During the summer of 2003, events i

During the summer of 2003, events in the northeastern United States involving a strange, human-like creature sparked brief local media interest before an apparent blackout was enacted. Little or no information was left intact, as most online and written accounts of the creature were mysteriously destroyed.

Primarily focused in rural New York state and once found in Idaho, self proclaimed witnesses told stories of their encounters with a creature of unknown origin. Emotions ranged from extremely traumatic levels of fright and discomfort, to an almost childlike sense of playfulness and curiosity. While their published versions are no longer on record, the memories remained powerful. Several of the involved parties began looking for answers that year.

In early 2006, the collaboration had accumulated nearly two dozen documents dating between the 12th century and present day, spanning 4 continents. In almost all cases, the stories were identical. I’ve been in contact with a member of this group and was able to get some excerpts from their upcoming book.

A Suicide Note: 1964

"As I prepare to take my life, I feel it necessary to assuage any guilt or pain I have introduced through this act. It is not the fault of anyone other than him. For once I awoke and felt his presence. And once I awoke and saw his form. Once again I awoke and heard his voice, and looked into his eyes. I cannot sleep without fear of what I might next awake to experience. I cannot ever wake. Goodbye."

Found in the same wooden box were two empty envelopes addressed to William and Rose, and one loose personal letter with no envelope:

"Dearest Linnie,

I have prayed for you. He spoke your name."

A Journal Entry (translated from Spanish): 1880

"I have experience the greatest terror. I have experienced the greatest terror. I have experienced the greatest terror. I see his eyes when I close mine. They are hollow. Black. They saw me and pierced me. His wet hand. I will not sleep. His voice (unintelligible text)."

A Mariner's Log: 1691

"He came to me in my sleep. From the foot of my bed I felt a sensation. He took everything. We must return to England. We shall not return here again at the request of the Rake."

From a Witness: 2006

"Three years ago, I had just returned from a trip from Niagara Falls with my family for the 4th of July. We were all very exhausted after a long day of driving, so my husband and I put the kids right to bed and called it a night.

At about 4am, I woke up thinking my husband had gotten up to use the restroom. I used the moment to steal back the sheets, only to wake him in the process. I apologized and told him I though he got out of bed. When he turned to face me, he gasped and pulled his feet up from the end of the bed so quickly his knee almost knocked me out of the bed. He then grabbed me and said nothing.

After adjusting to the dark for a half second, I was able to see what caused the strange reaction. At the foot of the bed, sitting and facing away from us, there was what appeared to be a naked man, or a large hairless dog of some sort. Its body position was disturbing and unnatural, as if it had been hit by a car or something. For some reason, I was not instantly frightened by it, but more concerned as to its condition. At this point I was somewhat under the assumption that we were supposed to help him.

My husband was peering over his arm and knee, tucked into the fetal position, occasionally glancing at me before returning to the creature.

In a flurry of motion, the creature scrambled around the side of the bed, and then crawled quickly in a flailing sort of motion right along the bed until it was less than a foot from my husband's face. The creature was completely silent for about 30 seconds (or probably closer to 5, it just seemed like a while) just looking at my husband. The creature then placed its hand on his knee and ran into the hallway, leading to the kids' rooms.I screamed and ran for the lightswitch, planning to stop him before he hurt my children. When I got to the hallway, the light from the bedroom was enough to see it crouching and hunched over about 20 feet away. He turned around and looked directly at me, covered in blood. I flipped the switch on the wall and saw my daughter Clara.

The creature ran down the stairs while my husband and I rushed to help our daughter. She was very badly injured and spoke only once more in her short life. She said "he is the Rake".

My husband drove his car into a lake that night, while rushing our daughter to the hospital. They did not survive.

Being a small town, news got around pretty quickly. The police were helpful at first, and the local newspaper took a lot of interest as well. However, the story was never published and the local television news never followed up either.

For several months, my son Justin and I stayed in a hotel near my parent's house. After we decided to return home, I began looking for answers myself. I eventually located a man in the next town over who had a similar story. We got in contact and began talking about our experiences. He knew of two other people in New York who had seen the creature we now referred to as the Rake.

It took the four of us about two solid years of hunting on the internet and writing letters to come up with a small collection of what we believe to be accounts of the Rake. None of them gave any details, history or follow up. One journal had an entry involving the creature in its first 3 pages, and never mentioned it again. A ship's log explained nothing of the encounter, saying only that they were told to leave by the Rake. That was the last entry in the log.

There were, however, many instances where the creature's visit was one of a series of visits with the same person. Multiple people also mentioned being spoken to, my daughter included. This led us to wonder if the Rake had visited any of us before our last encounter.

I set up a digital recorder near my bed and left it running all night, every night, for two weeks. I would tediously scan through the sounds of me rolling around in my bed each day when I woke up. By the end of the second week, I was quite used to the occasional sound of sleep while blurring through the recording at 8 times the normal speed. (This still took almost an hour every day)

On the first day of the third week, I thought I heard something different. What I found was a shrill voice. It was the Rake. I can't listen to it long enough to even begin to transcribe it. I haven't let anyone listen to it yet. All I know is that I've heard it before, and I now believe that it spoke when it was sitting in front of my husband. I don't remember hearing anything at the time, but for some reason, the voice on the recorder immediately brings me back to that moment.

The thoughts that must have gone through my daughter's head make me very upset.

I have not seen the Rake since he ruined my life, but I know that he has been in my room while I slept. I know and fear that one night I'll wake up to see him staring at me."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงฤดูร้อน 2003 เหตุการณ์ในสหรัฐอเมริกาตะวันออกเฉียงเหนือที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ประหลาด มนุษย์เหมือนจุดประกายสื่อท้องถิ่นโดยย่อก่อนไฟดับเป็นชัดเจนถูกตราขึ้น น้อย หรือไม่มีข้อมูลที่เหลือเหมือนเดิม สุดออนไลน์ และเขียนบัญชีของสิ่งมีชีวิตถูกทำลายหายไปอย่างลึกลับเน้นหลักในชนบทรัฐนิวยอร์ก และเมื่อพบในไอดาโฮ พยานตนเองประกาศบอกเรื่องราวของการพบกับสิ่งมีชีวิตไม่ทราบสาเหตุ อารมณ์ที่อยู่ในช่วงจากระดับมากเจ็บปวดตกใจและไม่สบาย ให้ความรู้สึกเกือบ childlike ของ playfulness และความอยากรู้ รุ่นที่เผยแพร่ของพวกเขาอยู่อีกต่อไปคอร์ด ความทรงจำที่ยังคงมีประสิทธิภาพ หลายฝ่ายเกี่ยวข้องเริ่มหาคำตอบปีในช่วงต้นปี 2006 ความร่วมมือได้สะสมเอกสารเกือบสองโหลเดทระหว่างศตวรรษที่ 12 และวันที่ปัจจุบัน รัฐ 4 ทวีป ในเกือบทุกกรณี เรื่องราวมีเหมือนกัน เคยติดต่อกับสมาชิกของกลุ่มนี้ และสามารถที่จะนำบางส่วนจากหนังสือของพวกเขาเกิดขึ้นหมายเหตุฆ่าตัวตาย: 1964"เป็นฉันเตรียมการใช้ชีวิตของฉัน ฉันรู้สึกมันต้อง assuage ความเจ็บปวดที่ผมได้แนะนำผ่านทางพระราชบัญญัตินี้หรือความผิดใด ๆ มันไม่ใช่ข้อบกพร่องของคนอื่นเขา สำหรับเมื่อฉันตื่นขึ้น และรู้สึกว่าสถานะของเขา และเมื่อฉันตื่นขึ้นมา และได้เห็นฟอร์มของเขา ครั้งผมตื่นขึ้นมา และได้ยินเสียงของเขา และมองเข้าไปในตาของเขา นอนไม่หลับโดยที่ไม่กลัวว่าฉันอาจถัดไปตื่นมาสัมผัส ฉันไม่เคยทำ ลา"พบในกล่องไม้เดียวสองซองว่างอยู่ William โรส และหนึ่งหลวมส่วนบุคคลจดหมายกับซองจดหมายไม่ได้:"กราบนมัสการ Linnieท่านได้อธิษฐานให้คุณ เขาพูดชื่อของคุณ"ราย (แปลจากภาษาสเปน): 1880"ฉันมีประสบการณ์ความหวาดกลัวมากที่สุด เคยก่อการร้ายมากที่สุด เคยก่อการร้ายมากที่สุด มองเห็นตาของเขาเมื่อฉันปิดเหมือง จะกลวง สีดำ พวกเขาเห็นฉัน และ pierced ฉัน มือของเขาเปียกน้ำ ฉันจะไม่นอน เสียงของเขา (ข้อ unintelligible) "บันทึกของมาริเนอร์: 1691"เขามาให้ฉันในการนอนหลับของฉัน จากเท้าของเตียงของฉัน ฉันรู้สึกความรู้สึก เขาเอาทุกอย่าง เราต้องกลับไปอังกฤษ เราจะไม่กลับมาอีกครั้งของคราด"จากพยาน: 2006"สามปีที่ผ่านมา ฉันมีเพียงส่งกลับจากการเดินทางจากน้ำตกไนแองการากับครอบครัวของฉันสำหรับที่ 4 กรกฎาคม เรามีทั้งหมดเหนื่อยมากหลังจากวันยาวนานของการขับรถ ดังนั้นฉันใส่เด็กขวาไปเตียง และเรียกคืนที่ประมาณ 4 น. ฉันตื่นขึ้นคิดที่สามีของฉันมีอากาศค่าทุกข์ ฉันใช้เวลาขโมยกลับแผ่น จะปลุกเขาในกระบวนการ ผมอุ้ม และบอกฉันว่าเขาได้รับจากการ เมื่อเขาหันไปหน้าฉัน เขา gasped และดึงเท้าขึ้นจากปลายเตียงอย่างรวดเร็วของเขาหัวเข่าเกือบโบว์ลิ่งฉันออกจากนอน เขาคว้าฉัน แล้วว่า ไม่หลังจากการปรับความมืดสำหรับสองครึ่ง ผมเห็นว่าเกิดปฏิกิริยาแปลก ที่เท้าของเตียง นั่ง และหันหน้าออกจากเรา มีสิ่งที่ปรากฏให้ คนเปลือยกาย หรือสุนัขไม่มีขนขนาดใหญ่บางอย่าง ตำแหน่งของร่างกายถูกรบกวน และ ธรรมชาติ ถ้ามีการตี โดยรถยนต์หรือสิ่ง ดัง ผมไม่กลัวทันที โดยมัน แต่ห่วงเป็นสภาพ จุดนี้ ผมค่อนข้างภายใต้สมมุติฐานที่ว่าเราควรจะช่วยเขาสามีถูกทุกทีเขาแขนและเข่า อยู่ในตำแหน่ง fetal ทิวทัศน์บางทีก่อนที่จะพบสิ่งมีชีวิตคึกคักของการเคลื่อนไหว สิ่งมีชีวิตแปลงรอบข้างเตียง แล้ว ตระเวนอย่างรวดเร็วในการเรียงลำดับ flailing ของขณะเคลื่อนไหวนอนจนมันได้น้อยกว่าเท้าจากใบหน้าของสามี สิ่งมีชีวิตมีสภาพสมบูรณ์ประมาณ 30 วินาที (หรืออาจจะใกล้ 5 เพียงเหมือนขณะ) พักที่สามีของฉัน สิ่งมีชีวิตแล้วของมือวางไว้บนเข่าของเขา และวิ่งเข้าไปในห้องโถง ชั้นนำห้องเด็ก ฉันกรีดร้อง และวิ่งสำหรับ lightswitch การวางแผนเพื่อหยุดเขาก่อนเขาทำร้ายลูกฉัน เมื่อผมไปห้องโถง ไฟห้องนอนก็เพียงพอที่จะเห็นมัน crouching และ hunched ผ่านไปประมาณ 20 ฟุต เขาหันไปรอบ ๆ และมองที่ฉัน ครอบคลุมในเลือดโดยตรง พลิกสวิทช์บนผนัง และเห็นลูกสาวของฉันคลาราสิ่งมีชีวิตที่วิ่งลงบันไดในขณะที่สามีของฉัน และฉันวิ่งเพื่อช่วยลูกสาวของเรา เธอได้รับบาดเจ็บรอบ ๆ และพูดเฉพาะอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของเธอสั้น เธอกล่าวว่า "เขาเป็นการคราด"สามีขับรถรถไปทะเลสาบคืน ในขณะที่ลูกสาวของเรารีบไปโรงพยาบาล พวกเขาไม่รอดมาได้เป็นเมืองขนาดเล็ก ข่าวได้รอบสวยอย่างรวดเร็ว ตำรวจเด็ด ๆ ที่แรก และท้องถิ่นหนังสือพิมพ์เอามากน่าสนใจเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เรื่องราวไม่ได้ถูกตีพิมพ์ และข่าวโทรทัศน์ท้องถิ่นไม่เคยติดตามหลายเดือน ลูกจัสตินและพักในโรงแรมใกล้บ้านแม่ของฉัน หลังจากที่เราตัดสินใจกลับบ้าน ฉันเริ่มมองหาคำตอบเอง ฉันในที่สุดแห่งคนเมืองถัดไปมากกว่าที่มีเรื่องราวคล้ายกัน เราได้ติดต่อ และเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ของเรา เขารู้เรื่องสองอื่น ๆ คนในนิวยอร์กได้เห็นสิ่งมีชีวิตเราตอนนี้เรียกว่าเป็นการคราดมันเอาสี่เราประมาณสองปีแข็งล่าสัตว์บนอินเทอร์เน็ต และเขียนจดหมายมากับของสิ่งที่เราเชื่อว่าจะเป็นบัญชีของคราด ไม่ได้ให้รายละเอียด ประวัติ หรือติดตาม สมุดรายวันหนึ่งมีรายการเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตตัวแรก 3 หน้า และไม่เคยกล่าวถึงมันอีก บันทึกของเรืออธิบายไม่พบ บอกเพียงว่า พวกเขาได้บอกไป โดยการคราด ที่เป็นรายการสุดท้ายในบันทึกมีได้ อย่างไรก็ตาม ในกรณีที่ของสิ่งมีชีวิตเข้าเป็นหนึ่งในชุดของกับบุคคลเดียวกัน หลายคนยังกล่าวถึงการพูดการ ลูกสาวของฉันอยู่ นี้นำเราสงสัยถ้า คราดที่มาเยี่ยมชมเราก่อนเราพบล่าสุดตั้งค่าเครื่องบันทึกดิจิตอลใกล้เตียงของฉัน และปล่อยมันทำงานทั้งคืน พัก สำหรับสองสัปดาห์ Tediously จะสแกนผ่านเสียงของฉันกลิ้งรอบเตียงของฉันเมื่อฉันตื่นนอนแต่ละวัน โดยปลายสัปดาห์สอง ค่อนข้างเคยนอนหลับขณะอพยพผ่านบันทึกที่ 8 เวลาปกติความเร็วเสียงเป็นครั้งคราว (ซึ่งยังใช้เวลาเกือบชั่วโมงทุกวัน)ในวันแรกของสัปดาห์สาม ฉันคิดว่า ฉันได้ยินแตกต่าง สิ่งที่ฉันพบมีเสียงใด ๆ การคราดได้ ฉันไม่สามารถฟังได้นานพอแม้เริ่มจำลองมัน ฉันไม่ได้ให้ใครฟังก็ได้ ทั้งหมดฉันรู้คือได้ยินมาก่อน และฉันเชื่อที่มันพูดเมื่อมันนั่งหน้าสามี จำไม่ได้ได้ยินอะไรเวลา แต่ดัง