Chapter 59 Explorer“Respected Mento

Chapter 59 Explorer

“Respected Mentor!” When they saw that Cara had fallen, all the witches around her began to panic.

“Idiots! Ahem…” Cara tried to cover the wound with her hand; she could no longer feel her lower body, “Quickly, go and kill the traitors for me!”

However, at that time Nightingale, who was carrying Wendy, had already turned into fading mist.

When they arrived back at the fork in the road, Nightingale realized that Wendy had fallen unconscious and her arm had turned black, the venom was spreading within her. Now, no hesitation was allowed and every second counted. She gnashed her teeth, ripped off the sleeve around Wendy’s injured arm and then used it to bind the arm as tightly as she could. Then, she drew a dagger from the sole of her boot, and opened Wendy’s wound.

After less than half a quarter of an hour later, she had cut open Wendy’s arm. As long as the arm wasn’t cut off, Nana would be able to heal her. When she had done everything she could do, Nightingale took out two straps and bound Wendy on her back. As long as Nightingale was able to bring Wendy to Border Town alive, Nana would be able to completely heal her.

But to keep her alive for so long… was it possible?

She alone already took three days on the way here, but now while carrying a person she would naturally need longer. If she were to go faster and accidentally slide down the trail, she wasn’t sure if she could climb up again.

Wendy’s arm was still losing blood; she would never last three or four days, but Nightingale had no other choice. She would never be able to leave Wendy – after all, she was only injured because of her.

“Do you need help?” Suddenly, a voice could be heard out of nowhere.

Nightingale was frightened and almost simultaneously opened her own world of fog, and assumed a defensive position.

However, there was no person in front of her.

“You don’t need to be nervous, I didn’t come to fight.”

When Nightingale looked up, she could actually see a person flying in the air. Then, she asked, confused, “Who are you?”

“My name is Lightning, I just joined the Witch Cooperation Association recently. Since I’m always away, it is normal that you don’t know me.” She tried to smile easily, “However, I know you, the famous Nightingale, the Shadow Assassin.”

“Did Cara send you?”

“No, no, don’t misunderstand me,” Lightning slowly came downwards, setting her feet on the earth in the end, “I want to go with you.”

Nightingale couldn’t believe what she heard so she asked, “What?”

“You said, ah, we should have the right to freely choose our own way of life,” Lightning paused for a second and then said, “I choose to go with you, it’s that simple.”

“What is …?” Nightingale was already completely disappointed by the reaction of her sisters; even Wendy hadn’t fully believed in her, but now this girl in front of her – she was actually still a child, around fourteen or fifteen years old, like Nana. She had fresh and neat short blonde hair, a face full of high spirits, and speech and self-confidence that didn’t match her age. Also, she didn’t wear the usual Witch Cooperation Association uniform. Instead, she wore a set of long trousers tailored to match her personal preferences, with many pockets and patches. This could also be said about her vintage leather jacket. The last part of her attire was a crude-looking belt that was fastened around her waist, only God knew where she had picked it up. At first glance, this just looked like a man’s clothing.

“You said that there’s a machine that huffs and puffs out black and white smoke, and that you can also create stones out of gray powder and even have powder that breaks apart mountains with a thunderous bang. I want to see everything!” Lightning was talking full of enthusiasm, “I’m determined to become an explorer who, of course, only goes to interesting places.”

What kind of a reason was this… Nightingale was startled, and she couldn’t make a sound, but even in this kind of conscious she could still tell that Lightning was not lying.

