Pushing the boundaries of timber, S

Pushing the boundaries of timber, Sydney-based Japanese designer Koichi Takada takes us through two of his latest restaurant designs.

“My work is often concerned with the invisible,” says Koichi Takada. We are standing under his forty-thousand-piece balsa chandelier at the Ocean Room in Sydney Harbour. “In every project I try to respond to a central idea that affects the senses, but in a subtle, indiscernible way. Sound, shadow, light and texture - these are ideas that really excite me,” he explains.

Looking up at Takada’s simply enchanting installation, it’s evident that movement is another we can add to the list. “When the breeze from the ocean sweeps into the restaurant, the individual dowels become animated as they undulate and clatter in the wind,” he explains. The sculpture was also intended as a dialogue with the iconic Opera House just across the water.

Takada, originally from Tokyo, has been living in Sydney ever since collaborating on an invited competition for the Museum of Contemporary Art. “I’ve worked in London, Singapore, Hong Kong, New York and Tokyo,” he says, “but I’m happiest in Sydney. There is a balance between nature and urbanity here which is a concept that resonates strongly in my work. It’s also a distinctly Japanese approach.” Takada has imbued the Ocean Room interior with the luxurious and edgy feel of an inner-city hot spot but with a considered response to the harbour beyond. “We also emulated and enhanced the fine food dining experience through the use of delicate and muted materials,” he adds. “The customer is always foremost in my mind and every design decision revolves around how it would feel to be in the space.”

It’s an idea that Takada has pushed to the limit in another of his latest projects, a Sushi Train franchise restaurant in Maroubra which he has dubbed “The Cave.” “It was my umpteenth restaurant interior for the client,” he explains. “I felt that, based on the brief and our history, it was time to push the boundaries. My first instinct was to address the issue of acoustics - most popular establishments are really noisy. It is important to me that my design results in a comfortable and pleasant place to eat.”

Through an intensive process of experimentation with various materials and their acoustic properties, Takada generated the idea of a cave-like shape, composed of laminated plywood pieces, forming the walls and ceiling of the space. Each curved shape, a number of biscuit-jointed segments, was then cut using sophisticated three-dimensional programming tools before being manually fitted together on site. The result is astonishing - a muted decibel level, even when the restaurant is at capacity. It’s a similar experience to standing in the Ocean Room where the sound-absorbent qualities of the timber keeps the background buzz to a minimum.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลักดันขอบเขตของไม้ ซิดนีย์จากญี่ปุ่นออกแบบนากา Takada นำเราผ่านสองการออกแบบร้านอาหารล่าสุดของเขา"งานของฉันมักจะเกี่ยวข้องกับการมองไม่เห็น กล่าวว่า นากา Takada เรากำลังยืนอยู่ภายใต้โคมระย้า balsa พันสี่สิบชิ้นของเขาห้องทะเลในซิดนีย์ฮาร์เบอร์ "ในทุกโครงการที่พยายามตอบสนองแนวความคิดสำคัญที่มีผลต่อความรู้สึก แต่แบบละเอียด indiscernible เสียง เงา แสง และพื้น ผิว - เหล่านี้เป็นความคิดที่กระตุ้นฉันจริง ๆ เขาอธิบายหาที่ติดตั้งเพียงแค่เสน่ห์ของ Takada ได้ชัดว่า เคลื่อนไหวเป็นอีกเราสามารถเพิ่มลงในรายการ "เมื่อลมจากทะเลเว้าเข้าไปในร้านอาหาร dowels ละกลายเป็นเคลื่อนไหวพวกเขา undulate และ clatter ลม เขาอธิบาย ประติมากรรมยังถูกใช้เป็นบทสนทนากับโอเปร่าเฮ้าส์สัญลักษณ์เพียงข้ามน้ำTakada เดิมจากโตเกียว อาศัยอยู่ในซิดนีย์ตั้งแต่ที่ร่วมมือกันในการแข่งขันได้รับเชิญสำหรับพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย "ฉันเคยทำงานในลอนดอน สิงคโปร์ Hong Kong นิวยอร์ก และโตเกียว เขากล่าวว่า "แต่ฉันสุขในซิดนีย์ มีความสมดุลระหว่างธรรมชาติและ urbanity ที่นี่ซึ่งเป็นแนวคิดที่ resonates อย่างยิ่งในการทำงานของฉัน เป็นวิธีการแบบญี่ปุ่นอย่างเห็นได้ชัด" Takada มีผมพักโอเชี่ยน ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด และหรูหราของจุดความร้อนภายใน แต่ มีการตอบสนองพิจารณาแหล่งนอกเหนือจาก "เรายังจำลอง และปรับปรุงอาหารดีรับประทานอาหารโดยใช้วัสดุที่ละเอียดอ่อน และไม่ออกเสียง เขาเพิ่ม "ลูกค้าเป็นสำคัญในใจของฉันเสมอ และตัดสินใจออกแบบทุก revolves รอบว่ามันจะรู้สึกอยู่ในพื้นที่"เป็นความคิดที่ Takada ได้ผลักดันขีดจำกัดอีกโครงการล่าสุดของเขา ร้านอาหารแฟรนไชส์ซูชิรถไฟในมารูบราซึ่งเขามีฉายาว่า "ถ้ำนี้" "มันเป็นของฉันภายในร้าน umpteenth สำหรับไคลเอนต์ เขาอธิบาย "รู้สึกว่าที่ ตามย่อและประวัติ ก็จะผลักดันขอบเขต สัญชาตญาณของฉันแรกได้ปัญหาเปลือง - แห่งสถานประกอบการมีเสียงดังจริง ๆ ได้สำคัญสำหรับฉันที่ฉันผลลัพธ์การออกแบบ ในความสะดวกสบาย และผ่อนทำกิน"โดยการเร่งรัดขั้นตอนการทดลองกับวัสดุต่าง ๆ และคุณสมบัติของอะคูสติก Takada สร้างความคิดของรูปร่างเหมือนถ้ำ ประกอบชิ้นส่วนไม้อัดเคลือบ ขึ้นรูปผนัง และเพดานของพื้นที่ แต่ละรูปร่างโค้ง จำนวนเมนต์ jointed ขนมได้ แล้วใช้ตัดทันสมัยสามมิติเครื่องมือการเขียนโปรแกรมก่อนการพบกันบนเว็บไซต์ด้วยตนเอง ผลเป็นน่าพิศวง - ระดับเดซิเบลไม่ออกเสียง เมื่อเป็นอาหารที่ผลิต มันเป็นประสบการณ์เหมือนไปยืนในห้องโอเชี่ยนที่คุณสมบัติดูดซับเสียงของไม้จะออกพื้นต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลักดันขอบเขตของไม้, ซิดนีย์ตามนักออกแบบชาวญี่ปุ่นโคอิจิทาคาดะจะพาเราผ่านสองของการออกแบบร้านอาหารของเขาล่าสุด. "งานของฉันคือมักจะเกี่ยวข้องกับการที่มองไม่เห็น" โคอิจิทาคาดะกล่าวว่า เรากำลังยืนอยู่ใต้สี่สิบพันชิ้นโคมระย้าบัลซาร์ของเขาที่ห้องพักในมหาสมุทรซิดนีย์ฮาร์เบอร์ "ในทุกโครงการฉันพยายามที่จะตอบสนองต่อความคิดที่กลางที่มีผลต่อความรู้สึก แต่ในบอบบางวิธีที่มองไม่เห็น เสียงเงาแสงและพื้นผิว -. เหล่านี้เป็นความคิดที่จริงฉันตื่นเต้น "เขาอธิบายมองขึ้นที่ทาคาดะก็มีเสน่ห์ของการติดตั้งก็เห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวเป็นอีกหนึ่งเราสามารถเพิ่มไปยังรายการ "เมื่อลมจากมหาสมุทรกวาดเข้าไปในร้านอาหาร, dowels บุคคลที่กลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่พวกเขากระเพื่อมและเสียงดังในลม" เขาอธิบาย ประติมากรรมก็ตั้งใจว่าเป็นบทสนทนากับโอเปร่าเฮาส์ที่โดดเด่นเพียงข้ามน้ำ. ทาคาดะมีพื้นเพมาจากกรุงโตเกียวได้รับการอาศัยอยู่ในซิดนีย์นับตั้งแต่ทำงานร่วมกันในการแข่งขันที่ได้รับเชิญสำหรับพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย "ผมเคยทำงานในลอนดอน, สิงคโปร์, ฮ่องกง, นิวยอร์กและโตเกียว" เขากล่าว "แต่ฉันมีความสุขที่สุดในซิดนีย์ มีความสมดุลระหว่างธรรมชาติและความอ่อนโยนที่นี่ซึ่งเป็นแนวคิดที่สะท้อนอย่างยิ่งในการทำงานของฉันคือ นอกจากนี้ยังเป็นวิธีการที่ญี่ปุ่นอย่างเห็นได้ชัด. "ทาคาดะได้ตื้นตันใจมหาสมุทรภายในห้องพักที่มีความรู้สึกหรูหราและหงุดหงิดของเขตเมืองชั้นในจุดร้อน แต่มีการตอบสนองต่อการพิจารณาไปยังท่าเรือเกิน "เรายังเทิดทูนและเพิ่มประสบการณ์การรับประทานอาหารอาหารรสเลิศที่ผ่านการใช้วัสดุที่ละเอียดอ่อนและไม่ออกเสียง" เขากล่าวเสริม "ลูกค้าอยู่เสมอที่สำคัญที่สุดในใจของฉันและการตัดสินใจการออกแบบทุกหมุนรอบว่ามันจะรู้สึกว่าจะอยู่ในพื้นที่." มันเป็นความคิดที่ว่าทาคาดะได้ผลักดันขีด จำกัด ในการควบคุมของโครงการล่าสุดของเขาที่ร้านอาหารแฟรนไชส์รถไฟซูชิใน Maroubra ที่เขาได้ขนานนามว่า "ถ้ำ." "มันได้รับการตกแต่งภายในร้านอาหารของฉันที่เท่าไรไม่ทราบสำหรับลูกค้า" เขาอธิบาย "ผมรู้สึกว่าขึ้นอยู่กับสั้นและประวัติศาสตร์ของเรามันเป็นเวลาที่จะผลักดันขอบเขต สัญชาตญาณแรกของฉันคือการแก้ไขปัญหาของอะคูสติก - สถานประกอบการที่นิยมมากที่สุดคือมีเสียงดังจริงๆ มันเป็นสิ่งสำคัญกับผมว่าผลการออกแบบของฉันในสถานที่ที่สะดวกสบายและมีความสุขที่จะกิน. "ผ่านขั้นตอนที่เข้มข้นของการทดลองกับวัสดุต่างๆและคุณสมบัติอะคูสติกของพวกเขาทาคาดะที่สร้างความคิดของการมีรูปร่างเหมือนถ้ำประกอบด้วยชิ้นไม้อัดลามิเนตการสร้างกำแพงและเพดานของพื้นที่ แต่ละรูปทรงโค้งจำนวนของกลุ่มบิสกิตปล้องถูกตัดแล้วมีความซับซ้อนโดยใช้เครื่องมือการเขียนโปรแกรมสามมิติก่อนที่จะถูกติดตั้งด้วยตนเองร่วมกันในเว็บไซต์ ผลที่ได้คือน่าอัศจรรย์ - ระดับเดซิเบลเสียงแม้ในขณะที่ร้านอาหารที่กำลังการผลิต มันเป็นประสบการณ์ที่คล้ายกับการยืนอยู่ในห้องพักโอเชียนที่มีคุณภาพเสียงดูดซับของไม้ช่วยให้ฉวัดเฉวียนพื้นหลังให้น้อยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลักดันขอบเขตของยางพารา ซิดนีย์ตามนักออกแบบญี่ปุ่นโคอิจิทาคาดะ พาเราผ่านสองของการออกแบบร้านอาหารล่าสุด

" งานของฉันคือมักจะเกี่ยวข้องกับการมองไม่เห็นว่า " โคอิจิ ทาคาดะ เรากำลังยืนอยู่ใต้สี่หมื่นชิ้น balsa โคมไฟระย้าที่มหาสมุทรห้องพักในอ่าวซิดนีย์ " ทุกโครงการที่ผมพยายามตอบกลางความคิดที่มีผลต่อความรู้สึก ,แต่ในสีสัน ซึ่งไม่สามารถสังเกตเห็นได้ทาง เสียง , เงา , แสงและพื้นผิว - ความคิดนี้มันกระตุ้นฉัน " เขาอธิบาย .

มองทาคาดะก็มีเสน่ห์ที่ติดตั้ง มันเห็นได้ชัดว่ามีการเคลื่อนไหวอื่นเราสามารถเพิ่มรายการ " เมื่อสายลมจากมหาสมุทรกวาดเข้าไปในภัตตาคาร , dowels บุคคลกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวเช่นที่พวกเขาทำให้กระเพื่อมและเสียงในสายลม" เขาอธิบาย ประติมากรรมตั้งใจยังเป็นบทสนทนากับโอเปร่าเฮ้าส์ที่โดดเด่นเพียงข้ามน้ำ

ทาคาดะ , มาจากโตเกียว ได้อาศัยอยู่ในซิดนีย์ตั้งแต่ร่วมมือกันในการเชิญสำหรับการแข่งขัน พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย " ผมเคยทำงานในลอนดอน สิงคโปร์ ฮ่องกง นิวยอร์ก และโตเกียว , " เขากล่าวว่า " แต่ผมมีความสุขที่สุดในซิดนีย์มีความสมดุลระหว่างธรรมชาติและคุณสมบัติของชาวเมืองที่นี่ซึ่งเป็นแนวคิดที่สะท้อนอย่างมากในงานของฉัน มันยังเป็นวิธีการอย่างชัดเจนญี่ปุ่น " ทาคาดะก็ตื้นตันใจมหาสมุทรภายในห้องหรูหราและหงุดหงิดกับความรู้สึกของจุดร้อนใน แต่ ด้วยการพิจารณาการตอบสนองไปยังท่าเรือเกิน" เรายังเลียนแบบและปรับปรุงอาหารปรับประสบการณ์การรับประทานอาหารที่ผ่านการใช้วัสดุที่ละเอียดอ่อน และออกเสียง " เขาเพิ่ม " ลูกค้าถูกเสมอชั้นดีในจิตใจของฉันและทุกการตัดสินใจในการออกแบบ revolves รอบจะรู้สึกยังไงตอนที่อยู่ในพื้นที่ "

มันมีความคิดว่า ทาคาดะ ได้ผลักดันที่จะ จำกัด ในโครงการล่าสุดของเขา