BIOLOGY AND PHYSIOLOGYHydrilla can

BIOLOGY AND PHYSIOLOGY
Hydrilla can establish and then displace native aquatic plants such as pondweeds
(Potamogeton sp.) and eelgrass (Vallisneria americana Michaux). While all aquatic plants
have developed adaptations for life in the aquatic environment, hydrilla seems to be a couple
of steps ahead of other submersed plants. Research has identified many of the characteristics
that enable hydrilla to exist and compete so effectively. Some of these characteristics are very
simple and effective while others are complex and of scientific interest.
The growth habit of hydrilla enables it to compete effectively for sunlight. It can elongate very
rapidly, up to one inch per day, until it nears the water surface. Near the water surface it
branches profusely and produces greater stem density than other submersed aquatic plants.
One half of hydrilla standing crop occurs in the upper 0.5 m of water column (Haller and
Sutton 1975). By producing this mat of vegetation on the water surface hydrilla is able to
intercept sunlight to the exclusion of other submersed plants. Hydrilla makes efficient use of
available nutrients. Hydrilla tissue is composed of approximately 90% water (Van et al. 1976).
Therefore, the plants can produce a great deal of fresh plant material from a limited supply of
the essential plant nutrients carbon, nitrogen and phosphorus.
Hydrilla is able to grow under a wide range of water chemistry conditions. It is commonly
found in oligotrophic (low nutrients) to eutrophic (high nutrients) lakes (Cook and Lı”nd
1982). It can grow in water up to about 7% the salinity of seawater (Haller et al. 1974) or
higher (Steward and Van 1987); and it tolerates a wide range of pH, but tends to grow better at
pH 7 (Steward 1991).
Hydrilla is adapted to use low light levels for photosynthesis (Van et al. 1976, Bowes et al.
1977). This means that hydrilla can begin to photosynthesize earlier in the morning and thus
successfully compete with other aquatic plants for limited dissolved carbon in the water . The
low light requirement (1% of full sunlight or less) also allows hydrilla to colonize in deeper
water than other aquatic plants. Hydrilla has been found growing at a depth of 15 m in Crystal
River and commonly occurs in water 3 m deep in Florida lakes.
Submersed plants are subjected to constraints on photosynthesis in comparison to terrestrial
plants. Owing to the 104x slower diffusion rate of carbon dioxide in water than air, efficient
use of bicarbonate ion as a dissolved inorganic carbon source is an important competative
characteristic for existence in the aquatic environment. Hydrilla can use free carbon dioxide
from surrounding water when it is available and can switch to bicarbonate utilization when
conditions favors its use i.e., high pH and high carbonate concentration (Salvucci and Bowes
1983). These conditions occur in highly productive waters during warm water and high
photosynthesis conditions. Under these conditions, hydrilla can also switch to C4-like carbon
metabolism, characterized by low photorespiration, and inorganic carbon fixed into malate and
aspartate (Holaday and Bowes 1980).
Hydrilla is very efficient at reproducing itself and maintaining itself during adverse conditions.
It can reproduce itself in four different ways. These are: fragmentation, tubers, turions, and
seed.
Almost 50% of hydrilla fragments that have a single whorl of leaves can sprout a new plant
that a new population can grow from, and greater than 50% of fragments with only three
whorls of leaves can sprout (Langeland and Sutton, 1980). This means that small amounts of
hydrilla on boat trailers, bait buckets, draglines, and from aquariums can spread the plant from
place to place.
Turions are formed terminally on rhizomes (commonly called tubers or subterranean turions)
and in leaf axils (commonly called turions or axillary turions). One single subterranean turion
has been shown to produce over 6000 new turions per m2 (Sutton et al. 1992), and 2,803
axillary turions can potentially be produced per m2 (Thullen 1990). Subterranean turions can
remain viable for several days out of water (Basiouny et al.1978), and for over four years in undisturbed sediment (Van and Steward, 1990). They also survive ingestion and regurgitation
by waterfowl (Joyce et al. 1980), and herbicide applications (Haller et al. 1990).
