Water is a natural resource of prim

Water is a natural resource of prime value that is very often limited and costly, particularly in semi-arid regions. While traditional irrigation methods increase the amount of surface runoff, drip irrigation provides efficient use of the limited water resources. This study was conducted to determine the water-yield relationship and the quality of sweet corn grown under deficit drip irrigation in 1998 and 1999 in Sanliurfa, Turkey. Irrigation treatments analysed in this study were full irrigation as well as 10, 20 and 30% deficiency of Class A pan evaporation. In both years, water use efficiency ranged between 1.18 and 1.36 kg m−3, and irrigation water use efficiency ranged between 1.36 and 1.62 kg m−3. The yield response factor (ky) or the ratio of the decrease in relative yield to the decrease in relative water consumption varied from 0.82 to 1.43, and the water-saving rate ranged from 10.9 to 31.1%. The relationships between fresh ear yield and the irrigation treatments were statistically significant (P < 0.01), and the yield decreased with increasing deficit irrigation. Root dry matter increased with water shortage. Maximum values of leaf area index were obtained at full irrigation, whereas the lowest values were found at 30% water deficiency. The values of the deficit irrigation stress index increased with decreasing water application. Although the protein content increased, the Fe, Zn and Cu concentration of the kernels decreased with increasing water deficiency. Despite the reduction of fresh ear yield with deficit irrigation, the number of marketable ears at 10% water deficiency was still high and acceptable for sweet corn (var. Reward) in south-eastern Turkey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำเป็นทรัพยากรธรรมชาติของค่าเฉพาะที่มีจำกัด และค่าใช้จ่าย สูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง ขณะที่ชลประทานดั้งเดิมวิธีเพิ่มจำนวนไหลบ่าผิว หยดน้ำชลประทานให้มีประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรน้ำจำกัด การศึกษานี้ได้ดำเนินการกำหนดความสัมพันธ์น้ำผลผลิตและคุณภาพของข้าวโพดหวานที่ปลูกภายใต้ชลประทานหยดขาดดุลในปี 1998 และ 1999 ใน Sanliurfa ประเทศตุรกี รักษาชลประทาน analysed ในการศึกษานี้มีชลประทานเต็มเป็น 10, 20 และ 30% ขาดของคลาสถาดระเหย ในทั้งสองปี น้ำใช้ประสิทธิภาพที่อยู่ในช่วงระหว่าง 1.18 และ 1.36 kg m−3 และน้ำชลประทานใช้ประสิทธิภาพที่อยู่ในช่วงระหว่าง m−3 กิโลกรัม 1.36 และ 1.62 สัดส่วนการตอบสนองผลผลิต (ky) หรืออัตราการลดลงของผลตอบแทนที่สัมพันธ์กับการลดลงของปริมาณการใช้น้ำญาติที่แตกต่างกันจาก$ 0.82 1.43 และอัตราการประหยัดน้ำที่อยู่ในช่วงจาก 10.9% 31 1 ล้าน ความสัมพันธ์ระหว่างผลผลิตสดหูรักษาชลประทานได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.01), และจากผลตอบแทนลดลง ด้วยการเพิ่มขาดดุลชลประทาน เรื่องรากแห้งเพิ่มขึ้นกับปัญหาการขาดแคลนน้ำ ค่าสูงสุดของดัชนีพื้นที่ใบได้รับที่ชลประทานทั้งหมด ในขณะที่ตรวจพบค่าต่ำสุดที่ 30% น้ำขาด ค่าชลประทานขาดดุลความเครียดดัชนีที่เพิ่มขึ้น ด้วยการลดการใช้น้ำ แม้ว่าโปรตีนเพิ่มขึ้น Fe, Zn และ Cu ความเข้มข้นของเมล็ดลดลงกับเพิ่มน้ำขาด แม้ มีการลดลงของผลผลิตสดหูกับชลประทานขาดดุล จำนวน marketable หูที่ขาดน้ำ 10% ยังคงสูง และยอมรับได้สำหรับข้าวโพด (เพียงรางวัล) ในตุรกีตะวันออกเฉียงใต้