Approximately 60% of the southern T

Approximately 60% of the southern Thai coastline used to be occupied by mangroves according to the first mangrove forest assessment in
1961. During the past three decades, these mangrove areas have been reduced to about 50% with less than 10% left on the east coast. Coastal
erosion and accretion occur irregularly along the coast but an intensification of erosion has been noticed during the past decade. This study
assessed the relationship between mangrove presence and changes in coastal area. Mangrove colonization rates were assessed using in situ transects
and remote sensing time series. Both methods led to comparable estimates ranging between 5 and 40 m y
1. Quantitative data on changes
of coastal segments along southern Thai coastlines as well as available possible factors responsible for these changes were compiled. Overall, net
erosion prevailed (1.3  0.4 m y
1). The Gulf of Thailand coastline in the East of the country was found to be most dynamic: change occurred
along more coastal segments than in the West (43% vs. 16%). Rates of erosion and accretion were also higher, 3.6 versus 2.9 m y
1 and 2.6
versus 1.5 m y
1, respectively. Total area losses accounted for 0.91 km2 y
1 for the Gulf coast and 0.25 km2 y
1 for the West. Coasts with
and without mangroves behaved differently: in the presence of mangroves less erosion was observed whilst expansion occurred at particular
coastal types with mangrove existence, i.e. river mouths and sheltered bays. Possible underlying causes were examined using multivariate analysis.
Eroded areas were found to increase with increased area of shrimp farms, increased fetch to the prevailing monsoon, and when dams reduced
riverine inputs. Notably, however, in areas where erosion prevailed, the presence of mangroves reduced these erosion rates. Mangrove loss
was found to be higher in the presence of shrimp farms and in areas where mangrove forests used to be extensive in the past.

2006 Elsevier Ltd. All rights reserved

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาณ 60% ของฝั่งไทยทางใต้เคยเป็น โดยโกรฟส์ตามการประเมินป่าชายเลนแรกใน1961. ในช่วงสามทศวรรษที่ พื้นที่ป่าชายเลนเหล่านี้ลดลงประมาณ 50% น้อยกว่า 10% ด้านซ้ายบนฝั่งตะวันออก ชายฝั่งทะเลกัดเซาะและ accretion เกิดขึ้นอย่างไม่สม่ำเสมอตามแนวชายฝั่ง แต่มีแรงกัดเซาะมีการสังเกตเห็นในช่วงทศวรรษที่ การศึกษานี้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างสถานะป่าชายเลนและการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ชายฝั่งทะเล สนามป่าชายเลนราคาถูกประเมินใช้ใน situ transectsและรีโมทไร้สายชุดเวลา ทั้งวิธีนำไปประเมินเปรียบเทียบได้ระหว่าง 5 และ 40 m y 1 ข้อมูลเชิงปริมาณมีการเปลี่ยนแปลงของกลุ่มชายฝั่งทะเลตามแนวชายฝั่งอันไทยภาคใต้รวมทั้งรับผิดชอบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจมีปัจจัยรวบรวม โดยรวม สุทธิกัดเซาะตระหนัก (1.3 เมตร 0.4 y 1) ฝั่งทะเลอ่าวไทยทิศตะวันออกของประเทศที่พบเป็นแบบไดนามิกมากที่สุด: เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นพร้อมเพิ่มเติมชายเซ็กเมนต์กว่าตะวันตก (43% เทียบกับ 16%) ยังมีอัตราการกัดเซาะและ accretion 3.6 สูง เทียบกับ 2.9 m y 1 และ 2.6เมื่อเทียบกับ 1.5 m y 1 ตามลำดับ พื้นที่ทั้งหมดขาดทุนบัญชี 0.91 km2 y 1 สำหรับฝั่งอ่าวและ 0.25 km2 y 1 ในตะวันตก ก็ย่อมมีโดยโกรฟส์ทำงานแตกต่างกัน: ในต่อหน้าของโกรฟส์ น้อยพังทลายสังเกตขณะขยายตัวเกิดที่เฉพาะชนิดชายฝั่ง มีป่าชายเลนที่มีอยู่ เช่นปากแม่น้ำและการสัมผัส สาเหตุพื้นฐานถูกตรวจสอบโดยใช้การวิเคราะห์ตัวแปรพหุพบพื้นที่การกัดเซาะเพิ่มพื้นที่เพิ่มขึ้นของฟาร์มกุ้ง นำมาใช้เพิ่มขึ้นเป็นมรสุม และ เมื่อเขื่อนลดลงริเวอร์ไรน์อินพุต ยวด อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่ที่พังทลายตระหนัก ของโกรฟส์ลดราคาพังทลาย การสูญเสียป่าชายเลนพบจะสูงในต่อหน้า ของฟาร์มกุ้ง และ ในพื้นที่ที่ใช้ได้กว้างขวางในอดีตป่าชายเลน2006 Elsevier จำกัด สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณ 60% ของชายฝั่งภาคใต้ของไทยที่เคยถูกครอบครองโดยป่าชายเลนตามการประเมินป่าชายเลนครั้งแรกใน
1961 ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเหล่านี้พื้นที่ป่าชายเลนได้รับการลดลงไปประมาณ 50% ที่มีน้อยกว่า 10% ที่เหลืออยู่บนชายฝั่งตะวันออก ชายฝั่งกัดเซาะและเพิ่มเกิดขึ้นไม่สม่ำเสมอตามแนวชายฝั่ง แต่แรงของการกัดเซาะได้รับการสังเกตในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาที่ การศึกษาครั้งนี้มีการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการปรากฏตัวของป่าชายเลนและการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่บริเวณชายฝั่งทะเล อัตราการตั้งรกรากป่าชายเลนได้รับการประเมินโดยใช้ในการตัดขวางแหล่งกำเนิดและอนุกรมเวลาการสำรวจระยะไกล ทั้งสองวิธีนำไปสู่การประมาณการเทียบเคียงระหว่าง 5 และ 40? ฉัน 1 ข้อมูลเชิงปริมาณเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของกลุ่มชายฝั่งทะเลตามแนวชายฝั่งภาคใต้ของไทยเช่นเดียวกับปัจจัยที่เป็นไปได้ที่มีอยู่ความรับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ถูกรวบรวม โดยรวม, สุทธิพังทลายชนะ(1.3? 