“I do not understand… If you want to be an adventurer, why would you leave the Witch Cooperation Association and join me?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 59 Explorer"รับปรึกษา" เมื่อเห็นว่า Cara ได้ลดลง แม่มดทั้งหมดรอบเธอเริ่มตกใจ"โง่ ฮื้อ... " Cara พยายามที่จะปิดแผล ด้วยมือของเธอ เธออาจไม่รู้สึกต่ำกว่าร่างกายของเธอ "อย่างรวดเร็ว ไป และฆ่าผู้ทรยศฉัน"อย่างไรก็ตาม เวลาที่ เวลา Nightingale ที่ Wendy พกได้แล้วกลายเป็นหมอกจางเมื่อไปถึงกลับมาที่ทางแยก Nightingale ตระหนักว่า เวนดี้ได้ลดลงหมดสติ และแขนของเธอได้เปิดดำ พิษถูกแพร่กระจายภายในเธอ ตอนนี้ ลังเลไม่ได้รับอนุญาต และนับทุกวินาที เธอ gnashed เธอฟัน ฉีกแขนรอบแขนได้รับบาดเจ็บของ Wendy และใช้มันในการผูกแขนให้แน่นเท่าที่เธอจะ แล้ว เธอดึงกริชจากฝ่าบูตของเธอ และเปิดแผลของ Wendyน้อยกว่าครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงต่อมา หลังจากเธอได้ตัดแขนของ Wendy เปิด ตราบใดที่ไม่ได้ตัดแขน นานาจะสามารถรักษาเธอ เมื่อเธอทำทุกอย่างที่เธอสามารถทำ Nightingale เอาออกสองสาย และผูก Wendy บนหลังของเธอ ตราบใดที่ Nightingale ได้นำ Wendy ไปเมืองชายแดนที่มีชีวิต นานาจะสามารถรักษาทั้งหมดของเธอแต่เพื่อให้เธอมีชีวิตสำหรับดังนั้นยาว... มันเป็นไปได้เธอคนเดียวแล้วเอาสามวันมานี่ แต่ตอนนี้ ในขณะที่คนแบก เธอตามธรรมชาติต้องอีกต่อไป ถ้าเธอจะไปได้เร็วขึ้น และตั้งใจเลื่อนลงมาทาง เธอไม่แน่ใจว่าเธอสามารถปีนขึ้นไปอีกแขนของ Wendy ยังคงขาดเลือด เธอไม่เคยจะล่าสุดสาม หรือสี่วัน แต่ไนติงเกลมีตัวเลือกอื่น ๆ เธอคงไม่สามารถปล่อยให้เวนดี้ – เธอได้รับเพียงบาดเจ็บ เพราะเธอ"คุณต้องการความช่วยเหลือ" ทันใดนั้น เสียงอาจจะได้ยินจากที่ไหนไนติงเกลเป็นกลัว และเกือบพร้อมกันเปิดโลกของเธอเองของหมอก และสันนิษฐานตำแหน่งป้องกันอย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีบุคคลตรงหน้า"คุณไม่จำเป็นต้องประสาท ฉันไม่ได้มาในการต่อสู้"เมื่อ Nightingale มองขึ้น เธอจริง ๆ เห็นคนที่บินในอากาศ แล้ว เธอถาม สับสน "คุณเป็นใคร""ฉันชื่อฟ้าผ่า ฉันเพิ่งเข้าร่วมสมาคมแม่มดร่วมเมื่อเร็ว ๆ นี้ ตั้งแต่ฉันเสมอไป มันเป็นเรื่องปกติที่คุณไม่รู้ว่าฉัน" เธอพยายามยิ้มได้อย่างง่ายดาย "อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ว่าคุณ ไนติงเกลที่มีชื่อเสียง นักฆ่าเงา"ไม่ Cara ส่งคุณ""ไม่ ไม่ อย่าหลงผิดฉัน ฟ้าผ่าช้ามาลง การตั้งเท้าของเธอบนโลกในสุด "ฉันต้องไปกับคุณ"ไนติงเกลไม่เชื่อว่าสิ่งที่เธอได้ยินดังนั้นเธอถาม "อะไร""คุณกล่าว ah เราควรมีสิทธิที่จะเลือกได้อย่างอิสระของเราเองวิถีชีวิต ฟ้าผ่าหยุดชั่วคราวเป็นครั้งที่สอง และจากนั้น กล่าวว่า "ผมเลือกที่จะไปกับคุณ มันง่ายที่"คืออะไร..." ไนติงเกลผิดหวังแล้วอย่างสมบูรณ์ โดยปฏิกิริยาของน้อง แม้ Wendy เต็มไม่เชื่อในเธอ แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้หน้าเธอ – เธอจริง ๆ ยังเด็ก รอบสิบสี่ หรือสิบห้าปี เช่นนานา เธอสด และเรียบสั้นผม ใบหน้าเต็มไปด้วย สุราสูง และคำพูด และความมั่นใจมากที่ไม่ตรงกับอายุของเธอ ยัง เธอไม่ได้สวมเครื่องแบบปกติของสมาคมความร่วมมือของแม่มด แทน เธอสวมชุดกางเกงขายาวให้ตรงกับของเธอบุคคล กระเป๋าจำนวนมากและซอฟต์แวร์ นี้อาจจะกล่าวเกี่ยวกับเสื้อวินเทจหนังของเธอ ส่วนสุดท้ายของการแต่งกายของเธอได้ดูดิบสายพานที่ถูกผูกรอบเอวของเธอ พระเจ้าเท่านั้นรู้ที่เธอได้รับ อย่างรวดเร็วก่อน นี้เพียงดูเหมือนเสื้อผ้าของมนุษย์"คุณบอกว่า มีเครื่องจักรที่ huffs และชูออกขาวดำสูบบุหรี่ และคุณสามารถสร้างหินจากผงสีเทา และยังมีผงที่เที่ยวภูเขากันโครมครามสนั่น อยากเห็นทุกอย่าง" สายฟ้าพูดเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น "ผมตั้งใจจะเป็น explorer ที่ แน่นอน เพียงไปยังสถานน่าสนใจ"นี่เป็นเหตุผลแบบไหน... ตกใจไนติงเกล และเธอไม่สามารถทำให้เสียง แต่แม้ในชนิดนี้สติ เธอสามารถยังคงบอกว่า ฟ้าไม่ได้โกหก"ฉันไม่เข้าใจ... ถ้าคุณต้องการจะเป็นนักผจญภัย ทำไมต้องคุณปล่อยให้ความร่วมมือสมาคมแม่มด และเข้าร่วมฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 59 เอ็กซ์พลอเรอร์

