If I believe in God I have faith in

If I believe in God I have faith in God, right? Maybe. Maybe not. It has taken me a long time to realize that faith and belief are not the same thing, and in some cases are diametrically opposed. I wish I had known this sooner. Confusion between these essential ideas created nearly insurmountable crises of faith in my life just when I needed faith most. Searching frantically for faith, I instead pulled out an entire wardrobe of beliefs. Surely this will fit! Surely that! But nothing fit. And nothing matched. My beliefs, however deep, broad, educated, flexible, magical and divine, did not suit the crushing occasion. As the experience continued and only got worse, I felt terrified, naked, vulnerable, unfit, and unloved by a God I had served well. On top of everything else, I was hurled headlong into an identity crisis. Who am I if not my beliefs?
If you've been through a terrible crisis in your life, I'm betting this has happened to you, and you are still trying to figure it out. It took me years. I think more people abandon God out of a crushing sense of having been abandoned by God first than for any other reason. But were you really abandoned by God? Or were you abandoned by your own beliefs? When faith is on the line, belief will almost always let you down. Let me explain why.
Belief is a product of the mind. A victim mind is already disadvantaged, but even a healthy, enabled mind runs into trouble. The enabled mind may say, "God is faithful. He will: answer my prayers; cure my child; land the plane safely; reconcile my marriage; replenish my wealth. God is just and will set things right." The enabled mind says that if we hold our beliefs strongly enough, God will listen and favor us. If we only believe! Believe in what though? Believe in our own version of an indefinable Being who transcends us and all created things? Our beliefs are mostly narrow and rooted in culture and upbringing. Sometimes our most closely held beliefs are in direct conflict with everything else we know to be true.
If we decide or are told that the persecution is God's idea, or worse -- his divine will -- then how do we reconcile that deity with the God of love and benevolence? This is so much easier when it's happening to someone else -- really. Intellectual abstraction is no substitute for direct experience. It can be argued that we only arrive at the intersection of faith and belief when we experience a life-threatening trauma ourselves. Once we do, we may be forced to change our beliefs or go crazy. We cannot stay mentally fit as exiles of our own minds. Changing our minds means changing at least some aspect of our beliefs. Beliefs shift because beliefs are modeled on personal and/or communal experience. And a belief, just because it has been handed down to us, is not necessarily true even when we think it is. Or more clearly, it is not necessarily the only truth.
Belief is a product of the mind, but faith is not. Faith is a product of the spirit. The mind interferes in the process of faith more than it contributes to it. To have faith in the worst of times will no doubt require us to silence, or at least quiet, the mind. Faith is what happens when our beliefs run aground. The spirit can be buoyed by our beliefs, but can also be brought down by them when they prove inadequate, as they most certainly will at some point in the journey. Even the beliefs humans have held most closely have come and gone over the course of a lifetime or a millennium. Think of Galileo.
We can believe an abstract truth, but as a result of our human limitations, we can never really know. And even our individual experiences with the same truth can collide. In time, as new spiritual and cultural information is revealed, former so-called truths can be revealed as arbitrary, false or irrelevant; i.e., slavery, polygamy, gender and race inequality, and previously sanctioned abuses by social, political and religious authorities. Beliefs come and go, but real faith is not so fickle. Real faith is not a statement of beliefs, but a state of being. It is living life midair -- standing commando on a tightrope fifty stories up with no preconception of the outcome. It is trusting beyond all reason and evidence that you have not been abandoned.
Since faith is conceptual until it is put into play, it is best achieved through commitment. To commit to faith is not the same as committing to a set of beliefs. In the throes of crisis it is impossible to know what the unknowable God and/or universe is really asking of us. But in the void of not knowing, we may ask: Is it God at all who asks this of me? Or circumstance? The answer of faith: It doesn't matter. You don't know now and you may never know. To not know in the context of faith is to remain humble and teachable. To toss away the conflicting and unusable beliefs of the mind is to be free of human chatter and hubris and a step closer to the divine. Where faith does not fill in the cracks, fear will. Faith is an attitude of acceptance of not knowing.
Knowing does not create faith. Unknowing does.
The next time you find yourself in spiritual crisis, my advice -- attach no value to it, positive or negative. Release your beliefs for the time being, and do not labor at bringing them into congruity with the crisis. Have faith that whatever is happening to you now will be neither lost nor forgotten, but witnessed and acknowledged in the fullness of its truth. With time and maturity, all that bears light will be made clear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าฉันเชื่อในพระเจ้าที่ฉันมีความเชื่อในพระเจ้าใช่มั้ย? อาจจะ. อาจจะไม่. จะได้เอาฉันเป็นเวลานานที่จะตระหนักว่าศรัทธาและความเชื่อไม่ได้ในสิ่งเดียวกันและในบางกรณีมีความขัด ฉันหวังว่าฉันเคยรู้จักนี้ไม่ช้าก็เร็ว ความสับสนระหว่างความคิดที่จำเป็นเหล่านี้สร้างวิกฤตการณ์ผ่านไม่ได้เกือบของความเชื่อในชีวิตของฉันเพียงเมื่อผมจำเป็นต้องมีความเชื่อมั่นมากที่สุด ค้นหาเมามันศรัทธาผมแทนที่จะดึงออกมาจากตู้เสื้อผ้าทั้งหมดของความเชื่อ แน่นอนนี้จะพอดี! แน่นอนว่า! แต่ไม่มีอะไรพอดี และไม่มีอะไรที่จับคู่ ความเชื่อของฉัน แต่ลึกกว้างรับการศึกษาที่มีความยืดหยุ่นและมีมนต์ขลังของพระเจ้าไม่ได้เหมาะกับโอกาสบด ในฐานะที่เป็นประสบการณ์อย่างต่อเนื่องและมีเพียงที่เลวร้ายยิ่งผมรู้สึกกลัวเปลือยกายเสี่ยงที่ไม่เหมาะสมและไม่มีใครรักโดยพระเจ้าที่ฉันได้ทำหน้าที่อย่างดี ด้านบนของทุกอย่างอื่นผมก็พุ่งหัวทิ่มลงวิกฤติ ใครที่ฉันไม่เชื่อถ้าฉันได้อย่างไรหากคุณเคยผ่านวิกฤตที่เลวร้ายในชีวิตของคุณฉันเดิมพันนี้เกิดขึ้นกับคุณและคุณยังคงพยายามที่จะคิดออก
ผมใช้เวลาหลายปี ผมคิดว่าผู้คนมากขึ้นละทิ้งพระเจ้าออกมาจากความรู้สึกที่บดที่ได้รับการถูกทอดทิ้งโดยพระเจ้าแรกมากกว่าเหตุผลอื่นใด แต่ถูกทอดทิ้งคุณจริงๆโดยพระเจ้า? หรือท่านทอดทิ้งโดยความเชื่อของคุณเอง? เมื่อความเชื่อที่อยู่บนเส้นความเชื่อเกือบตลอดเวลาจะทำให้คุณผิดหวัง ผมขออธิบายว่าทำไม.
เชื่อเป็นผลิตภัณฑ์ของจิตใจ ใจเหยื่อถูกด้อยโอกาสอยู่แล้ว แต่ถึงแม้จะมีสุขภาพใจที่เปิดใช้งานวิ่งเข้าไปในปัญหา จิตใจที่เปิดใช้งานอาจจะพูดว่า "พระเจ้าทรงสัตย์ซื่อพระองค์จะทรง: ตอบคำอธิษฐานของข้าพเจ้ารักษาลูกของฉัน; จอดเครื่องบินอย่างปลอดภัยกระทบการแต่งงานของฉัน; เติมเต็มความมั่งคั่งของฉันเป็นเพียงพระเจ้าและจะกำหนดสิ่งที่ถูกต้อง..." จิตใจที่เปิดใช้งานบอกว่าถ้าเราถือความเชื่อของเราอย่างมากพอที่พระเจ้าจะรับฟังและให้ประโยชน์แก่เรา ถ้าเราเชื่อ! เชื่อในสิ่งที่ว่า? เชื่อว่าในรุ่นของเราเองเป็นของไม่แน่นอนที่ฟันฝ่าเราและสิ่งที่สร้างขึ้นทั้งหมดหรือไม่ ความเชื่อของเราส่วนใหญ่จะเป็นที่แคบและหยั่งรากลึกในวัฒนธรรมและการศึกษา บางครั้งความเชื่อที่จัดขึ้นอย่างใกล้ชิดที่สุดของเราอยู่ในความขัดแย้งโดยตรงกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เรารู้ที่จะเป็นจริง.
