้แสดงให้เห็นถึงการสูญเสียประสิทธิภาพในการ 2 วิธี ครั้งแรกที่ถูกน้ำระเหยใน desorber ต้องความร้อน desorber แต่ก็ไม่ได้จางหายไปในเครื่องระเหย; ดังนั้นจึงไม่ได้ให้ความจุระบายความร้อน ประการที่สองจะมีจำนวนมากของแอมโมเนียที่ถูกเก็บไว้เป็นของเหลวขยายผลกระทบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.2 ปริมาณน้ำของไอน้ำยาแตกต่างที่สำคัญแรกคือความดันไอของผสมแอมโมเนีย / น้ำเมื่อเทียบกับน้ำ / ลิเธียมโบรไมด์และแอมโมเนียเป็นสารทำความเย็นจุดเดือดปกติ -33.350c และดังนั้นจึงความดันของระบบดังกล่าวที่อุณหภูมิที่พบตามปกติในเครื่องปรับอากาศและเครื่องทำความเย็นการใช้งานที่ค่อนข้างสูงความด ันก็เปรียบได้กับไอระบบการบีบอัดที่ใช้สารทำความเย็น R22 เป็นความดันไอสูงโดยการนำไปสู่ท่อขนาดเล็กและการแลกเปลี่ยนความร้อนที่มีขนาดกะทัดรัดที่ค่อนข้างเป็นเปรียบเทียบกับน้ำ / libr แตกต่างที่สำคัญที่สองคือการดูดซับ ( a rescue ) มีความดันไอที่ไม่ได้เล็กน้อยเมื่อเทียบกับที่ข องแอมโมเนียเป็นผลให้ไอน้ำที่สร้างขึ้นใน desorber มีจำนวนหนึ่งของน้ำ ( ส่วนมวลขึ้นอยู่กับส่วนมวลของส่วนผสมของเหลวใน desorber อุณหภูมิและการออกแบบ , desorber . น้ำใดจะที่มีอยู่ในไอ desorber เป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพการทำงานของระบบ ) น้ำจะผ่านไปด้วยไอน้ำเข้าไปในคอนเดนเซอร์แล้วเข้าไประเหยที่น้ำมีแนวโน้มที่จะสะสมถ้าออกแบบหม้อไอน้ำที่ไม่ดีถูกนำมาใช้ออกจากไอระเหยที่อุดมไปด้วยแอมโมเนียแม้ว่าจะยังคงมีน้ำบางส่วนมวลของไอแอม โมเนียเป็นอย่างมากสูงกว่าที่ไอออก desorber ดังนั้นน้ำจะยังคงอยู่ในเครื่องระเหยถ้าไม่มีมาตรการอื่นจะที่จะถูกนำอุณหภูมิระเหยจะต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างมากที่จะระเหยการแก้ปัญหาน้ำที่อุดมไปด้วยที่เหลือการสะสมของน้ำจะนำไปสู่การลดความดันระเหยซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสภา พโช้คขณะที่น้ำสะสมอยู่ในเครื่องระเหยลดลงความดันอุณหภูมิระเหยคงที่ซึ่งได้รับการแก้ไขโดยการประยุกต์ใช้โช้คได้อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะระบายความร้อนให้อุณหภูมิที่ต่ำกว่าหรือส่วนมวลของการแก้ปัญหามีการเปลี่ยนแปลงไปที่เนื้อหาแอมโมเนียต่ำสมมติว่า desorber ไม่เปลีทอมป์ ่ยนอุณหภูมิคอนเดนเซอร์จะต้องลดลงซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามโดยปกติอุณหภูมิน้ำหล่อเย็นที่มีให้กับคอนเดนเซอร์ผลระดับแรงดันสูงจะต้องมีการยกขึ้นและอุณหภูมิ desorber จะเพิ่มขึ้นเช่นกันขณะที่น้ำยังคงสะสมอยู่ในเครื่องระเหยสภาพการทำงานของดริฟท์ทั้งระบบและการดำเนินงานในส ่วนของเงื่อนไขกา