ในช่วงวัยเด็กมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรือพิเศษไปกว่าเด็กคนอื่น พอเริ่มโตขึ้นก็เริ่มที่จะมองหาอะไรใหม่ๆที่ตัวเองยังไม่เคยทำ ยกตัวอย่างเช่น รำไทย เล่นดนตรีไทยและสากล เต้นและร่วมทั้งไปแข่งขันหลายๆรายการ ทุกๆการแข่งขันมีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำตา ทำให้ได้ทั้งประสบการณ์ มิตรภาพ แต่มีรางวัลที่ฉันภูมิใจถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถ้วยรางวัลก็ตาม แต่ฉันไม่มีวันที่จะลืม เพราะมันทำให้ฉันได้เปิดโลกกว้างจากที่ไม่เคยรู้ไม่เคยเห็น การแข่งขันที่ว่าก็คือการแข่งเต้นระดับประเทศ ต่อมาฉันก็ได้ผันตัวไปเป็นสตาฟในการแข่งขัน to be idol หลังจากนั้นฉันก็เรียนและสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่มันก็ไม่ได้ตามที่ฉันต้องการ ฉันจึงตัดสินใจดรอปเรียนเพื่อมาทำตามความฝันตัวเองอีกครั้ง และตอนนี้ฉันก็ได้เรียนในคณะที่ตัวเองเลือกไว้ถึงแม้จะไม่ใช่คณะอันดับ 1ก็ตาม แต่เมื่อฉันตัดสินใจเลือกแล้วก็จะทำให้สุดความสามรถ สุดท้ายนี้อยากจะบอกกับทุกคนว่าเป็นวัยรุ่นใช้ชีวิตให้มันคุ้ม
การแปล กรุณารอสักครู่..
