The arrivalI went to boarding schoo

The arrival
I went to boarding school when I was ten; actually I went on my tenth birthday. Don’t feel bad for me, I enjoyed it. I still remember the September autumn I arrived, it was a Sunday. I tend to associate Sundays with corn flan, since that was THE main cuisine for Sundays. It was breezy, cold and the roads were slippery. It was an all girls, small independent school in Nigeria. I waved briskly at my family and ran off the roads- ready to tackle the new world.
Homesickness
The first night at school I completely changed. Being away from home was quite a shock. The second day didn’t go so well either. The bells rang at five am; I had never woken up at five am before. The first day had been all exciting but then the novelty started to wear off and I realized I was on my own- well not exactly on my own but mum and dad were not there. I fully understood why I was at boarding school; it was just because it was a place where I would learn to become a woman, a leader as well as a follower and a strong Christian. I didn’t have a problem with that; I completely understood. So there wasn’t any conflict. I was just missing home, missing the comforts of home. But as the weeks went on, I got used to it and made a new home away from home, I made a new family.
The new family
I’ve known the people there for three years. I had the best and worst time of my life with them. I met different type of personalities from all over the country. The days we spent together were exceptional. We would rush up and down the thick woods to classes, sports, dining or prep (study time). My bed was the meeting site since it had a magnificent view of the school’s main entrance with its tall fir trees and courtyard, where on Saturdays we could see everyone passing by as we watch from my bed. I remember the dances we had during social night; they were breathtaking and very relaxing.
The new principal
During my first year in boarding school, we got a new principal; she was short and wore thick-rimmed glasses. She came with a new life and made things tougher. She came with new ideas such as eating breakfast after two classes, having morning prep on Saturday, having inspections and fasting for the rest of the afternoon. She also established a new system were the entire school had to cook a meal weekly, we also had morning chores. I remember her checking our cups during breakfast to make sure we were consuming the right amount of sugar. She believed in a life full of hardship and her definition of independence was the best ability to cope in times of hardship and having fun while doing it. I know it may sound odd that kids have to put up with this form of living but in a way it can benefit people. I actually liked her and I’m thoroughly grateful for the things I learnt there. It formed my character. I remember precisely my first house chore- bathroom cleaner, I didn’t know how to do it at first but I learnt.
Being Conservative
Learning how to be conservative was important. We saved water-only allowed to use a bucket of water to bathe; current- lights went off at 10pm and don’t come back on until 5am and recycled a lot. Most significantly we learnt to save and be conscious of how we spent money. The school came up with a system- we started spending tickets. We were given tickets worth of twenty dollars per week and were not allowed to spend more. Although it seemed pretty absurd and impossible at first, it actually made sense later on.
On going solo
I left the school at the beginning of my senior school year. My mother got a new job abroad and I moved there with her. It’s been okay, it’s been a test for the lesson I learnt in boarding school. It made me see how I act in difference- or lack a lack of organization, as it were. I’ve found my strength which is independence. I’ve built my own character and relying on anyone has not been an option for me. Boarding school was an amazing experience I wouldn’t trade for anything in the world. There is truly a light at the end of the tunnel.
