in resource allocation-making the b

in resource allocation-making the best use of society's limited resources by comparing the value people place on different outputs with the cost of produc­ing them. A program is said to be efficient if its benefits, that is, the total amount of money people are willing to pay for the output of the program, are greater than its program costs {i.e., the real opportunity costs reflecting what is sacrificed to produce the output). Cost-benefit analysis makes these compari­sons explicit and relies on consumer evaluation of willingness to pay, whereas cost-effectiveness and cost-utility analyses involve implicit comparisons when a cost-effectiveness threshold (the maximum amount of dollars per outcome that society is willing to pay) is chosen by the decision maker (Bayourni 2004).
This definition of efficiency is not without controversy, because it focuses on measuring program costs and willingness to pay without regard to who benefits and who pays the costs. The underlying theory is derived from welfare economics, the branch of economics that attempts to make value judgments about different policies, allocations of resources, and states of the world (Gramlich 1990; O'Brien and Gafui 1996; Drummond et al. 2005). Accord­ ing to this theory, based on the work of the Italian social scientist Vilfredo Pareto, a policy improves the welfare of society if it makes at least one person better off without making anyone worse off. A state of the world is considered to be Pareto-efficient if it is not possible to make someone better off without making someone else worse off. Since most policies and policy changes result in both gainers and losers, this strict Pareto rule is not very useful for evaluating real-world policy changes. British economists Nicholas Kaldor and John Hicks have modified the rule to state that a policy improves welfare if the gainers from the policy could compensate the losers from the policy and still be better off, or at least no worse off. This rule has become known as a potential com­pensation policy, because it does not require that the compensation from the gainers to the losers actually be paid (Gramlich 1990;Drummond et al. 2005). Cost-benefit analysis is an application of this compensation rule: It holds that a policy is efficient if society's benefits or willingness to pay for the program out­ put (the gainers' gains) are greater than the costs of providing the output (the losers' losses). •
This efficiency concept behind cost-benefit analysis has been criticized, particularly regarding policies having an impact on health and human life, in the context of important controversies over differential access to health care resulting from inequalities in the distribution of income. An economic or Pareto-efficient allocation of resources can be consistent with any distribution 0f income or resources among the citizens in a given society (O'Brien and al196). 1Dis has led health economists Uwe Reinhardt (1992) and (2003) to argue that economic efficiency may not be a very relevant criterion for evaluating alternative health care policies. Reinhardt (1992, 312-13) is particularly critical of the potential compensation concept:

Suppose, for example, that I feel very aggressive today and therefore would like to punch you in the nose. An honest referee (an economist) asks me what I would be willing to pay far that privilege. Suppose the maximum I'd be willing to pay were $ 1,000. Next, the honest referee asks you how much you would have to be paid to receive that punch in the nose without hitting me back. Because you are strapped for cash, you might accept the punch far $600. The referee (our economist) is ecstatic, far (s)he perceives here the opportunity to enhance social welfare. Consequently, the deal is struck, you kindly present your precious nose, I punch, you bleed and hold out your hand in anticipation of my payment of$1,000. Alas,
I walk happily away, along with my $1,000, which I refuse to surrender. Not to worry. The honest referee (our economist) will soothe you with the expert assurance that, according to Nicholas Kaldor, and in principle, we have just witnessed a
major enhancement in social welfare, to the tune of $400,
even though the expected $1,000 bribe is not actually paid.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการจัดสรรทรัพยากรที่ทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของทรัพยากรของสังคมที่ จำกัด โดยการเปรียบเทียบค่าคนวางบนผลที่แตกต่างกันมีค่าใช้จ่ายในการผลิตพวกเขา โปรแกรมมีการกล่าวถึงจะมีประสิทธิภาพถ้าผลประโยชน์ของตนซึ่งก็คือจำนวนเงินทั้งหมดของเงินคนเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับการส่งออกของโปรแกรมที่มีค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่าโปรแกรม {เช่นค่าใช้จ่ายในโอกาสที่จริงสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่จะเสียสละในการผลิตส่งออก) การวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ที่จะทำให้การเปรียบเทียบเหล่านี้ที่ชัดเจนและต้องอาศัยการประเมินผลของผู้บริโภคเต็มใจที่จะจ่ายในขณะที่ค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพและค่าใช้จ่ายสาธารณูปโภคที่เกี่ยวข้องกับการวิเคราะห์เปรียบเทียบโดยปริยายเมื่อเกณฑ์ที่คุ้มค่า (จำนวนเงินสูงสุดของดอลลาร์ต่อผลที่สังคมจะยินดีจ่าย) ถูกเลือกโดยผู้ตัดสินใจ (bayourni 2004).
ความหมายของการที่มีประสิทธิภาพนี้ โดยไม่มีข้อโต้แย้งเพราะมุ่งเน้นไปที่การวัดค่าใช้จ่ายในโปรแกรมและความเต็มใจที่จะจ่ายเงินโดยไม่คำนึงถึงผู้ที่ได้รับประโยชน์และผู้ที่จ่ายค่าใช้จ่าย ทฤษฎีพื้นฐานมาจากเศรษฐศาสตร์สวัสดิการสาขาเศรษฐศาสตร์ที่พยายามที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับนโยบายค่าที่แตกต่างกันของการจัดสรรทรัพยากรและรัฐของโลก (Gramlich 1990; โอไบรอันและ gafui 1996. ดรัมมอนด์ et al, 2005)ไอเอ็นจีสอดคล้องกับทฤษฎีนี้ขึ้นอยู่กับการทำงานของนักวิทยาศาสตร์ทางสังคม italian Vilfredo Pareto นโยบายปรับปรุงสวัสดิการของสังคมถ้ามันทำให้อย่างน้อยหนึ่งคนดีกว่าโดยไม่ทำให้ทุกคนแย่ลง รัฐของโลกจะถือเป็นพาเรโตที่มีประสิทธิภาพถ้ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้คนที่ดีกว่าโดยไม่ทำให้คนอื่นแย่ลงตั้งแต่นโยบายมากที่สุดและส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนโยบายทั้งใน gainers และผู้แพ้กฎพาเรโตที่เข้มงวดนี้ไม่ได้มีประโยชน์มากสำหรับการประเมินการเปลี่ยนแปลงนโยบายโลกแห่งความจริง นิโคลัสนักเศรษฐศาสตร์อังกฤษ kaldor และฮิกส์จอห์นมีการแก้ไขกฎที่จะกล่าวว่านโยบายการปรับปรุงสวัสดิการถ้า gainers จากนโยบายจะชดเชยการขาดทุนจากนโยบายและยังจะดีกว่าหรืออย่างน้อยก็ไม่เลวร้ายยิ่งปิดกฎข้อนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นนโยบายค่าตอบแทนที่มีศักยภาพเพราะมันไม่จำเป็นต้องให้การชดเชยจาก gainers การขาดทุนจริงจะจ่าย (Gramlich 1990. ดรัมมอนด์ et al, 2005) การวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ที่เป็นโปรแกรมของกฎการชดเชยนี้:ก็ถือว่านโยบายจะมีประสิทธิภาพถ้าผลประโยชน์ของสังคมหรือความเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับการวางโปรแกรมออก (gainers 'กำไร) มีมากขึ้นกว่าค่าใช้จ่ายในการให้บริการเอาท์พุท (แพ้' ขาดทุน) •
แนวคิดนี้มีประสิทธิภาพที่อยู่เบื้องหลังการวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับนโยบายที่มีผลกระทบต่อสุขภาพและชีวิตมนุษย์ในบริบทของการถกเถียงที่สำคัญกว่าการเข้าถึงความแตกต่างในการดูแลสุขภาพที่เกิดจากความไม่เท่าเทียมกันในการกระจายรายได้ การจัดสรรทางเศรษฐกิจหรือพาเรโตที่มีประสิทธิภาพของทรัพยากรที่สามารถให้สอดคล้องกับการกระจายรายได้ใด ๆ 0f หรือทรัพยากรในหมู่ประชาชนในสังคมที่กำหนด (โอไบรอันและ al196)1dis ได้นำนักเศรษฐศาสตร์สุขภาพเว่ Reinhardt (1992) และ (2003) ที่จะยืนยันว่าประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจอาจจะไม่ได้มีความเกี่ยวข้องมากเกณฑ์สำหรับการประเมินนโยบายการดูแลสุขภาพทางเลือก Reinhardt (1992, 312-13) โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญของแนวคิดการชดเชยที่มีศักยภาพ:

คิดว่าตัวอย่างเช่นที่ฉันรู้สึกก้าวร้าวมากในวันนี้และดังนั้นจึงต้องการที่จะเจาะคุณในจมูกผู้ตัดสินซื่อสัตย์ (เศรษฐศาสตร์) ถามฉันสิ่งที่ฉันจะยินดีที่จะจ่ายไกลสิทธิ์ที่ สมมติสูงสุดฉันจะยินดีที่จะจ่ายได้ $ 1,000 ถัดไปผู้ตัดสินซื่อสัตย์ขอให้คุณเท่าไหร่ที่คุณจะต้องจ่ายให้แก่ผู้ได้รับการเจาะในจมูกที่ไม่ต้องกดปุ่มฉันกลับ เพราะคุณกำลัง strapped เป็นเงินสดคุณอาจยอมรับหมัดไกล $ 600 ผู้ตัดสิน (นักเศรษฐศาสตร์ของเรา) มีความสุข,ไกล (s) ที่นี่เขารับรู้โอกาสที่จะเพิ่มสวัสดิการสังคม ดังนั้นการจัดการที่ถูกฟาดคุณกรุณานำเสนอจมูกอันมีค่าของคุณผมชกคุณมีเลือดออกและถือออกมือของคุณในความคาดหมายของการชำระเงินของฉัน 1,000 ดอลลาร์ อนิจจา
i เดินอย่างมีความสุขไปพร้อมกับฉัน $ 1,000 ซึ่งผมปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ไม่ต้องกังวล ผู้ตัดสินซื่อสัตย์ (นักเศรษฐศาสตร์ของเรา) จะปลอบคุณมีความเชื่อมั่นผู้เชี่ยวชาญที่ตามที่นิโคลัส kaldor และในหลักการที่เราได้เห็นเพียงแค่
เพิ่มประสิทธิภาพที่สำคัญในการจัดสวัสดิการสังคมในการปรับแต่งของ $ 400,
แม้ว่าที่คาดว่าจะ $ 1,000 สินบนไม่ได้จ่ายจริง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทรัพยากรการปันส่วนทำการใช้ทรัพยากรที่จำกัดของสังคมดี โดยการเปรียบเทียบค่าคนในการแสดงผลที่แตกต่างกับต้นทุนของ produc­ing พวกเขา โปรแกรมกันว่า จะมีประสิทธิภาพถ้าประโยชน์ คือ จำนวนเงินที่คนยินดีที่จะจ่ายสำหรับการแสดงผลของโปรแกรม มีมากกว่าต้นทุนของโปรแกรม {เช่น จริงโอกาสทุนสะท้อนอะไรได้เสียสละในการผลิตผลผลิต) การวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์ทำให้ compari­sons เหล่านี้ชัดเจน และอาศัยการประเมินผู้บริโภคเต็มใจจ่าย ในขณะที่การวิเคราะห์ต้นทุนอรรถประโยชน์และประหยัดค่าใช้จ่ายเกี่ยวข้องกับนัยเปรียบเทียบเมื่อเลือกขีดจำกัดประหยัดค่าใช้จ่าย (ยอดสูงสุดของดอลลาร์ต่อผลลัพธ์ที่สังคมยินดีจ่าย) โดยการตัดสินใจ (Bayourni 2004) .
นี้คำจำกัดความของประสิทธิภาพไม่ไม่ถกเถียง เนื่องจากเน้นการวัดต้นทุนโปรแกรมและยินดีที่จะจ่ายโดยไม่ประสงค์โดย ที่ประโยชน์ และใครคือผู้ชำระต้นทุน ทฤษฎีต้นแบบมาจากเศรษฐศาสตร์สวัสดิการ สาขาเศรษฐศาสตร์ที่พยายามทำให้ค่าตัดสินเกี่ยวกับนโยบายต่าง ๆ การปันส่วนทรัพยากร และสถานะของโลก (Gramlich 1990 โอไบรอันและ Gafui 1996 ดรัม et al. 2005) กำลัง accord­ กับทฤษฎีนี้ จากงานของนักวิทยาศาสตร์สังคมอิตาลี Vilfredo Pareto นโยบายการเพิ่มสวัสดิการของสังคมถ้ามันทำให้น้อยคนดีออกโดยไม่ทำใครแย่ออก ของโลกถือเป็นประสิทธิภาพ Pareto ถ้าไม่สามารถทำให้ดีกว่าโดยไม่ทำให้คนอื่นแย่ออก เนื่องจากนโยบายและการเปลี่ยนแปลงนโยบายส่วนใหญ่ผล gainers และ losers กฎ Pareto เข้มงวดนี้ไม่ได้มีประโยชน์มากสำหรับการประเมินการเปลี่ยนแปลงนโยบายจริง นักเศรษฐศาสตร์ชาวอังกฤษจอห์น Hicks และนิโคลัส Kaldor ได้ปรับเปลี่ยนกฎเพื่อระบุว่า นโยบายการปรับปรุงสวัสดิการถ้า gainers จากนโยบายสามารถชดเชย losers จากนโยบาย และยัง จะดีกว่า หรือน้อยไม่แย่ลงปิด กฎนี้ได้กลายเป็นเรียกว่านโยบาย com­pensation เป็นไปได้ เนื่องจากมันไม่ได้ต้องการให้ค่าตอบแทนจากการ gainers กับ losers ที่จริงชำระ (Gramlich 1990 ดรัม et al. 2005) การวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์คือ ประยุกต์กฎนี้แทน: มันถือว่านโยบายมีประสิทธิภาพหากผลประโยชน์ของสังคมหรือยินดีที่จะจ่ายสำหรับโปรแกรม out­ ย้าย (กำไรของ gainers) มากกว่าต้นทุนที่ให้ผลผลิต (ของ losers ขาด) •
วิพากษ์แนวคิดอยู่เบื้องหลังการวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์ประสิทธิภาพนี้ได้ถูกวิจารณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับนโยบายที่มีผลกระทบด้านสุขภาพและชีวิตมนุษย์ ในบริบทของ controversies สำคัญมากกว่าส่วนที่แตกต่างถึงสุขภาพเกิดจากความเหลื่อมล้ำทางในการกระจายรายได้ การปันส่วนเศรษฐกิจ หรือ Pareto ประสิทธิภาพของทรัพยากรที่สามารถสอดคล้องกับการกระจายรายได้ 0f หรือทรัพยากรระหว่างประชาชนในสังคมกำหนด (โอไบรอันและ al196) 1Dis ได้นำนักเศรษฐศาสตร์สุขภาพ Uwe Reinhardt (1992) และ (2003) เถียงว่า ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจอาจมีเกณฑ์การประเมินนโยบายสุขภาพอื่นเกี่ยวข้องมากขึ้น Reinhardt (1992, 312-13) เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวความคิดค่าตอบแทนอาจเกิดขึ้น:

สมมติว่า เช่น ว่า ฉันรู้สึกก้าวร้าวมากวันนี้ และจึงอยากชกคุณในจมูก กรรมการผู้ตัดสินซื่อสัตย์ (เป็นนักเศรษฐศาสตร์) ถามฉันสิ่งที่ฉันจะยินดีจ่ายสิทธิ์ที่ห่างไกล สมมติว่า ฉันจะยินดีจ่ายสูงสุดได้ $ 1000 ชกซื่อสัตย์ถามคุณว่าคุณจะต้องจ่ายรับที่เจาะในจมูกโดยไม่ต้องกดปุ่มฉันกลับ เนื่องจากคุณมีเงินสด strapped คุณอาจยอมรับหมัดฟาร์ $600 กรรมการผู้ตัดสิน (ของนักเศรษฐศาสตร์) เป็นสุขสันต์ ไกล (s) เขาละเว้นนี่โอกาสในการเสริมสร้างสวัสดิการทางสังคม ดังนั้น หลงการจัดการ คุณกรุณานำจมูกของคุณมีค่า ฉันชก คุณมีเลือดออก และแง่ความคาดหมายการชำระเงินของฉันของ $1, 000 มือ อนิจจา,
ฉันเดินอย่างมีความสุข กับฉัน $1000 ซึ่งฉันปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ไม่ต้องกังวล ชกซื่อสัตย์ (นักเศรษฐศาสตร์ของเรา) จะแข็ง ด้วยรับรองผู้เชี่ยวชาญที่ ตาม Kaldor นิโคลัส และหลัก เรามีเพียงเห็นเป็น
ปรับปรุงที่สำคัญในสังคมสงเคราะห์ ของ $400,
แม้กิน 1000 ดอลลาร์ คาดไม่ได้ชำระจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการจัดสรรทรัพยากรการใช้งานที่ดีที่สุดของทรัพยากรที่จำกัดของสังคมโดยการเปรียบเทียบความคุ้มค่าที่ผู้คนที่อยู่บนเอาต์พุตที่แตกต่างพร้อมด้วยราคาที่ระบุไว้ใหญ่ของไอเอ็นจีประกันชีวิตพวกเขา โปรแกรมที่ได้รับการกล่าวว่ามี ประสิทธิภาพ หากสิทธิประโยชน์ที่เป็นยอดรวมของเงินผู้คนก็เต็มใจที่จะจ่ายเงินสำหรับเอาต์พุตของโปรแกรมที่มีมากกว่าต้นทุนของ{เช่นค่าเสียโอกาสอย่างแท้จริงซึ่งจะสะท้อนอะไรคือถวายในการผลิตผลที่ได้) การวิเคราะห์ต้นทุน - กำไรทำให้บุตรชาย compari ใหญ่เหล่านี้อย่างชัดเจนและจะขึ้นอยู่กับอุปกรณ์เสริมในการประเมินผลของความเต็มใจในการชำระเงินการวิเคราะห์ในขณะที่ประหยัดต้นทุนและค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับยูทิลิตีการเปรียบเทียบได้โดยปริยายเมื่อค่าประหยัดค่าใช้จ่ายได้อย่างเต็มที่(จำนวนสูงสุดของดอลลาร์สรอ.ต่อผลลัพธ์ที่สังคมมีความเต็มใจในการจ่ายเงิน)ได้รับเลือกโดยผู้ตัดสินใจ( bayourni 2004 ). N ความละเอียดนี้มี ประสิทธิภาพ ไม่ได้ไม่มีข้อถกเถียงเพราะโดยจะเน้นไปที่ความเต็มใจและค่าใช้จ่ายในโปรแกรมการวัดเพื่อจ่ายโดยไม่ต้องคำนึงถึงใครได้รับประโยชน์และผู้ที่จ่ายค่าใช้จ่ายที่ ทฤษฎีที่เป็นที่มาจากทางด้านเศรษฐศาสตร์สวัสดิการสาขาเศรษฐศาสตร์ที่พยายามที่จะทำให้การตัดสินคุณค่าเกี่ยวกับนโยบายการจัดสรรทรัพยากรและรัฐของโลก( gramlich 1990 O ' Brien จึงมักมองหาโอกาสและ gafui 1996 โรงแรม Drummond Hotel et al . 2005 )กองทุนไอเอ็นจีประกันชีวิตจรดพระนังคัลทฤษฎีนี้โดยขึ้นอยู่กับงานที่ของ vilfredo pareto นักวิทยาศาสตร์ทางสังคมแบบอิตาเลียนที่นโยบายสวัสดิการที่จะช่วยให้สังคมหากทำให้ที่อย่างน้อยหนึ่งคนที่ดีขึ้นหากไม่มีการทำให้คนยิ่งแย่ รัฐของโลกที่ได้รับการพิจารณาให้เป็น pareto - มี ประสิทธิภาพ หากเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ใครบางคนได้ดีขึ้นหากไม่มีการทำให้คนอื่นยิ่งแย่นับตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงนโยบายและนโยบายส่วนใหญ่ทำให้ใน gainers ทั้งสองและเสียประโยชน์บ้างกฎข้อที่ pareto อย่างเข้มงวดนี้ไม่มีประโยชน์อย่างมากสำหรับการประเมินผลการเปลี่ยนแปลงนโยบายแบบเรียลไทม์ทั่วโลก นักเศรษฐศาสตร์บริติช Nicholas kaldor และจอห์น hicks มีการปรับเปลี่ยนกฎข้อที่มาอยู่ในสถานะที่จะช่วยให้นโยบายสวัสดิการหาก gainers จากนโยบายที่ไม่สามารถชดเชยเสียประโยชน์บ้างจากนโยบายและยังเป็นการดีกว่าหรืออย่างน้อยไม่มียิ่งแย่กฎข้อนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักเป็นนโยบาย COM ใหญ่ pensation ที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจากไม่ได้ต้องมีการจ่ายค่าชดเชยที่ได้จาก gainers ที่จะเสียประโยชน์บ้างที่จริงๆแล้วจะต้องชำระ( gramlich 1990 โรงแรม Drummond Hotel et al . 2005 ) การวิเคราะห์ต้นทุน - ได้รับประโยชน์เป็นแอปพลิเคชันของกฎข้อที่ค่าสินไหมทดแทนนี้นี้ถือว่านโยบายที่มี ประสิทธิภาพ หากสิทธิประโยชน์ของสังคมหรือความเต็มใจเพื่อจ่ายสำหรับโปรแกรมที่ออกมาจรดพระนังคัลใส่(ได้รับ' gainers )มีมากกว่าต้นทุนในการให้เอาต์พุต(ความเสียหายของเสียประโยชน์บ้าง) แนวความคิด•
นี้อย่างมี ประสิทธิภาพ หลังการวิเคราะห์ต้นทุน - กำไรให้ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยเฉพาะเกี่ยวกับนโยบายการส่งผลกระทบต่อ สุขภาพ และชีวิตของมนุษย์ในบริบทของบ้างที่สำคัญมากกว่าส่วนที่แตกต่างเป็นการเข้าใช้ในการดูแล สุขภาพ ซึ่งเป็นผลจากความไม่เท่าเทียมกันในการกระจายรายได้. การจัดสรรทางเศรษฐกิจหรือ pareto - มี ประสิทธิภาพ ของทรัพยากรจะต้องสอดคล้องกับทรัพยากรหรือการจัดจำหน่าย 0 f รายได้ใดๆในหมู่ประชาชนในสังคม( O ' Brien จึงมักมองหาโอกาสและ Al 196 )1 ...มี LED ระดับ reinhardt นักเศรษฐศาสตร์ สุขภาพ ( 1992 )และ( 2003 )จะให้เหตุผลว่า ประสิทธิภาพ ทางเศรษฐกิจอาจไม่ได้มาตรฐานที่เกี่ยวข้องเป็นอย่างมากสำหรับการประเมินผลนโยบายการดูแล สุขภาพ ทางเลือก reinhardt ( 1992 312-13 )เป็นอย่างมากที่มีความสำคัญของแนวความคิดการชดเชยความเสียหายที่อาจเกิดขึ้น:

คิดว่าตัวอย่างเช่นที่ผมรู้สึกอย่างรุนแรงเป็นอย่างมากและในวันนี้จึงจะเหมือนกับการชกในจมูกได้ความซื่อสัตย์สุจริตผู้ตัดสิน(นักเศรษฐศาสตร์)ที่จะถามผมว่าผมจะต้องยอมจ่ายมากว่าสิทธิพิเศษ คิดว่าสูงสุดที่ผมอยากจะมีความเต็มใจในการจ่ายเงินได้$ 1 , 000 ถัดไปโดยสุจริตและเที่ยงธรรมผู้ตัดสินที่จะถามคุณว่าคุณจะต้องชำระเงินเพื่อรับชกที่จมูกโดยไม่ตีกลับไป เนื่องจากคุณเป็นใบเงินสดคุณอาจยอมรับชกที่ไกล$ 600 ผู้ตัดสิน(นักเศรษฐศาสตร์ของเรา)เป็นปลื้มปิติอย่างเหลือล้นไกล( S )เขารับรู้ว่าที่นี่มีโอกาสที่จะเพิ่มสวัสดิการทางสังคม ดังนั้นจึงมีผลทำให้ผลข้อตกลงที่จะพบคุณกรุณาแสดงจมูกอันมีค่าของคุณผมชกคุณขาดหายและยื่นมือออกไปของคุณจากการคาดการณ์ของการชำระเงิน 1 , 000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯของฉัน อนิจจา
ผมเดินไปอย่างมีความสุขไปตามด้วยเงิน$อยู่ห่างออกไปใน 1 , 000 ของเราซึ่งผมก็จะไม่ยอมจำนน ไม่ต้องกังวล. ความซื่อสัตย์สุจริตผู้ตัดสิน(นักเศรษฐศาสตร์ของเรา)ที่จะผ่อนคลายท่านด้วยการรับประกันขั้นสูงที่ตาม Nicholas kaldor และอยู่ในหลักการเราได้เห็นการปรับปรุง
สำคัญที่ในสวัสดิการสังคมในการหาคลื่นของ$ 400
แม้จะติดสินบน$ 1 , 000 คาดว่าจะไม่ได้จริงๆแล้ว.
ห่างออกไปเพียง