The Kingdom of Bhutan is a small, m

The Kingdom of Bhutan is a small, mountainous, landlocked country in South Asia, located in the eastern Himalayas, bordered by India and China. Bhutan is home to a population of about 740,000 spread over approximately 47,000 square kilometers, roughly the size of Switzerland, with about 70% of its land under forest cover. Much of the population lives in the central highlands, and almost two-thirds are classified as rural inhabitants. The terrain is mostly mountainous, with alpine peaks in the north and some sub-tropical foothills in the south. Per capita gross national income (GNI), one of the highest in South Asia, has consistently risen from $730 in 2000 to $2,070 in 2011.

Politics

Bhutan has seen significant political changes in recent years. In 2008, the country undertook a transition from an absolute monarchy into a constitutional monarchy and multi-party democracy, following a decade of planning and public consultations. After 34 years on the throne, the Fourth King, His Majesty Jigme Singye Wangchuck, stepped down on Dec. 9, 2006, in favor of his son, His Majesty Jigme Khesar Namgyel Wangchuck. A constitution was prepared, following a process led by the chief justice, involving widespread public consultations within Bhutan and with the international community. The new democratic system comprises a National Council and a National Assembly, the latter based on political party affiliations. Elections for the National Council were held on Dec. 31, 2007, while elections for the National Assembly were held on March 24, 2008. The next elections are scheduled for the first half of 2013.

Economy

Bhutan’s economy has expanded at a robust pace driven by the hydropower sector. Gross Domestic Product (GDP) growth is estimated at nearly 8% in 2011/12 (from 8.5% in 2010/11) and is projected to reach 12.5% in 2012/13 due to the acceleration in hydropower-related construction. Inflation has risen, reaching 13.5% in the second quarter of 2012, with both food and non-food components accelerating. Bhutan’s medium-term outlook is favorable, as growth should remain strong at around 8%–9%, driven by hydropower, manufacturing, and domestic services. The current account deficit has widened to an estimated 23% of GDP in 2011/12, driven in part by strong imports related to the hydropower sector, but the overall balance of payments deficit was 5% of GDP due to sizable grants and loan disbursements. Strong growth in domestic demand has fueled the demand for Indian rupees (since about 80% of Bhutan’s imports are from India), contributing to a rupee shortage. Convertible currency reserves, however, are broadly adequate ($723 million in July 2012).

Development Challenges

Overall, Bhutan’s development has been rapid. Until the 1950s, Bhutan was largely isolated from the rest of the world, and its dispersed rural population depended on subsistence agriculture. Once it started a gradual process of opening up to the outside world in the 1960s, the country embarked on a far-reaching development strategy that has been articulated in a series of five-year development plans. The Tenth Five-Year Plan (2008-2013) is currently under implementation, and constitutes the basis for the country’s Poverty Reduction Strategy Paper. The plan’s overall objective is to reduce poverty from 23% in 2007 to 15% by 2012-13. The 11th Five-Year Plan is under preparation and expected to be implemented in July 2013, after the country’s second elected government is in place.

Bhutan is on track to achieve its Millennium Development Goals. However, while the poverty rate has fallen from 36% in 2000 to 23% in 2008, the MDG mid-term report notes worsening of conditions affecting those suffering from severe poverty. Household food security is linked to low food production and weak agricultural productivity, limited access to land and other productive assets, extensive crop destruction by wildlife and pests, inadequate opportunities for rural employment, poor food use, and weak access to road and transport infrastructure. Bhutan's mountainous terrain is a fundamental constraint to growth and rural poverty reduction. Poor road access isolates a large proportion of rural people from markets and social services, and limits their livelihood to subsistence agriculture. The government of Bhutan and development partners have responded to this constraint by constructing more than 1,500 kilometers of farm roads and tracks since 2003. The proportion of rural people within one hour walking distance of a road head increased from 40% in 2000 to 53% in 2008. The proportion of people residing within six hours walking distance from a road has increased from 84% to 90%.

Bhutan is characterized by good progress in human development, particularly in urban areas, and the increasing availability and use of public services throughout the country. However, this progress has been slower to reach more remote areas. Expansion of key infrastructure, including rural roads and urban municipal services, is needed for broader economic and social transformation in the country. Over the past decade, social indicators have improved. Life expectancy at birth has risen from 65 years in 2005 to 69 years in 2010. Infant mortality per 1,000 live births has been reduced from 59 in 2005 to 44 in 2011. Maternal mortality rates in 2010 were estimated at 180 deaths per 100,000 live births. Literacy and education enrollment rates have also risen with a net enrollment rate in primary schools of 89% in 2010. Unlike much of the rest of South Asia, primary school enrollment among girls is higher than boys in many urban areas, and nationwide almost half of primary school students are girls. Property rights are also much more equal than in most of South Asia, with women rather than men inheriting property in some areas. However, there is growing youth unemployment. As youth comprise almost 59% of the population, adequate job creation will depend on robust private sector development, combined with initiatives to increase skills and employability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราชอาณาจักรภูฏานเป็นประเทศขนาดเล็ก ภูเขา landlocked ในเอเชียใต้ ตั้งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยตะวันออก ล้อมรอบ ด้วยประเทศอินเดียและจีน ภูฏานเป็นพักประชากรประมาณ 740,000 แพร่กระจายผ่านประมาณ 47,000 ตารางกิโลเมตร ประมาณขนาดของสวิสเซอร์แลนด์ มีประมาณ 70% ของที่ดินภายใต้ป่า ของประชากรที่อยู่ในน้ำตกแคม และประเภทเกือบสองในสามเป็นประชากรชนบท ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขา ยอดเขาอัลไพน์ในภาคเหนือและบางเนินเขาเขตร้อนย่อยในภาคใต้ ต่อ capita รวมรายได้แห่งชาติ (GNI), หนึ่งในสูงสุดในภูมิภาคเอเชียใต้ มีอย่างสม่ำเสมอแบกจาก $ 730 คะแนน 2000 $2,070 ใน 2011ทางการเมืองภูฏานได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่สำคัญในปีที่ผ่านมา ในปี 2008 ประเทศ undertook เปลี่ยนจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยแบบหลายพรรค ต่อทศวรรษของคำปรึกษาวางแผน และสาธารณะ หลังจากปี 34 บนบัลลังก์ สี่กษัตริย์ พระพระห้อง Singye กษัตริย์จิกมี่ดอร์ เหยียบลง 9 ธ.