Although comparative analysis is be

Although comparative analysis is beyond the scope of this essay (cf. Lijphart 1999, Powell 2000), it is worth noting here that different electoral systems empower this kind of participation quite differently, primarily by structuring the inclusiveness of the initial authorization and the strength of vote-based accountability (Urbinati 2006). The key design choice is between electoral systems based on single-member plurality (SMP) districts and those that seek proportional representation (PR) through multi-member districts (Farrell 2001, Przeworski et al. 1999, Powell 2004).
From the perspective of representing residence, it is worth noting that PR systems are inherently less geographical than SMP. Within the boundaries of a district (which may be the size of the entire state, as in the cases of Israel and the Netherlands), voters determinetheir constituency at the time of the vote (Duverger & Sartori 1988, Rehfeld 2005). In addition, because PR enables representation at lower thresholds (depending on the numberof representatives within each district),PR systems tend to include a broader range of interests and identities than SMP systems. It is because of their greater inclusiveness and fairnessthat democratic theorists at least since Mill have favored PR over SMP systems. A government should reach decisions on the basis of debates among representatives of “every opinion which exists in the constituencies” in a body that reflects “its fair share of voices” (Mill 1991 [1861], pp. 448–50; see also Kelsen 1929, Friedrich 1968, Fishkin 1995). Democratic theorists concerned with the representation of disadvantaged groups also prefer PR, simply because its more inclusive logic increases the chances that disadvantaged groups will have representation (Amy 1996, Barber 2001). In addition, PR may result in more deliberative legislative bodies: Because the electoral system is less likely to produce governing majority parties, parliaments operating under PR are more likely to develop consensus forms of government (Sartori 1976, Lijphart 1999, Powell 2000, Steiner et al. 2005). For similar reasons, the design of local electoral systems—particularly municipal systems—is now back on the table (Guinier 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าจะวิเคราะห์เปรียบเทียบในขอบเขตของบทความครั้งนี้ (มัทธิว Lijphart 1999, 2000 พาวเวล), ได้เร็ว ๆ นี่ว่า ระบบเลือกตั้งที่แตกต่างกันอำนาจชนิดนี้มีส่วนร่วมค่อนข้างแตกต่างกัน เป็นหลัก โดยจัดโครงสร้าง inclusiveness ของการตรวจสอบเบื้องต้นและความแข็งแรงของเสียงตามความรับผิดชอบ (Urbinati 2006) เลือกออกแบบคีย์อยู่ระหว่างเลือกตั้งระบบเขตเดียวสมาชิกได้ (SMP) และที่แสดงสัดส่วน (PR) หาสมาชิกหลายเขต (ฟาร์เรล 2001, Przeworski