หากเราตัดสินใจหรือจะบอกว่าการประหัตประหารคือความคิดของพระเจ้าหรือแย่ลง - พระเจ้าจะเขา - แล้วเราจะคืนดีกับพระเจ้าว่า พระเจ้าแห่งความรักและความเมตตากรุณา? นี้เป็นมากขึ้นเมื่อมันเกิดขึ้นกับคนอื่น - จริงๆ นามธรรมทางปัญญาแทนไม่มีประสบการณ์ตรง มันสามารถเป็นที่ถกเถียงกันว่าเรามาถึงที่จุดตัดของศรัทธาและความเชื่อเมื่อเราได้สัมผัสกับการบาดเจ็บที่คุกคามชีวิตตัวเอง เมื่อเราทำเราอาจถูกบังคับให้เปลี่ยนความเชื่อของเราหรือไปบ้า เราไม่สามารถอยู่พอดีจิตใจเป็นเนรเทศของจิตใจของเราเอง เปลี่ยนจิตใจของเราหมายถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อยทุกแง่มุมของความเชื่อของเราบางส่วน เปลี่ยนความเชื่อความเชื่อเพราะเป็นรูปแบบประสบการณ์ส่วนตัวและ / หรือชุมชน และความเชื่อเพียงเพราะได้รับการส่งลงมาให้เราไม่จำเป็นต้องเป็นจริงแม้เมื่อเราคิดว่ามันเป็น หรือมากกว่าอย่างเห็นได้ชัดว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นความจริงเท่านั้น.
เชื่อเป็นผลิตภัณฑ์ของจิตใจ แต่ความเชื่อที่ไม่ได้เป็น ศรัทธาเป็นผลิตภัณฑ์ของจิตวิญญาณ รบกวนจิตใจในขั้นตอนของความเชื่อมากกว่าที่จะก่อให้เกิดความมัน ที่จะมีความเชื่อมั่นในที่เลวร้ายที่สุดครั้งจะไม่มีข้อสงสัยเราต้องเงียบหรืออย่างน้อยที่เงียบสงบใจ ความเชื่อเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อความเชื่อของเราวิ่งบนพื้นดิน จิตวิญญาณสามารถแม้ความเชื่อของเรา แต่ยังสามารถนำมาลงโดยพวกเขาเมื่อพวกเขาพิสูจน์ไม่เพียงพอที่พวกเขาจะแน่นอนที่สุดที่จุดในการเดินทางบาง แม้ความเชื่อของมนุษย์ได้จัดขึ้นอย่างใกล้ชิดที่สุดได้มาและหายไปในช่วงเวลาของชีวิตหรือสหัสวรรษที่ คิดว่ากาลิเลโอ.
เราจะเชื่อความจริงที่เป็นนามธรรม แต่เป็นผลมาจากข้อ จำกัด ของมนุษย์เราที่เราไม่สามารถรู้ว่าจริงๆ และแม้ประสบการณ์ของแต่ละคนของเรากับความจริงเช่นเดียวกับที่ชนกัน ในเวลาที่เป็นข้อมูลจิตวิญญาณและวัฒนธรรมใหม่ที่ถูกเปิดเผยความจริงในอดีตที่เรียกว่าสามารถเปิดเผยเป็นข้อผิดพลาดหรือไม่เกี่ยวข้อง; คือทาสสามีเพศและความไม่เท่าเทียมกันการแข่งขันและการละเมิดสิทธิมนุษยชนตามทำนองคลองธรรมทางสังคมโดยก่อนหน้านี้เจ้าหน้าที่ทางการเมืองและศาสนา ความเชื่อมาและไป แต่ความเชื่อที่จริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นไม่แน่นอน ความเชื่อที่จริงไม่ได้เป็นคำสั่งของความเชื่อ แต่รัฐของการเป็น มันเป็นชีวิตที่อาศัยอยู่กลางอากาศ - คอมมานโดยืนอยู่บนไต่ห้าสิบเรื่องราวขึ้นมาด้วยอคติของผลที่ไม่มี มันเป็นที่ไว้วางใจเกินกว่าเหตุผลและหลักฐานที่คุณไม่ได้ถูกทอดทิ้ง.