ค. 2006 สามารถบุตร พระพระห้อง Khesar กับ Namgyel กษัตริย์จิกมี่ดอร์ รัฐธรรมนูญที่ถูกเตรียมไว้ ดังต่อไปนี้เป็นกระบวนการที่นำ โดยประธานศาล เกี่ยวข้องกับแพร่สาธารณะให้คำปรึกษากับ ในประเทศภูฏาน และประเทศ ระบบประชาธิปไตยใหม่ประกอบด้วยสภาแห่งชาติและสมัชชาแห่งชาติ หลังจากเข้าสังกัดพรรคการเมือง การเลือกตั้งในสภาแห่งชาติได้จัดขึ้นใน 31 ธันวาคม 2007 ในขณะที่การเลือกตั้งรัฐสภาได้วันที่ 24 มีนาคม 2008 การเลือกตั้งถัดไปมีการจัดกำหนดการสำหรับครึ่งแรกของปี 2013เศรษฐกิจมีขยายเศรษฐกิจของภูฏานที่ก้าวแข็งแกร่งจากภาคไฟฟ้า รวมผลิตภัณฑ์ในประเทศ (GDP) เติบโตประมาณเกือบ 8% ใน 2011/12 (จาก 8.5% ใน 2010-11) และคาดการณ์ถึง 12.5% ใน 2012/13 เนื่องจากเร่งความเร็วในการก่อสร้างที่เกี่ยวข้องกับพลังงานน้ำ อัตราเงินเฟ้อได้เพิ่มขึ้น ถึง 13.5% ในไตรมาสสองของปี 2012 อาหารและส่วนประกอบไม่ใช่อาหารที่เร่งการ Outlook ระยะกลางของภูฏานเป็นอย่างดี เป็นที่เจริญเติบโตควรยังคงแข็งแกร่งที่ประมาณ 8%-9% ขับเคลื่อน ด้วยพลังงานน้ำ ผลิต และบริการในประเทศ ดุลบัญชีปัจจุบันมี widened ไปประมาณ 23% ของ GDP ใน 2011/12 ควบคุมบางส่วน โดยนำเข้าแข็งแรงเกี่ยวข้องกับภาคพลังงานน้ำ แต่ดุลการชำระเงินของยอดดุลรวมเป็น 5% ของ GDP ทุนยากลำบากและการจ่ายคืนเงินกู้ ในความต้องการภายในประเทศได้เป็นเชื้อเพลิงความต้องการสำหรับอินเดียรูปี (เพราะประมาณ 80% ของการนำเข้าของภูฏานได้จากอินเดีย), สนับสนุนแคลน rupee ทุนสำรองการแปลงสกุลเงิน อย่างไรก็ตาม มีอย่างกว้างขวางเพียงพอ (723 ล้าน ดอลลาร์ในเดือน 2555 กรกฎาคม)ความท้าทายในการพัฒนาโดยรวม การพัฒนาของภูฐานได้อย่างรวดเร็ว จนถึงช่วงทศวรรษ 1950 ภูฏานส่วนใหญ่แยกต่างหากจากส่วนเหลือของโลก และประชากรชนบทกระจัดกระจายขึ้นอยู่กับการเกษตรชีพ เมื่อเริ่มต้นกระบวนการสมดุลเปิดสู่โลกภายนอกในปี 1960 ประเทศเริ่มต้นในกลยุทธ์การพัฒนาผับที่พูดชัดแจ้งในชุดของแผนพัฒนาห้าปี สิบห้าปีแผนการ (2008-2013) อยู่ระหว่างดำเนินการ และถือพื้นฐานกระดาษกลยุทธ์การลดความยากจนของประเทศ วัตถุประสงค์โดยรวมของแผนคือการ ลดความยากจนจาก 23% ในปี 2550 ถึง 15% โดย 2012-13 แผนห้าปี 11 อยู่ระหว่างการเตรียมการ และคาดว่าจะดำเนินการในเดือน 2013 กรกฎาคม หลังจากที่รัฐบาลได้รับเลือกที่สองของประเทศที่ภูฏานอยู่ติดตามเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม อย่างไรก็ตาม ในขณะที่อัตราความยากจนลดลงจาก 36% ในปี 2000 23% ในปี 2551 คำกลาง MDG รายงานหมายเหตุกำเริบทรมานจากความยากจนอย่างรุนแรงส่งผลกระทบต่อสภาพการ เชื่อมโยงความปลอดภัยอาหารในครัวเรือนผลิตและอ่อนแอผลิตผลเกษตรต่ำ จำกัดการเข้าถึงที่ดิน และ สินทรัพย์อื่นผลผลิต พืชมากมายทำลาย โดยศัตรูพืช และสัตว์ป่า โอกาสจ้างงานชนบท ใช้ดี และอ่อนแอเข้าโครงสร้างถนนและการขนส่งไม่เพียงพอ ป่าของภูฏานเป็นพื้นฐานข้อจำกัดการเจริญเติบโตและลดความยากจนในชนบท เข้าถึงถนนดีแยกสัดส่วนใหญ่ของคนชนบทจากตลาดและบริการสังคม และจำกัดการดำรงชีวิตการเกษตรชีพ รัฐบาลภูฏานและพัฒนาได้ตอบสนองข้อจำกัดนี้ โดยการสร้างกว่า 1500 กิโลเมตรถนนฟาร์มและติดตามตั้งแต่ 2003 สัดส่วนของคนชนบทภายในหนึ่งชั่วโมงเดินไปหัวถนนเพิ่มขึ้นจาก 40% ในปี 2000 ถึง 53% ในปี 2008 สัดส่วนของคนแห่งภายใน 6 ชั่วโมงห่างจากถนนได้เพิ่มขึ้นจาก 84% 90% ภูฏานมีลักษณะ โดยความคืบหน้าดี ในการพัฒนามนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใน พื้นที่เขตเมือง พร้อมใช้งานเพิ่มขึ้น และการใช้บริการสาธารณะทั่วประเทศ อย่างไรก็ตาม นี้ความคืบหน้าได้ช้ากว่าเข้าถึงระยะไกลมากขึ้น ขยายโครงสร้างพื้นฐานคีย์ ทางหลวงชนบทและเขตเมืองเทศบาล บริการเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ และสังคมในประเทศกว้างขึ้น ตัวชี้วัดทางสังคมได้ดีขึ้นกว่าทศวรรษที่ผ่านมา อายุขัยที่เกิดได้เพิ่มขึ้นจากปีที่ 65 ในปี 2005-69 ในปี 2553 การตายทารกต่อ 1000 เกิดสดลดการจาก 59 2005-44 ใน 2011 อัตราการตายของแม่ในปี 2553 มีประมาณที่เสียชีวิต 180 ต่อ 100000 live เกิด พิเศษลงทะเบียนวัดและศึกษาได้ยังเกิดขึ้นกับอัตราที่ลงทะเบียนสุทธิในโรงเรียน 89% ในปี 2553 ซึ่งแตกต่างจากมากของเอเชียใต้ ลงทะเบียนโรงเรียนระหว่างหญิงสูงกว่าชายในหลายพื้นที่เมือง และทั่วประเทศเกือบครึ่งของนักเรียนหญิง ยังมีทรัพย์สินมากเท่ากว่าในส่วนใหญ่ของภูมิภาคเอเชียใต้ กับผู้หญิงมากกว่าผู้ชายในพื้นที่บางแห่งที่สืบทอด อย่างไรก็ตาม มีมีการเติบโตว่างงานของเยาวชน เป็นเยาวชนประกอบด้วยประชากรเกือบ 59% สร้างงานที่เพียงพอจะขึ้นอยู่กับการพัฒนาภาคเอกชนที่แข็งแกร่ง รวมกับแผนงานเพื่อเพิ่มทักษะและชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ราชอาณาจักรภูฏานมีขนาดเล็กภูเขาตื่นตาประเทศในภูมิภาคเอเชียใต้ที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยทางทิศตะวันออกติดกับอินเดียและจีน ภูฏานเป็นบ้านที่มีประชากรประมาณ 740,000 แผ่กระจายไปทั่วประมาณ 47,000 ตารางกิโลเมตรประมาณขนาดของสวิสที่มีประมาณ 70% ของที่ดินของตนภายใต้ป่าปกคลุม มากของประชากรที่อาศัยอยู่ในที่ราบสูงตอนกลางและเกือบสองในสามจะจัดเป็นคนที่อาศัยอยู่ในชนบท ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขาที่มียอดเขาแอลป์ในภาคเหนือและบางเชิงกึ่งเขตร้อนในภาคใต้ ต่อหัวมวลรวมรายได้ประชาชาติ (GNI) หนึ่งในที่สูงที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจาก $ 730 ในปี 2000 เพื่อ $ 2,070 ในปี 2011 การเมืองภูฏานได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางการเมืองในปีที่ผ่านมา ในปี 2008 ประเทศที่มารับการเปลี่ยนแปลงจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยหลายฝ่ายต่อไปนี้ทศวรรษที่ผ่านมาของการวางแผนและให้คำปรึกษาประชาชน หลังจาก 34 ปีบนบัลลังก์ที่สี่คิงพระบาทสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมีซิงเยวังชุกก้าวลงบน 9 ธันวาคม 2006 ในความโปรดปรานของลูกชายของเขาพระบาทสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมีเคเซอร์นัมเกลวังชุก รัฐธรรมนูญก็พร้อมที่ดังต่อไปนี้ขั้นตอนที่นำโดยหัวหน้าผู้พิพากษาที่เกี่ยวข้องกับการให้คำปรึกษาของประชาชนอย่างกว้างขวางภายในประเทศภูฏานและกับประชาคมระหว่างประเทศ ระบบประชาธิปไตยใหม่ประกอบด้วยสภาแห่งชาติและสภานิติบัญญัติแห่งชาติหลังอยู่บนพื้นฐานของความผูกพันของพรรคการเมือง การเลือกตั้งสภาแห่งชาติได้จัดขึ้นเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2007 