29 June.--Today is the date of my l

29 June.--Today is the date of my last letter, and the Count has taken steps to prove that it was genuine, for again I saw him leave the castle by the same window, and in my clothes. As he went down the wall, lizard fashion, I wished I had a gun or some lethal weapon, that I might destroy him. But I fear that no weapon wrought along by man's hand would have any effect on him. I dared not wait to see him return, for I feared to see those weird sisters. I came back to the library, and read there till I fell asleep.

I was awakened by the Count, who looked at me as grimly as a man could look as he said,"Tomorrow, my friend, we must part. You return to your beautiful England, I to some work which may have such an end that we may never meet. Your letter home has been despatched. Tomorrow I shall not be here, but all shall be ready for your journey. In the morning come the Szgany, who have some labours of their own here, and also come some Slovaks. When they have gone, my carriage shall come for you, and shall bear you to the Borgo Pass to meet the diligence from Bukovina to Bistritz. But I am in hopes that I shall see more of you at Castle Dracula."

I suspected him, and determined to test his sincerity. Sincerity! It seems like a profanation of the word to write it in connection with such a monster, so I asked him pointblank, "Why may I not go tonight?"

"Because, dear sir, my coachman and horses are away on a mission."

"But I would walk with pleasure. I want to get away at once."

He smiled, such a soft, smooth, diabolical smile that I knew there was some trick behind his smoothness. He said, "And your baggage?"

"I do not care about it. I can send for it some other time."

The Count stood up, and said, with a sweet courtesy which made me rub my eyes, it seemed so real, "You English have a saying which is close to my heart, for its spirit is that which rules our boyars, `Welcome the coming, speed the parting guest.' Come with me, my dear young friend. Not an hour shall you wait in my house against your will, though sad am I at your going, and that you so suddenly desire it. Come!" With a stately gravity, he, with the lamp, preceded me down the stairs and along the hall. Suddenly he stopped. "Hark!"

Close at hand came the howling of many wolves. It was almost as if the sound sprang up at the rising of his hand, just as the music of a great orchestra seems to leap under the baton of the conductor. After a pause of a moment, he proceeded, in his stately way, to the door, drew back the ponderous bolts, unhooked the heavy chains, and began to draw it open.

To my intense astonishment I saw that it was unlocked. Suspiciously, I looked all round, but could see no key of any kind.

As the door began to open, the howling of the wolves without grew louder and angrier. Their red jaws, with champing teeth, and their blunt-clawed feet as they leaped, came in through the opening door. I knew than that to struggle at the moment against the Count was useless. With such allies as these at his command, I could do nothing.

But still the door continued slowly to open, and only the Count's body stood in the gap. Suddenly it struck me that this might be the moment and means of my doom. I was to be given to the wolves, and at my own instigation. There was a diabolical wickedness in the idea great enough for the Count, and as the last chance I cried out, "Shut the door! I shall wait till morning." And I covered my face with my hands to hide my tears of bitter disappointment.

With one sweep of his powerful arm, the Count threw the door shut, and the great bolts clanged and echoed through the hall as they shot back into their places.

In silence we returned to the library, and after a minute or two I went to my own room. The last I saw of Count Dracula was his kissing his hand to me, with a red light of triumph in his eyes, and with a smile that Judas in hell might be proud of.

When I was in my room and about to lie down, I thought I heard a whispering at my door. I went to it softly and listened. Unless my ears deceived me, I heard the voice of the Count.

"Back! Back to your own place! Your time is not yet come. Wait! Have patience! Tonight is mine. Tomorrow night is yours!"

There was a low, sweet ripple of laughter, and in a rage I threw open the door, and saw without the three terrible women licking their lips. As I appeared, they all joined in a horrible laugh, and ran away.

I came back to my room and threw myself on my knees. It is then so near the end? Tomorrow! Tomorrow! Lord, help me, and those to whom I am dear!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

29 มิถุนายน - วันนี้เป็นวันที่ของจดหมายล่าสุดของฉัน และนับได้ดำเนินการขั้นตอนในการพิสูจน์ว่า เป็นของแท้ สำหรับอีก ผมเห็นเขาออกจากปราสาท โดยหน้าต่างเดียว และเสื้อผ้าของฉัน เขาไปลงกำแพง จิ้งจกแฟชั่น ฉันปรารถนามีปืนหรืออาวุธยุทธภัณฑ์บาง ว่า ฉันอาจทำลายเขา แต่ผมกลัวว่า อาวุธไม่ wrought ตามมือของคนจะมีผลกระทบใด ๆ กับเขา ฉันไม่กล้ารอดูเขากลับ สำหรับฉันกลัวไปดูน้องสาวที่แปลก ผมกลับมาในไลบรารี และอ่านมีจนผมล้มลงหลับฉันได้ตื่นตัว โดยการนับจำนวน คนมองฉันเป็น grimly ที่คนอาจมองเช่นเขากล่าวว่า "วันพรุ่งนี้ เพื่อน เราต้องส่วน คุณกลับไปอังกฤษสวยงามของคุณ เป็นงานที่อาจมีเช่นสิ้นสุดที่ไม่อาจพบ บ้านจดหมายได้ถูก despatched พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ทั้งหมดจะพร้อมสำหรับการเดินทาง ตอนเช้ามา Szgany ที่มีบางหน้าของตนเองที่นี่ และมาพร้อม Slovaks บาง เมื่อพวกเขาได้หายไป รถของฉันจะมาให้คุณ และจะหมีคุณต้องผ่านในการเพียรจาก Bukovina เพื่อ Bistritz แต่ฉันหวังว่า ฉันจะดูของคุณปราสาทแดรกคูลา"ฉันสงสัยว่าเขา และกำหนดทดสอบความจริงใจของเขา ความจริงใจ เหมือน profanation ของคำเขียนกับเช่นมอนสเตอร์ ให้ถามเขา pointblank "ทำไมสามารถฉันไม่ไป""เพราะ รัก งาม และม้าของฉันได้ไปในภารกิจ""แต่ฉันจะเดิน มีความสุข ต้องการรับไปพร้อม ๆ กัน"ยิ้ม เช่นนุ่ม ราบรื่น โหดรอยยิ้มที่ผมรู้มีบางเคล็ดลับเบื้องหลังของเขาราบรื่น เขากล่าวว่า, " และกระเป๋าของท่าน? ""ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับมัน จะสามารถส่งให้บางครั้ง"นับขึ้นยืน และ ว่า มีหน้าหวานที่ทำให้ฉันถูตา เหมือนจริง "คุณอังกฤษได้พูดซึ่งเป็นหัวใจของฉัน จิตใจเป็น ที่ที่กฎของ boyars 'ยินดีต้อน รับแขกอวยความเร็วมา ' มากับฉัน เพื่อนรักหนุ่มสาว ไม่ชั่วโมงจะคุณรอในบ้านของฉันกับของคุณ แต่เศร้า เป็นฉันที่คุณไป และที่คุณดังนั้นก็ต้อง มา" ด้วยแรงโน้มถ่วงสูง ๆ เขา มีโคมไฟ หน้าฉัน ลงบันได และ บริเวณห้องโถง ทันใดนั้นเขาหยุด "Hark"ที่มาเห่าหอนของหมาป่ามาก ได้เกือบเหมือนเสียง sprang ขึ้นที่ไรซิ่งของมือ เหมือนเพลงของวงออเคสตร้าดีเหมือน กระโดดภายใต้บาคน หลังจากหยุดของครู่ เขา ครอบครัว ในทางของเขาสูง ๆ ประตู ดึงกลับประตู ponderous, unhooked โซ่หนัก และเริ่มที่จะวาดมันเปิดการ astonishment ของฉันรุนแรง ผมเห็นว่า มันปลดล็อค พิรุธ ฉันดูทั้งหมดรอบ แต่เห็นไม่มีคีย์ใด ๆเป็นประตูเริ่มเปิด การเห่าหอนของหมาป่าไม่โต angrier และดัง ก็พวกเขาสีแดง ฟัน champing และเท้าของพวกเขาทู่เล็บสั้นเป็นพวก leaped มาผ่านประตูเปิด ผมรู้ว่ากว่าที่จะต่อสู้ในขณะนี้กับนับได้ประโยชน์ ด้วยเช่นพันธมิตรเป็นเหล่านี้ในคำสั่งของเขา ฉันจะทำอะไรแต่ยัง ประตูยังคงช้าเปิด และร่างกายการตรวจนับเท่านั้นอยู่ในช่องว่าง ก็หลงฉันว่า นี้อาจเป็นช่วงเวลาและวิธีการลงโทษของฉัน ผมจะ ให้หมาป่า และยุยงส่งเสริมของตัวเอง มีความเลื่อมใสโหดในความคิดที่ดีพอสำหรับการตรวจนับ และเป็นช่วง โอกาสที่ข้า "ปิดประตู ฉันจะรอจนถึงเช้า" และฉันครอบคลุมใบหน้าของฉัน ด้วยมือของฉันซ่อนน้ำตาของฉันของความผิดหวังขมกับกวาดหนึ่งของแขนของเขามีประสิทธิภาพ นับโยนปิดประตู และสลักเกลียวดี clanged และได้พูดย้ำผ่านห้องโถงพวกเขายิงกลับเข้าไปในสถานของพวกเขาในความเงียบ เราส่งกลับไปยังไลบรารี และหลังจากหนึ่งหรือสองนาที ก็เข้าห้องของตัวเอง ล่าสุดที่ผมเห็นของเคานต์แดรคคิวล่าถูกเขาจูบมือผม ไฟแดงของชัยชนะในตา และดีที่ยูดาสในนรกอาจภูมิใจเมื่อผมอยู่ในห้องของฉัน และเกี่ยวกับการนอน ฉันคิดว่า ฉันได้ยินวิสเปอริงที่ประตูของฉัน ฉันไปจะเบา และฟัง ยกเว้นหูฉันหลอกลวงฉัน ฉันได้ยินเสียงของการตรวจนับ"กลับมา กลับไปที่คุณทำ ไม่ได้มาเวลา รอ มีความอดทน คืนนี้เป็นของผม คืนพรุ่งนี้เป็นของคุณ"มีเป็น ระลอกคลื่นหวานหัวเราะ และความโกรธที่ฉันโยนเปิดประตู และเห็น โดยผู้หญิงน่ากลัวสามเลียริมฝีปากของพวกเขา ฉันปรากฏ พวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมในเสียงหัวเราะน่ากลัว และวิ่งหนีไปกลับมาที่ห้องของฉัน และโยนตัวเองในหัวเข่าของฉัน จากนั้นให้ ใกล้สิ้นสุดหรือไม่ พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ พระองค์เจ้าข้า ช่วยฉัน และคนที่ฉันรัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

29 มิถุนายน .-- วันนี้เป็นวันที่ตัวอักษรตัวสุดท้ายของฉันและจำนวนได้ดำเนินการตามขั้นตอนที่จะพิสูจน์ว่ามันเป็นของแท้สำหรับอีกครั้งที่ผมเห็นเขาออกจากปราสาทโดยหน้าต่างเดียวกันและในเสื้อผ้าของฉัน ในขณะที่เขาเดินลงไปที่ผนังแฟชั่นจิ้งจกผมอยากฉันมีปืนหรืออาวุธร้ายแรงที่ฉันอาจจะทำลายเขา แต่ผมกลัวว่าไม่มีอาวุธใดกระทำพร้อมด้วยมือของมนุษย์ที่จะมีผลกระทบต่อเขา ผมไม่กล้ารอที่จะได้เห็นเขากลับมาเพราะเรากลัวที่จะเห็นน้องสาวแปลกเหล่านั้น ผมกลับมาที่ห้องสมุดและอ่านมีจนฉันผล็อยหลับไป. ฉันถูกปลุกให้ตื่นขึ้นโดยจำนวนผู้ที่มองมาที่ฉันเป็นเคร่งขรึมเป็นคนที่สามารถมองในขณะที่เขากล่าวว่า "พรุ่งนี้เพื่อนของฉันเราจะต้องเป็นส่วนหนึ่ง. คุณกลับไป สวยงามอังกฤษของคุณผมในการทำงานซึ่งบางคนอาจจะมีความดังกล่าวในตอนท้ายว่าเราอาจจะไม่เคยตอบสนอง. บ้านจดหมายของคุณได้รับรีบรุด. พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ทั้งหมดจะต้องพร้อมสำหรับการเดินทางของคุณ. ในตอนเช้ามา Szgany, ที่มีแรงงานบางส่วนของพวกเขาเองที่นี่และยังมา Slovaks บาง. เมื่อพวกเขาได้ไปสายการบินของเราจะมาสำหรับคุณและต้องแบกคุณ Borgo ผ่านมาเพื่อตอบสนองความขยันจากวินาที่จะ Bistritz. แต่ผมอยู่ในความหวังว่า ฉันจะเห็นมากขึ้นของคุณที่ปราสาท Dracula. " ฉันสงสัยว่าเขาและมุ่งมั่นที่จะทดสอบความจริงใจของเขา ความจริงใจ! ดูเหมือนว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของคำที่จะเขียนมันในการเชื่อมต่อกับมอนสเตอร์ดังกล่าวดังนั้นฉันถามเขาเผาขน "ทำไมฉันจะไม่ไปคืนนี้?" "เพราะคุณชายที่รัก, คนขับรถม้าและม้าของฉันจะออกไปปฏิบัติภารกิจ." "แต่ฉันจะเดินด้วยความสุข. ฉันต้องการที่จะได้รับไปในครั้งเดียว." เขายิ้มเช่นนุ่มเนียนรอยยิ้มร้ายกาจที่ฉันรู้ว่ามีเคล็ดลับที่อยู่เบื้องหลังความเรียบเนียนของเขาบางส่วน เขากล่าวว่า "และสัมภาระของคุณ" "ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้. ฉันสามารถส่งมันบางเวลาอื่น ๆ ." จำนวนยืนขึ้นและบอกว่ามีมารยาทหวานซึ่งทำให้ผมขยี้ตาของฉันมันดูเหมือนจริงดังนั้น "คุณพูดภาษาอังกฤษได้ซึ่งอยู่ใกล้กับหัวใจของฉันสำหรับจิตวิญญาณที่เป็นที่ซึ่งกฎขุนนางของเรา` ยินดีต้อนรับการมาถึงความเร็วของผู้เข้าพักพรากจากกัน. มากับฉัน, เพื่อนสาวของฉันที่รัก. ไม่ชั่วโมงคุณจะต้องรอคอยในบ้านของฉันกับความประสงค์ของคุณ แต่ฉันเศร้าที่เกิดขึ้นของคุณและที่คุณต้องการก็เพื่อให้มัน. มา! " ด้วยแรงโน้มถ่วงโอฬารเขากับหลอดไฟนำหน้าฉันลงบันไดและพร้อมห้องโถง ทันใดนั้นเขาหยุด "Hark!" ปิดที่มือมาหอนของหมาป่าหลาย มันก็เกือบจะเป็นถ้าเสียงที่ผุดขึ้นที่เพิ่มขึ้นจากมือของเขาเช่นเดียวกับเพลงของวงออเคสตราที่ดีที่ดูเหมือนว่าจะกระโดดภายใต้กระบองของตัวนำ หลังจากที่หยุดการทำงานชั่วคราวในขณะที่เขาเดินในทางที่ยิ่งใหญ่ของเขาไปที่ประตูดึงกลับน็อตน่าเบื่อ, ปลดโซ่หนักและเริ่มที่จะวาดมันเปิด. เพื่อความประหลาดใจที่รุนแรงของฉันฉันเห็นว่ามันเป็นปลดล็อค มีพิรุธผมมองรอบทั้งหมด แต่จะได้เห็นที่สำคัญของชนิดใด ๆ . ในฐานะที่เป็นประตูเริ่มที่จะเปิดเสียงหอนของหมาป่าโดยไม่ต้องดังขึ้นและโกรธ ปากสีแดงของพวกเขาที่มีฟัน champing และเท้าทื่อเล็บของพวกเขาขณะที่พวกเขากระโดดเข้ามาผ่านประตูเปิด ผมรู้ว่ากว่าที่จะต่อสู้ในขณะที่เมื่อเทียบกับจำนวนก็ไม่มีประโยชน์ กับพันธมิตรเช่นนี้ในคำสั่งของเขาผมไม่สามารถทำอะไร. แต่ก็ยังประตูยังคงช้าที่จะเปิดและมีเพียงร่างกายนับเป็นยืนอยู่ในช่องว่าง ทันใดนั้นมันหลงฉันว่านี่อาจจะเป็นช่วงเวลาและวิธีการของการลงโทษของฉัน ผมก็จะมอบให้กับหมาป่าและการยั่วยุของตัวเอง มีความชั่วร้ายโหดร้ายในความคิดที่ดีพอสำหรับจำนวนและเป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมร้องออกมา "ปิดประตูฉันจะรอจนถึงเช้า!." และผมปกคลุมใบหน้าของฉันด้วยมือของฉันที่จะซ่อนน้ำตาของความผิดหวังขมขื่น. กับหนึ่งกวาดแขนทรงพลังของเขานับโยนปิดประตูและกลอนที่ดี clanged และสะท้อนผ่านห้องโถงที่พวกเขายิงกลับเข้ามาในสถานที่ของพวกเขา. ใน ความเงียบเรากลับไปที่ห้องสมุดและหลังจากที่หนึ่งหรือสองนาทีผมเดินไปที่ห้องของตัวเอง สุดท้ายที่ผมเห็นจำนวนของแดรกคิวลาได้รับการจูบมือของเขากับผมด้วยแสงสีแดงของชัยชนะในสายตาของเขาและด้วยรอยยิ้มที่ทรยศในนรกอาจจะเป็นความภาคภูมิใจของ. เมื่อผมอยู่ในห้องของฉันและจะนอนลง ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงกระซิบที่ประตูของฉัน ผมไปมันเบา ๆ ฟัง ยกเว้นกรณีที่หูของฉันหลอกฉันฉันได้ยินเสียงของจำนวน. "กลับ! กลับไปสถานที่ของคุณเอง! เวลาของคุณจะยังไม่มา. รอ! มีความอดทน! คืนนี้เป็นของฉัน. คืนวันพรุ่งนี้เป็นของคุณ!" มีต่ำคือ หวานกระเพื่อมของเสียงหัวเราะและความโกรธฉันโยนเปิดประตูและเห็นได้โดยไม่ต้องผู้หญิงสามคนที่น่ากลัวเลียริมฝีปากของพวกเขา ขณะที่ผมปรากฏตัวพวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมในการหัวเราะที่น่ากลัวและวิ่งหนีไป. ผมกลับมาที่ห้องของฉันและโยนตัวเองบนหัวเข่าของฉัน แล้วมันเป็นเช่นนั้นใกล้จะจบ? พรุ่งนี้! พรุ่งนี้! พระเจ้าช่วยฉันและผู้ที่ผมรัก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

29 มิถุนายน วันนี้คือวันที่ของจดหมายล่าสุดของฉันและนับได้ถ่ายขั้นตอนเพื่อพิสูจน์ว่ามันเป็นของแท้ ให้อีก ผมเห็นเขาออกจากปราสาทโดยหน้าต่างเดียวกันและในเสื้อผ้าของฉัน ขณะที่เขาเดินลงกำแพงจิ้งจกแฟชั่น ฉันอยากได้ปืน หรือ อาวุธร้ายแรง ที่อาจจะทำลายเขา แต่ผมกลัวว่าไม่มีอาวุธกระทำไปโดยมือมนุษย์จะมีผลกระทบใด ๆบนเขาผมไม่กล้ารอที่จะเห็นเขากลับมา เพราะผมกลัวที่จะเห็นสาวแปลก ผมกลับมาที่ห้องสมุด และอ่านมันจนหลับไป

ผมถูกปลุกให้ตื่นโดยนับ ใครมองฉันเป็นแสยะเป็นผู้ชายอาจดูเป็นเขากล่าวว่า " พรุ่งนี้ เพื่อน เราต้องจากกัน คุณกลับไปอังกฤษสวยของคุณ ฉันต้องทำงาน ซึ่งอาจจะเช่นสิ้นสุด ที่เราอาจจะเคยเจอจดหมายถึงบ้านของคุณได้ถูกส่งไป . พรุ่งนี้ ผมจะไม่อยู่ที่นี่ แต่จะพร้อมสำหรับการเดินทางของคุณ ตอนเช้ามา szgany ซึ่งมีแรงงานของตนเอง ตรงนี้ และยังมาบ้าง slovaks . เมื่อพวกเขาได้ไป รถม้าของข้าจะมาหาเจ้า และจะแบกคุณไป Borgo ผ่านเพื่อตอบสนองความขยันจาก บูโควิน่าที่จะ bistritz .แต่ผมหวังว่าผมจะเจอคุณที่ปราสาท Dracula "

ฉันสงสัยว่าเขาและตัดสินใจที่จะทดสอบความจริงใจของเขา ความจริงใจ ดูเหมือนว่าการสบประมาทของคำที่จะเขียนในการเชื่อมต่อกับสัตว์ประหลาด ฉันก็เลยถามเขาตรงๆเลยว่า " ทำไมผมไม่ไปคืนนี้ ?

" เพราะท่านที่รักของฉัน คนขับรถม้า และม้า ไปปฏิบัติภารกิจ "

" แต่ฉันจะเดินกับความสุขฉันต้องการที่จะได้รับทันที "

เขายิ้ม ช่างเป็นรอยยิ้มที่นุ่มเนียนร้ายกาจฉันรู้ว่ามีเบื้องหลังความเนียนของเขา เขากล่าวว่า " และกระเป๋าของคุณ ?

" ผมไม่สนใจมัน ฉันสามารถส่งมันละกัน "

นับยืนขึ้นและพูดกับหวานมารยาทซึ่งทำให้ฉันถูตาของฉัน มันดูเหมือนจริงมาก " คุณพูดภาษาอังกฤษได้ ซึ่งอยู่ใกล้กับหัวใจของฉันสำหรับวิญญาณที่กฎบอยเอิร์สของเรา " ต้อนรับมา ความเร็วแยกแขก ' มาด้วย เพื่อนสาวที่รัก ไม่ชั่วโมงคุณจะรอในบ้านกับจะของคุณ แต่เสียใจผมของคุณจะ และคุณ ดังนั้นก็ต้องการมัน มา ! " ด้วยแรงโน้มถ่วง ภูมิฐาน เขา กับ โคมไฟ นำหน้าฉันลงบันไดและไปที่ห้องโถง จู่ๆ เขาก็หยุด " ว้าว ! "

ใกล้มือมาเสียงเห่าหอนของหมาป่ามากนัก . มันเกือบจะเป็นถ้าเสียงผุดขึ้นที่เพิ่มขึ้นของมือของเขา ก็เป็นเพลงของ วงใหญ่ ดูเหมือนจะกระโดดภายใต้กระบองของคอนดักเตอร์ หลังจากที่หยุดช่วงเวลาที่เขาเดินในทางที่ยิ่งใหญ่ของเขา ประตู ดึงกลับกลอนอืดอาด unhooked โซ่หนัก และเริ่มวาด

มันเปิดเพื่อความประหลาดใจเข้มของฉันฉันเห็นว่ามันเป็นล็อค มีพิรุธ ผมมองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นคีย์ใด ๆ .

เป็นประตูเริ่มเปิดออก เสียงเห่าหอนของหมาป่าก็ดังขึ้นโดยไม่โกรธ ปากสีแดงของพวกเขากับ champing ฟันและกรงเล็บทื่อเท้าเช่นที่พวกเขากระโดดเข้ามาผ่านประตูเปิด ผมรู้มากกว่าที่ต้องดิ้นรนในขณะนี้กับนับก็ไร้ประโยชน์ด้วยเช่นพันธมิตรเหล่านี้ในคำสั่งของเขา ฉันอาจจะทำอะไร

แต่ยังประตูยังคงค่อยๆ เปิด และมีเพียงนับร่างกายยืนในช่องว่าง ก็มันหลงฉันว่ามันอาจจะเป็นช่วงเวลาและวิธีการลงโทษของฉัน ผมให้ หมาป่า และในการยุยงของผมเอง มีความชั่วร้ายที่เลวร้ายในความคิดที่ดีพอสำหรับการนับและเป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันร้องออกมา" ปิดประตูซะ ! ข้าจะรอจนถึงเช้า และปกปิดใบหน้าของฉันกับมือเพื่อซ่อนน้ำตาแห่งความผิดหวังขมขื่น

กับหนึ่งกวาดแขนที่ทรงพลังของเขา นับ เหวี่ยงประตูปิด และกลอนดี clanged สะท้อนผ่านห้องโถงที่พวกเขายิงกลับเข้าไปในสถานที่ของพวกเขา .

ในความเงียบเรากลับมา ไปที่ห้องสมุด และหลังจากที่หนึ่งหรือสองนาที ฉันไปที่ห้องของตัวเองครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นเขาจูบมือของ Count Dracula ของเขามาให้กับไฟสีแดงของชัยชนะในสายตาของเขา และด้วยรอยยิ้มที่ยูดาสในนรกภาคภูมิ

เมื่อฉันอยู่ในห้อง และกำลังจะนอน ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงกระซิบที่ประตูของฉัน ฉันไปเบาๆ และฟัง ถ้าหูฉัน หลอกฉัน ฉันได้ยินเสียงของนับ

" กลับมา กลับไปที่สถานที่ของคุณเอง !เวลาที่ยังไม่ได้มา เดี๋ยว ! มีความอดทน คืนนี้ก็เช่นกัน พรุ่งนี้เป็นของคุณ !

มีต่ำระลอกหวานของเสียงหัวเราะและในความโกรธฉันโยนเปิดประตูและเห็นโดยสามน่ากลัวผู้หญิงเลียริมฝีปากของตนเอง เท่าที่ปรากฏ พวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมในหัวเราะน่ากลัว และหนีไป

ฉันกลับมาที่ห้องและโยนตัวเองบนเข่าของฉัน มันก็ใกล้จบ พรุ่งนี้ !พรุ่งนี้ ! พระเจ้าช่วยฉันและคนที่ฉันรัก