Seed production is probably of minor importance to hydrilla reproduction compared to its
successful vegetative reproduction. Although seed production and viability is low compared to
many other weeds (Langeland and Smith 1984), the importance of seed production has not
been well researched and is not adequately understood. Seeds of many plants can be ingested
by birds, carried for long distances, and passed through the gut in a viable condition. If this
proves to be true for hydrilla seed, it may prove to be an important means of natural, long distance dispersal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีววิทยาและการ
Hydrilla สามารถสร้างแล้วแทนที่พืชน้ำพื้นเมืองเช่น pondweeds
(Potamogeton Sp.) และ eelgrass (Vallisneria Americana Michaux) ในขณะที่พืชน้ำทั้งหมด
ได้มีการพัฒนาดัดแปลงสำหรับการใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมทางน้ำ, hydrilla น่าจะเป็นคู่
ของขั้นตอนก่อนจะดำดิ่งพืชอื่น ๆ การวิจัยได้ระบุหลายลักษณะ
ที่ช่วยให้ hydrilla จะมีชีวิตอยู่และการแข่งขันเพื่อให้มีประสิทธิภาพ บางส่วนของลักษณะเหล่านี้มีความ
ง่ายและมีประสิทธิภาพในขณะที่คนอื่น ๆ ที่มีความซับซ้อนและน่าสนใจทางวิทยาศาสตร์.
นิสัยการเจริญเติบโตของ hydrilla ช่วยให้สามารถแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพแสงแดด มันสามารถยืดมาก
อย่างรวดเร็วถึงหนึ่งนิ้วต่อวันจนกว่าจะใกล้ผิวน้ำ ใกล้ผิวน้ำมัน
สาขาไสวและผลิตความหนาแน่นของต้นกำเนิดมากกว่าพืชน้ำดำดิ่งอื่น ๆ .
ครึ่งหนึ่งของพืช hydrilla ยืนที่เกิดขึ้นในสังคม 0.5 เมตรของน้ำคอลัมน์ (ฮาลเลอร์และ
ซัตตัน 1975) โดยการผลิตเสื่อของพืชนี้บนพื้นผิวของน้ำ hydrilla สามารถที่จะ
สกัดกั้นแสงแดดเพื่อการยกเว้นของพืชจะดำดิ่งอื่น ๆ hydrilla ทำให้การใช้งานที่มีประสิทธิภาพของ
สารอาหารที่มีอยู่ เนื้อเยื่อ hydrilla ประกอบด้วยน้ำประมาณ 90% (Van et al. 1976).
ดังนั้นพืชสามารถผลิตการจัดการที่ดีของวัสดุจากพืชสดจากอุปทานที่มี จำกัด ของ
โรงงานที่สำคัญสารอาหารคาร์บอนไนโตรเจนและฟอสฟอรัส.
hydrilla คือสามารถที่จะเติบโต ภายใต้ความหลากหลายของสภาพน้ำเคมี มันเป็นเรื่องปกติที่
พบใน oligotrophic (สารอาหารต่ำ) เพื่อ eutrophic (สารอาหารสูง) ทะเลสาบ (คุกและหลี่ "ND
1982) มันสามารถเจริญเติบโตได้ในน้ำได้ถึงประมาณ 7% เค็มของน้ำทะเล (ฮาลเลอร์ et al, 1974.) หรือ
สูงกว่า (สจ๊วตและแวน 1987); และทนความหลากหลายของค่า pH แต่มีแนวโน้มที่จะเติบโตดีกว่าที่
พีเอช 7 (สจ๊วต 1991).
Hydrilla จะปรับใช้ระดับแสงต่ำสำหรับการสังเคราะห์แสง (Van et al. 1976 Bowes et al.
1977) ซึ่งหมายความว่า hydrilla สามารถเริ่มต้นการสังเคราะห์ก่อนหน้านี้ในช่วงเช้าและทำให้
ประสบความสำเร็จในการแข่งขันกับพืชน้ำอื่น ๆ สำหรับการ จำกัด คาร์บอนไดออกไซด์ที่ละลายในน้ำ
ต้องการแสงน้อย (1% ของแสงแดดเต็มรูปแบบหรือน้อยกว่า) ยังช่วยให้ hydrilla อพยพไปตั้งถิ่นฐานในที่ลึก
กว่าน้ำพืชน้ำอื่น ๆ hydrilla ได้รับพบว่าการเจริญเติบโตที่ระดับความลึก 15 เมตรคริสตัล
แม่น้ำและมักเกิดขึ้นในน้ำ 3 เมตรลึกลงไปในทะเลสาบฟลอริด้า.