et al. ปี 1999, 2004 พาวเวล) จากมุมมองของแทนเรสซิเดนซ์ ได้เร็ว ๆ ระบบ PR ตั้งน้อยทางภูมิศาสตร์มากกว่า SMP ภายในขอบเขตของเขต (ซึ่งอาจมีขนาดของรัฐทั้งหมด ในกรณีของอิสราเอลและเนเธอร์แลนด์), ซึ่งตน determinetheir ของผู้ลงคะแนนในเวลาของการเลือกตั้ง (Duverger & Sartori 1988, Rehfeld 2005) นอกจากนี้ เนื่องจาก PR ให้แทนที่ขีดจำกัดล่าง (ขึ้นอยู่กับตัวแทน numberof ภายในแต่ละอำเภอ), PR ระบบมักจะ มีช่วงกว้างของสถานที่และข้อมูลเฉพาะตัวกว่าระบบ SMP มันเป็น เพราะ inclusiveness ของพวกเขามากขึ้น และ fairnessthat theorists ประชาธิปไตยน้อยเนื่องจากโรงสีได้ปลอด PR ผ่านระบบ SMP รัฐบาลควรถึงตัดสินใจบนพื้นฐานของการเจรจาระหว่างตัวแทนของ "ทุกความคิดเห็นที่มีอยู่ในที่ชุมชน" ดังในร่างกายซึ่งสะท้อนให้เห็นถึง "ความยุติธรรมแบ่งเสียง" (Mill 1991 [1861], 448 พีพีอ่าวมาหยา – 50 ดู Kelsen 1929 ฟรีดริช 1968, Fishkin 1995) Theorists ประชาธิปไตยที่เกี่ยวข้องกับการแสดงของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสยังต้อง PR เพียง เพราะตรรกะมากเพิ่มโอกาสที่เสียเปรียบในโครงการ กลุ่มจะแสดง (มี 1996, 2001 ร้าน) นอกจากนี้ PR อาจส่งผลให้ร่างกายสภาอภิปรายเพิ่มเติม: เนื่องจากระบบเลือกตั้งมีแนวโน้มน้อยลงการควบคุมส่วนใหญ่ฝ่าย ภาย PR parliaments มีแนวโน้มที่จะพัฒนารูปแบบมติของรัฐบาล (Sartori 1976, Lijphart ปี 1999, 2000 พาวเวล สไตเนอร์ et al. 2005) เหตุผลคล้ายกัน การออกแบบของระบบเลือกตั้งท้องถิ่น — ระบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเทศบาลซึ่งเป็นตาราง (Guinier 1994) จึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการวิเคราะห์เปรียบเทียบอยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ (cf Lijphart ปี 1999 พาวเวล 2000) มันเป็นมูลค่า noting ที่นี่ว่าระบบการเลือกตั้งที่แตกต่างกันช่วยให้ชนิดของการมีส่วนร่วมนี้ค่อนข้างแตกต่างกันโดยโครงสร้างละม้ายคล้ายคลึงของการอนุญาตเริ่มต้นและความแข็งแรงของ การออกเสียงลงคะแนนตามความรับผิดชอบ (Urbinati 2006) ทางเลือกการออกแบบที่สำคัญคือระหว่างระบบการเลือกตั้งอยู่บนพื้นฐานเดียวสมาชิกส่วนใหญ่ (SMP) อำเภอและผู้ที่แสวงหาสัดส่วนแทน (PR) ผ่านอำเภอหลายสมาชิก (แฟร์เรลล์ 2001 Przeworski et al. 1999 พาวเวล 2004)
จากมุมมองของ ที่เป็นตัวแทนของที่อยู่อาศัยมันเป็นมูลค่า noting ว่าระบบการประชาสัมพันธ์โดยกำเนิดทางภูมิศาสตร์น้อยกว่า SMP ภายในขอบเขตของอำเภอ (ซึ่งอาจจะเป็นขนาดของทั้งรัฐเช่นเดียวกับในกรณีของอิสราเอลและเนเธอร์แลนด์), ผู้โหวต determinetheir เลือกตั้งในช่วงเวลาของการลงคะแนนเสียง (Duverger & Sartori 1988 Rehfeld 2005) นอกจากนี้เนื่องจากการประชาสัมพันธ์ให้เป็นตัวแทนในเกณฑ์ที่ต่ำกว่า (ขึ้นอยู่กับจํานวนผู้แทนในแต่ละอำเภอ), ระบบการประชาสัมพันธ์มีแนวโน้มที่จะมีช่วงกว้างของความสนใจและอัตลักษณ์กว่าระบบ SMP พีอาร์มันเป็นเพราะความละม้ายคล้ายคลึงมากขึ้นของพวกเขาและ fairnessthat ทฤษฎีประชาธิปไตยอย่างน้อยก็ตั้งแต่มิลล์ได้รับการสนับสนุนที่เหนือกว่าระบบ SMP รัฐบาลควรจะถึงการตัดสินใจบนพื้นฐานของการอภิปรายในหมู่ตัวแทนของ "ความคิดเห็นที่มีอยู่ในการเลือกตั้งทุกครั้ง" ในร่างกายที่สะท้อนให้เห็นถึง "หุ้นยุติธรรมของเสียง" (มิลล์ 1991 [1861], pp 448-50. เห็น Kelsen 1929 ฟรีดริช 1968 Fishkin 1995) ทฤษฎีประชาธิปไตยที่เกี่ยวข้องกับการเป็นตัวแทนของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสยังชอบประชาสัมพันธ์เพียงเพราะตรรกะรวมมากขึ้นเพิ่มโอกาสที่ด้อยโอกาสกลุ่มจะมีตัวแทน (เอมี่ปี 1996 ผม 2001) นอกจากนี้การประชาสัมพันธ์อาจส่งผลในการอภิปรายร่างกฎหมาย: เพราะระบบการเลือกตั้งมีโอกาสน้อยในการผลิตฝ่ายปกครองส่วนใหญ่ parliaments ดำเนินธุรกิจภายใต้การประชาสัมพันธ์มีแนวโน้มที่จะพัฒนารูปแบบฉันทามติของรัฐบาล (Sartori 1976 Lijphart ปี 1999 พาวเวล 2000 สทิเอ al. 2005) ด้วยเหตุผลที่คล้ายกันการออกแบบของระบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลือกตั้งท้องถิ่นเทศบาลระบบอยู่ในขณะนี้กลับมาบนโต๊ะ (Guinier 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าการวิเคราะห์เปรียบเทียบอยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ ( CF . lijphart 1999 พาวเวลล์ 2000 ) เป็นมูลค่า noting ที่นี่ที่ระบบการเลือกตั้งที่แตกต่างกันช่วยให้ชนิดของการมีส่วนร่วมค่อนข้างแตกต่างกัน เป็นหลัก โดยการจัดโครงสร้างของการเริ่มต้น inclusiveness และความแข็งแรงตามความรับผิดชอบ ( โหวต เ ร์ไบนาติ 2006 )การเลือกการออกแบบที่สำคัญคือระหว่างระบบการเลือกตั้งตามจำนวนสมาชิกเดี่ยว ( SMP ) เขตและบรรดาผู้ที่แสวงหาสัดส่วนแทน ( PR ) ผ่านเขตสมาชิกหลาย ( ฟาร์เรล 2001 przeworski et al . 1999 พาวเวลล์ 2004 )
จากมุมมองของตัวแทนที่อยู่อาศัย เป็นมูลค่า noting ว่าระบบ PR เป็นอย่างโดยเนื้อแท้น้อยทางภูมิศาสตร์กว่าของลูก .ภายในขอบเขตของเขต ( ซึ่งอาจมีขนาดของรัฐทั้งหมดเป็นในกรณีของอิสราเอล และเนเธอร์แลนด์ ) , ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตเลือกตั้งที่ determinetheir เวลาโหวต ( duverger &ซาร์โทริ 1988 rehfeld 2005 ) นอกจากนี้ เนื่องจากช่วยลดเกณฑ์ PR ที่เป็นตัวแทน ( ขึ้นอยู่กับจำนวนผู้แทนในแต่ละเขต )ระบบประชาสัมพันธ์มักจะรวมที่กว้างขึ้นของหักเอกลักษณ์กว่าระบบ SMP . มันเป็นเพราะของพวกเขามากขึ้นและ inclusiveness fairnessthat ทฤษฎีประชาธิปไตยอย่างน้อยตั้งแต่โรงสีได้รับการสนับสนุนประชาสัมพันธ์ผ่านระบบ SMP .รัฐบาลควรถึงการตัดสินใจบนพื้นฐานของการอภิปรายระหว่างตัวแทนของ " ทุกความเห็นที่มีอยู่ในองค์กร " ในร่างกายที่สะท้อนให้เห็นถึง " ความยุติธรรมของเสียง " ( โรงสี 1991 [ 1861 ] , pp . 448 – 50 ; ดูยัง เคลเซน 1929 , ฟรีดริช 1968 fishkin 1995 ) ทฤษฎีประชาธิปไตยเกี่ยวกับการเป็นตัวแทนของกลุ่มที่ด้อยโอกาสยังต้องการประชาสัมพันธ์เพียงเพราะมันรวมมากขึ้นตรรกะเพิ่มโอกาสที่กลุ่มด้อยโอกาสจะได้แทน ( เอมี่ 1996 , 2001 ) นอกจากนี้ พีอาร์ อาจส่งผลให้องค์กรนิติบัญญัติเกี่ยวกับการอภิปรายมากกว่า เพราะระบบการเลือกตั้งเป็นโอกาสน้อยที่จะผลิตฝ่ายปฏิบัติการภายใต้ระบอบปกครองส่วนใหญ่ราคามีแนวโน้มที่จะพัฒนาจากรูปแบบของรัฐบาล ( ซาร์โทริ 1976lijphart 1999 พาวเวลล์ 2000 Steiner et al . 2005 ) ด้วยเหตุผลคล้ายกัน การออกแบบระบบโดยเฉพาะระบบการเลือกตั้งท้องถิ่นเทศบาล ตอนนี้กลับมาบนโต๊ะ ( guinier 1994 )