"เคารพเมนเทอร์!" เมื่อพวกเขาเห็นว่าคาร่าได้ลดลงแม่มดทุกรอบของเธอเริ่มที่จะหวาดกลัว

"โง่! อะแฮ่ม ... "คาร่าพยายามที่จะปกปิดแผลด้วยมือของเธอ; เธอไม่รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเธอ "ได้อย่างรวดเร็วไปและฆ่าคนทรยศสำหรับฉัน!"

อย่างไรก็ตามในเวลาที่ไนติงเกลที่ถือเวนดี้ได้หันแล้วเป็นสีซีดจางหมอก

เมื่อพวกเขากลับมาถึงทางแยกในถนนไนติงเกลตระหนักว่าเวนดี้ได้ลดลงหมดสติและแขนของเธอได้กลายเป็นสีดำพิษที่ถูกแพร่กระจายภายในของเธอ ตอนนี้ลังเลไม่ได้รับอนุญาตและทุกครั้งที่สองนับ เธอ gnashed ฟันของเธอฉีกแขนรอบแขนได้รับบาดเจ็บเวนดี้แล้วใช้มันเพื่อผูกแขนแน่นขณะที่เธอจะทำได้ หลังจากนั้นเธอดึงกริชจาก แต่เพียงผู้เดียวของการบูตของเธอและเปิดแผลเวนดี้

หลังจากที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงต่อมาเธอได้ตัดแขนเปิดเวนดี้ ตราบใดที่แขนไม่ได้ถูกตัดออกนานาจะสามารถที่จะรักษาเธอ เมื่อเธอได้ทำทุกอย่างที่เธอสามารถทำไนติงเกลเอาออกสองสายและผูกพันเวนดี้บนหลังของเธอ ตราบใดที่ไนติงเกลก็สามารถที่จะนำมาเวนดี้ชายแดนเมืองมีชีวิตนานาจะสามารถที่จะสมบูรณ์รักษาเธอ

แต่การที่จะให้เธอมีชีวิตอยู่มานานแล้ว ... มันเป็นไปได้หรือไม่

เธอคนเดียวแล้วใช้เวลาสามวันในทางที่นี่ แต่ตอนนี้ในขณะที่แบกคนที่เธอตามธรรมชาติจะต้องอีกต่อไป ถ้าเธอจะไปได้เร็วขึ้นและตั้งใจเลื่อนลงมาทางเธอก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะปีนขึ้นมาอีกครั้ง

แขนเวนดี้ก็ยังคงสูญเสียเลือด เธอไม่เคยจะมีอายุสามหรือสี่วัน แต่ไนติงเกลก็ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ เธอจะไม่สามารถที่จะออกจากเวนดี้ - หลังจากทั้งหมด เธอได้รับบาดเจ็บเพียงเพราะเธอ

"คุณต้องการความช่วยเหลือ?" ทันใดนั้นเสียงอาจจะได้ยินจากที่ไหนเลย

ไนติงเกลก็กลัวและเกือบจะพร้อมกันเปิดโลกของเธอเองที่มีหมอกและสันนิษฐานป้องกันตำแหน่ง

แต่มีคนที่อยู่ในด้านหน้าของเธอไม่มี

"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลผมไม่ได้มาสู้รบ."

เมื่อไนติงเกลเงยหน้าขึ้นมองเธอจริงจะได้เห็นคนที่บินอยู่ในอากาศ จากนั้นเธอก็ถามสับสน "คุณเป็นใคร?"

"ฉันชื่อสายฟ้าฉันเพียงแค่เข้าร่วมสมาคมความร่วมมือแม่มดเมื่อเร็ว ๆ นี้ ตั้งแต่ฉันเสมอไปมันเป็นเรื่องปกติที่คุณไม่รู้จักฉัน. "เธอพยายามที่จะยิ้มได้อย่างง่ายดาย" แต่ผมรู้ว่าคุณมีชื่อเสียงไนติงเกลเงาฆาตกร. "

" ไม่ส่งคาร่า? "

" ไม่มี ไม่มีอย่าเข้าใจผิดฉัน "สายฟ้ามาช้าลง

การตั้งค่าเท้าของเธอบนโลกในท้ายที่สุด "ฉันต้องการที่จะไปกับคุณ." ไนติงเกลไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยินดังนั้นเธอจึงถามว่า "อะไร?"

"คุณบอกว่า ah, เราควรจะมีสิทธิที่จะเลือกได้อย่างอิสระของเรา ทางของตัวเองของชีวิต "สายฟ้าหยุดชั่วคราวเป็นครั้งที่สองแล้วกล่าวว่า" ผมเลือกที่จะไปกับคุณก็ว่าง่าย ".

" คืออะไร ... ? "ไนติงเกลได้แล้วผิดหวังอย่างสมบูรณ์จากปฏิกิริยาของน้องสาวของเธอนั้น แม้เวนดี้ไม่ได้เชื่ออย่างเต็มที่ในตัวเธอ แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ในด้านหน้าของเธอ - เธอเป็นจริงยังเป็นเด็กรอบอายุสิบสี่หรือสิบห้าปีที่ผ่านมาเช่นเดียวกับนานา เธอมีผมสดและเรียบร้อยสั้นสีบลอนด์ใบหน้าที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณที่สูงและการพูดและความมั่นใจในตนเองที่ไม่ตรงกับอายุของเธอ นอกจากนี้เธอไม่ได้สวมเครื่องแบบปกติแม่มดความร่วมมือสมาคม แทน, เธอสวมชุดกางเกงขายาวที่เหมาะเพื่อให้ตรงกับความชอบส่วนบุคคลของเธอมีเงินในกระเป๋าจำนวนมากและแพทช์ นอกจากนี้ยังอาจจะกล่าวเกี่ยวกับแจ็คเก็ตหนังของเธอวินเทจ ส่วนสุดท้ายของการแต่งกายของเธอเป็นเข็มขัดน้ำมันดิบดูที่ผูกรอบเอวของเธอ แต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเธอได้หยิบมันขึ้นมา ได้อย่างรวดเร็วก่อนนี้เพียงแค่มองเช่นเสื้อผ้าของผู้ชายคนหนึ่ง

"คุณบอกว่ามีเครื่องที่ huffs และพัฟจากควันดำและสีขาวและที่คุณยังสามารถสร้างหินออกจากผงสีเทาและยังมีผงที่แบ่งออกจากกันภูเขาโครมครามดังสนั่น ผมอยากจะเห็นทุกอย่าง! "สายฟ้าได้พูดคุยเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น" ผมมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นนักสำรวจที่แน่นอนเท่านั้นไปยังสถานที่ที่น่าสนใจ. "

สิ่งที่ชนิดของเหตุผลเป็นอย่างนี้ ... ไนติงเกลก็ต้องสะดุ้งและเธอ couldn 'T ทำให้เสียง, แต่แม้ในชนิดของสตินี้เธอยังคงสามารถบอกสายฟ้าที่ไม่ได้โกหก

"ผมไม่เข้าใจ ... ถ้าคุณต้องการที่จะเป็นนักผจญภัยเหตุผลที่คุณจะออกจากสมาคมความร่วมมือแม่มดและเข้าร่วมหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Explorer บทที่ 59" อาจารย์ที่เคารพ ! " เมื่อเห็นคาร่าได้ลดลงทั้งหมด , แม่มดรอบตัวเธอเริ่มตื่นตระหนก" ไอ้บ้า ! อะแฮ่ม . . . . . . . " คาร่าพยายามปกปิดบาดแผลกับมือของเธอ เธออาจไม่รู้สึกตัว ล่างของเธอ " ไปฆ่าพวกทรยศฉัน ! "อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นนกไนติงเกลที่แบกเวนดี้ ได้กลายเป็นสีซีดจางหมอกเมื่อพวกเขามาถึงที่ส้อมในถนน , ไนติงเกลว่าเวนดี้ก็หมดสติไปและแขนของเธอได้กลายเป็นสีดำ , พิษแพร่ภายในของเธอ ตอนนี้ลังเลไม่ได้รับอนุญาต และทุกวินาที นับ เธอขบฟันเธอ กระชากแขน รอบแขนที่ได้รับบาดเจ็บของ เวนดี้ แล้วใช้มันมัดแขนที่แน่นเท่าที่เธอทำได้ งั้น เธอดึงมีดจาก แต่เพียงผู้เดียวของ บูต ของ เธอ และ เปิด เวนดี้เป็นแผลหลังจากที่น้อยกว่าครึ่งไตรมาสของชั่วโมงต่อมา เธอได้ฆ่าของ เวนดี้ เปิดแขน ตราบใดที่แขนไม่ได้ตัดออก นานะจะรักษาเธอ เมื่อเธอได้ทำทุกอย่างที่เธอสามารถทำได้ ไนติงเกล เอาสองสายและผูกเวนดี้บนหลังของเธอ ตราบใดที่นกไนติงเกลได้พาเวนดี้กับชายแดนเมืองมีชีวิตอยู่ นานะจะสมบูรณ์รักษาเธอแต่ที่จะทำให้เธอมีชีวิตอยู่มานาน . . . . . . . เป็นไปได้อย่างไรเธออยู่คนเดียวได้สามวัน ระหว่างทางมาที่นี่ แต่ตอนนี้ในขณะที่แบกคนเธอ ก็คงต้องนานกว่า ถ้าเธอจะไปเร็ว และบังเอิญเลื่อนลงตาม เธอไม่แน่ใจว่าเธอสามารถปีนขึ้นไปอีกเวนดี้แขนยังเสียเลือด เธอจะไม่มีวันมาสามสี่วัน แต่ไนติงเกล ไม่มีทางเลือกอื่น เธอจะไม่มีวันที่จะทิ้งเวนดี้–หลังจากทั้งหมด เธอแค่ได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ" คุณต้องการให้ช่วยมั้ย ? " ทันใดนั้น เสียงที่ได้ยินออกมาจากที่ไหนเลยนกไนติงเกลตกใจและเกือบจะพร้อมกัน เปิดโลกของตัวเองของหมอก และถือว่าเป็นตำแหน่งรับแต่ไม่มีคน ต่อหน้าเธอ" คุณไม่ต้องเป็นกังวล ผมไม่ได้มาเพื่อสู้ .เมื่อนกไนติงเกลมองขึ้นไป ก็เห็นคนที่บินอยู่ในอากาศ แล้ว เธอถามว่าสับสน " นายเป็นใคร ? "" ฉันชื่อ ฟ้า ผมเพิ่งเข้าร่วมความร่วมมือสมาคมแม่มด เมื่อเร็วๆ นี้ ตั้งแต่ฉันเสมอไป มันเป็นเรื่องปกติ ที่คุณไม่รู้จักผม . . . " เธอพยายามจะยิ้มง่าย " แต่ฉันรู้จักคุณ นกไนติงเกล ที่มีเงานักฆ่า "" คาร่า ส่งคุณมาเหรอ "" ไม่ ไม่ ไม่ อย่าเข้าใจฉันผิด " สายฟ้าค่อยๆมาลง , การตั้งค่าเท้าของเธอบนโลกในที่สุด " ข้าจะไปกับเจ้า "นกไนติงเกลไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยินดังนั้น เธอถามว่า " อะไร ? "" คุณบอกว่าพวกเราควรมีสิทธิที่จะได้อย่างอิสระเลือกทางของเราเองของชีวิต " สายฟ้าหยุดซักแปปนึง แล้วพูดว่า " ผมเลือกที่จะไปอยู่กับคุณ มันง่ายที่ ." อะไร . . . " นกไนติงเกลก็ผิดหวัง โดยปฏิกิริยาของน้องสาวของเธอ แม้แต่เวนดี้ไม่ได้เต็มที่เชื่อในเธอ แต่เดี๋ยวนี้ผู้หญิงคนนี้ต่อหน้า–เธอยังเด็ก ประมาณสิบสี่หรือสิบห้าปี ชอบ นานะ เธอบริสุทธิ์และเรียบร้อยสั้นผมสีบลอนด์ใบหน้าเต็มสปิริตสูง และการพูด และความมั่นใจในตนเอง ที่ไม่ตรงกับอายุของเธอ นอกจากนี้ เธอไม่ได้สวมเครื่องแบบปกติสมาคมความร่วมมือแม่มด . แทน ที่เธอใส่ชุดยาว กางเกงปรับแต่งให้ตรงกับความต้องการส่วนตัวของเธอ มีกระเป๋ามากมายและแพทช์ นี้ยังอาจจะกล่าวเกี่ยวกับเหล้าองุ่นของเธอหนังแจ็คเก็ต ส่วนสุดท้ายของชุดของเธอเป็นดิบดูเข็มขัดที่มัดรอบเอวของเธอ พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่า เธอหยิบมันขึ้นมา ได้อย่างรวดเร็วก่อนนี้เหมือนกับเสื้อผ้าของผู้ชาย" คุณบอกว่ามันเป็นเครื่องที่ออกมาแล้วชูและควันดำและสีขาวและคุณยังสามารถสร้างหินออกจากผงสีเทาและมีผงที่แบ่งแยกภูเขาโครมครามดังสนั่น . ฉันต้องการเห็นทุกอย่าง " สายฟ้าพูด เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ฉันตัดสินใจที่จะกลายเป็นนักสำรวจที่แน่นอน เพียงแต่ไปสถานที่น่าสนใจ "ชนิดของเหตุผลนี้ . . . . . . . นกไนติงเกลถึงกับสะดุ้ง เธอไม่ส่งเสียง แต่แม้ในประเภทนี้ของจิตสำนึกที่เธอยังบอกว่า ฟ้าผ่า ไม่โกหก" ข้าไม่เข้าใจ . . . . . . . ถ้าคุณต้องการที่จะเป็นนักผจญภัย ทำไมคุณปล่อยให้แม่มดสมาคมความร่วมมือและเข้าร่วมฉัน ? "