พืชดำดิ่งอยู่ภายใต้ข้อ จำกัด ในการสังเคราะห์แสงในการเปรียบเทียบกับบก
พืช เนื่องจากอัตราการแพร่กระจาย 104x ช้าลงของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำกว่าอากาศที่มีประสิทธิภาพ
การใช้งานของไบคาร์บอเนตไอออนเป็นแหล่งคาร์บอนละลายอนินทรีเป็น competative สำคัญ
ลักษณะสำหรับการดำรงชีวิตในน้ํา hydrilla สามารถใช้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ฟรี
จากน้ำโดยรอบเมื่อมันสามารถใช้ได้และสามารถสลับไปใช้ประโยชน์ไบคาร์บอเนตเมื่อ
เงื่อนไขโปรดปรานใช้ IE ของค่าความเป็นกรดสูงและความเข้มข้นสูงคาร์บอเนต (Salvucci และ Bowes
1983) เงื่อนไขเหล่านี้เกิดขึ้นในน้ำมีประสิทธิภาพสูงในช่วงน้ำอุ่นและสูง
เงื่อนไขการสังเคราะห์แสง ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ hydrilla ยังสามารถสลับไป C4 เหมือนคาร์บอน
เผาผลาญอาหารที่โดดเด่นด้วย photorespiration ต่ำและคาร์บอนนินทรีย์คงเข้ามาเลตและ
aspartate (Holaday และ Bowes 1980).
Hydrilla มีประสิทธิภาพมากในการทำซ้ำตัวเองและรักษาตัวเองในสภาวะที่ไม่พึงประสงค์.
มัน สามารถทำซ้ำตัวเองในสี่วิธีที่แตกต่างกัน เหล่านี้คือ: การกระจายตัวของอ้อม turions และ
เมล็ด.
เกือบ 50% ของชิ้นส่วน hydrilla ที่มีวงเดียวของใบสามารถงอกโรงงานใหม่
ที่มีประชากรใหม่สามารถเติบโตจากและมากกว่า 50% ของชิ้นส่วนที่มีเพียงสาม
ด้วน ใบสามารถงอก (Langeland และซัตตัน, 1980) ซึ่งหมายความว่าขนาดเล็กจำนวน
hydrilla บนรถพ่วงเรือเหยื่อบุ้งกี๋, draglines และจากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสามารถแพร่กระจายของพืชจาก
สถานที่ที่.
Turions จะเกิดขึ้นหนักในเหง้า (เรียกกันว่าหัวหรือ turions ใต้ดิน)
และใน axils ใบ (เรียกกันว่า turions หรือ turions รักแร้) หนึ่ง Turion ใต้ดินเดียว
ได้รับการแสดงในการผลิตกว่า 6000 turions ใหม่ต่อ M2 (ซัตตัน et al. 1992) และ 2,803
turions รักแร้สามารถอาจจะผลิตต่อ M2 (Thullen 1990) turions ดินสามารถ
ยังคงทำงานได้เป็นเวลาหลายวันออกมาจากน้ำ (Basiouny et al.1978) และนานกว่าสี่ปีในดินตะกอนที่ไม่ถูกรบกวน (แวนและสจ๊วต 1990) พวกเขายังมีชีวิตรอดการบริโภคและสำรอก
โดยนก (จอยซ์ et al. 1980) และการประยุกต์ใช้สารกำจัดวัชพืช (ฮาลเลอร์ et al. 1990).
การผลิตเมล็ดพันธุ์อาจจะมีความสำคัญรองลงมาคือการทำสำเนา hydrilla เมื่อเทียบกับของ
พันธุ์ที่ประสบความสำเร็จ แม้ว่าการผลิตเมล็ดพันธุ์และมีชีวิตอยู่ในระดับต่ำเมื่อเทียบกับ
วัชพืชอื่น ๆ อีกมากมาย (Langeland และสมิ ธ 1984) ความสำคัญของการผลิตเมล็ดพันธุ์ที่ไม่ได้
รับการวิจัยอย่างดีและไม่เป็นที่เข้าใจอย่างเพียงพอ เมล็ดของพืชหลายชนิดสามารถกิน
โดยนกดำเนินการระยะทางไกลและผ่านลำไส้ในสภาพที่ทำงานได้ ถ้าเรื่องนี้
พิสูจน์ให้เป็นจริงสำหรับเมล็ด hydrilla ก็อาจพิสูจน์ให้เป็นวิธีที่สำคัญของธรรมชาติกระจายทางไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีววิทยาและสรีรวิทยาสาหร่ายหางกระรอกสามารถสร้างแล้วแทนที่พืชน้ำ เช่น pondweeds พื้นเมือง( potamogeton sp . ) และ eelgrass ( vallisneria Americana michaux ) ในขณะที่พืชสัตว์น้ำทั้งหมดได้พัฒนาดัดแปลงชีวิตในสิ่งแวดล้อมทางน้ำ , สาหร่ายหางกระรอก ดูเหมือนจะเป็นคู่ของขั้นตอนที่ข้างหน้าของพืชใต้น้ำอื่น ๆ งานวิจัยระบุมีหลายลักษณะที่ช่วยให้สาหร่ายหางกระรอกอยู่และแข่งขันเพื่อให้มีประสิทธิภาพ บางส่วนของลักษณะเหล่านี้มากง่ายและมีประสิทธิภาพในขณะที่คนอื่น ๆมีความซับซ้อนและความสนใจทางวิทยาศาสตร์การเจริญเติบโตของสาหร่ายหางกระรอก นิสัยเพื่อให้แข่งขันอย่างมีประสิทธิภาพแสงแดด . มันก็ยาวมากอย่างรวดเร็ว ถึงหนึ่งนิ้วต่อวัน จนมันใกล้พื้นผิวน้ำ ใกล้ผิวน้ำมันกิ่งก้านไสวและความหนาแน่นมากกว่าอื่น ๆผลิตพืชใต้น้ำ .ครึ่งหนึ่งของพืชยืนหางกระรอกเกิดขึ้นในตอนปลายของน้ำ ( 0.5 M ลเลอร์และซัตตัน 1975 ) โดยผลิตเสื่อของพืชบนพื้นผิวน้ำ สาหร่ายหางกระรอก สามารถรับแสงแดดเพื่อการยกเว้นของพืชใต้น้ำอื่น ๆ ทำให้มีประสิทธิภาพการใช้สาหร่ายสารอาหารพร้อมใช้งาน สาหร่ายหางกระรอก เนื้อเยื่อประกอบด้วยน้ำประมาณ 90% ( รถตู้ et al . 1976 )ดังนั้นพืชสามารถผลิตการจัดการที่ดีของวัสดุพืชสดจากอุปทานที่มี จำกัด ของธาตุอาหารพืชที่จำเป็นคาร์บอน ไนโตรเจน และฟอสฟอรัสสาหร่ายหางกระรอกสามารถเติบโตภายใต้หลากหลายของเงื่อนไขเคมีน้ำ มันเป็นปกติพบในโอลิโกโทรฟิก ( สารอาหารต่ำ ) ยูโทรฟิก ( สารอาหารสูง ) ทะเลสาบ ( คุกและฉันı " และ1982 ) มันสามารถเจริญเติบโตได้ในน้ำถึงประมาณ 7 % ความเค็มของน้ำทะเล ( Haller et al . 1974 ) หรือสูงกว่า ( สจ๊วต และรถตู้ 1987 ) ; และยอมรับความหลากหลายของ pH , แต่มีแนวโน้มที่จะเติบโตได้ดีกว่าพีเอช 7 ( สจ๊วต 1991 )สาหร่ายหางกระรอกถูกดัดแปลงให้ใช้ระดับแสงต่ำเพื่อการสังเคราะห์แสง ( รถตู้ et al . 