This is a play.Sitting on the bench

This is a play.

Sitting on the bench, Gui Wan watches the pounding of gongs and drums on stage, and the dancing of shadow-like figures. Feeling a little dizzy, she turns her head, her eyes circling around the hall, some officials listens on obsessively, entranced as though in a drunken state; some were absent-minded, exchanging flirtatious glances with their female counterparts. Lou Che did not return, Consort Ying also didn’t show up with the excuse of feeling unwell, even the Emperor didn’t come, only leaving the group of officials and their female counterparts to watch the performances. Seeing the situation at hand right now, she could not help but find it funny.

Unable to hold it in, Gui Wan cracks a smile, the real opera act has left, those that have remained to watch the performance, this gathering of public officials attentively watching on this play, has not even noticed, the main characters had already withdrawn. As for herself, although having already discovered the withdrawal of the main characters, has no choice but to continue watching this lead-less play.

Truly a laughable imperial palace.

Unable to help it, her thoughts return to the refreshing youth from before, she had personally followed him to face the head of the performance troupe, once the head of the troupe sees that she is the Prime Minister Madam, he immediately accepts all her requests without a second thought. So that youth is also born from a rundown scholarly family, living an impoverished life. He had followed the performance troupe to the Capital, wanting to participate in tomorrow’s early spring imperial examinations.

Does this naïve youth also want to step into the officialdom? This truly is cruel.

However, when the youth heard others address her as Prime Minister Madam just before, he seemed to be very shocked. Never would he have thought that, she is someone who personally witnessed her own husband and the imperial concubine’s secret rendezvous, and even dealt with a troublesome person for them. Thinking of the youth’s stunned look from before, Gui Wan was no longer able to hold back her laughter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือการเล่น. นั่งอยู่บนม้านั่งกุย Wan นาฬิกาห้ำหั่นฆ้องกลองและบนเวทีและการเต้นรำของตัวเลขเงาเหมือน รู้สึกหวิวเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอหันหัวของเธอดวงตาของเธอวงรอบฮอลล์, เจ้าหน้าที่บางฟังครอบงำ, ตะลึงราวกับว่าอยู่ในสภาพเมา; บางคนใจลอยแลกเปลี่ยนสายตาเจ้าชู้กับคู่หญิง ลูเจ๊ไม่ได้กลับหม่อมหญิงยังไม่ได้แสดงกับข้ออ้างของความรู้สึกไม่สบายแม้จักรพรรดิไม่ได้มาเพียงออกจากกลุ่มผู้มีอำนาจและคู่หญิงของพวกเขาในการชมการแสดง เห็นสถานการณ์ที่อยู่ในมือตอนนี้เธอไม่สามารถช่วย แต่คิดว่ามันตลก. ไม่สามารถที่จะถือไว้ในกุยรอยแตก Wan รอยยิ้มการกระทำที่โรงละครโอเปร่าที่แท้จริงได้ออกจากผู้ที่ยังคงที่จะดูประสิทธิภาพการชุมนุมของเจ้าหน้าที่ของรัฐนี้ ตั้งใจดูในละครเรื่องนี้ยังไม่ได้สังเกตเห็นแม้กระทั่งตัวละครหลักต้องถอนตัวออกไปแล้ว ในฐานะที่เป็นตัวเองถึงแม้จะมีการค้นพบแล้วการถอนตัวของตัวละครหลักที่มี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะยังคงเฝ้าดูการเล่นตะกั่วน้อยกว่านี้. แท้จริงพระราชวังอิมพีเรียลบ้องแบ๊ว. ไม่สามารถที่จะช่วยให้มันความคิดของเธอกลับไปที่เยาวชนสดชื่นจากก่อนที่เธอ มีบุคคลตามเขาที่จะเผชิญกับหัวของคณะประสิทธิภาพเมื่อหัวของคณะเห็นว่าเธอเป็นนายกรัฐมนตรีเจ้าข้าเขาทันทีรับคำขอของเธอโดยไม่ต้องมีความคิดที่สอง ดังนั้นเยาวชนที่เกิดจากครอบครัววิชาการ rundown, การใช้ชีวิตที่ยากจน เขาได้ตามคณะประสิทธิภาพเพื่อทุนที่ต้องการมีส่วนร่วมในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิในวันพรุ่งนี้ราชินีสอบ. ไม่ไร้เดียงสาเยาวชนนี้ยังต้องการที่จะก้าวเข้าสู่ข้าราชการหรือไม่ นี้อย่างแท้จริงเป็นที่โหดร้าย. แต่เมื่อได้ยินเยาวชนคนอื่น ๆ ที่อยู่ของเธอในฐานะนายกรัฐมนตรีมาดามก่อนที่เขาดูเหมือนจะตกใจมาก เขาไม่เคยจะคิดว่าเธอเป็นคนที่เห็นส่วนตัวสามีของเธอเองและนัดพบความลับของนางสนมของจักรพรรดิและจัดการแม้จะมีคนที่ลำบากสำหรับพวกเขา ความคิดของการมองตะลึงเยาวชนจากก่อนกุยวานก็ไม่สามารถที่จะกลั้นเสียงหัวเราะของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้คือการเล่น

