3. The results of calculations Usin

3. The results of calculations
Using a mathematical model based on the approximation of the scalar diffraction theory, the calculations and the relationship between intensity distribution I and grating depth d are obtained. The obtained relationships are represented in graphs.
The Fig. 2 illustrates the distribution of the intensity component I2 in the orders of diffraction within number of periods in the grating of 10 and an emission wavelength of 600 nm.

The Fig. 3 and the Fig. 4 illustrate the graphs of the relationship between intensity distribution I in the first order of diffraction and grating depth d for normal incidence of radiation. The relationships are represented for incident radiation with wavelengths of 400, 500, 600, 650 and 700 nm and within grating period ܶ ൌ ͳǡͷ um and ܶ ൌ ͳ um.
The Fig. 5 illustrates the graphs of the relationship between the angular selectivity of the first-order diffraction ߚ߂ and the number of periods in the grating N for incident radiation angle ߙ of 0, 20º, 40º and 70º. This graph shows the angular selectivity decreases with increasing the number of periods in the grating.
The Fig. 6 illustrates the graphs of the relationship between the angular selectivity of the first-order diffraction ߚ߂ and the incident radiation angle ߙ for number of periods in the grating N of 10, 40, 70 and 100. This graph shows the angular selectivity decreases with increasing the incident radiation angle ߙ up to 40º, and then the angular size increases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์ของการคำนวณ โดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ตามประมาณการเลี้ยวเบนสเกลาทฤษฎี การคำนวณ และความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายความเข้มลึก grating d และฉันจะได้รับ ความสัมพันธ์ที่ได้รับจะถูกแสดงในกราฟ Fig. 2 แสดงการกระจายของส่วนประกอบเข้มข้น I2 ในใบสั่งของการเลี้ยวเบนในหมายเลขของ grating 10 และความยาวคลื่นการเล็ดรอดของ 600 nm Fig. 3 และ Fig. 4 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายความเข้มของฉันในลำดับแรกของการเลี้ยวเบนและ grating ความลึก d สำหรับรังสีปกติเกิด ความสัมพันธ์จะถูกแสดงสำหรับรังสีเหตุการณ์กับความยาวคลื่น 400, 500, 600, 650 และ 700 nm และ grating รอบܶൌͳǡͷอุ่มและܶൌͳอุ่ม Fig. 5 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างวิธีแองกูลาร์ของߚ߂แรกสั่งการเลี้ยวเบนและหมายเลขของ grating N สำหรับเหตุการณ์รังสีมุมߙ 0, 20º, 40º และ 70º กราฟนี้แสดงวิธีแองกูลาร์ลด ด้วยการเพิ่มจำนวนของ grating ที่ Fig. 6 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างวิธีแองกูลาร์ของߚ߂แรกสั่งการเลี้ยวเบนและߙมุมรังสีเหตุการณ์สำหรับหมายเลขของ grating N 10, 40, 70 และ 100 กราฟนี้แสดงวิธีแองกูลาร์ลด มีเพิ่มߙมุมรังสีเหตุการณ์ถึง 40º และจากนั้น การเพิ่มขึ้นของขนาดแองกูลาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
ผลที่ได้จากการคำนวณโดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์อยู่บนพื้นฐานของการประมาณของทฤษฎีการเลี้ยวเบนเกลาที่คำนวณและความสัมพันธ์ระหว่างผมกระจายความเข้มและD ลึกตะแกรงจะได้รับ ความสัมพันธ์ที่ได้รับจะแสดงในกราฟ.
มะเดื่อ 2 แสดงให้เห็นถึงการกระจายตัวขององค์ประกอบความเข้ม I2 ในการสั่งซื้อของเลนส์ที่อยู่ในจำนวนของระยะเวลาในตะแกรงที่ 10 และการปล่อยความยาวคลื่น 600 นาโนเมตรของที่. มะเดื่อ 3 รูป 4 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างผมกระจายความเข้มในลำดับแรกของการเลี้ยวเบนและ D ลึกตะแกรงสำหรับอุบัติการณ์ปกติของรังสี ความสัมพันธ์ที่เป็นตัวแทนของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสำหรับการฉายรังสีมีความยาวคลื่น 400, 500, 600, 650 และ 700 นาโนเมตรและภายในระยะเวลาที่ตะแกรงܶൌͳǡͷหนอและܶൌͳหนอ. มะเดื่อ 5 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกมุมของการเลี้ยวเบนลำดับแรกߚ߂และจำนวนของระยะเวลาในตะแกรงไม่มีข้อความสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมุมรังสีߙของ 0, 20º, 40? และ 70 องศา กราฟนี้แสดงให้เห็นถึงการเลือกมุมลดลงด้วยการเพิ่มจำนวนของระยะเวลาในตะแกรง. มะเดื่อ 6 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกมุมของการเลี้ยวเบนลำดับแรกߚ߂และมุมการฉายรังสีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นߙสำหรับจำนวนของระยะเวลาในตะแกรงไม่มี 10, 40, 70 และ 100 กราฟนี้แสดงให้เห็นถึงการเลือกมุมที่เพิ่มขึ้นลดลงด้วย มุมรังสีߙเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ถึง 40? และจากนั้นเพิ่มขนาดเชิงมุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลลัพธ์ของการคำนวณ
โดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ตามการประมาณค่าสเกลาร์โดยทฤษฎี การคำนวณ และความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายความเข้มและตะแกรงความลึก D ได้ การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่แสดงในกราฟ
รูป2 แสดงให้เห็นถึงการกระจายความเข้มองค์ประกอบ I2 ในคำสั่งโดยภายในจํานวนงวดในตะแกรง 10 และปล่อยความยาวคลื่น 600 นาโนเมตร

รูปที่ 3 และรูปที่ 4 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างการกระจายความเข้มในการสั่งซื้อครั้งแรกของการเลี้ยวเบนและตะแกรงความลึก d สำหรับการปกติของรังสีความสัมพันธ์จะแสดงเรื่อง รังสีที่มีความยาวคลื่น 400 , 500 , 600 , 650 และ 700 nm และภายในระยะเวลาܶตะแกรงൌͳǡͷ . ܶൌและͳอืม .
รูปที่ 5 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างค่าการเลือกทางแรกߚ߂การเลี้ยวเบนและจำนวนงวดในตะแกรงเพื่อเหตุการณ์รังสีมุมߙ 0 , 20 ºº 40 และ 70 º .กราฟนี้แสดงถึงการลดลงและเพิ่มจำนวนครั้งในตะแกรง
รูปที่ 6 แสดงกราฟของความสัมพันธ์ระหว่างค่าการเลือกทางแรกߚ߂การเลี้ยวเบนรังสีและมุมที่เกิดขึ้นߙจำนวนงวดในตะแกรงของ 10 , 40 , 70 และ 100กราฟนี้แสดงถึงการลดลงเมื่อเพิ่มเหลี่ยมมุมรังสีที่เกิดขึ้นߙถึง 40 ºแล้วเพิ่มขนาดเชิงมุม .