How can this be? Well, the Border G

How can this be? Well, the Border Gateway Protocol (BGP) never
promised that it would find the shortest route between any two sites;
it only tries to find some route. To make matters more complex, BGP’s
routes are heavily influenced by policy issues, such as who is paying
whom to carry their traffic. This often happens, for example, at peering
points between major backbone ISPs. In short, that the triangle inequality
does not hold in the Internet should not come as a surprise.
How do we exploit this observation? The first step is to realize that there
is a fundamental tradeoff between the scalability and optimality of a routing
algorithm. On the one hand, BGP scales to very large networks, but
often does not select the best possible route and is slow to adapt to network
outages. On the other hand, if you were only worried about finding
the best route among a handful of sites, you could do a much better job of
monitoring the quality of every path you might use, thereby allowing you
to select the best possible route at any moment in time.
An experimental overlay, called the Resilient Overlay Network (RON),
does exactly this. RON scales to only a few dozen nodes because it uses
an n×n strategy of closely monitoring (via active probes) three aspects
of path quality—latency, available bandwidth, and loss probability—
between every pair of sites. It is then able to both select the optimal route between any pair of nodes, and rapidly change routes should network
conditions change. Experience shows that RON is able to deliver modest
performance improvements to applications, but more importantly, it
recovers from network failures much more quickly. For example, during
one 64-hour period in 2001, an instance of RON running on 12 nodes
detected 32 outages lasting over 30 minutes, and it was able to recover
from all of them in less than 20 seconds on average. This experiment
also suggested that forwarding data through just one intermediate node
is usually sufficient to recover from Internet failures.Since RON is not designed to be a scalable approach, it is not possible
to use RON to help random host A communicate with random host
B; A and B have to know ahead of time that they are likely to communicate
and then join the same RON. However, RON seems like a good idea
in certain settings, such as when connecting a few dozen corporate sites
spread across the Internet or allowing you and 50 of your friends to establish
your own private overlay for the sake of running some application.
The real question, though, is what happens when everyone starts to run
their own RON. Does the overhead of millions of RONs aggressively probing
paths swamp the network, and does anyone see improved behavior
when many RONs compete for the same paths? These questions are still
unanswered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีนี้สามารถ ? อืม ชายแดน Gateway Protocol ( BGP ) ไม่เคย
สัญญาว่ามันจะหาเส้นทางที่สั้นที่สุดระหว่างสองจุด ;
มันเพียงแค่พยายามที่จะหาเส้นทาง เพื่อให้เรื่องที่ซับซ้อนมากขึ้น เส้นทาง BGP ของ
เป็นอิทธิพลอย่างมากจากนโยบาย เช่น ใครเป็นผู้จ่าย
อุ้มเข้าชมของพวกเขา นี้มักจะเกิดขึ้น ตัวอย่างเช่นที่ peering
จุดระหว่างผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตกระดูกสันหลังหลัก ในสั้นที่อสมการสามเหลี่ยม
ไม่ถือในอินเทอร์เน็ตไม่ควรมาเป็นแปลกใจ ว่าเราจะใช้ประโยชน์จากการสังเกต
? ขั้นตอนแรกจะต้องตระหนักว่ามี
เป็นข้อเสียพื้นฐานระหว่างการขยายขีดความสามารถและคุณภาพของเส้นทาง
ขั้นตอนวิธี ในมือข้างหนึ่ง , BGP แบบเครือข่ายขนาดใหญ่มากแต่
มักจะไม่เลือกเส้นทางที่ดีที่สุดและช้าที่จะปรับให้เข้ากับการขาดเครือข่าย

บนมืออื่น ๆถ้าคุณเป็นกังวลเกี่ยวกับการหาเส้นทางที่ดีที่สุดระหว่าง
กำมือของเว็บไซต์ คุณสามารถทำงานได้ดีมาก
ตรวจสอบคุณภาพของทุกเส้นทางที่คุณอาจใช้เพื่ออนุญาตให้คุณ
เพื่อเลือกเส้นทางที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ในขณะใด ๆในเวลา
ซ้อนทับทดลองที่เรียกว่า เครือข่ายซ้อนทับที่ยืดหยุ่น ( รอน ) ,
ไม่ตรงนี้รอน ขนาดเพียงไม่กี่โหล ( เพราะมันใช้
n × n เป็นกลยุทธ์ของการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด ( ผ่านการใช้งาน ) )
3 ด้านของศักยภาพ คุณภาพ เส้นทางของแบนด์วิดธ์ที่มีอยู่และลดความน่าจะเป็น -
ระหว่างคู่ของเว็บไซต์ทุก จะได้เลือกเส้นทางที่ดีที่สุดระหว่างคู่ของโหนดและอย่างรวดเร็วเปลี่ยนเส้นทางควรเครือข่าย
เงื่อนไขเปลี่ยนประสบการณ์แสดงให้เห็นว่ารอนสามารถส่งมอบประสิทธิภาพการปรับปรุงเจียมเนื้อเจียมตัว
เพื่อการใช้งาน แต่ที่สำคัญ มันกู้คืนจากความล้มเหลวของเครือข่าย
ได้เร็วกว่ามาก ตัวอย่างเช่น ในช่วงระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง
64 ในปี 2001 , อินสแตนซ์ของรอนวิ่ง 12 โหนด
พบ 32 ดับนานกว่า 30 นาที และมันก็สามารถที่จะกู้คืน
จากทั้งหมดของพวกเขาในน้อยกว่า 20 วินาทีโดยเฉลี่ย โดย
ยังพบว่า การส่งต่อข้อมูลผ่านเพียงหนึ่งกลางโหนด
มักจะเพียงพอที่จะกู้คืนจากความล้มเหลวของอินเทอร์เน็ต เนื่องจากรอนถูกออกแบบมาเพื่อให้วิธีการที่ยืดหยุ่น , มันเป็นไปไม่ได้
ใช้รอนเพื่อช่วยโฮสต์สื่อสารกับโฮสต์แบบสุ่ม :
b ; A และ B ต้องทราบล่วงหน้าว่าพวกเขาจะมีโอกาสติดต่อ
แล้วเข้าร่วมเดียวกันรอน อย่างไรก็ตาม รอนดูเหมือน
คิดดีในการตั้งค่าบางอย่างเช่นเมื่อเชื่อมต่อไม่กี่โหลองค์กรเว็บไซต์
กระจายทั่วอินเทอร์เน็ตหรือช่วยให้คุณและเพื่อนของคุณที่จะสร้าง 50
ส่วนตัวซ้อนทับเพื่อรันโปรแกรมบาง
คำถามจริงๆ แม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทุกคนเริ่มวิ่ง
รอนเอง ทำค่าใช้จ่ายของล้านของรอนอุกอาจละเอียด
เส้นทางบึงเครือข่ายแล้วมีใครเห็นพฤติกรรมดีขึ้นเมื่อหลายรอนชิงเส้นทางเดียวกัน ? คำถามเหล่านี้ยังคง
คำตอบ