นั่งอยู่บนม้านั่ง , GUI วานนาฬิกาห้ำหั่นของฆ้องและกลองบนเวทีและเต้นเงาเหมือนตัวเลข รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เธอพยักหน้า สายตาเธอวนรอบศาลา เจ้าหน้าที่บางคนฟังในที่หมกมุ่นใน , แม้ว่ารัฐขี้เมา บางคนนั่งเหม่อ แลกเปลี่ยนเย้ายวนสายตากับคู่หญิงของพวกเขาลูเช ไม่ได้กลับ พระสนมอิงยังไม่มาด้วย อ้างว่าไม่สบาย แม้แต่จักรพรรดิไม่ได้มาเพียงจากกลุ่มข้าราชการและคู่หญิงของพวกเขาเพื่อชมการแสดง เห็นสถานการณ์ในมือ ตอนนี้เธอไม่สามารถช่วย แต่ขำ

เก็บมันไม่ไหวใน GUI , วานฉีกยิ้ม จริงเปร่าทำท่าจะจากไปที่ยังคงดูการแสดงนี้รวบรวมจากเจ้าหน้าที่อย่างละเอียดดูในนี้เล่นได้ไม่สังเกตเห็นแม้ตัวละครหลักได้ถอนไปแล้ว สำหรับตัวเอง แม้ว่าจะมีการค้นพบแล้วการถอนเงินของตัวละครหลัก มี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะดูต่อไป นำเล่นน้อย

ช่างน่าหัวเราะพระราชวัง

ไม่สามารถช่วยมันได้ความคิดของเธอกลับไปฟื้นฟูเยาวชนก่อนเธอมีตัวตนตามเขาไปที่หน้าของหัวหน้าสำนักงาน เมื่อหัวหน้าคณะเห็นว่าเธอเป็นคุณนาย นายกรัฐมนตรี ทันทีที่เขายอมรับการร้องขอของเธอ โดยไม่มีความคิดที่สอง เพื่อให้เยาวชนเกิดจากบทสรุปทางวิชาการครอบครัว มีชีวิตที่ยากจน .เขาได้ติดตามคณะงานให้ทุน ต้องการมีส่วนร่วมในการสอบวันพรุ่งนี้ฤดูใบไม้ผลิหลวง

นี่นา ไตได้ เยาวชนยังต้องการที่จะก้าวเข้าสู่ข้าราชการ ? นี้อย่างแท้จริงคือโหดร้าย . .

แต่เมื่อชายหนุ่มได้ยินคนอื่นเรียกเธอว่า นายกรัฐมนตรีท่านก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเขาจะตกใจมาก ไม่เขาจะต้องคิดว่าเธอเป็นคนที่จะได้เห็นสามีของเธอเอง และการนัดพบลับพระสนม และแม้แต่จัดการกับคนที่สร้างปัญหาให้กับพวกเขา คิดถึงสาวตะลึงมองจากหน้า GUI , วาน คือไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอ