“Isn’t that right?”“AH! AAAAAHHHHHH

“Isn’t that right?”
“AH! AAAAAHHHHHHHH!!”
She dropped the sword that was supporting her and all strength went out from underneath her. Arms hung carelessly and shoulders drooped without any strength.
There was no strength left to hold on to the sword.
“......”
“― finally broken?”
A joyous voice that carried a conclusion pierced her body.
That was right. She was broken. There was no more will to fight against Rajas. Everything that was precious to her, all her pride, her body which had everything taken away from; She didn’t care what happened to it.
“Hmph. Now you don’t even have any worth for me to kill you personally. Just like your loved ones before you, it’s fitting that you die after being played around.”
She could see Rajas signal his subordinates after speaking. Several mazokus that were being protected by his dark aura immediately responded to his signal.
At the end of her fading sight, she could see mazokus drawing closer. Racing to be the first one to kill her. What came clearly in her sight were the claws that would rob her life, unkempt appearances, disgusting smiles and malice-filled murky eyes. Everything turned into a slow motion as they drew closer.
“Ah….”
That was what flowed out of her voice.
….. Why was it? Why was her end like this? Was it not enough that everything precious to her was taken away, that she was humiliated and had lost? Did her heart had to be crushed as well? She wanted to live upright so far and lived upright until now.
But it was a mistake. Why was it a mistake? Why did it lead to such a tragic end.
Hope didn’t exist. Then who made the word “hope”? What was the word made for? It didn’t exist anywhere in the world.
That was right. It was useless to chase after a hope. It was useless to cling to it as well. Hope was nothing but a cruel trick to sink humans deeper into a pit of despair. How foolish was she for having believed such a thing existed until now?
What sprouted along with tears was a curse against the world that forced miseries on her. And―
“Someone. Help….”
What came out of her mouth was a desire truly like her. How could she wish for a salvation even after everything turned out like this. There was no way such a miracle existed in this world. Not a single chance, but―
Just as she was about to close her eyes against encroaching darkness, thundering noise passed by her.
Glowing blue lightning blinded her and everything became white. Mazokus that were attacking, sky filled with darkness, everything disappeared. The ruinous earth, Rajas, everything disappeared into the white light.
When the noise and the blinding light died down, all the mazokus that were rushing towards her had disappeared.
She looked around her. Without her noticing, someone gently wiped the warm tears that obscured her vision.
And there stood―
“Who are you?”
Something black fluttered. The one who stood before her was someone she knew. That boy who wore black and gave off a silent aura never seen before was―
________________________________________

― It was natural to close the eyes before a burning white light and let the after-images pass away. Suimei predicted when the light would disappear and slowly opened his eyes.
The atrocity that laid before his eyes made him fume quietly.
Aah, evil exist in this place as well. Evil that ridicules those who try to live honestly as foolish. Evil that steps on those soaked with tears and mourn. Evil that traps others in sadness and despair yet feel no guilt about it.
Evil that snatches away the pride of someone who strives for justice.
Evil that knows nothing of the nobility of those who fight to protect others.
That unforgivable evil.
That’s right. That evil incarnate which robs others of even tiniest shred of hope for happiness.
Admist the gradually flash of light, Suimei walk with a leisurely pace to Lefille and stood in front of her.
After the light disappeared, what soaked her eyes were tears. The torrent of tears were endless. Suimei wiped away those tears with his finger. He didn’t want her to cry anymore. He wanted the tears to disappear immediately.
Her eyes were swollen red from crying. Her battered body. The reason why it was pitiful just to look at her was because she had gone through unimaginable pain.
Suimei whispered “I’m sorry for being late”.
“Ah―”
It was a soft voice that flowed out from her heart before it could fully become an emotion. It was like the last sigh before the light in her heart burned out.
She was a girl who spent countless days being sad, filled with pain, blaming herself and in the end, couldn’t forgive herself. Why did that girl, that kind girl have to suffer something like this? Why did the girl who was never greedy and pursued justice in the world have to suffer this kind of an end? Why did the world need to push only the people like her into the edge of misery?
“Aaah―”
― Those who make others cry, remember. That there is no rain of sadness that cannot be overcome.
― Those who cause others pain, remember. T

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ใช่หรือ""อา AAAAAHHHHHHHH !!"เธอลดลงดาบที่ได้สนับสนุนเธอ และแรงทั้งหมดก็ออกจากใต้ตัวเธอ แขนแขวนลวก ๆ และไหล่ drooped โดยไม่มีแรงใด ๆ มีความแข็งแรงไม่มีเหลือเก็บดาบ“......”"―เสียในที่สุด"เสียงความสุขที่ดำเนินการสรุปเจาะร่างกายที่ถูกต้อง เธอถูกตัดขาด ไม่มีที่จะต่อสู้กับ Rajas ได้ ทุกอย่างที่มีค่ากับเธอ ภูมิใจเธอ ร่างกายของเธอที่มีทุกอย่างที่ถ่ายจาก เธอไม่ได้ดูแลอะไรให้มัน"Hmph ตอนนี้ คุณไม่จำเป็นมีมูลค่าสำหรับฉันจะฆ่าคุณเอง เหมือนคุณรักก่อนที่จะ มันเหมาะตายหลังจากการเล่นใกล้เคียงกัน"เธอเห็น Rajas สัญญาณผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลังจากการพูด Mazokus หลายที่มีการป้องกัน โดยออร่าของเขามืดทันทีตอบสนองกับสัญญาณของเขาปลายสายตาซีดของเธอ เธอเห็น mazokus วาดใกล้ชิด แข่งเป็น คนแรกที่จะฆ่าเธอ สิ่งที่มาอย่างชัดเจนในสายตาของเธอถูกเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอ ลำลอง ยายยิ้มและเจ็บแค้นที่เต็มไปด้วยดวงตาขุ่น ทุกอย่างกลายเป็นการเคลื่อนไหวช้าพวกเขาเข้ามาใกล้ชิด"อา..."นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจากเสียงของเธอ….. ทำไมถึงเป็นอย่างไร ทำไมต้องเป็นเธอสิ้นสุดเช่นนี้ ก็มันไม่เพียงพอที่ทุกอย่างมีค่ากับเธอ ว่า เธอควย และหายไป หัวใจของเธอจะถูกขยี้ด้วยหรือไม่ เธออยากมีชีวิตอยู่เพื่อให้ตรง และอยู่ตรงจนถึงขณะนี้ แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมถึงเป็นความผิดพลาด ทำไมมันนำไปสู่จุดสิ้นสุดดังกล่าวน่าเศร้าไม่มีความหวัง ใครทำแล้ว คำว่า "ความหวัง คำว่าทำเพื่ออะไร มันไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ในโลก ที่ถูกต้อง ประโยชน์ที่จะไล่หลังหวังได้ มันเป็นประโยชน์ที่จะยึดมันเป็นอย่างดี ความหวังคืออะไรแต่เคล็ดลับที่โหดร้ายจะจมมนุษย์ลึกลงไปในหลุมของความสิ้นหวัง วิธีโง่ได้เธอไม่เชื่อว่าเป็นสิ่งที่มีอยู่จนถึงขณะนี้อะไรงอกพร้อมกับน้ำตาถูกสาปกับโลกที่บังคับ miseries เธอ And―"คน ช่วย..."อะไรออกมาจากปากของเธอมีความปรารถนาอย่างแท้จริงเช่นเธอ ว่าเธอต้องการความรอดแม้หลังจากที่ทุกอย่างเปิดออกเช่นนี้ ความมหัศจรรย์ที่มีอยู่ในโลกนี้ไม่มีทางได้ ไม่เดียวโอกาส but―เหมือนว่าเธอจะปิดดวงตาของเธอกับความมืดบางส่วน สนั่นเสียงผ่าน โดยเธอ สายฟ้าสีฟ้าเรืองแสงตาบอดของเธอ และทุกอย่างเป็นสีขาว Mazokus ที่ถูกโจมตี ท้องฟ้าที่เต็มไป ด้วยความมืด ทุกอย่างหายไป โลก ruinous, Rajas ทุกอย่างหายเข้าไปในแสงสีขาวเมื่อเสียงและแสงจ้าตายลง mazokus ที่วิ่งได้ต่อเธอฉันหายไป เธอมองไปรอบ ๆ เธอ โดยเธอสังเกตเห็น คนเบา ๆ เช็ดน้ำตาอบอุ่นที่บดบังวิสัยทัศน์ของเธอ และมี stood―"คุณเป็นใคร"สิ่งที่ดำ fluttered ผู้ที่ยืนอยู่ก่อนเธอถูกใครบางคนที่เธอรู้ว่า ที่เด็กที่สวมสีดำ และให้ปิดออร่าความเงียบที่เคยเห็นมาก่อน was―________________________________________―ถูกธรรมชาติปิดตาก่อนไฟเผาไหม้สี และให้ภาพที่หลังเสียชีวิต Suimei ทำนายเมื่อแสงจะหายไป และค่อย ๆ เปิดตาของเขาป่าเถื่อนที่วางก่อนที่ตาของเขาทำให้เขาดูดอย่างเงียบ ๆAah ความชั่วร้ายมีอยู่ในสถานนี้เป็นอย่างดี ร้ายที่ ridicules ผู้ที่พยายามที่จะตรงไปตรงมาโง่ ความชั่วร้ายที่ตอนที่แช่ ด้วยน้ำตา และไว้อาลัย ความชั่วร้ายที่กับดักคนอื่นในความโศกเศร้าและสิ้นหวังยังรู้สึกผิดไม่เกี่ยวกับมัน ความชั่วร้ายที่มาฉวยเอาสิ่งเก็บความภาคภูมิใจของคนที่มุ่งมั่นเพื่อความยุติธรรมความชั่วร้ายที่ไม่ทราบของขุนนางของผู้ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องผู้อื่น ความชั่วร้ายที่ unforgivableถูกต้อง ความชั่วร้าย incarnate ซึ่งปล้นคนฉีกเล็กแม้ความหวังความสุข เขียวขจีแฟลชค่อย ๆ แสง Suimei เดินแบบสบาย ๆ กับ Lefille และยืนอยู่ตรงหน้าหลังจากที่แสงหายไป อะไรไปกับดวงตาของเธอมีน้ำตา ฝนตกหนักน้ำตาได้ไม่รู้จบ Suimei เช็ดเก็บน้ำตา ด้วยนิ้วของเขาเหล่านั้น เขาไม่ต้องการให้เธอร้องไห้อีกต่อไป เขาต้องน้ำตาจะหายไปทันที ดวงตาของเธอที่บวมแดงจากการร้องไห้ ร่างกายของเธออย่างทารุณ เหตุผลที่ทำไมมันเป็นน่าสงสารเพียงมองไปที่เธอเป็น เพราะเธอได้ผ่านความเจ็บปวดเป็นไปไม่ได้ Suimei กระซิบ "ฉันขอโทษที่มาสาย""Ah―"เสียงนุ่มที่ไหลออกจากหัวใจของเธอก่อนเต็มมันอาจกลายเป็นอารมณ์ ได้ มันก็เหมือนถอนหายใจครั้งสุดท้ายก่อนไฟในหัวใจของเธอไหม้เสียเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เวลานับไม่ถ้วนวันเต็มไป ด้วยความเจ็บ ปวด โทษตัวเอง และ ใน สุด เศร้า ไม่สามารถให้อภัยตัวเอง ทำไมที่สาว สาวประเภทที่ต้องประสบสิ่งเช่นนี้ ทำไมหญิงสาวผู้ที่โลภ และติดตามความยุติธรรมในโลกต้องทุกข์ทรมานสิ้นชนิดนี้ ทำไมโลกไม่จำเป็นต้องกดเพียงคนชอบเธอเข้าไปในขอบของความทุกข์ยาก"Aaah―"ผู้ที่ทำให้คนอื่นร้องไห้ ―จำ ว่า ไม่มีฝนไม่มีของความโศกเศร้าที่ไม่สามารถเอาชนะ―ผู้ที่ทำให้ผู้อื่นเจ็บปวด จำ T

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไม่ถูกต้องหรือไม่?"
"อา! AAAAAHHHHHHHH !! "
เธอลดลงดาบที่ได้รับการสนับสนุนและความแข็งแรงของเธอทั้งหมดก็ออกไปจากใต้ของเธอ แขนแขวนลวกและไหล่ drooped โดยไม่ต้องมีความแข็งแรงใด ๆ .
ไม่มีกำลังเหลือที่จะยึดมั่นในดาบ.
" ......
" "- ทำลายในที่สุด"
เสียงมีความสุขที่ดำเนินการสรุปเจาะร่างกายของเธอ.
ที่ถูกต้อง . เธอเสีย ไม่มีจะเพิ่มขึ้นในการต่อสู้กับ Rajas เป็น ทุกอย่างที่มีค่าที่เธอภาคภูมิใจของเธอทั้งหมดร่างกายของเธอซึ่งมีทุกอย่างที่นำออกไปจาก; เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน.
"ฮึ่ม ตอนนี้คุณไม่ได้มีมูลค่าใด ๆ สำหรับผมที่จะฆ่าคุณเอง เช่นเดียวกับคนที่คุณรักก่อนที่คุณก็เหมาะสมที่คุณตายหลังจากที่ถูกเล่นรอบ. "
เธอจะได้เห็นสัญญาณ Rajas ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลังจากที่พูด หลาย mazokus ที่ถูกป้องกันโดยกลิ่นอายมืดของเขาทันทีตอบสนองต่อสัญญาณของเขา.
ในตอนท้ายของการมองเห็นการซีดจางของเธอเธอจะได้เห็น mazokus วาดภาพใกล้ชิด แข่งที่จะเป็นคนแรกที่จะฆ่าเธอ สิ่งที่มาอย่างชัดเจนในสายตาของเธอเป็นกรงเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอปรากฏรุงรังรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงและความอาฆาตพยาบาทที่เต็มไปด้วยดวงตามืด ทุกอย่างกลายเป็นการเคลื่อนไหวช้าขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ ๆ .
"อ่า ... ."
นั่นคือสิ่งที่ไหลออกมาจากเสียงของเธอ.
... .. ทำไมมันได้หรือไม่ ทำไมเธอคือจุดจบเช่นนี้หรือไม่ คือมันไม่พอที่จะทำให้ทุกอย่างมีค่ากับเธอถูกนำตัวออกไปว่าเธอเป็นคนต่ำต้อยและได้หายไป? ทำหัวใจของเธอจะต้องมีการบดเช่นกัน? เธออยากจะมีชีวิตอยู่ตรงเพื่อให้ห่างไกลและอาศัยอยู่ตรงจนถึงขณะนี้.
แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมมันเป็นความผิดพลาดหรือไม่? มันไม่ได้นำไปสู่การดังกล่าวในตอนท้ายที่น่าเศร้าทำไม.
หวังไม่ได้อยู่ จากนั้นที่ทำให้คำว่า "ความหวัง"? อะไรคือคำว่าสร้างขึ้นมาเพื่อ? มันไม่ได้อยู่ที่ใดในโลก.
ที่ถูกต้อง มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ตามความหวัง มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะยึดติดกับมันเช่นกัน หวังเป็นอะไร แต่เป็นเคล็ดลับที่โหดร้ายที่จะจมมนุษย์ลึกลงไปในหลุมแห่งความสิ้นหวัง วิธีโง่เธอสำหรับการมีความเชื่อเช่นสิ่งที่มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้?
สิ่งที่แตกหน่อพร้อมกับน้ำตาเป็นคำสาปแช่งกับโลกที่บังคับให้ทุกข์ทรมานกับเธอ And-
"ใครบางคน ช่วยให้ ... . "
สิ่งที่ออกมาจากปากของเธอมาคือความปรารถนาอย่างแท้จริงเหมือนเธอ วิธีการที่เธออาจต้องการให้ความรอดแม้หลังจากที่ทุกอย่างเปิดออกมาเช่นนี้ มีวิธีเช่นมหัศจรรย์ที่มีอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ ไม่ได้เป็นโอกาสเดียวที่จัดตา
เช่นเดียวกับที่เธอกำลังจะปิดตาของเธอกับรุกล้ำเข้าไปในความมืดเสียงฟ้าร้องผ่านโดยเธอ.
ฟ้าผ่าสีฟ้าเรืองตาบอดของเธอและทุกอย่างกลายเป็นสีขาว Mazokus ที่ถูกโจมตีท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดทุกอย่างหายไป แผ่นดินย่อยยับ, Rajas ทุกอย่างหายไปในแสงสีขาว.
เมื่อเสียงและแสงสว่างจ้าตายลงทุก mazokus ที่ถูกวิ่งต่อเธอได้หายไป.
เธอมองรอบ ๆ ตัวเธอ โดยไม่สังเกตเห็นเธอคนเบา ๆ เช็ดน้ำตาอบอุ่นที่บดบังวิสัยทัศน์ของเธอ.
และมี stood-
"คุณเป็นใคร?"
บางสิ่งบางอย่างสีดำเบาโผบิน เป็นผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอเป็นคนที่เธอรู้ว่า เด็กผู้ชายคนนั้นที่สวมสีดำและให้ปิดกลิ่นอายเงียบเคยเห็นมาก่อน was-
________________________________________ - มันเป็นธรรมชาติที่จะปิดตาก่อนที่แสงสีขาวเผาไหม้และการให้บริการหลังการภาพผ่านไป Suimei ที่คาดการณ์ไว้เมื่อแสงจะหายไปและค่อยๆเปิดตาของเขา. โหดร้ายที่วางไว้ก่อนที่ดวงตาของเขาทำให้เขาควันอย่างเงียบ ๆ . แอ๊ะมีอยู่ชั่วร้ายในสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี ความชั่วร้ายที่ ridicules ผู้ที่พยายามที่จะอยู่ตรงไปตรงมาเป็นคนโง่ ความชั่วร้ายที่ทำตามขั้นตอนเหล่านั้นแช่ด้วยน้ำตาและความโศกเศร้า ความชั่วร้ายที่ดักคนอื่น ๆ ในความโศกเศร้าและความสิ้นหวังยังรู้สึกว่าไม่มีความผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้. ความชั่วร้ายที่ฉวยเอาความภาคภูมิใจของคนที่มุ่งมั่นเพื่อความยุติธรรม. the ชั่วร้ายที่รู้อะไรของขุนนางของบรรดาผู้ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องคนอื่น ๆ . ว่าความชั่วร้ายยกโทษ. ที่เหมาะสม ที่เป็นตัวเป็นตนชั่วร้ายซึ่งปล้นคนอื่น ๆ แม้กระทั่งฉีกน้อยที่สุดของความหวังสำหรับความสุข. admist ค่อยๆกระพริบของแสง Suimei เดินก้าวสบายไป Lefille ยืนอยู่ด้านหน้าของเธอ. หลังจากที่ไฟหายไปแช่สิ่งที่ดวงตาของเธอมีน้ำตา ฝนตกหนักน้ำตาก็ไม่มีที่สิ้นสุด Suimei เช็ดน้ำตาผู้ที่มีนิ้วมือของเขา เขาไม่อยากให้เธอร้องไห้อีกต่อไป เขาอยากน้ำตาให้หายไปได้ทันที. ดวงตาของเธอถูกบวมแดงจากการร้องไห้ ร่างกายของเธอซึ้ง เหตุผลที่ว่าทำไมมันเป็นที่น่าสงสารเพียงแค่มองไปที่เธอเป็นเพราะเธอได้ไปผ่านความเจ็บปวดไปไม่ได้. Suimei กระซิบ "ฉันขอโทษสำหรับการมาสาย". "Ah-" มันเป็นเสียงนุ่มที่ไหลออกมาจากหัวใจของเธอก่อนที่มันจะ กลายเป็นอารมณ์อย่างเต็มที่ มันเป็นเหมือนถอนหายใจสุดท้ายก่อนที่ไฟในหัวใจของเธอเผาออก. เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้เวลาหลายวันนับไม่ถ้วนเป็นที่น่าเศร้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดโทษตัวเองและในท้ายที่สุดแล้วไม่สามารถให้อภัยตัวเอง ทำไมผู้หญิงคนนั้น, สาวชนิดที่ต้องทนทุกข์บางอย่างเช่นนี้? ทำไมผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยโลภและไล่ตามความยุติธรรมในโลกที่ต้องทนทุกข์ชนิดของการสิ้นสุดนี้หรือไม่? ทำไมโลกจำเป็นต้องผลักดันคนเท่านั้นเช่นเธอเข้าไปในขอบของความทุกข์ยาก? "Aaah-" - ผู้ที่ทำให้คนอื่นร้องไห้จำ ว่ามีฝนของความโศกเศร้าไม่ที่ไม่สามารถเอาชนะ. - ผู้ที่ทำให้เกิดอาการปวดอื่น ๆ จำ T

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่ใช่เหรอ ? "" อ๊ะ ! น้าอ่า ! "เธอทำดาบที่สนับสนุนเธอ และความแข็งแกร่งทั้งหมดออกไปจากใต้ของเธอ แขนและไหล่ แขวน ใช้ drooped หมดแรงไม่มีแรงเหลือที่จะจับดาบ" . . . . . . . "" ผมอยากเสียในที่สุด ? "โสมนัสที่นำสรุปเสียงแทงร่างของเธอที่ถูก เธอเสีย ไม่มีจะต้องต่อสู้กับราจัส . ทุกอย่างที่ล้ำค่าของเธอ ความภาคภูมิใจของเธอ ร่างกายของเธอซึ่งถูกแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเธอไม่ได้ดูแลสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน" หืม ตอนนี้คุณไม่ควรให้ฉันฆ่านายด้วยตัวเอง เช่นเดียวกับคนที่คุณรักก่อน มันเหมาะแล้วหรือที่ท่านตายหลังจากถูกเล่น .เธออาจเห็นสัญญาณราจัสลูกน้องหลังจากพูด หลาย mazokus ที่ถูกป้องกันด้วยออร่าสีดำของเขาทันทีตอบสนองสัญญาณของเขาในตอนท้ายของเธอจางหายไป สายตาเธอเห็นภาพวาด mazokus ใกล้ชิด แข่งเป็นคนแรกที่จะฆ่าเธอ อะไรมาชัดเจนในสายตาของเธอถูกกรงเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอปรากฏรุงรัง รอยยิ้มและความน่าขยะแขยงเต็มเล็ดลอดสายตา ทุกอย่างกลายเป็นภาพช้าตามที่พวกเขาดึงเข้ามาใกล้" อ่า . . . . . "นั่นคือสิ่งที่ไหลออกมาจากเสียงของเธอ. . . . . ทำไมเหรอ ? ทำไม เธอจบแบบนี้ มันไม่เพียงพอ ทุกอย่างมีค่าของเธอถูกจับตัวไป เธอถูกทำให้ขายหน้าและได้สูญเสีย ? ทำหัวใจเธอให้แหลกเช่นกัน เธออยากจะอยู่ตรงไกลมากและอยู่ตรง จนถึงตอนนี้แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมมันผิดด้วยเหรอ ? ทำไมมันทำให้เรื่องจบเศร้าหวังว่าคงไม่มี แล้วที่ทำให้คำว่า " ความหวัง " อะไรคือคำว่าทำเพื่อ ? มันไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ในโลกที่ถูก มันไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ตามความหวัง มันไม่มีประโยชน์ที่จะยึดติดกับมันเช่นกัน หวังว่าไม่มีอะไรแต่โหดร้ายจมมนุษย์ลึกเข้าไปในคุกมืด วิธีการโง่ เธอมีความเชื่อเช่นนั้นอยู่จนถึงตอนนี้สิ่งที่งอกพร้อมกับน้ำตาเป็นคำสาปกับโลกที่ทำให้ความเศร้าของเธอ และ ผมอยาก" ใครบางคน " ช่วย . . . . . . .สิ่งที่ออกมาจากปากเธอมีความปรารถนาอย่างแท้จริงเหมือนเธอ เธอต้องการให้รอด ทั้งๆที่ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ ไม่มีทางที่มหัศจรรย์นะมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ ไม่มีโอกาส แต่ผมอยากตอนที่เขากำลังจะหลับตาลงกับ encroaching ความมืด เสียงสนั่นผ่านเธอสายฟ้าสีฟ้าเรืองแสงตาบอดของเธอและทุกอย่างกลายเป็นสีขาว mazokus ที่ถูกโจมตี , ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดมิด ทุกอย่างก็หายไป การย่อยยับโลก ราจัส ทุกอย่างหายไปในแสงสีขาวเมื่อเสียงและแสงเจิดจ้าเสียชีวิตลงทั้งหมด mazokus ที่วิ่งมาหาเธอหายตัวไปเธอมองไปรอบๆ โดยที่เธอไม่รู้ บางคนค่อย ๆเช็ดน้ำตาอุ่นที่บดบังการมองเห็นของเธอและผมอยากยืนอยู่" นายเป็นใคร ? "บางอย่างสีดำหวั่นไหว . คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอมีคนที่เธอรู้จัก เด็กผู้ชายที่สวมสีดำและให้ปิดเงียบร่าไม่เคยเห็นมาก่อนคือผมอยาก________________________________________ผมอยากเป็นธรรมชาติให้หลับตาก่อนการเผาไหม้แสงสีขาวและขอหลังจากภาพที่ผ่านไป suimei คาดการณ์ไว้ เมื่อแสงหายไป แล้วค่อยๆลืมตาและความโหดร้ายที่วางก่อนที่สายตาของเขาทำให้เขาพ่นควันอย่างเงียบๆอ้า ความชั่วร้ายอยู่ในสถานที่นี้ได้เป็นอย่างดี ความชั่วร้ายที่ ridicules ผู้ที่พยายามที่จะใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์อย่างโง่เขลา ความชั่วร้ายที่ขั้นตอนนั้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา และไว้อาลัย ความชั่วร้ายที่ดักคนอื่น ๆในความเศร้าและสิ้นหวัง แต่ไม่รู้สึกมีความผิดเกี่ยวกับมันความชั่วร้ายที่ฉุดไป ความภูมิใจของคนที่มุ่งมั่นเพื่อความยุติธรรมความชั่วร้ายที่รู้ว่าไม่มีอะไรของชนชั้นสูงของบรรดาผู้ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องผู้อื่นที่ให้อภัยไม่ได้ชั่วร้ายใช่แล้ว ที่ร้ายมากๆ ซึ่งถ้าคนอื่นฉีกแม้แต่น้อยที่สุดของความหวังเพื่อความสุขท่ามกลางแสงแฟลช suimei ค่อยๆ , เดินด้วยก้าวสบายเพื่อ lefille ยืนอยู่ต่อหน้าเธอหลังจากที่แสงสว่างหายไป สิ่งที่เปียกโชก ตาของเธอมีน้ำตา ฝนตกหนักของน้ำตาที่ไม่มีที่สิ้นสุด suimei ลบล้างน้ำตาเหล่านั้นด้วยนิ้วของเขา เขาไม่อยากให้เธอต้องร้องไห้อีกแล้ว เขาต้องการน้ำตาจะหายไปทันทีตาเธอบวมแดงจากการร้องไห้ ร่างกายซึ้งของเธอ เหตุผลที่ทำไมมันน่าสงสารเพียงแค่มองเธอ เพราะเธอเคยผ่านความเจ็บปวดเกินจะจินตนาการsuimei กระซิบ " ขอโทษที่มาสาย "" อ่า ผมอยาก "มันเป็นเสียงนุ่มที่ไหลออกมาจากหัวใจของเธอ ก่อนที่มันจะเต็มสามารถเป็นอารมณ์ มันเหมือนถอนหายใจสุดท้ายก่อนแสงในหัวใจของเธอถูกเผาออกเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เวลานับไม่ถ้วนวันเศร้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด โทษตัวเอง และในที่สุด ก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ ทำไมผู้หญิงคนนั้น เป็นผู้หญิงต้องเจออะไรแบบนี้ ทำไมผู้หญิงที่ไม่เคยโลภและแสวงหาความยุติธรรมบนโลกต้องประสบชนิดนี้จบลง ทำไมโลกต้องดันมีแต่คนชอบเธอเข้าไปในขอบของความทุกข์ยาก ?" อ๊า ผมอยาก "ผมอยากคนที่ทำให้คนอื่นร้องไห้ , จำได้ ว่ามี