0.4? ฉัน 1) ชายฝั่งอ่าวไทยในภาคตะวันออกของประเทศที่ถูกพบว่าเป็นแบบไดนามิกมากที่สุด: การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งส่วนมากขึ้นกว่าในเวสต์(43% เทียบกับ 16%) อัตราการกัดเซาะและเพิ่มก็ยังสูงกว่าเมื่อเทียบกับ 3.6 2.9? ฉัน 1 และ 2.6 เมื่อเทียบกับ 1.5? ฉัน 1 ตามลำดับ การสูญเสียพื้นที่ทั้งหมดคิดเป็น 0.91 กิโลเมตร 2 Y? 1 สำหรับชายฝั่งอ่าวไทยและ 0.25 กิโลเมตร 2 Y? 1 สำหรับเวสต์ ชายฝั่งที่มีและไม่มีป่าชายเลนประพฤติที่แตกต่างกันในการปรากฏตัวของการกัดเซาะป่าชายเลนน้อยพบว่าในขณะที่การขยายตัวที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทชายฝั่งทะเลป่าชายเลนกับการดำรงอยู่คือปากแม่น้ำและอ่าวกำบัง สาเหตุที่เป็นไปได้มีการตรวจสอบโดยใช้การวิเคราะห์หลายตัวแปร. พื้นที่กัดเซาะพบว่าเพิ่มขึ้นด้วยพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นของฟาร์มกุ้งเพิ่มขึ้นเพื่อเรียกมรสุมแลกเปลี่ยนและเมื่อเขื่อนลดปัจจัยการผลิตแม่น้ำ สะดุดตา แต่ในพื้นที่ที่มีการกัดเซาะชนะการปรากฏตัวของป่าชายเลนลดอัตราการกัดเซาะเหล่านี้ การสูญเสียป่าชายเลนถูกพบว่าเป็นที่สูงขึ้นในการปรากฏตัวของฟาร์มกุ้งและในพื้นที่ป่าชายเลนที่เคยเป็นที่กว้างขวางในอดีตที่ผ่านมา.? 2006 เอลส์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณ 60% ของภาคใต้ชายฝั่งที่เคยเป็นที่ตั้งของป่าชายเลนป่าชายเลนตามแรกการประเมิน
1961 . ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเหล่านี้ พื้นที่ป่าชายเลนได้ลดลงไปประมาณ 50% น้อยกว่า 10 % ที่เหลือบนชายฝั่งตะวันออก ชายฝั่ง
การกัดกร่อนและการเกิดเกิดขึ้นไม่สม่ำเสมอตามแนวชายฝั่ง แต่แรงของการกัดเซาะได้สังเกตเห็นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างป่าชายเลน
สถานะและการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ชายฝั่ง ประเมิน การใช้ป่าชายเลนราคาประเมินในแหล่งกำเนิด transects
ระยะไกลเวลาและชุด ทั้งวิธีการนำประมาณการเทียบเคียงในช่วงระหว่าง 5 และ 40 M Y
1ข้อมูลเชิงปริมาณ การเปลี่ยนแปลงส่วนของชายฝั่งทะเลภาคใต้
ตามแนวชายฝั่ง รวมทั้งสามารถเป็นไปได้ปัจจัยที่รับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ถูกคอมไพล์ รวมสุทธิ
กัดเซาะเชี่ยว ( 1.3  0.4 M Y
1 ) อ่าวไทยชายฝั่งทางตะวันออกของประเทศ พบว่าเป็นแบบไดนามิกมากที่สุด : การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามชายฝั่ง
เซ็กเมนต์กว่าในเวสต์ ( 43% เทียบกับ 16% )อัตราการกัดเซาะและการเกิดก็ยังสูงขึ้น 3.6 เทียบกับ 2.9 M Y
1 และ 2.6
เมื่อเทียบกับ 1.5 M Y
1 ตามลำดับ การสูญเสียพื้นที่ทั้งหมดร้อยละ 0.91 กม. 2 Y
1 สำหรับชายฝั่งอ่าวและ 0.25 ตารางกิโลเมตร และ
1 ฝั่งตะวันตก ชายฝั่งทะเลและป่าชายเลนกับ
โดยไม่ประพฤติต่าง ในการปรากฏตัวของป่าชายเลนกัดเซาะน้อยพบว่าในขณะที่การขยายตัวที่เกิดขึ้นในเฉพาะ
ประเภทชายฝั่งทะเลที่มีตัวตน ป่าชายเลน คือปากแม่น้ำและที่พักอ่าว เป็นไปได้สาเหตุถูกตรวจสอบโดยใช้การวิเคราะห์ตัวแปรพหุ พบว่าเพิ่มขึ้น
กัดเซาะพื้นที่เพิ่มขึ้น พื้นที่นากุ้งเพิ่มขึ้นตามไปเกิดมรสุม และเมื่อเขื่อนลดลง
กระผมตัว . โดยเฉพาะ อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่ที่การตระหนัก , การปรากฏตัวของป่าชายเลนลดลง อัตราการกัดเซาะเหล่านี้
การสูญเสียป่าชายเลนพบในการแสดงตนของการเลี้ยงกุ้งในป่าชายเลนและพื้นที่ที่ใช้กว้างขวางในอดีต .

2006 บริษัท จำกัด