I’m proud it’s made me stand out among my classmates and be who I am- a LEADER.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การมาถึงผมไปโรงเรียนประจำเมื่อผมสิบ จริง ๆ แล้ว ฉันไปในวันเกิดของฉันสิบ ไม่รู้สึกไม่ดีกับฉัน ฉันชอบ ยังจำฤดูใบไม้ร่วงกันยายนถึงฉัน มันเป็นวันอาทิตย์ ฉันมักจะคบอาทิตย์ฟลานข้าวโพด เนื่องจากที่เป็นอาหารหลักสำหรับวันอาทิตย์ มันบางเบา เย็น และถนนก็ลื่น ก็เป็นผู้หญิงทั้งหมด โรงเรียนอิสระในประเทศไนจีเรีย Waved briskly ที่ครอบครัว และวิ่งออกถนนพร้อมเล่นงานโลกใหม่Homesicknessคืนแรกที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างสมบูรณ์ อยู่บ้านค่อนข้างช็อค วันที่สองไม่ได้ไปให้ดีอย่างใดอย่างหนึ่ง ระฆังรังที่ 5 น. ฉันไม่ได้ตื่นขึ้นที่เกี่ยวกับ 5 ก่อน วันแรกได้ทั้งหมดตื่นเต้น แต่แล้ว นวัตกรรมที่เริ่มร่อยหรอ และฉันตระหนักฉันอยู่ของฉันเองดีไม่ตรงกับของตัวเอง แต่มัมและพ่อไม่มี เต็มใช่ทำไมผมประจำโรงเรียน มันเป็นเพียง เพราะมันเป็นที่ผมจะเรียนเป็น ผู้หญิง เป็นผู้นำเป็นผู้ติดตาม และเป็นคริสเตียนที่เข้มแข็ง ไม่มีปัญหากับที่ ผมเข้าใจ ดังนั้นความขัดแย้งใด ๆ เลย ผมขาดแค่บ้าน ขาดความสะดวกสบายของบ้าน แต่เป็นไปสัปดาห์ ฉันได้ใช้มัน และทำการใหม่บ้าน ทำครอบครัวใหม่ครอบครัวใหม่ผมรู้จักคนสามปี ฉันมีเวลาดีที่สุด และเลวร้ายที่สุดของชีวิตกับพวกเขา ฉันพบชนิดแตกต่างกันของบุคคลจากทั่วประเทศ วันที่เราใช้กันได้ยอดเยี่ยม เราจะวิ่งขึ้นป่าหนาเรียน กีฬา รับประทานอาหาร หรือเป็นการเตรียม (เวลาเรียน) เว็บไซต์การประชุมเนื่องจากจะมีทัศนียภาพที่งดงามของบริเวณโรงเรียนมีต้นไม้สูงเฟอร์และคอร์ทยาร์ด ซึ่งในวันเสาร์ เราได้เห็นทุกคนที่ผ่านมาเราดูจากเตียงของฉัน ผมจำได้ว่า เต้นเรามีระหว่างคืนสังคม จะได้สวยงาม และบรรยากาศดีหลักการใหม่ในช่วงปีแรกในโรงเรียนกินนอน เรามีหลักใหม่ เขาสั้น และสวมแว่นตาหนา rimmed เธอมาพร้อมกับชีวิตใหม่ และทำสิ่งที่รุนแรง เธอมาพร้อมกับความคิดใหม่เช่นการรับประทานอาหารเช้าหลังจากชั้นสอง เตรียมเช้าเสาร์ มีการตรวจสอบ และการถือศีลอดที่เหลือของตอนบ่าย เธอยังสร้างระบบใหม่โรงเรียนทั้งหมดมีการปรุงอาหารทุกสัปดาห์ นอกจากนี้เรายังมีงานตอนเช้า จำเธอถ้วยของเราตรวจสอบในช่วงเช้าเพื่อให้แน่ใจว่า เราได้บริโภคน้ำตาลเหมาะ เธอเชื่อว่าในชีวิตที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก และคำจำกัดความของเอกราชได้สุดความสามารถในการรับมือในความยากลำบากและสนุกสนานในขณะทำ ฉันรู้มันอาจฟังแปลกว่า เด็กต้องทนกับชีวิตแบบนี้ แต่ในทาง ประโยชน์อย่างคน ผมชอบจริงเธอ และฉันต้องขอบคุณสำหรับสิ่งที่ผมเรียนมี จะจัดรูปแบบอักขระของฉัน ผมจำได้อย่างแม่นยำของฉันแรกบ้านเบื่อน้ำทำความสะอาด