rates of the final t test that were

rates of the final t test that were considerably larger than α = .05 (Figure 1A). Moreover, the violation of the significance level increased with sample size and αpre. For example, for n = 30, the observed Type I error rates of the two-sample t test turned out to be 10.8% for αpre = .005 and even 17.0% for αpre = .100, whereas the unconditional Type I error rate was 4.7%. If the underlying distribution was uniform, the conditional Type I error rates declined below the nominal level, particularly as samples became larger and preliminary significance levels increased (Figure 1B). For normally distributed populations, conditional and unconditional Type I error rates
roughly followed the nominal significance level (Figure 1C). For pairs in which at least one sample had not passed
the pretest for normality, we conducted Mann-Whitney’s U test. The estimated conditional Type I error probabilities
are summarized in Table 1 (right): For exponential samples, only a negligible tendency towards conservative
decisions was observed, but samples from the uniform distribution, and, to a lesser extent, samples from the normal distribution proved problematic. In contrast to the pattern observed for the conditional t test, however,
the nominal significance level was mostly violated in small samples and numerically low significance levels of
the pretest (e.g., αpre = .005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราของการทดสอบ T สุดท้ายที่มีขนาดใหญ่กว่ามากα = 05 (รูปที่ 1A) นอกจากนี้ยังมีการละเมิดระดับนัยสำคัญที่เพิ่มขึ้นกับขนาดของกลุ่มตัวอย่างและαpre ตัวอย่างเช่นสำหรับ n = 30 อัตราความผิดพลาดประเภทผมสังเกตของการทดสอบ T สองตัวอย่างเปิดออกมาเป็น 10.8% ในαpre = 0.005 และแม้กระทั่ง 17.0% สำหรับαpre = 0.100 ในขณะที่ประเภทที่ไม่มีเงื่อนไขความผิดพลาดเป็นอัตรา 4.7% ถ้าการกระจายภายใต้ถูกเครื่องแบบอัตราความผิดพลาดแบบมีเงื่อนไขลดลงต่ำกว่าระดับเล็กน้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่กลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่และกลายเป็นระดับนัยสำคัญเบื้องต้นที่เพิ่มขึ้น (รูปที่ 1B) สำหรับประชากรกระจายตามปกติ, อัตราความผิดพลาดประเภทเงื่อนไขและไม่มีเงื่อนไข
คร่าว ๆ ตามระดับความสำคัญน้อย (รูปที่ 1C) สำหรับคู่ที่อย่างน้อยหนึ่งตัวอย่างที่ไม่ได้ผ่านการ
ทดลองสำหรับภาวะปกติเราดำเนินการทดสอบ U-แมนน์วิทนีย์ โดยประมาณตามเงื่อนไขประเภทน่าจะเป็นข้อผิดพลาด I
ได้สรุปไว้ในตารางที่ 1 (ขวา): สำหรับตัวอย่างชี้แจงเพียงแนวโน้มเล็กน้อยไปทางอนุรักษ์นิยม
ในการตัดสินใจก็สังเกตเห็น แต่ตัวอย่างจากการกระจายชุดและในระดับที่น้อยกว่าตัวอย่างจากการกระจายปกติได้รับการพิสูจน์ เป็นปัญหา ในทางตรงกันข้ามกับรูปแบบที่สังเกตสำหรับการทดสอบ T เงื่อนไข แต่
ระดับความสำคัญน้อยถูกละเมิดส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กและระดับนัยสำคัญต่ำตัวเลขของ
ก่อนการทดลอง (เช่นαpre = 0.005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราสุดท้ายทดสอบที่ใหญ่มากเกินกว่าα = . 05 ( รูปที่ 1A ) นอกจากนี้ การละเมิดของระดับความสำคัญเพิ่มขึ้นและขนาดตัวอย่างαก่อน ตัวอย่างเช่น , n = 30 และอัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ของทั้ง 2 ตัวอย่างทดสอบเป็น 10.8 % αก่อน = . 005 และ 17.0 % α pre = 100 ส่วน โดยอัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ได้ 4.7% ถ้าต้นแบบกระจายสม่ำเสมอ เงื่อนไขอัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1 ได้ลดลงกว่าระดับปกติ โดยตัวอย่างกลายเป็นขนาดใหญ่และระดับความสำคัญเบื้องต้นเพิ่มขึ้น ( รูปที่ 1A ) สำหรับการกระจายปกติ ประชากร มีเงื่อนไขและไม่มีเงื่อนไขอัตราความคลาดเคลื่อนประเภทที่ 1ประมาณตามระดับปกติ ( รูปที่ 1C ) สำหรับคู่ที่อย่างน้อยหนึ่งตัวอย่างไม่ผ่านก่อนเรียน ปกติเราใช้ของ Mann Whitney U Test โดยเงื่อนไขความผิดพลาดประเภทที่ 1 ความน่าจะเป็นสรุปได้ในตารางที่ 1 ( ขวา ) : ตัวอย่างชี้แจงเพียงเล็กน้อย แนวโน้มต่ออนุลักษณ์การตัดสินใจ ) แต่ตัวอย่างจากการกระจายสม่ำเสมอและในระดับที่น้อยกว่า ตัวอย่างจากการแจกแจงปกติพิสูจน์ปัญหา ในทางตรงกันข้ามกับแบบสังเกตสำหรับการทดสอบ t แบบอย่างไรก็ตามระดับความสำคัญ ซึ่งส่วนใหญ่ถูกละเมิดในตัวอย่างขนาดเล็กและระดับความสำคัญน้อย ตัวเลขของก่อน ( เช่น αก่อน = . 005 )