Conservation tillage and residue ma

Conservation tillage and residue management are the options for enhancing soil organic carbon
stabilization by improving soil aggregation in tropical soils. We studied the influence of different
combinations of tillage and residue management on carbon stabilization in different sized soil
aggregates and also on crop yield after 5 years of continuous rice–wheat cropping system on a sandy
loam reclaimed sodic soil of north India. Compared to conventional tillage, water stable macroaggregates
in conservation tillage (reduced and zero-tillage) in wheat coupled with direct seeded rice (DSR) was
increased by 50.13% and water stable microaggregates of the later decreased by 10.1% in surface soil.
Residue incorporation caused a significant increment of 15.65% in total water stable aggregates in
surface soil (0–15 cm) and 7.53% in sub-surface soil (15–30 cm). In surface soil, the maximum (19.2%)
and minimum (8.9%) proportion of total aggregated carbon was retained with >2 mm and 0.1–0.05 mm
size fractions, respectively. DSR combined with zero tillage in wheat along with residue retention (T6)
had the highest capability to hold the organic carbon in surface (11.57 g kg1 soil aggregates) with the
highest stratification ratio of SOC (1.5). Moreover, it could show the highest carbon preservation capacity
(CPC) of coarse macro and mesoaggregates. A considerable proportion of the total SOC was found to be
captured by the macroaggregates (>2–0.25 mm) under both surface (67.1%) and sub-surface layers
(66.7%) leaving rest amount in microaggregates and ‘silt + clay’ sized particles. From our study, it has
been proved that DSR with zero tillage in wheat (with residue) treatment (T6) has the highest potential to
secure sustainable yield increment (8.3%) and good soil health by improving soil aggregation (53.8%) and
SOC sequestration (33.6%) with respect to the conventional tillage with transplanted rice (T1) after five
years of continuous rice–wheat cropping in sandy loam reclaimed sodic soil of hot semi-arid Indian subcontinent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดการอนุรักษ์ tillage และสารตกค้างจะมีตัวเลือกในการเพิ่มปริมาณคาร์บอนอินทรีย์ของดินเสถียรภาพ โดยการปรับปรุงดินรวมในดินเขตร้อน เราศึกษาอิทธิพลของความแตกต่างกันชุดของการจัดการ tillage และสารตกค้างบนคาร์บอนเสถียรภาพในดินขนาดที่แตกต่างกันผล และพืชให้ผลผลิตหลังจาก 5 ปีต่อเนื่องข้าว – ข้าวสาลีระบบครอบตัดบนทรายloam ดิน sodic ถมทะเลของอินเดียเหนือ เมื่อเทียบกับแบบเดิม tillage น้ำ macroaggregates มั่นคงในอนุรักษ์ tillage (ลด และศูนย์ tillage) ในข้าวสาลีกับข้าวเงินโดยตรง (DSR) เป็นเพิ่มขึ้น โดย 50.13% และน้ำ microaggregates เสถียรของหลังจากนั้นลดลง 10.1% ในผิวดินประสานสารตกค้างที่เกิดจาก 15.65% เพิ่มสำคัญในน้ำรวมผลรวมมีเสถียรภาพในผิวดิน (0-15 เซนติเมตร) และ 7.53% ในการย่อยผิวดิน (15-30 เซนติเมตร) ในพื้นดิน สูงสุด (19.2%)และต่ำสุด (8.9%) สัดส่วนของคาร์บอนรวมรวมถูกเก็บด้วย > 2 มม.และ 0.1 – 0.05 มม.ขนาดเศษส่วน ตามลำดับ DSR รวมกับศูนย์ tillage ในข้าวสาลีพร้อมกับการเก็บรักษาสารตกค้าง (T6)มีความสามารถสูงไปอินทรีย์คาร์บอนในผิว (11.57 กรัมกก. 1 มวลดิน) กับการอัตราส่วนแบ่งชั้นสูงสุดของ SOC (1.5) นอกจากนี้ มันอาจแสดงอนุรักษ์กำลังสูงสุดของคาร์บอน(CPC) ของหยาบแมโครและ mesoaggregates พบว่าสัดส่วนมากของ SOC รวมเป็นโดย macroaggregates (> 2-0.25 mm) ภายใต้พื้นผิว (67.1%) และช่วงชั้น(66.7%) ออกจากยอดเงินที่เหลือใน microaggregates 'ตะกอน + ดิน' ขนาดอนุภาคและ จากการศึกษาของเรา มีรับการพิสูจน์แล้วว่า DSR กับศูนย์ tillage ในข้าวสาลี (มีกาก) รักษา (T6) ที่มีศักยภาพสูงสุดในการความปลอดภัยสุขภาพดีดินและเพิ่มผลผลิตอย่างยั่งยืน (8.3%) โดยการปรับปรุงดินรวม (53.8%) และSOC อายัด (33.6%) เกี่ยวกับ tillage ธรรมดากับข้าวปลูกถ่าย (T1) หลังห้าปีต่อเนื่องข้าว – ข้าวสาลีการปลูกพืชในทราย loam คืนดิน sodic ของอนุทวีปอินเดียร้อนกึ่งแห้งแล้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เตรียมดินการอนุรักษ์และการจัดการกากมีตัวเลือกในการเพิ่มอินทรีย์คาร์บอนในดิน
เสถียรภาพโดยการปรับปรุงการรวมตัวของดินในดินเขตร้อน เราศึกษาอิทธิพลของที่แตกต่างกัน
การรวมกันของดินและการจัดการสารตกค้างในการรักษาเสถียรภาพของคาร์บอนในดินขนาดแตกต่างกัน
มวลรวมและในผลผลิตพืชหลัง 5 ปีของระบบการปลูกข้าวอย่างต่อเนื่องข้าวสาลีบนทราย
ดินร่วนปนดินยึด Sodic ตอนเหนือของอินเดีย เมื่อเทียบกับการไถพรวนดินน้ำ macroaggregates มีเสถียรภาพ
ในการเตรียมดินการอนุรักษ์ (ลดลงและเป็นศูนย์เตรียมดิน) ในข้าวสาลีควบคู่กับข้าวเมล็ดโดยตรง (DSR) คือการ
เพิ่มขึ้น 50.13% และน้ำ microaggregates มั่นคงของลดลงภายหลังจาก 10.1% ในผิวดิน.
การรวมตัวตกค้าง ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ 15.65% ในน้ำมวลรวมมีเสถียรภาพโดยรวมใน
ผิวดิน (0-15 ซม.) และ 7.53% ในดินพื้นผิวย่อย (15-30 ซม.) ในดินพื้นผิวสูงสุด (19.2%)
และต่ำสุด (8.9%) สัดส่วนของคาร์บอนที่รวบรวมทั้งหมดไว้ด้วย> 2 มมมม 0.1-0.05
เศษส่วนขนาดตามลำดับ DSR รวมกับศูนย์เตรียมดินข้าวสาลีพร้อมกับการเก็บรักษาสารตกค้าง (T6)
มีความสามารถสูงสุดที่จะถืออินทรีย์คาร์บอนในพื้นผิว (11.57 กรัมต่อกิโลกรัม 1 มวลดิน) กับ
อัตราส่วนแบ่งชั้นสูงสุดของ SOC (1.5) นอกจากนี้ยังสามารถแสดงความจุของการเก็บรักษาคาร์บอนสูงสุด
(CPC) ของแมโครหยาบและ mesoaggregates ส่วนมากของ SOC ทั้งหมดถูกพบว่ามีการ
จับโดย macroaggregates (> 2-0.25 มม) ภายใต้พื้นผิวทั้งสอง (67.1%) และชั้นพื้นผิวย่อย
(66.7%) ออกจากเงินที่เหลือใน microaggregates และตะกอนดิน + 'ขนาด อนุภาค จากการศึกษาของเราจะได้
รับการพิสูจน์แล้ว DSR กับศูนย์เตรียมดินข้าวสาลี (ตกค้าง) รักษา (T6) มีศักยภาพสูงสุดในการ
รักษาความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้นอัตราผลตอบแทนที่ยั่งยืน (8.3%) และสุขภาพของดินที่ดีโดยการปรับปรุงการรวมดิน (53.8%) และ
SOC อายัด (33.6%) เกี่ยวกับการเตรียมการชุมนุมที่มีข้าวที่ปลูกถ่าย (T1) หลังจากห้า
ปีของการปลูกข้าวสาลีอย่างต่อเนื่องในดินร่วนปนทรายยึดดิน Sodic ร้อนกึ่งแห้งแล้งชมพูทวีป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การไถพรวนการอนุรักษ์และการจัดการกาก มีตัวเลือกเสริมดินอินทรีย์คาร์บอนการปรับปรุงเสถียรภาพโดยรวมของดินในดินเขตร้อน เราได้ศึกษาอิทธิพลของต่าง ๆการรวมกันของการไถพรวนและการจัดการกากคาร์บอนเสถียรในดินที่มีขนาดแตกต่างกันมวลรวมในผลผลิตพืชหลังจาก 5 ปีต่อเนื่องข้าวสาลี–ระบบการปลูกข้าวในดินทรายดินร่วนถมดินโซดิกของอินเดียเหนือ เมื่อเปรียบเทียบกับการไถพรวนปกติ น้ำ macroaggregates ที่มั่นคงในการเตรียมดินการอนุรักษ์ดินในข้าวสาลีลดลงและศูนย์ ) คู่กับเมล็ดข้าว ( DSR ) ได้โดยตรงเพิ่มขึ้น 50.13 % และน้ำมีเสถียรภาพ microaggregates ของหลังลดลงร้อยละ 10.1 ในพื้นผิวดิน .การเพิ่มระดับของสารตกค้างที่เกิดจากน้ำ 15.65 % รวมมวลรวมในที่มั่นคงพื้นผิวดิน ( 0 – 15 ซม. ) 7.53 % ในพื้นผิวดินย่อย ( 15 – 30 ซม. ) ในดิน , สูงสุด ( 19.2 % )และต่ำสุด ( 8.9% ) สัดส่วนของคาร์บอนทั้งหมดรวมถูกเก็บไว้กับ > 2 มม. และ 0.1 และ 0.05 มม.ขนาดเศษส่วน ตามลำดับ DSR รวมกับศูนย์การไถพรวนในแป้งสาลีพร้อมกับการเก็บกาก ( T6 )มีความสามารถสูงสุดที่จะถืออินทรีย์คาร์บอนในพื้นผิว ( 11.57 กรัม kg1 มวลรวมดิน ) กับอัตราส่วนการสูงสุดของ ส ( 1.5 ) นอกจากนั้นยังสามารถแสดงความจุสูงสุด : คาร์บอน( CPC ) ของแมโครที่หยาบและ mesoaggregates . สัดส่วนมากโดยรวมพบว่า มี สบันทึกโดย macroaggregates ( 2 ) 0.25 มม. ) ใต้ผิวหน้า ( Fixed ) และชั้นพื้นผิวย่อย( 66.7% ) ออกจากส่วนที่เหลือจำนวนและตะกอนดินใน microaggregates " + " ขนาดอนุภาค จากการศึกษาของเรา มันมีถูกพิสูจน์ว่า DSR กับศูนย์การไถพรวนในข้าวสาลี ( กาก ) การรักษา ( T6 ) มีศักยภาพสูงสุดการเพิ่มผลผลิตอย่างยั่งยืน ( 8.3% ) และสุขภาพที่ดีโดยการปรับปรุงดินของดิน ( 53.8 % ) และสเม็ด ( 33.6 % ) ด้วยความเคารพในการไถพรวนปกติกับข้าวนาดำ ( T1 ) หลังจากห้าปีต่อเนื่องและข้าวสาลี ปลูกข้าวในดินร่วนปนทรายถมโซดิกร้อนแห้งแล้งอนุทวีปอินเดีย .