ฉันไม่ทราบวิธีการทำในตอนแรก แต่ผมเรียนมีความคิดอนุรักษ์นิยมเรียนรู้วิธีที่จะหัวเก่าเป็นสิ่งสำคัญ เราบันทึกน้ำเพียงอนุญาตให้ใช้ถังน้ำเพื่ออาบน้ำ กระแสไฟออกไปที่ 10 pm และไม่กลับมาจนถึงน. 5 และรีไซเคิลมาก อย่างมีนัยสำคัญที่สุดเราเรียนได้ประหยัด และตระหนักว่าเราใช้เงิน โรงเรียนขึ้นมาพร้อมกับระบบแบบเราเริ่มใช้ตั๋ว เราได้รับคุ้มค่าตั๋ว 20 ดอลลาร์ต่อสัปดาห์ และไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ แม้จะดูเหมือนไร้สาระ และไม่สวยตอนแรก มันจริงทำให้ความรู้สึกในภายหลังบนไปเดี่ยว ผมไปโรงเรียนในช่วงต้นปีโรงเรียนของฉันระดับสูง แม่ได้งานใหม่ต่างประเทศ และผมย้ายมีกับเธอ มันมีแล้วล่ะ มันได้ถูกทดสอบสำหรับบทเรียนที่ผมเรียนในโรงเรียนประจำ มันทำให้ฉันเห็นว่าฉันทำในความแตกต่าง หรือขาดการขาดองค์กร were เป็นมัน ได้พบความแข็งแรงของฉันซึ่งเป็นเอกราช ฉันได้สร้างอักขระของตัวเอง และพึ่งพาใครไม่ได้เลือกฉัน โรงเรียนกินนอนเที่ยวผมจะไม่เทรดสำหรับทุกอย่างในโลกได้ แท้จริงมีแสงที่ปลายอุโมงค์ฉันภูมิใจที่ได้ทำให้ฉันโดดเด่นในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของฉัน และเป็นฉันคือใคร-เป็นผู้นำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมาถึง
ฉันไปโรงเรียนตอนสิบ ; ฉันไปในวันเกิดที่สิบของฉัน อย่าเกลียดฉันเลยนะ ฉันชอบมัน ฉันยังจำได้ เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง มันเป็นวันอาทิตย์ ฉันมักจะเชื่อมโยงวันอาทิตย์ กับแป้ง ข้าวโพด เพราะนี่เป็นอาหารหลักสำหรับวันอาทิตย์ มันสดชื่น เย็น และถนนลื่น มันเป็นหญิงล้วน โรงเรียนขนาดเล็กที่เป็นอิสระในไนจีเรียฉันโบกมือเหยงที่ครอบครัวของฉันและวิ่งออกจากถนน - พร้อมที่จะพุ่งชนโลกใหม่ คิดถึงบ้าน

คืนแรกที่โรงเรียนผมเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง อยู่ห่างจากบ้านค่อนข้างช็อก วันที่สองไม่ได้ไปเหมือนกัน ระฆังรังที่ 5 คือ ผมไม่เคยตื่น ตอน ห้า ฉันมาก่อนวันแรกที่ได้รับทั้งหมดตื่นเต้น แต่แล้วความแปลกใหม่เริ่มต้นสวมปิดและฉันตระหนักว่าฉันเองก็ไม่ตรงเอง แต่แม่และพ่อไม่ได้อยู่ที่นั่น ผมเข้าใจเหตุผลที่ผมอยู่ที่โรงเรียน มันเป็นเพียงเพราะมันเป็นสถานที่ที่ผมจะเรียนรู้ที่จะเป็นผู้หญิง ผู้นำเป็นผู้ตาม และ คริสเตียน ที่แข็งแกร่ง ผมไม่ได้มีปัญหากับที่ฉันก็เข้าใจ ดังนั้น ไม่มีความขัดแย้งใด ๆ ฉันไปที่บ้าน คิดถึงความสะดวกสบายของบ้าน แต่เป็นสัปดาห์ผ่านไป ผมได้ใช้มันและทำให้บ้านใหม่ห่างจากบ้าน สร้างครอบครัวใหม่ ครอบครัวใหม่

