the lodge stood, he twice called th

the lodge stood, he twice called the watchman. No answer followed. Evidently the watchman had sought shelter from the weather, and was now asleep somewhere either in the kitchen or in the greenhouse.
"If I had the pluck to carry out my intention," thought the old man, "Suspicion would fall first upon the watchman."
He felt in the darkness for the steps and the door, and went into the entry of the lodge. Then he groped his way into a little passage and lighted a match. There was not a soul there. There was a bedstead with no bedding on it, and in the corner there was a dark cast-iron stove. The seals on the door leading to the prisoner's rooms were intact.
When the match went out the old man, trembling with emotion, peeped through the little window. A candle was burning dimly in the prisoner's room. He was sitting at the table. Nothing could be seen but his back, the hair on his head, and his hands. Open books were lying on the table, on the two easy-chairs, and on the carpet near the table.
Five minutes passed and the prisoner did not once stir. Fifteen years' imprisonment had taught him to sit still. The banker tapped at the window with his finger, and the prisoner made no movement whatever in response. Then the banker cautiously broke the seals off the door and put the key in the keyhole. The rusty lock gave a grating sound and the door creaked. The banker expected to hear at once footsteps and a cry of astonishment, but three minutes passed and it was as quiet as ever in the room. He made up his mind to go in.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลอดจ์ที่ยืน เขาสองเรียกยาม ไม่มีคำตอบตาม อย่างเห็นได้ชัดยามได้แสวงหาที่หลบภัยจากสภาพอากาศ และตอนนี้หลับอยู่ ในห้องครัว หรือ ในเรือนกระจก"ถ้าผมถอนจะดำเนินการความตั้งใจของผม ความคิดที่เก่าแก่ "สงสัยจะ ตกครั้งแรกเมื่อยามนี้"เขารู้สึกในความมืดสำหรับขั้นตอนและประตู และเข้าไปในรายการของลอดจ์ เขาคลำทางของเขาเป็นทางเดินเล็ก ๆ แล้วสว่างตรงกัน ไม่มีจิตวิญญาณมี มี bedstead ด้วยนอนไม่มัน และที่มุม มีเตาหล่อเข้ม แมวน้ำที่ประตูที่นำไปสู่ห้องของนักโทษได้เหมือนเดิมเมื่อการแข่งขันก็ออกชรา สะทกอารมณ์ peeped ผ่านหน้าต่างน้อย เทียนกำลังไหม้แสงสลัวในห้องของนักโทษ เขานั่งที่โต๊ะ ไม่มีอะไรอาจจะเห็นแต่ด้านหลังของเขา ผมบนหัวของเขา และมือของเขา เปิดหนังสือถูกนอนอยู่ บนโต๊ะ บนสองง่ายเก้าอี้ และ บนพรมใกล้กับโต๊ะผ่านไปห้านาที และนักโทษไม่เคยผัด จำคุกสิบห้าปีได้สอนเขานั่งนิ่ง เจ้ามือเคาะที่หน้าต่างด้วยนิ้วของเขา และนักโทษไม่เคลื่อนไหวใด ๆ ในการตอบ แล้วเจ้ามือหักสัญลักษณ์การปิดประตูด้วยความระมัดระวัง และที่สำคัญใส่ในรูกุญแจ ล็อคเป็นสนิมให้เสียง grating และประตู creaked เจ้ามือคาดว่าจะได้ยินพร้อมกันรอยเท้าและการร้องไห้ของเมือ แต่สามนาทีผ่าน และมันก็เป็นเงียบเช่นเคยในห้อง เขาได้ขึ้นใจของเขาไปใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลอดจ์ยืนอยู่เขาเรียกว่าเป็นครั้งที่สองยาม ไม่มีคำตอบตาม เห็นได้ชัดยามได้หาที่หลบภัยจากสภาพอากาศและตอนนี้นอนหลับอยู่ที่ไหนสักแห่งทั้งในห้องครัวหรือในเรือนกระจก
"ถ้าฉันมีความกล้าหาญที่จะดำเนินการความตั้งใจของผม" คิดว่าคนเก่า "สงสัยจะตกครั้งแรกเมื่อยาม."
เขารู้สึกว่าในความมืดสำหรับขั้นตอนและประตูและเดินเข้าไปในรายการของ lodge ที่ จากนั้นเขาก็คลำเขาเดินเข้าไปในทางเดินเล็ก ๆ น้อย ๆ และได้ลงจากการแข่งขัน ไม่ได้มีจิตวิญญาณที่มี มีโครงเตียงนอนด้วยผ้าคลุมเตียงไม่มีในมันเป็นและในมุมมีเตาเหล็กหล่อมืด แมวน้ำประตูที่นำไปสู่ห้องพักของนักโทษเป็นเหมือนเดิม
เมื่อการแข่งขันออกไปจากชายชราตัวสั่นด้วยอารมณ์ peeped ผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เทียนถูกเผาไหม้ในห้องสลัวของนักโทษ เขาได้รับการนั่งอยู่ที่โต๊ะ ไม่มีอะไรที่อาจจะเห็น แต่หลังของเขาผมบนศีรษะของเขาและมือของเขา หนังสือเปิดกำลังนอนอยู่บนโต๊ะที่สองง่ายเก้าอี้และบนพรมที่อยู่ใกล้กับโต๊ะ
ห้านาทีผ่านไปและนักโทษไม่ได้ครั้งเดียวกวน จำคุกสิบห้าปีที่ผ่านมาได้สอนให้เขานั่งนิ่ง ๆ นายธนาคารเคาะที่หน้าต่างด้วยนิ้วของเขาและนักโทษที่ทำสิ่งที่ไม่มีการเคลื่อนไหวในการตอบสนอง จากนั้นนายธนาคารระมัดระวังยากจนซีลปิดประตูและใส่กุญแจสำคัญในรูกุญแจ ล็อคสนิมให้เสียงรั้วและประตูที่ creaked นายธนาคารคาดว่าจะได้ยินเสียงฝีเท้าในครั้งเดียวและเสียงร้องของความประหลาดใจ แต่สามนาทีผ่านไปและมันก็เป็นที่เงียบสงบเช่นเคยในห้องพัก เขาทำให้จิตใจของเขาที่จะไปใน