1976 Bowes et al .1977 ) ซึ่งหมายความ ว่า สาหร่ายสามารถเริ่มต้นการสังเคราะห์แสงในตอนเช้า และดังนั้นจึงประสบความสำเร็จในการแข่งขันกับพืชน้ำอื่น ๆเพื่อ จำกัด ปริมาณคาร์บอนในน้ำ ที่ความต้องการแสงต่ำ ( 1% ของแสงแดดเต็มหรือน้อยกว่า ) ยังช่วยให้สาหร่ายหางกระรอกไปตั้งรกรากในลึกน้ำมากกว่าพืชอื่น ๆ น้ำ สาหร่ายหางกระรอกมีปลูกอยู่ที่ความลึก 15 เมตร ในคริสตัลแม่น้ำ และมักเกิดขึ้นในน้ำ 3 เมตรลึกในฟลอริด้าทะเลสาบพืชใต้น้ำมีภายใต้ข้อจำกัดของการสังเคราะห์แสงในการเปรียบเทียบกับสัตว์บกพืช เพราะการ 104x ช้าลงอัตราการแพร่ของคาร์บอนไดออกไซด์ในน้ำมากกว่าอากาศ อย่างมีประสิทธิภาพใช้ไบคาร์บอเนตไอออนเป็นแหล่งคาร์บอนอนินทรีย์ที่ละลายน้ำเป็นสำคัญ competativeลักษณะของการดำรงอยู่ในสิ่งแวดล้อมทางน้ำ สาหร่ายหางกระรอกสามารถใช้ฟรี คาร์บอนไดออกไซด์จากรอบน้ำเมื่อมันสามารถใช้ได้และสามารถสลับไปใช้ไบคาร์บอเนตเมื่อเงื่อนไขเรื่องการใช้คือ พีเอชและปริมาณแคลเซียมคาร์บอเนตสูง ( salvucci Bowes และ1983 ) เงื่อนไขเหล่านี้เกิดขึ้นในประสิทธิภาพสูงในน้ำอุ่นและสูงสภาพแสง ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ สาหร่ายหางกระรอกสามารถเปลี่ยน C4 เหมือนคาร์บอนการเผาผลาญอาหาร , ลักษณะการหายใจแสงต่ำ และอนินทรีย์คาร์บอนคงที่ใน Malate และ( และโดย holaday Bowes 1980 )สาหร่ายหางกระรอกมีประสิทธิภาพมากในการทำซ้ำตัวเองและดูแลตัวเองในช่วงสภาวะที่ไม่พึงประสงค์มันสามารถทำซ้ำตัวเองในสี่วิธีที่แตกต่างกัน เหล่านี้คือ : การแตกแยกและ turions , , , และเมล็ดพันธุ์เกือบ 50% ของชิ้นส่วนหางกระรอกที่มีวงเดียวของใบจะงอกต้นใหม่ที่เป็นประชากรใหม่สามารถเติบโตจาก , และมากกว่า 50% ของชิ้นส่วนที่มีเพียงสามwhorls ใบสามารถงอกและ Langeland ซัตตัน , 1980 ) ซึ่งหมายความว่าจำนวนเงินขนาดเล็กของสาหร่ายบนรถพ่วง , เรือเหยื่อถัง draglines และจากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำสามารถแพร่กระจายจากพืชสถานที่ที่turions จะเกิดขึ้นในระยะสุดท้าย ( มักเรียกว่าหัวหรือเหง้าใต้ดิน turions )และใน axils ใบ ( มักเรียกว่า turions หรือซอก turions ) ไปสู่ใต้ดิน หนึ่งเดียวได้ถูกแสดงในการผลิตมากกว่า 6 , 000 turions ใหม่ต่อตารางเมตร ( ซัตตัน et al . 1992 ) และ 2803รักแร้ turions อาจจะผลิตต่อตารางเมตร ( thullen 1990 ) turions ใต้ดินได้คงอยู่ได้อีกหลายวันจากน้ำ ( basiouny et al . , 1978 ) และสี่ปีในตะกอนดินที่ไม่ถูกรบกวน ( รถตู้และสจ๊วต , 2533 ) พวกเขายังมีชีวิตอยู่ และเรอการกลืนกินโดยนกน้ำ ( Joyce et al . 1980 ) , และการประยุกต์ใช้สารกำจัดวัชพืช ( Haller et al . 1990 )การผลิตเมล็ดพันธุ์อาจจะย่อยที่สำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับของสาหร่ายสืบพันธุ์ที่ประสบความสำเร็จและการสืบพันธุ์ แม้ว่าการผลิตเมล็ดพันธุ์และความมีชีวิตต่ำเมื่อเทียบกับวัชพืชอื่น ๆอีกมากมาย ( Langeland และ Smith 1984 ) , ความสำคัญของการผลิตเมล็ดพันธุ์ไม่ได้ถูกดีสนใจ และมีไม่เพียงพอครับ เมล็ดของพืชหลายชนิดที่สามารถกลืนกินโดยนก ขนยาวระยะทาง ผ่านลำไส้อยู่ในสภาพที่ใช้การได้อยู่ ถ้านี้พิสูจน์เป็นจริงเมล็ดพันธุ์หางกระรอก มันอาจพิสูจน์ให้เป็นที่สำคัญวิธีการธรรมชาติ กระจายไกล