Our sample includes only companies

Our sample includes only companies whose level of financial distress is high enough to prompt auditors to question the entity’s going-concern status. Prior research indicates that auditors are more likely to issue a going-concern report when the probability of failure (calculated from Zmijewski’s (1984) financial distress prediction model) exceeds 28 percent (Davis and Ashton 2000; Krishnan and Krishnan 1996) Thus, our sample includes publicly held non-financial companies with a probability of failure above 0.28 (based on 1994 financial data) that had not filed for bankruptcy before the audit report, provided that appropriate proxy and financial statement data are available from the Q-Data SEC files

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างของเรามีบริษัทเดียวระดับของความทุกข์ทางการเงินจะสูงพอให้สอบถามสถานะของเอนทิตีจะกังวล งานวิจัยก่อนหน้านี้บ่งชี้ว่า ผู้สอบบัญชีมีแนวโน้มออกจะกังวลรายงานเมื่อความเป็นไปได้ของความล้มเหลว (คำนวณจากแบบจำลองทำนายของ Zmijewski (1984) ความทุกข์ทางการเงิน) เกินร้อยละ 28 (Davis และแอชตัน 2000 Krishnan และ Krishnan 1996) ดังนั้น อย่างของเรามีบริษัทการจัดขึ้นทั่วไปกับความน่าเป็นของเหลวเหนือ 0.28 (ตามข้อมูลทางการเงินของปี 1994) ที่ไม่ได้ยื่นสำหรับล้มละลายก่อนรายงานตรวจสอบ ที่พร็อกซีที่เหมาะสมและข้อมูลงบการเงินใช้จากแฟ้มข้อมูล Q วินาที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างของเรารวมถึง บริษัท เดียวที่มีระดับของความทุกข์ทางการเงินสูงพอที่จะแจ้งให้ผู้สอบบัญชีที่จะตั้งคำถามสถานะของกิจการจะ-กังวล การวิจัยก่อนที่แสดงให้เห็นว่าผู้สอบบัญชีมีแนวโน้มที่จะออกรายงานที่กำลังกังวลเมื่อความน่าจะเป็นของความล้มเหลว (คำนวณจาก Zmijewski ของ (1984) ความทุกข์ทางการเงินรูปแบบการทำนาย) เกินกว่าร้อยละ 28 (เดวิสและแอชตัน 2000 กฤษณะและกฤษณะ 1996) ดังนั้นตัวอย่างของเรา รวมถึงการจัดขึ้นต่อสาธารณะ บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินที่มีความน่าจะเป็นของความล้มเหลวดังกล่าวข้างต้น 0.28 (ขึ้นอยู่กับข้อมูลทางการเงิน 1994) ที่ไม่ได้ฟ้องล้มละลายก่อนที่จะรายงานการตรวจสอบโดยมีเงื่อนไขว่าพร็อกซี่ที่เหมาะสมและข้อมูลงบการเงินที่มีอยู่จากไฟล์ Q-ข้อมูลสำนักงานคณะกรรมการ ก.ล.ต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างของเรามีเพียง บริษัท ที่มีระดับของความทุกข์ทางการเงินสูงพอเพื่อให้ผู้สอบบัญชีของนิติบุคคล คำถามกังวลไปสถานะ วิจัยพบว่า ผู้สอบบัญชีมีแนวโน้มที่จะปัญหาน่าหนักใจรายงานเมื่อความน่าจะเป็นของความล้มเหลว ( คำนวณจาก zmijewski ( 1984 ) ความทุกข์ทางการเงินแบบจำลองการทำนาย ) เกินกว่าร้อยละ 28 ( เดวิสและแอชตัน ปี 2000และ krishnan krishnan 1996 ) ดังนั้น ตัวอย่างของเรารวมถึงสาธารณชนจัดขึ้นที่ไม่ใช่ บริษัท ที่มีความน่าจะเป็นของความล้มเหลวข้างต้น 0.28 ( ขึ้นอยู่กับ 1994 ข้อมูลทางการเงิน ) ที่ได้ยื่นสำหรับล้มละลายก่อนรายงานให้ตัวแทนที่เหมาะสมและงบการเงินข้อมูลจะพร้อมใช้งานจากไฟล์ q-data วินาที