เสียงจากการบันทึกทันทีนำฉันกลับไปก็ความคิดที่ต้องมีการผ่านไปผ่านหัวของลูกสาวของฉันทำให้ฉันผิดหวังมากฉันไม่ได้เห็นการคราดตั้งแต่เขาเจ๊งชีวิตของฉัน แต่ฉันรู้ว่า เขาได้รับในห้องในขณะที่ฉันนอนหลับ ฉันรู้ แล้วว่า คืนหนึ่งฉันจะตื่นขึ้นมาเห็นเขาจ้องฉันกลัว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงฤดูร้อนของปี 2003 เหตุการณ์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐที่เกี่ยวข้องกับแปลกสิ่งมีชีวิตเหมือนมนุษย์จุดประกายความสนใจสั้น ๆ สื่อท้องถิ่นก่อนที่ผ้าที่เห็นได้ชัดเป็นตรา เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีข้อมูลที่ถูกทิ้งไว้เหมือนเดิมบัญชีออนไลน์มากที่สุดและเป็นลายลักษณ์อักษรจากสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำลายไปอย่างลึกลับ. ที่มุ่งเน้นหลักในชนบทของนิวยอร์กพบรัฐและครั้งเดียวในไอดาโฮประกาศตัวเองเป็นพยานบอกเล่าเรื่องราวของการเผชิญหน้าของพวกเขากับสัตว์ที่มีต้นกำเนิดที่ไม่รู้จัก อารมณ์ตั้งแต่ระดับที่เจ็บปวดอย่างยิ่งของความน่ากลัวและความรู้สึกไม่สบายเพื่อความรู้สึกที่ไร้เดียงสาเกือบความสนุกสนานและความอยากรู้ ในขณะที่รุ่นที่ตีพิมพ์ของพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในบันทึกความทรงจำที่ยังคงมีประสิทธิภาพ หลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องเริ่มมองหาคำตอบในปีนั้น. ในช่วงต้นปี 2006 การทำงานร่วมกันได้สะสมเกือบสองโหลเอกสารการนัดหมายระหว่างศตวรรษที่ 12 และวันที่ปัจจุบันครอบคลุม 4 ทวีป ในเกือบทุกกรณีเรื่องที่เหมือนกัน ฉันได้รับในการติดต่อกับสมาชิกของกลุ่มนี้และก็สามารถที่จะได้รับข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือที่จะเกิดขึ้นของพวกเขา. จดหมายลาตาย: 1964 "ขณะที่ผมเตรียมความพร้อมที่จะใช้ชีวิตของฉันฉันรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องระงับความผิดใด ๆ หรือความเจ็บปวดที่ฉันมี แนะนำผ่านการกระทำนี้. มันไม่ได้เป็นความผิดของบุคคลอื่นที่ไม่ใช่เขา. สำหรับครั้งที่ฉันตื่นขึ้นมาและรู้สึกว่าการปรากฏตัวของเขา. และเมื่อฉันตื่นขึ้นมาและเห็นรูปแบบของเขา. อีกครั้งหนึ่งที่ผมตื่นขึ้นมาและได้ยินเสียงของเขาและมองเข้าไปในดวงตาของเขา. ฉัน . ไม่สามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องกลัวในสิ่งที่ผมอาจจะตื่นตัวต่อไปที่จะมีประสบการณ์ที่ผมไม่เคยตื่นลา ".. พบในกล่องไม้เดียวกันสองซองเปล่าจ่าหน้าถึงวิลเลียมและโรสและเป็นหนึ่งในจดหมายส่วนตัวหลวมไม่มีซอง:" รัก Linnie, . ฉันได้อธิษฐานสำหรับคุณเขาพูดชื่อของคุณ ". วารสารรายการ (แปลจากสเปน): 1880" ผมมีประสบการณ์ที่น่ากลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเห็นสายตาของเขาเมื่อฉัน... เหมืองใกล้. พวกเขาจะกลวง. สีดำ. พวกเขาเห็นฉันและแทงฉัน. มือเปียกของเขา. ฉันจะนอนไม่หลับ เสียงของเขา (ข้อความที่ไม่สามารถเข้าใจ) ". เข้าสู่ระบบของกะลาสี: 1691" เขามาหาผมในการนอนหลับของฉัน จากเท้าของเตียงของฉันฉันรู้สึกความรู้สึก เขาเอาทุกอย่าง เราต้องกลับไปอังกฤษ เราจะไม่กลับมาที่นี่อีกครั้งตามคำขอของคราดที่ ". จากพยาน: 2006" สามปีที่ผ่านมาผมเพิ่งกลับมาจากการเดินทางจากน้ำตกกับครอบครัวของฉันสำหรับ 4 กรกฎาคม เราทุกคนเหนื่อยมากหลังจากวันที่ยาวนานของการขับรถเพื่อให้สามีของฉันและฉันใส่เด็กที่เหมาะสมกับเตียงและเรียกมันว่าคืน. เวลาประมาณ 04:00 ผมตื่นขึ้นมาคิดว่าสามีของฉันมีอากาศขึ้นไปใช้ห้องน้ำ ผมใช้ช่วงเวลาที่จะกลับมาขโมยแผ่นเท่านั้นที่จะปลุกเขาในกระบวนการ ผมขอโทษและบอกเขาว่าผมแม้ว่าเขาจะได้ออกจากเตียง เมื่อเขาหันหน้าฉันเขาอ้าปากค้างและดึงเท้าของเขาขึ้นมาจากปลายเตียงอย่างรวดเร็วหัวเข่าของเขาเกือบเคาะฉันออกจากเตียง จากนั้นเขาก็คว้าผมและพูดว่าอะไร. หลังจากที่ปรับตัวเข้ากับความมืดสำหรับครึ่งที่สองผมก็สามารถที่จะเห็นสิ่งที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาที่แปลก ที่เท้าของเตียงนั่งหันหน้าไปและออกไปจากเรามีสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่เปลือยกายหรือสุนัขขนขนาดใหญ่ของการจัดเรียงบาง ตำแหน่งของร่างกายของมันคือรบกวนและธรรมชาติราวกับว่ามันได้รับการตีโดยรถหรือบางสิ่งบางอย่าง ด้วยเหตุผลบางอย่างผมไม่ได้กลัวทันทีโดยมัน แต่เป็นความกังวลมากขึ้นกับสภาพของตน ณ จุดนี้ผมค่อนข้างภายใต้สมมติฐานว่าเราควรจะช่วยเขา. สามีของฉันถูก peering กว่าแขนของเขาและเข่าซุกเข้าไปในตำแหน่งของทารกในครรภ์บางครั้ง glancing ที่ฉันก่อนที่จะกลับไปยังสิ่งมีชีวิต. ในความวุ่นวายของการเคลื่อนไหวที่ สิ่งมีชีวิตที่มีสัญญาณรบกวนรอบด้านข้างของเตียงแล้วรวบรวมข้อมูลได้อย่างรวดเร็วในการจัดเรียงของการเคลื่อนไหว flailing ขวาพร้อมเตียงจนกว่าจะได้น้อยกว่าการเดินเท้าจากใบหน้าของสามีของฉัน สิ่งมีชีวิตที่เป็นเงียบสนิทประมาณ 30 วินาที (หรืออาจจะใกล้ชิดกับ 5 มันก็ดูเหมือนว่าขณะที่) เพียงแค่มองไปที่สามีของฉัน สิ่งมีชีวิตที่วางไว้แล้วมือที่หัวเข่าของเขาและวิ่งเข้าไปในห้องโถงที่นำไปสู่ ​​rooms.I เด็ก 'กรีดร้องและวิ่ง LightSwitch การวางแผนที่จะหยุดเขาก่อนที่เขาจะทำร้ายลูก ๆ ของฉัน เมื่อผมกลับไปที่ห้องโถงแสงจากห้องนอนก็เพียงพอที่จะเห็นมันหมอบและทำให้โค้งเหนือประมาณ 20 ฟุตห่าง เขาหันไปรอบ ๆ และมองตรงมาที่ฉันเต็มไปด้วยเลือด ผมพลิกสลับบนผนังและเห็นลูกสาวของฉัน Clara. สัตว์วิ่งลงบันไดในขณะที่สามีของฉันและฉันรีบวิ่งไปช่วยลูกสาวของเรา เธอได้รับบาดเจ็บมากไม่ดีและพูดเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเธอสั้น เธอกล่าวว่า "เขาเป็นค่าธรรมเนียม." สามีของฉันขับรถรถของเขาลงไปในทะเลสาบที่คืนในขณะที่ลูกสาวของเราวิ่งไปที่โรงพยาบาล พวกเขาไม่ได้อยู่รอด. เป็นเมืองเล็ก