ผมรู้จักผู้คนที่นั่นเป็นเวลา 3 ปี ผมมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดและเลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉันกับพวกเขา ผมเคยเจอประเภทที่แตกต่างกันของบุคลิกภาพจากทั่วประเทศวันเวลาที่เราใช้ร่วมกันเป็นคนพิเศษ พวกเราจะวิ่งขึ้นและลงป่าหนา การเรียน กีฬา อาหาร หรือเตรียม ( เวลาเรียน ) เตียงของฉันคือเว็บไซต์การประชุมตั้งแต่มันมีมุมมองที่งดงามของโรงเรียนทางเข้าหลักกับต้นไม้ต้นสนสูงและสนาม ซึ่งในวันเสาร์ เราได้เห็นทุกคนผ่าน โดยเราดูจากเตียงของฉัน ผมจำได้ว่าเต้นเราก็คืนสังคมพวกเขาตื่นเต้นและผ่อนคลายมาก

ผอ. คนใหม่ในช่วงปีแรกของฉันในโรงเรียน เราได้ผู้อำนวยการคนใหม่ เธอสั้นและสวมแว่นตาขอบหนา . เธอมากับชีวิตใหม่ และทำในสิ่งที่รุนแรง เธอมากับความคิดใหม่ เช่น การรับประทานอาหารเช้าหลัง 2 ชั้น มีการเตรียม วันเสาร์เช้า มีการตรวจสอบและการอดอาหารสำหรับส่วนที่เหลือของช่วงบ่ายเธอยังสร้างระบบใหม่ที่ถูกคนทั้งโรงเรียนต้องปรุงอาหารรายสัปดาห์ นอกจากนี้เรายังมีงานตอนเช้า ฉันจำเธอได้ตรวจสอบถ้วยของเราในช่วงเช้าเพื่อให้แน่ใจว่าเรากำลังบริโภคในปริมาณที่เหมาะสมของน้ำตาล เธอเชื่อในชีวิตที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก และนิยามของเธอความเป็นอิสระคือความสามารถที่ดีที่สุดที่จะรับมือในช่วงเวลาของความยากลำบากและมีความสนุกสนานในขณะที่ทำมันฉันรู้ว่ามันอาจฟังดูแปลกที่เด็ก ๆต้องทนกับรูปแบบของการใช้ชีวิต แต่ในวิธีที่จะสามารถเป็นประโยชน์ต่อประชาชน ที่จริงแล้ว ฉันชอบเธอ ผมดีใจกับสิ่งที่ผมได้เรียนรู้อย่างมี มันขึ้นตัวฉัน . ผมจำได้แม่น งานบ้าน - บ้านหลังแรก ห้องน้ำสะอาด ฉันไม่ทราบวิธีการทำมันในตอนแรก แต่ผมเรียน เป็นอนุลักษณ์

เรียนรู้วิธีการอนุรักษ์ที่สำคัญเราเก็บน้ำได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะใช้ถังอาบน้ำ ; ไฟปัจจุบัน - ก็ปิด 4 ทุ่ม และไม่ได้กลับมาจนกระทั่งตีห้าและรีไซเคิลมาก มากที่สุด เราเรียนบันทึก และตระหนักว่าเราใช้จ่ายเงิน โรงเรียนมาด้วยระบบ - เราเริ่มใช้ตั๋ว เราได้รับบัตรมูลค่า 20 เหรียญต่อสัปดาห์และไม่ได้รับอนุญาตที่จะใช้จ่ายมากขึ้นแม้ว่ามันจะดูไร้สาระและเป็นไปไม่ได้ในตอนแรก มันทำให้ความรู้สึกในภายหลัง

ผมจะเดี่ยวออกจากโรงเรียนที่จุดเริ่มต้นของปีโรงเรียน รุ่นพี่ แม่ผมได้งานใหม่ในต่างประเทศและผมย้ายไปที่นั่นกับเธอ มันโอเค , มันเป็นแบบทดสอบของบทเรียนที่ได้เรียนรู้ในโรงเรียนประจำ มันทำให้ฉันเห็นว่าฉันแสดงความแตกต่าง - หรือขาดการขาดองค์กร เหมือนที่เคยเป็นฉันได้พบพลังที่เป็นอิสระ ฉันสร้างตัวละครของตัวเองและการพึ่งพาใครยังไม่ได้ตัวเลือกสำหรับฉัน โรงเรียนเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจฉันจะไม่ค้าสำหรับทุกอย่างในโลก มันอย่างแท้จริงคือ แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ .
ฉันภูมิใจ มันทำให้ฉันยืนออกในหมู่เพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันเป็นใคร - ผู้นำ