เนื่องจากความเชื่อก็เป็นความคิดจนกว่าจะมีการใส่ลงไปในการเล่นก็คือความสำเร็จที่ดีที่สุดด้วยความมุ่งมั่น ที่จะกระทำเพื่อความเชื่อที่ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการกระทำถึงชุดของความเชื่อ ในอาการปวดเกร็งของวิกฤตมันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสิ่งที่พระเจ้าหยั่งรู้และ / หรือจักรวาลที่เป็นจริงขอให้เรา แต่ในความเป็นโมฆะของการไม่ทราบว่าเราอาจจะถาม: มันเป็นพระเจ้าที่ทุกคนถามของฉัน? หรือสถานการณ์? คำตอบของความเชื่อมันไม่สำคัญว่า คุณไม่ทราบว่าตอนนี้และคุณอาจไม่เคยรู้ ที่จะได้รู้ว่าในบริบทของความเชื่อจะยังคงอ่อนน้อมถ่อมตนและเชื่อฟัง ที่จะโยนออกไปความเชื่อที่ขัดแย้งกันและใช้ไม่ได้ของจิตใจคือการเป็นอิสระจากการพูดคุยของมนุษย์และความโอหังและเป็นขั้นตอนที่ใกล้ชิดกับพระเจ้า ในกรณีที่มีความเชื่อไม่ได้กรอกข้อมูลลงในรอยแตกกลัวจะ ศรัทธาคือทัศนคติของการยอมรับไม่ทราบ.
รู้ไม่สร้างความเชื่อมั่น ไม่รู้ไม่.
ครั้งต่อไปที่คุณพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะวิกฤติทางจิตวิญญาณคำแนะนำของฉัน - แนบมูลค่าให้กับมันไม่มีบวกหรือลบ ปล่อยความเชื่อของคุณในช่วงเวลาที่ถูกและไม่ใช้แรงงานที่จะนำพวกเขาไปสู่ความเหมาะสมกับวิกฤต มีความเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณในขณะนี้จะไม่หายหรือลืม แต่เห็นและได้รับการยอมรับในความสมบูรณ์ของความจริงของตน ด้วยเวลาและครบกําหนดทั้งหมดที่หมีจะได้รับแสงทำให้เห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าฉันเชื่อในพระเจ้า ผมมีความเชื่อในพระเจ้าใช่ไหม บางที อาจจะไม่ ฉันใช้เวลานานมาก กว่าที่จะตระหนักว่า ศรัทธา และความเชื่อที่ไม่เหมือนกัน และในบางกรณี ตรงข้ามกัน ฉันต้องการฉันมีที่รู้จักกันเร็วกว่านี้ ความสับสนระหว่างความคิดที่จำเป็นเหล่านี้สร้างขึ้นเกือบผ่านไม่ได้วิกฤตของความเชื่อในชีวิตของฉันเมื่อฉันต้องการศรัทธามากที่สุด ค้นหาเมามันสำหรับศรัทธาฉันแทนที่จะดึงออกเสื้อผ้าทั้งหมดของความเชื่อ ไหมก็จะพอดี แน่นอน ! รึเปล่า แต่ไม่มีอะไรที่พอดี และไม่มีอะไรที่ตรงกัน ผมเชื่อลึกๆ แต่กว้าง มีการศึกษา มีความยืดหยุ่น ขลังและศักดิ์สิทธิ์ ไม่เหมาะกับการ โอกาส เป็นประสบการณ์ต่อไป เท่านั้นก็แย่ ผมรู้สึกกลัว เปลือยกาย เปราะบาง ไม่เหมาะสม และไม่มีใครรัก โดยพระเจ้าฉันมีบริการที่ดี ด้านบนของทุกอย่างอื่นฉันขว้างหัวทิ่มลงไปในวิกฤตเอกลักษณ์ . ไหมฉันเป็นใครถ้าไม่ใช่ความเชื่อของฉัน