ๆ ข่าวได้รอบสวยได้อย่างรวดเร็ว ตำรวจที่มีประโยชน์ที่แรกและหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเข้ามามีจำนวนมากที่สนใจได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามเรื่องที่ไม่เคยตีพิมพ์และข่าวโทรทัศน์ท้องถิ่นไม่เคยตามมาอย่างใดอย่างหนึ่ง. เป็นเวลาหลายเดือนจัสตินลูกชายของฉันและฉันพักในโรงแรมที่อยู่ใกล้บ้านพ่อแม่ของ หลังจากที่เราตัดสินใจที่จะกลับบ้านผมเริ่มมองหาคำตอบด้วยตัวเอง ฉันในที่สุดชายคนหนึ่งที่ตั้งอยู่ในเมืองต่อไปในช่วงที่มีเรื่องที่คล้ายกัน เราได้สัมผัสและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ของเรา เขารู้ของคนสองคนอื่น ๆ ในนิวยอร์กที่ได้เห็นสิ่งมีชีวิตตอนนี้เราเรียกว่าคราด. มันต้องใช้เวลาสี่ของเราประมาณสองปีที่มั่นคงของการล่าสัตว์บนอินเทอร์เน็ตและการเขียนจดหมายที่จะมากับชุดเล็ก ๆ ของสิ่งที่เรา เชื่อว่าจะเป็นบัญชีของค่าธรรมเนียม ไม่มีของพวกเขาได้ให้รายละเอียดใด ๆ ประวัติศาสตร์หรือติดตาม หนึ่งในวารสารมีรายการที่เกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตใน 3 หน้าแรกของตนและไม่เคยพูดถึงมันอีกครั้ง เข้าสู่ระบบของเรืออธิบายอะไรจากการพบว่าเพียงว่าพวกเขาได้รับคำสั่งให้ออกจากค่าธรรมเนียม นั่นเป็นรายการสุดท้ายในการเข้าสู่ระบบ. มี แต่หลาย ๆ กรณีที่การเยี่ยมชมของสัตว์เป็นหนึ่งในซีรีส์ของการเข้าชมกับบุคคลเดียวกัน หลายคนยังกล่าวถึงถูกพูดถึงลูกสาวของฉันรวม นี้ทำให้เราสงสัยว่าคราดได้เข้าเยี่ยมชมใด ๆ ของเราก่อนที่จะเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายของเรา. ฉันจะตั้งค่าบันทึกดิจิตอลที่อยู่ใกล้เตียงของฉันและทิ้งมันทำงานตลอดทั้งคืนทุกคืนเป็นเวลาสองสัปดาห์ ฉันเบื่อหน่ายจะสแกนผ่านเสียงของฉันหมุนรอบเตียงของฉันในแต่ละวันเมื่อฉันตื่นขึ้น ในตอนท้ายของสัปดาห์ที่สองที่ผมใช้มากทีเดียวที่จะเสียงเป็นครั้งคราวของการนอนหลับขณะที่การเบลอของภาพผ่านการบันทึกที่ 8 เท่าของความเร็วปกติ (ซึ่งยังคงใช้เวลาเกือบชั่วโมงทุกวัน) ในวันแรกของสัปดาห์ที่สามผมคิดว่าผมได้ยินสิ่งที่แตกต่าง สิ่งที่ผมพบคือเสียงโหยหวน มันเป็นค่าธรรมเนียม ฉันไม่สามารถฟังได้นานพอที่จะได้เริ่มต้นที่จะคัดลอกมัน ฉันไม่ได้ให้ใครฟังมันยัง ทั้งหมดที่ผมรู้ก็คือที่ผมเคยได้ยินมาก่อนและตอนนี้ผมเชื่อว่ามันพูดเมื่อมันถูกนั่งอยู่หน้าสามีของฉัน ผมจำไม่ได้รู้เรื่องอะไรในเวลานั้น แต่ด้วยเหตุผลบางเสียงบนเครื่องบันทึกทันทีทำให้ฉันกลับมาถึงช่วงเวลาที่. ความคิดที่จะต้องไปผ่านหัวลูกสาวของฉันทำให้ฉันเสียใจมาก. ฉันไม่ได้เห็นค่าธรรมเนียม นับตั้งแต่ที่เขาทำลายชีวิตของฉัน แต่ฉันรู้ว่าเขาได้รับในห้องของฉันในขณะที่ฉันนอน ฉันรู้และกลัวว่าคืนหนึ่งผมจะตื่นขึ้นมาเห็นเขาจ้องมองที่ฉัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง