“Arghhh!” Sikong Jue miserably shri

“Arghhh!” Sikong Jue miserably shrieked as he was swallowed by the black flames.

“Boom! Boom! Boom!”

Black flames continued to explode, turning everything within a few hundred meters into pieces, the ground became a huge crater.

“Raging flames of the Black Dragon?” Nie Li never thought that Duan Jian would have insight on the dragon tribe’s combat abilities under this kind of situation. The might of the Raging flames of the Black Dragon is several times stronger than this Yin-Yang Blast.

When his enemy was swallowed up by the Raging flames of the Black Dragon, Duan Jian weakly knelt onto the ground, tears flowing down his face. He was like a kid, crying. The humiliation that he endured for so long has finally be released.

Within the tears, he could vaguely see his loving mother and gentle father before him. They extended their hands out, pulling him and running in the wilderness.

“Father, mother……” said Duan Jian, weeping. He extended his hands out, trying to grab them but the figures of his parents slowly faded away, disappeared into the wilderness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Arghhh" จองเจง Sikong เป็นท่า shrieked เป็นเขาถูกกลืนกิน โดยเปลวไฟสีดำ"บูม บูม บูม"สีดำยังคงกระจาย เปลวไฟเลี้ยวทุกอย่างภายในไม่กี่ร้อยเมตรเป็นชิ้น พื้นดินกลายเป็น ปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่"โกรธเปลวไฟของมังกรดำหรือไม่" Nie ลีไม่เคยคิดว่า ด้วนเจียนจะมีความเข้าใจในความสามารถการต่อสู้ของเผ่ามังกรภายใต้สถานการณ์แบบนี้ อาจโกรธเปลวไฟของมังกรดำได้หลายครั้งแข็งแกร่งกว่านี้ระเบิดหยินหยางเมื่อศัตรูของเขาถูกกลืนกินขึ้น โดยเปลวไฟโกรธของมังกรดำ ด้วนเจียนสูญ knelt บนพื้นดิน น้ำตาไหลลงใบหน้าของเขา เขาเหมือนเด็ก ร้องไห้ ผู้ทรงที่เขาทนสำหรับนาน ถูกปล่อยออกมาในที่สุดภายในน้ำตา เขาคลับเห็นเขารักแม่และพ่อเบา ๆ ก่อนที่เขา พวกเขาขยายมือออก ดึงเขา และทำงานในถิ่นทุรกันดาร"พ่อ ย่า..." กล่าวว่า ด้วนเจียน ร้องไห้ เขาขยายมือ พยายามคว้าไว้แต่ตัวเลขของพ่อช้าสีจางลง หายไปในถิ่นทุรกันดาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ๊ากกกก " จุน คงทุกข์ทรมานร้องขณะที่เขาถูกกลืนโดยเปลวไฟสีดำ

" บูม ! บูม ! บูม ! "

สีดำเปลวไฟจากระเบิดที่เปลี่ยนทุกอย่างภายในไม่กี่ร้อยเมตรเป็นชิ้นพื้นดินเป็นหลุมใหญ่

" โหมเปลวไฟของมังกรดำ " หนี่หลี่ไม่เคยคิดว่าด้วน เจียนจะเข้าใจในความสามารถในการต่อสู้ของเผ่ามังกร ภายใต้สถานการณ์แบบนี้อาจจาก Raging เปลวไฟของมังกรดำจะแข็งแกร่งกว่านี้ หยิน - หยาง ระเบิดหลายครั้ง

เมื่อศัตรูของเขาถูกกลืนโดยโหมเปลวไฟของมังกรดำดวนเจี้ยนอย่างอ่อนคุกเข่าลงบนพื้นดิน น้ำตาที่ไหลลงบนใบหน้าของเขา เขาเหมือนเป็นเด็ก ร้องไห้ ความอัปยศที่เขาอดทนมานาน ในที่สุดก็จะออก

ในน้ำตาเขาอาจจะไม่ค่อยเห็นแม่ของเขาและอ่อนโยนพ่อก่อนที่เขา พวกเขาขยายมือของเขาออก ดึงเขา และวิ่งในป่า พ่อ

" แม่ . . . . . . . " พูดด้วนเจี้ยน , ร้องไห้ เขายืดแขนออกไปพยายามที่จะคว้าพวกเขา แต่ตัวเลขของพ่อแม่ของเขาค่อยๆ เลือนลางหายไปในถิ่นทุรกันดาร