The most embarrassing day in my lif

The most embarrassing day in my life is a movie. When I was 15 years old when I was in Secondary 3, I had a fight with a guy in the classroom. I had to pretend I'm a smash hit. He has, he ran into the cafeteria. It was lunch time The crowded cafeteria My eyes turned to see a man's eyes, which is similar to a friend who teased me a lot. So I ran from the waist. The man turned I'm not friends with them, but as a senior. I am very ashamed and sorry I was gone. And issues that arise, I still remember the occasion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันอายสุดในชีวิตเป็นภาพยนตร์ เมื่อ 15 ปีเมื่อใน 3 รอง ฉันมีการต่อสู้กับผู้ชายในห้องเรียน ผมแกล้งฉันตี smash เขา เขาวิ่งเข้าไปในโรงอาหาร มันเป็นเวลากลางวันโรงอาหารแออัดตาหันไปเห็นสายตาของมนุษย์ ซึ่งเป็นเหมือนกับเพื่อนที่ teased ฉันมากขึ้น ดังนั้น ผมวิ่งจากพุง คนเปิดฉันเป็นเพื่อน กับพวกเขา แต่ เป็นรุ่นไม่ ฉันละอายใจมาก และขออภัยผมหายไป และปัญหาที่เกิดขึ้น ฉันยังคงจดจำโอกาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของฉันเป็นภาพยนตร์ เมื่อตอนที่ผมอายุ 15 ปีเมื่อผมอยู่ในมัธยม 3 ผมมีการต่อสู้กับคนที่แต่งตัวประหลาดในห้องเรียน ผมต้องแกล้งฉันต่อยตี เขามีเขาวิ่งเข้าไปในโรงอาหาร มันเป็นช่วงเวลาอาหารกลางวันที่โรงอาหารแออัดสายตาของฉันหันไปเห็นตาของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมีความคล้ายคลึงกับเพื่อนที่แกล้งให้ฉันมาก ดังนั้นผมจึงวิ่งออกมาจากเอว ชายคนนั้นหันมาฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกับพวกเขา แต่ในฐานะผู้อาวุโส ผมมีความละอายใจและเสียใจผมก็หายไป และปัญหาที่เกิดขึ้นผมยังจำครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นวันที่น่าอายที่สุดในชีวิตของฉันคือภาพยนตร์ เมื่อผมอายุได้ 15 ปี ตอนที่ฉันอยู่มัธยม 3 ผมทะเลาะกับผู้ชายในห้องเรียน ฉันต้องแกล้งทำเป็นว่าฉันต่อยตี เขาวิ่งเข้าไปในโรงอาหาร มันคือเวลาอาหารกลางวันที่โรงอาหารแออัดสายตาฉันหันไปเห็นสายตาของมนุษย์ซึ่งคล้ายกับเพื่อนที่แกล้งฉันมาก ฉันวิ่งออกมาจากเอวผู้ชายที่ทำให้ผมไม่ได้เป็นเพื่อนกับพวกเขา แต่เป็นรุ่นพี่ ผมรู้สึกอับอายและเสียใจฉันก็หายไป และปัญหาที่เกิดขึ้น ผมยังจำได้โอกาส