ในขณะที่การเลือกตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติได้จัดขึ้นเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2008 การเลือกตั้งครั้งต่อไปที่กำหนดไว้สำหรับช่วงครึ่งแรกของปี 2013 เศรษฐกิจเศรษฐกิจของภูฏานมีการขยายตัวในอัตราที่มีประสิทธิภาพการขับเคลื่อนภาคไฟฟ้าพลังน้ำ ผลิตภัณฑ์มวลรวม (GDP) การเจริญเติบโตอยู่ที่ประมาณเกือบ 8% ในปี 2011/12 (จาก 8.5% ในปี 2010/11) และคาดว่าจะถึง 12.5% ​​ในปี 2012/13 เนื่องจากการเร่งความเร็วในการก่อสร้างโรงไฟฟ้าพลังน้ำที่เกี่ยวข้องกับ อัตราเงินเฟ้อได้เพิ่มขึ้นถึง 13.5% ในไตรมาสที่สองของปี 2012 ที่มีทั้งอาหารและส่วนประกอบที่ไม่ใช่อาหารเร่ง แนวโน้มระยะกลางของภูฏานเป็นอย่างดีในขณะที่การเติบโตจะยังคงแข็งแกร่งอยู่ที่ประมาณ 8% -9% โดยได้แรงหนุนไฟฟ้าพลังน้ำ, การผลิตและการให้บริการในประเทศ การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดได้เพิ่มขึ้นเป็นประมาณ 23% ของ GDP ในปี 2011/12 การขับเคลื่อนในส่วนของการนำเข้าที่แข็งแกร่งที่เกี่ยวข้องกับภาคไฟฟ้าพลังน้ำ แต่ความสมดุลโดยรวมของการขาดดุลชำระเงินเป็น 5% ของ GDP เนื่องจากการทุนขนาดใหญ่และการเบิกจ่ายเงินกู้ การเติบโตที่แข็งแกร่งของอุปสงค์ในประเทศที่มีความต้องการเชื้อเพลิงสำหรับรูปีอินเดีย (ตั้งแต่ประมาณ 80% ของการนำเข้าของประเทศภูฏานมาจากอินเดีย) ที่เอื้อต่อการขาดแคลนเงินรูปี สำรองแปลงสกุลเงิน แต่มีวงกว้างเพียงพอ ($ 723,000,000 ในเดือนกรกฎาคม 2012). ความท้าทายการพัฒนาโดยรวม, การพัฒนาของประเทศภูฏานได้รับอย่างรวดเร็ว จนกว่าจะถึงปี 1950 ภูฏานที่แยกได้ส่วนใหญ่มาจากส่วนที่เหลือของโลกและประชากรในชนบทที่แยกย้ายกันไปขึ้นอยู่กับการดำรงชีวิตการเกษตร เมื่อมันเริ่มต้นกระบวนการที่ค่อยๆเปิดขึ้นกับโลกภายนอกในปี 1960 ซึ่งเป็นประเทศที่ลงมือไกลถึงยุทธศาสตร์การพัฒนาที่ได้รับการก้องอยู่ในชุดของแผนพัฒนาห้าปีหนึ่ง สิบแผนห้าปี (2008-2013) ขณะนี้อยู่ระหว่างดำเนินการและถือเป็นพื้นฐานสำหรับประเทศลดความยากจนกระดาษกลยุทธ์ที่ วัตถุประสงค์โดยรวมของแผนคือการลดความยากจนจาก 23% ในปี 2007 เป็น 15% โดย 2012-13 11 แผนห้าปีที่อยู่ภายใต้การเตรียมการและคาดว่าจะดำเนินการในเดือนกรกฎาคมปี 2013 หลังจากที่ประเทศได้รับการเลือกตั้งรัฐบาลที่สองอยู่ในสถานที่. ภูฏานเป็นในการติดตามเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษของ อย่างไรก็ตามในขณะที่อัตราความยากจนได้ลดลงจาก 36% ในปี 2000 เป็น 23% ในปี 2008 MDG รายงานระยะกลางบันทึกการถดถอยของภาวะมีผลกระทบต่อผู้ที่ทุกข์ทรมานจากความยากจนอย่างรุนแรง ความมั่นคงด้านอาหารในครัวเรือนที่เชื่อมโยงกับการผลิตอาหารในระดับต่ำและผลผลิตทางการเกษตรที่อ่อนแอการ จำกัด การเข้าถึงที่ดินและสินทรัพย์การผลิตอื่น ๆ ที่กว้างขวางทำลายพืชโดยสัตว์ป่าและแมลงศัตรูพืชโอกาสไม่เพียงพอสำหรับการจ้างงานในชนบทใช้อาหารที่ไม่ดีและการเข้าถึงที่อ่อนแอกับถนนและโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง ภูมิประเทศที่เป็นภูเขาของภูฏานเป็นข้อ จำกัด พื้นฐานในการเจริญเติบโตและการลดปัญหาความยากจนในชนบท ถนนแย่แยกเป็นสัดส่วนใหญ่ของคนในชนบทจากตลาดและการบริการทางสังคมและข้อ จำกัด การทำมาหากินของพวกเขาเพื่อการดำรงชีวิตการเกษตร รัฐบาลของภูฏานและหุ้นส่วนการพัฒนามีการตอบสนองข้อ จำกัด นี้โดยการสร้างกว่า 1,500 กิโลเมตรของถนนฟาร์มและแทร็คตั้งแต่ปี 2003 สัดส่วนของคนชนบทอยู่ในระยะที่สามารถเดินถึงหนึ่งชั่วโมงของหัวถนนเพิ่มขึ้นจาก 40% ในปี 2000 53% ใน ปี 2008 สัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่ภายในหกชั่วโมงเดินจากถนนได้เพิ่มขึ้นจาก 84% เป็น 90%. ภูฏานที่โดดเด่นด้วยความก้าวหน้าที่ดีในการพัฒนามนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เขตเมืองและความพร้อมในการใช้งานที่เพิ่มขึ้นและการบริการสาธารณะทั่ว ประเทศ. อย่างไรก็ตามความคืบหน้านี้ได้รับช้าที่จะเข้าถึงพื้นที่ห่างไกลมากขึ้น การขยายตัวของโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญรวมทั้งทางหลวงชนบทและการให้บริการในเขตเทศบาลเมืองเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมที่กว้างขึ้นในประเทศ กว่าทศวรรษที่ผ่านมาชี้วัดทางสังคมได้ดีขึ้น อายุโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจาก 65 ปีในปี 2005 ถึง 69 ปีในปี 2010 การตายของทารกต่อการเกิดมีชีพ 1,000 ได้รับการลดลงจาก 59 ใน 2005-44 ในปี 2011 มารดาอัตราการตายในปี 2010 อยู่ที่ประมาณ 180 รายต่อการเกิดมีชีพ 100,000 ความรู้และการศึกษาอัตราการลงทะเบียนได้เกิดขึ้นยังมีอัตราการเข้าเรียนสุทธิในโรงเรียนประถมศึกษา 89% ในปี 2010 ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่เหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ลงทะเบียนเรียนที่โรงเรียนประถมในหมู่สาวสูงกว่าเด็ก ๆ ในพื้นที่เขตเมืองจำนวนมากและทั่วประเทศเกือบครึ่งหนึ่งของ นักเรียนชั้นประถมศึกษาเป็นผู้หญิง สิทธิในทรัพย์สินนอกจากนี้ยังมีค่าเท่ากันมากขึ้นกว่าในส่วนของเอเชียใต้กับผู้หญิงมากกว่าผู้ชายสืบทอดสถานที่ให้บริการในบางพื้นที่ แต่มีการเจริญเติบโตของการว่างงานของเยาวชน ในฐานะที่เป็นเด็กและเยาวชนรวมถึงเกือบ 59% ของประชากรที่การสร้างงานที่เพียงพอจะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของภาคเอกชนที่แข็งแกร่งบวกกับความคิดริเริ่มที่จะเพิ่มทักษะและการจ้างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ราชอาณาจักรภูฏานเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลภูเขาเล็ก ๆในเอเชียใต้ตั้งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยตะวันออก ล้อมรอบด้วย อินเดีย และจีน ภูฏานเป็นบ้านของประชากรประมาณเสียงกระจายไปประมาณ 47 , 000 ตารางกิโลเมตร ประมาณขนาดของสวิตเซอร์แลนด์ มีประมาณ 70 % ของที่ดินของตนภายใต้ครอบคลุมป่า มากของประชากรที่อาศัยอยู่ในที่ราบสูงตอนกลางและเกือบสองในสามจะแบ่งเป็นประชากรในชนบท ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นภูเขาที่มียอดเขาแอลป์ในภาคเหนือและบางส่วนย่อยเขตร้อนเชิงเขาด้านทิศใต้ รายได้ต่อหัวประชาชาติ ( GNI ) มากที่สุดในเอเชียใต้ มีอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นจาก $ 730 2000 $ ) ใน 2011 .

การเมือง

ภูฏาน ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่สำคัญในช่วงปี ใน 2008 ,ประเทศดำเนินการเปลี่ยนจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยแบบหลายพรรค ตามทศวรรษของการวางแผนและการปรึกษาสาธารณะ หลังจาก 34 ปี บนบัลลังก์ กษัตริย์จิกมี ซิงเย วังชุก ทรงที่สี่ของเขาก้าวลงบน 9 ธันวาคม , 2006 , ในความโปรดปรานของลูกชายของเขา , ฝ่าบาท สารพลังงานต่ำ . รัฐธรรมนูญที่ถูกเตรียมไว้ต่อไปนี้เป็นขั้นตอนที่นำโดยหัวหน้าผู้พิพากษาที่เกี่ยวข้องกับการหารือสาธารณะอย่างกว้างขวางในภูฏานและชุมชนระหว่างประเทศ ระบบประชาธิปไตยใหม่ ประกอบด้วยสภาแห่งชาติ และสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หลังจากพรรคการเมืองปัจจุบัน สำหรับการเลือกตั้งสภาแห่งชาติ จัดขึ้นในวันที่ 31 ธันวาคม 2007 , ในขณะที่สำหรับการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติ จัดขึ้นเมื่อวันที่ 24 มีนาคม2008 การเลือกตั้งครั้งต่อไปมีกำหนดสำหรับครึ่งแรกของปี 2013 .



ภูฏานเศรษฐกิจ เศรษฐกิจมีการขยายตัวที่แข็งแกร่งก้าวขับเคลื่อนด้วยพลังน้ำภาค ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) เพิ่มขึ้นเป็นประมาณร้อยละ 8 ในปี 2011 / 12 ( จาก 8.5% ในปี 2010 / 11 ) และคาดว่าจะถึง 12.5% ในปี 2012 / 13 เนื่องจากการเร่งความเร็วในโครงการที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง อัตราเงินเฟ้อได้เพิ่มขึ้นถึง 135% ในไตรมาสที่สองของปี 2012 ที่มีทั้งอาหารและไม่ใช่อาหาร ส่วนประกอบ ) แนวโน้มระยะกลางของภูฏานเป็นอย่างดี , การเจริญเติบโตจะยังคงแข็งแกร่งที่ประมาณ 8% และ 9% , ขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า การผลิต และบริการในประเทศ การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดได้กว้างขึ้นประมาณ 23% ของจีดีพี ในปี 2011 / 12 ซึ่งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับภาคการส่งออกที่แข็งแกร่งพลังน้ำแต่ความสมดุลโดยรวมของการชำระเงินขาดดุลร้อยละ 5 ของ GDP เนื่องจากทุนขนาดใหญ่ และเงินกู้ เป็นต้น การเติบโตของอุปสงค์ในประเทศมีความต้องการใช้เชื้อเพลิงรูปี ( ตั้งแต่ประมาณ 80% ของการนำเข้าของภูฏานจากอินเดียรูปี ) เกิดการขาดแคลน แปลงสกุลเงินสำรอง อย่างไรก็ตาม มีวงกว้าง ( $ 393 ล้านบาทในเดือนกรกฎาคม 2012 ) .

การพัฒนาความท้าทาย

โดยรวมการพัฒนาของภูฏานได้อย่างรวดเร็ว จนกระทั่งปี 1950 , ภูฏานส่วนใหญ่ที่แยกได้จากส่วนที่เหลือของโลก และกระจายตัวของประชากรในชนบทขึ้นอยู่กับเกษตรยังชีพ เมื่อเริ่มกระบวนการที่ค่อยๆเปิดขึ้นในโลกภายนอก ใน 1960 ประเทศเริ่มที่จะพัฒนากลยุทธ์ที่ได้รับการพูดชัดแจ้งในชุดของแผนพัฒนา 5 ปีแผนสิบห้าปี ( 2008-2013 ) อยู่ภายใต้การดำเนินงาน และถือเป็นพื้นฐานของประเทศ การลดความยากจน ยุทธศาสตร์ กระดาษ ของแผน วัตถุประสงค์โดยรวมคือการลดความยากจนจาก 23% ในปี 2550 ร้อยละ 15 โดย 2012-13 . แผนห้าปีที่ 11 อยู่ภายใต้การเตรียมการ และคาดว่าจะดำเนินการในเดือนกรกฎาคม 2013 หลังจากการเลือกตั้งรัฐบาลของประเทศที่สองในสถานที่ .

ภูฏานในการติดตามเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษของ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่อัตราความยากจนลดลงจาก 36% ใน 2543 ถึง 23% ในปี 2008 , MD5 ระยะกลางรายงานบันทึกการถดถอยของเงื่อนไขที่มีผลต่อผู้ที่ทุกข์ทรมานจากความยากจนอย่างรุนแรง ความมั่นคงด้านอาหารของครัวเรือนที่เชื่อมโยงกับการผลิตอาหารต่ำ และผลผลิตทางการเกษตรที่อ่อนแอ , จำกัด การเข้าถึงที่ดินและทรัพย์สินที่มีประสิทธิภาพอื่น ๆการทำลายพืชอย่างละเอียดโดยสัตว์ป่าและศัตรูพืช โอกาส ไม่เพียงพอสำหรับการจ้างงานในชนบท ใช้อาหารที่ยากจนและอ่อนแอ การเข้าถึงถนนและโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง ภูฏานของภูมิประเทศที่เป็นภูเขาที่เป็นข้อจำกัดพื้นฐานของการเจริญเติบโตและการลดความยากจนในชนบท เข้าถนนจนแยกเป็นสัดส่วนใหญ่ของประชาชนในชนบท จากตลาดและการบริการทางสังคมและข้อ จำกัด การประกอบอาชีพการเกษตรยังชีพ รัฐบาลของภูฏานและพัฒนาคู่ค้ามีการตอบสนองข้อจำกัดนี้โดยการสร้างมากกว่า 1 , 500 กิโลเมตรของถนนฟาร์มและติดตามตั้งแต่ 2003 สัดส่วนของประชาชนภายในหนึ่งชั่วโมงเดินจากถนนหัวเพิ่มขึ้นจาก 40% ในปี 2000 ถึง 53% ในปี 2008สัดส่วนของประชาชนที่อาศัยอยู่ภายในหกชั่วโมงเดินจากถนนได้เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 84 90 %

ภูฏานเป็นลักษณะความก้าวหน้าที่ดีในการพัฒนามนุษย์ โดยเฉพาะในเขตเมือง และเพิ่มความพร้อมและการใช้บริการสาธารณสุขทั่วประเทศ อย่างไรก็ตาม ความคืบหน้าได้ช้าที่จะเข้าถึงพื้นที่ห่างไกลมากขึ้น การขยายโครงสร้างพื้นฐานของคีย์รวมทั้งถนนชนบทและบริการเทศบาลเมืองเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเศรษฐกิจและสังคมที่กว้างขึ้น การเปลี่ยนแปลงในประเทศ กว่าทศวรรษที่ผ่านมา , ตัวชี้วัดทางสังคมได้ดีขึ้น อายุขัยที่กำเนิดเพิ่มขึ้นจาก 65 ปี ในปี 2005 ถึง 69 ปี 2010 อัตราการตายของทารกต่อการเกิดมีชีพพันถูกลดลงจาก 59 ในช่วงปี 44 ใน 2011อัตราการเสียชีวิตของมารดาใน 2010 มีประมาณ 180 คนต่อ 100000 อยู่เกิด การรู้หนังสือและการศึกษาอัตราการลงทะเบียนได้เพิ่มขึ้นด้วยอัตราการลงทะเบียนสุทธิในโรงเรียนประถมศึกษา 89 เปอร์เซ็นต์ใน 2010 . ซึ่งแตกต่างมากของส่วนที่เหลือของเอเชียใต้ ลงทะเบียนโรงเรียนประถมศึกษาในหมู่ผู้หญิงมากกว่าผู้ชายในเขตเมืองจำนวนมากและทั่วประเทศเกือบครึ่งหนึ่งของนักเรียนในโรงเรียน ประถมศึกษา เป็นผู้หญิงสิทธิในทรัพย์สินยังเท่ากับมากกว่าที่สุดในเอเชียใต้กับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย การสืบทอดคุณสมบัติ ในบางพื้นที่ อย่างไรก็ตาม มีการว่างงานของเยาวชน เป็นเยาวชนประกอบด้วยเกือบ 59% ของประชากร , การสร้างงานที่เพียงพอจะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของภาคเอกชนที่แข็งแกร่งบวกกับความคิดริเริ่มเพื่อเพิ่มทักษะและการจ้างงาน .