ถ้าคุณเคยผ่านช่วงวิกฤตที่น่ากลัวในชีวิตของคุณ , ฉันเดิมพันนี้ได้เกิดขึ้นกับคุณและคุณจะยังคงพยายามที่จะคิดออก ใช้เวลาหลายปี ฉันคิดว่าผู้คนละทิ้งพระเจ้าออกจากบดความรู้สึก ถูกทิ้งโดยพระเจ้ามากกว่าเหตุผลอื่นใด แต่คุณจะทิ้งโดยพระเจ้าหรือคุณทิ้งความเชื่อของคุณเอง เมื่อความศรัทธาเป็นแนวความเชื่อเกือบตลอดเวลาจะทำให้คุณผิดหวัง ให้ฉันอธิบายว่าทำไม
ความเชื่อ เป็นผลิตภัณฑ์ ของจิตใจ เหยื่อใจอยู่แล้ว ด้อยโอกาส แต่สุขภาพ เปิดใจวิ่งเข้าไปในปัญหา การใช้ความคิดจะพูดว่าอะไร " พระเจ้าทรงเป็นความซื่อสัตย์ เขาจะตอบคำอธิษฐานของฉัน ; การรักษาเด็กของฉัน ; เครื่องลงอย่างปลอดภัย ; กระทบการแต่งงานของฉันเติมเต็มความมั่งคั่งของฉัน พระเจ้าทรงชอบธรรม และจะทำสิ่งที่ถูกต้อง . " อะไรที่ทำให้จิตใจว่า ถ้าเราถือความเชื่อของเราอย่างมากเพียงพอ พระเจ้าจะทรงฟังและช่วยเราได้ ไหม ถ้าเราเชื่อเท่านั้น ทำไมเชื่อในสิ่งที่ว่า ? เชื่อว่าในรุ่นของเราเองของสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้เป็นคนที่อยู่เหนือเรา และสิ่งทั้งหมดที่สร้างขึ้น ? ความเชื่อของเราจะแคบมากและฝังรากอยู่ในวัฒนธรรมและการศึกษาบางครั้งของเราอย่างใกล้ชิดมากที่สุดถือความเชื่อขัดแย้งกับทุกอย่างที่เรารู้จริง
ถ้าเราตัดสินใจหรือจะบอกว่าการประหัตประหาร คือความคิดของพระเจ้า หรือ แย่ลง . . . เขาศักดิ์สิทธิ์จะ . . แล้วเราจะคืนดีกับพระเจ้าว่า พระเจ้าของความรักและความเมตตากรุณา ? นี้เพื่อให้ง่ายขึ้นมากเมื่อมันเกิดขึ้นกับคนอื่นจริงๆนะนามธรรมปัญญาไม่มีทดแทนสำหรับประสบการณ์ตรง มันสามารถจะแย้งว่าเราจะมาถึงจุดตัดของศรัทธาและความเชื่อ เมื่อเราประสบอาการบาดเจ็บคุกคามชีวิตตัวเราเอง เมื่อเราทำ เราอาจจะถูกบังคับให้เปลี่ยนความเชื่อของเรา หรือบ้าไปเอง เราไม่สามารถพักกาย พอดีเป็นเนรเทศจากจิตใจของเราเอง การเปลี่ยนแปลงจิตใจของเราหมายถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อยบางแง่มุมของความเชื่อของเราความเชื่อ เพราะความเชื่อแบบกะส่วนบุคคลและ / หรือประสบการณ์ชุมชน และความเชื่อ เพียงเพราะมันถูกส่งลงมาให้เรา คือความจริงที่เลี่ยงไม่ได้ แม้ในเวลาที่เราคิดว่า มันเป็น หรือชัดเจนมากขึ้น มันไม่ใช่ความจริง
ความเชื่อ เป็นผลิตภัณฑ์ ของจิตใจ แต่ศรัทธาไม่ ศรัทธา เป็นผลิตภัณฑ์ ของจิตวิญญาณใจรบกวนในกระบวนการของความเชื่อมากกว่าจะก่อให้มัน มีศรัทธาในเวลาที่แย่ที่สุดจะไม่มีการสงสัยเราต้องปิดปาก หรืออย่างน้อยก็เงียบ , จิตใจ ความเชื่อคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อความเชื่อของเราเกย . จิตวิญญาณสามารถ buoyed โดยความเชื่อของเรา แต่ยังสามารถนำมาลงได้ โดยพวกเขาเมื่อพวกเขาพิสูจน์ไม่เพียงพอที่พวกเขาจะในบางจุดในการเดินทางแม้ความเชื่อมนุษย์ได้จัดขึ้นอย่างใกล้ชิดมากที่สุดมาและหายไป ผ่านหลักสูตรของอายุการใช้งานหรือสหัสวรรษ คิดว่าของกาลิเลโอ
เราเชื่อความจริงที่เป็นนามธรรม แต่เป็นผลจากข้อจำกัดของมนุษย์ของเรา เราไม่มีทางรู้ และแม้แต่ของเราแต่ละประสบการณ์กับความจริงที่เหมือนกันจะชนกัน ในเวลาที่เป็นจิตวิญญาณและวัฒนธรรม ข้อมูลใหม่จะถูกเปิดเผยความจริงจะถูกเปิดเผยเป็นอดีตที่เรียกว่าข้อเท็จหรือความเกี่ยวข้อง อะไรคือ อะไรความเป็นทาส , รถไฟฟ้า , เพศและการแข่งขันที่เท่าเทียมกัน และก่อนหน้านี้อนุมัติการละเมิดสิทธิมนุษยชนโดยเจ้าหน้าที่ทางการเมือง สังคม และความเชื่อทางศาสนา อะไรมาและไป แต่ความเชื่อแท้ไม่ใช่โลเล . ความเชื่อแท้ไม่ใช่งบของความเชื่อ แต่สภาพของคนมันเป็นชีวิตที่ยืนอยู่บนอากาศ -- คอมมานโดเชือก 50 ราวกับไม่มีอคติของผล มันน่าเชื่อถือนอกเหนือจากเหตุผลทั้งหมดและหลักฐานว่าคุณไม่ได้ทอดทิ้ง
ตั้งแต่ศรัทธาแนวคิดจนกว่าจะใส่ลงเล่น ดีที่สุดคือความผ่านความมุ่งมั่น เพื่อยืนยันความเชื่อไม่เหมือนจะเป็นชุดของความเชื่อในอาการปวดเกร็งของวิกฤต มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสิ่งที่พระเจ้าไม่อาจเข้าใจ และ / หรือ จักรวาลก็ถามเรา แต่ในความว่างเปล่าของการไม่รู้ เราอาจถาม : อะไรคือพระเจ้าที่ทั้งหมดที่ถามฉันอย่างนี้ ? หรือสถานการณ์ ? ทำไมคำตอบของความเชื่อ : อะไรมันไม่สำคัญ ทำไมคุณไม่รู้ แล้วคุณอาจจะไม่เคยรู้ ไม่รู้ในบริบทของความเชื่อ จะยังคงเจียมเนื้อเจียมตัวและสุวินัย .จะทิ้งความเชื่อที่ขัดแย้งกันและใช้งานของจิตใจที่เป็นอิสระและเสียงมนุษย์อหังการ์ และขั้นตอนที่ใกล้ชิดกับพระเจ้า ที่ศรัทธาไม่เติมในรอยแตก กลัวจะ ศรัทธา คือ ทัศนคติในการยอมรับไม่รู้ .
รู้ไม่ได้สร้างศรัทธา ไม่รู้ทำ .
ครั้งต่อไปที่คุณพบว่าตัวเองในภาวะวิกฤตทางจิตวิญญาณ คำแนะนำของฉัน -- แนบไม่มูลค่ามัน บวก หรือลบปล่อยความเชื่อของคุณสำหรับเวลาที่ถูก และไม่ใช้แรงงานที่นำพวกเขาลงในความเหมาะสมกับวิกฤต มีความเชื่อว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณในตอนนี้จะไม่สูญหายหรือลืมได้ แต่ได้เห็นและยอมรับในความสมบูรณ์ของความจริงของมัน กับเวลาและวุฒิภาวะ ที่หมีแสง
จะได้ชัดเจน